لوح ساده✌️✌️

اُرجوزِه نوعی شعر قصیده گونه در بَحرِ رَجَز است . همچنین بیشتر منظومه های علمی که در قالب مثنوی ساخته شده است ، معمولاً اُرجوزه خوانده می شود . مانند اُرجوزه فی الطب از ابن سینا . اُرجوزه خواندن به معنی شعر خواندن در معرکه و جنگ (مثل رَجَز خوانی که امروزه معمول است) و خودستایی کردن نیز آمده است . در کتاب های لغت عربی به فارسی اُرجوزه را بیتِ کوتاه و شعرِ کوتاه نیز گفته اند . فرهنگ ادبیات فارسی – محمّد شریفی . https://t.me/amirnormohamadi1976

🐉 🐲 اَژدَها 🐲 🐉 یا اِژدِها در داستان های ملّی ایران و شاهنامه و افسانه ها و قصّه های پریان ، جانوری شگفت پیکر و چند سر (غالباً سه یا هفت سر) است که هم خزنده و هم پرنده توصیف شده است و عموماً با بال های عقاب ، چنگال های شیر ، دُمِ مار و دَمِ آتشین تصویر می شود . در قصّه ها و افسانه ها معمولاً شکل ظاهری اژدها به درستی توصیف نشده است اما جز آنچه گفته شد اژدها گاه با چنگال و گاه پرنده ای بی پر ، گاه شبیه اسبی عظیم و گاه چون جانوری دریایی ، گاه ساکن کوهستان و گاه در مقام نگهبان ، گاه جانوری بلعنده و گاه موجودی مهاجم ، و جز اینها تجسّم شده است . مؤلّف نُزهَه القلوب در باب اژدها آورده است : « جانوری عظیم خلقت ، هایل منظر ، فراخ دهان ، بسیار دندان ، روشن چشم ، دراز بالاست و در اوایل مار بوده و به مرور اژدها شده و شکل گردانیده و در این معنی گفته اند که اژدها شود ار روزگار یابد مار . صاحب عجایبُ المخلوقات گوید چون مار را درازی به سی گَز و عمر به صد سال رسد آن را اژدها خوانند و به تدریج بزرگ می شود تا چنان گردد که در خشکی حیوانات از او سُتوه شوند . حق تعالی آن را به دریا افکند و هیکلش در بحر نیز بزرگ می شود چنانکه بالایش از ده هزار گَز بگذرد و دو پر مانند ماهی برآرد و حرکتش سبب موج دریا شود . چون ضررش در بحر نیز شایع گردد حق تعالی او را مرگ فرستد و باد آن را به دیار یأجوج و مأجوج افکند تا خورش ایشان شود . حُسن سیرت قوم یأجوج و مأجوج از اینجا قیاس باید کرد که چون اجزای وجود ایشان از گوشت حیوانی چنین سلیم بوده لاجرم چنان نیکو سیرت باشند . خوردن دلِ اژدها دلیری فزاید و حیوانات ، مُسَخَّرِ آکِلِ آن شوند . پوستش بر عاشق بندند عشقش زایل گردد . سرش هر جا دفن کنند حالِ آن موضع نیکو شود » نیز گفته اند که هر که در خون اژدها سر و تن شویَد ، رویین تن گردد . چنین مخلوق پیچیده ای از کهن ترین دوران در اساطیر و افسانه های اغلب اقوام و ملّت ها دیده می شود و نزد بیشتر ایشان مظهر شرّ است . هم از این رو کشتن آن از اعمال بزرگ قهرمانی به شمار می آمد و تنها به دست پهلوانان نامی انجام می پذیرفت . در شاهنامه اژدها علاوه بر آنچه یاد شد به معنای مار بزرگ نیز به کار رفته است و شجاعان و دلیران نیز به اژدها مانند شده اند . در داستان های ملّی و شاهنامه از این اژدهایان یاد شده است : اژدهای کشف رود یا اژدهای شهر طوس در داستان سام و اژدهای کشف رود . اژدهای بزرگ : در هفت خان رستم ، خان سوم . اژدهای بیشة فاسقون : اژدهایی که به صورت گرگی در بیشة فاسقونِ روم زندگی می کرد و کسی را یارای برابری با او نبود . قیصر کشتن این اژدها را شرط ازدواج میرین با دخترش قرار داد و چون میرین این کار را از عهدة خود خارج دید به واسطة هیشوی از گُشتاسپ خواست تا این حیوان را بکشد و گشتاسب نیز چنین کرد . اژدهای کوه سَقیلا : اژدهایی که قیصر کشتن او را شرط ازدواج اَهرَن با دخترش قرار داد و چون این کار از عهدة اَهرَن ساخته نبود به راهنمایی میرین و به وساطت هیشوی از گُشتاسب خواست که این حیوان را از میان ببرد و گُشتاسب نیز چنین کرد . اژدهای هفت خان اسفندیار : در خان سوم . اژدهای سرزمین نرم پایان یا اژدهای گاو خوار در داستان اسکندر . اژدهای بهرام : اژدهایی که در توران زمین می زیست و و بهرام گور هنگامی که به شکار رفته بود او را دید و کشت . اژدهای قَنوج : اژدهایی که آسایش بر مردم هند تباه کرده بود و شَنگُل پادشاه هند ، بهرام گور را به کشتنش فرستاد و بهرام پیروز بازگشت . اژدهای کوه چین یا شیر کَپّی : اژدهایی که در کوه چین پدید آمد و دختر خاقان را فرو بلعید و همسر خاقان ، بهرام چوبین را به کشتنش برانگیخت و بهرام آن را به دو نیم کرد و سرش از تن جدا ساخت . اژدها در ادبیات فارسی گاه اشاره به معجزة عصای موسی(ع) دارد . همچنین در برخی از داستان ها و اشعار به نگهبانی اژدها از گنج اشاره شده است . در گذشته عوام خُسوف را به اژدهای فلکی (شاید صورت فلکی تِنّین) نسبت می دادند . فرهنگ ادبیات فارسی – محمّد شریفی . Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ https://t.me/amirnormohamadi1976 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

نامِ دخترانۀ رَستا چند سالی است که نامِ دخترانۀ رَستا در کشورمان رواج و محبوبیت یافته‌است. گفته‌اند که رَستا به معنیِ نجات‌یافته و رست‌گار است. اکنون من در مقامِ واژه‌شناس باید بگویم که رستا نمی‌تواند به معنیِ نجات‌یافته و رست‌گار باشد، چون رَست بنِ ماضیِ رَستن است، نه بنِ مضارعِ آن. قاعدۀ دستوری این است که بنِ مضارع + -ا (پس‌وند) صفت می‌سازد، مانندِ بینا، توانا، جویا، دانا، شنوا، گویا. بنِ مضارعِ رَستن می‌شود ره، که وقتی پس‌وندِ -ا به آن می‌چسبد، رها می‌شود. بنا بر این رستا را به معنیِ رها و رست‌گار دانستن اشتباه است و خلافِ قاعدۀ دستوریِ فارسی است. شخصاً نامِ رستا را نمی‌پسندم و آن را از لحاظِ آوایی هم ناخوش‌آیند می‌دانم. رستا مرا به یادِ واژۀ کهنِ رستاخیز (رستا + خیز) می‌اندازد که در آن رِستا به معنیِ مُرده است! ای کسانی که نامِ دخترِ دل‌بندتان را رستا می‌گذارید، با این کار او را نه تنها رست‌گار نمی‌کنید، بل‌که از همان بدوِ زندگی روانۀ دیارِ عدم می‌سازیدش! #نام‌شناسی https://t.me/amirnormohamadi1976

🖊#ادبیات 💢 تفاوت (مجاز / استعاره / کنایه) 💢 🔸 این سه آرایه در ادبیات فارسی معنی واقعی ندارند. 💢 مجاز 💢 - چنان چه واژه ای در معنی واقعی اش به کار نرود "مجاز" است. - به عبارتی ساده چنان چه به جای چیزی "محل یا جزء و کل" چیزی را به کار ببریم. 💢 استعاره 💢 استعاره نیز نوعی مجاز به علاقه تشبیه است ، چرا که "مشبه به "را به جای مشبه به کار می بریم. 🔻 غضنفر (شیر) بزد تیغ بر گردنش 🔻 دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی. - در مثال های بالا چه واژه هایی غیر واقعی یعنی در اصل "مشبه به " اند ؟ - غضنفر : استعاره از "حضرت علی" - زندان : استعاره از "دنیا" 💢 کنایه 💢 هرگاه "افعال مرکبی" را در غیر معنی ظاهری به کار ببریم ، از کنایه بهره برده ایم. 🔻 سر سرکشان زیر سنگ آورد 🔻 هنوز از دهن بوی شیر آیدش - "سر زیر سنگ آوردن" کنایه از کشتن کسی است. - "از دهن بوی شیر آیدش " کنایه از بی تجربه بودن و خردسالی است. https://t.me/amirnormohamadi1976

اِرَم یا باغِ اِرَم یا بهشت شَدّاد یا ذاتُ العِماد یا روضة اِرَم . در داستان های دینی ، بهشتی زمینی بود که به فرمان شَدّاد بن عاد ، فرمانروای جبّار جنوب جزیره العرب ، بر پایة اوصافی که از بهشت شنیده شده بود ، در بلاد یَمَن (یا جایی دیگر) بنا شد . هود پیامبر به تحذیر و هدایت شدّاد مأمور گشت اما کاری از پیش نبرد و شدّاد همچنان بر کفر پای فشرد . پس از اتمام بنای ارم ، شدّاد عازم بهشت خود شد اما پیش از آنکه بدان پای در نهد صیحه ای او و یاران و همة کسانش که در شهر بودند ، هلاک ساخت . باغ ارم یا بهشت شدّاد در ادب فارسی و در چشم شاعران ، مظهر تمامیّت و مُشَبَّهٌ بِه زیبایی قرار گرفته است و مضامین باریکی در مورد آن پرداخته اند که گاه نزدیک به مفهوم بهشت موعود و مُرادِفِ بهشت زمینی است . فرهنگ ادبیات فارسی – محمّد شریفی . Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌‎‌‌‎‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌ https://t.me/amirnormohamadi1976 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌♥️❃‎‌‌‎─═༅࿇࿇༅═─🦋🎶═‌

نگاهی به اشعار احمد رضا احمدی به مناسبت ۳۰ اردیبهشت زاد روز این شاعر معاصر احمدی با انتشارمجموعه شعر خود(طرح ۱۳۴۱)طرح نویی را درشعر معاصر فارسی درانداخت وجریان جدیدی را پی ریخت که بعدها به موج نو مشهور شد. مجموعه طرح شامل اشعاری بود نثرگونه وآکنده از تصاویر توهمی وانتزاعی وبی ارتباط با یکدیگر. درمجموعه ی های شعری (وقت خوب مصاعب ،ما روی زمین هستیم ) زبان شعر احمدی روبه ساده شدن می نهد واز ابهام آن کاسته می شود. احمدی شعری صمیمانه دارد. شعری بابیان کودک درون با تصویرهایی نرم ورویا گونه ،گاه اندوهبار ومعصومانه گاه باشوق وشعف ،یا سر خوردگی های کودکانه . درشعرش نوعی تعهدنسبت به انسان ماندن ،ورفاقت وهمدردی با انسانها وجود دارد. با بندهایی از اشعار احمدرضا احمدی همراه می شویم. درشاخه های انگور/عمر می باختیم /وگیلاس هارا/سبد سبد درباد می کردیم وچه سرگردان است این عشق/که باید نشانی اش را/از کوچه های بن بست گرفت /سبزی ها درسپیده /بوی بهار دارند/چه حدیثی است عشق / که نمی پوسد وافسرده نیست /حتی آن هنگام /که از آسمان به خانه آوار می شود قافیه در باد گم می شود.‌‌‌‌...ص۲۲۱ چه غمناک بود/پرنده ای که دروقت مرگ /پرهای جوان داشت قافیه درباد....ص ۱۲۴ من همیشه با سه واژه زندگی کرده ام راه ها رفته ام بازی ها کرده ام درخت پرنده آسمان از کتاب همه ی آن سالها برکتیبه های ایستگاه راه آهن پیرمردان باقلم های فلزی بردیوارهای سیمانی می نوشتند دریغ ازعشق! دریغ از عشق کتاب قافیه درباد مجموعه ی دریغ از عشق لهراسپ .بهرامیان https://t.me/amirnormohamadi1976

آوانگارد (avant-garde) به نویسنده یا شاعر یا هنرمندی اطلاق می گردد که در بنیادگذاری سبکی نو یا دگرگون ساختن نظم پیشین و اصلاح آن پیشرو بوده است . از نمونه های شاعر یا نویسنده ی آوانگارد در ادبیات فارسی می توان به طالبوف اشاره کرد که شیوه ای نو در نثر نویسی پایه گذاشت و همچنین نیمایوشیج که نثر کهن را درنوردید و شعر فارسی را وارد عرصه ای نوین ساخت . این واژه (به معنی طلایه دار) از اصطلاحات نظامی فرانسوی است که رفته رفته تعمیم یافته و وارد عرصه ی سیاست و بعداً هنر و ادبیات شده است . فرهنگ ادبیات فارسی – محمّد شریفی . https://t.me/amirnormohamadi1976

اَحمَدا در اصطلاح بدیع ، شعرمتوسّط و گاه سخیفِ قافیه دار را گویند که عموماً فی البداهه سروده می شود و تنها بیان گفتار – مثلاً به قصد تفریح – مدّ نظر است نه استواری و شایستگی آن . گاه این اصطلاح به معنی شعر طنزآمیز هم آمده است . اغلب اشعار ملک محمد قمی و بعضی اشعار سید اشرف الدین حسینی در این زمره است . محمد علی جمالزاده در کتاب صندوقچه اسرار فهرستی از شاعران احمداگو آورده است . فرهنگ ادبیات فارسی – محمّد شریفی . https://t.me/amirnormohamadi1976

مرگ واژه ها وقتی واژهٔ جدیدی وارد زبان می‌شود، تولدش را جشن می‌گیریم؛ اما ظاهراً برای مرگِ واژه‌ها هیچ مجلس ختمی برگزار نمی‌شود. یکی از این کلمات که ملتفتِ رفتنش نشدیم، خودِ همین «ملتفت» است. این واژه در گذشته کاربرد بیشتری داشت؛ مثلاً در داستان «دیوار»، اثر ژان‌پل سارتر، به‌ترجمهٔ صادق هدایت، که در سال ۱۳۲۴ در مجلهٔ سخن چاپ شده، می‌خوانیم: «توم ملتفتِ وضعیت نبود و من به‌خوبی می‌دیدم که نمی‌خواست ملتفتِ وضعیت باشد.» اگر امروز کسی بخواهد این متن را ترجمه کند، هر دو «ملتفت» را به «متوجه» تبدیل خواهد کرد. از این‌گونه کلمات می‌توان برای تشخیص سبک دوره‌ای خاص استفاده کرد. (برگرفته از: نکته‌های ویرایش. #علی_صلح‌جو. نشر مرکز، ۱۳۸۶، ص ۵۸) #ترجمه #واژه_شناخت https://t.me/amirnormohamadi1976

اِپیزود (episode) یا اپیسود یا داستان فرعی یا داستان ضمنی یا واقعه فرعی یا حادثه مستقل . در اصطلاح ادبیات داستانی ، داستان یا رویدادی مستقل در متن داستان اصلی است که به صورت غیر مستقیم با چهارچوب داستان اصلی مرتبط باشد . انواع مختلف اپیزود در میزان ارتباط با داستان اصلی تفاوتهایی دارد چنانکه گاه می توان اپیزود را حذف کرد بی آنکه خللی به داستان وارد شود . گاه داستان اصلی اساساً مرکب از چند اپیزود است (مانند زنان بدون مردان) . قیاس کنید با داستان در داستان . فرهنگ ادبیات فارسی – https://t.me/amirnormohamadi1976