غلوپژوهی

سندسازی‌ها و انتحالات خصیبی در الهدایة الکبری تازه‌های تحقیق خصیبی در بسیاری از روایات خود به منابع غالیان عراق، به‌ویژه کتاب الاوصیاء شلمغانی و دفاتر ابن‌ مهران - و البته امامیانی مانند سعد اشعری - متکی است، و بعدها از اسحاق بصری بسیار بهره برده است. ولی قرینه‌ای بر سماع او برای روایات این آثار وجود ندارد، بلکه شواهد بسیاری حکایت از آن دارد که او به وجاده از منابع پیشین بهره برده، و با طرق ساختگی تا مشایخ صاحبان آن دفاتر خود را مستقل از ایشان نمایانده، و به ندرت از رجال پیش‌گفته یاد کرده؛ چنان‌که خصیبی در بحث موالید در واقع از روایات ابن‌ ابی‌الثلج و ابن ‌همام (و او از فزاری) استفاده نموده است. خصیبی برای روایات مرسل منابعش نیز اسانید غریبی ساخته است. بر این ‌اساس، شناسایی منابع او پیچیدگی‌هایی دارد. اسانید او بسیار مشوش و مضطرب است و بر خلاف دیگر منابع روایی، در اسناددهی او به رجال طبقات متقدم، به ندرت می‌توان الگویی یافت. دربارة ارتباط مستقیم خصیبی با هیچیک از مشایخ ادعایی او نمی‌توان به اطمینان رسید. همچنین سندسازی‌های او موجب درهم‌ریختگی طبقات برخی از راویان شده است.‌ هرچند در بخش ابواب از الهدایة سندسازی نسبت به اوایل الهدایة قاعده‌مندتر است. خصیبی مستقیماً روایت بابیت ابن‌ نصیر را به منازعان او مانند شلمغانی و سران اسحاقیه نسبت داده است. برخی از این اخبار در منابع پیشین غالیان بدون فراز بابیت ابن ‌نصیر وجود دارد. بر اساس آنچه گذشت، می‌توان شواهدی از هر یک از این آسیب‌ها در اسانید خصیبی ارائه داد: قلب سند، ساخت اسناد و نام‌هایی جدید، تدلیس و سرقت حدیث. همچنین او گاه به اشتباه، اسانیدی را تعویض کرده و یا محل تعلیق‌ها را به‌خاطر کمی مبالات به هم ریخته است، یا به‌ علت بدخوانی از نسخ، رجال جدیدی ساخته است. تحریفات متون یا ترکیب احادیث نیز مؤید سندسازی خصیبی است. پس تعبیر «جامع انواع عیوب روایی» دربارة او مناسب به نظر می‌رسد که حتی فراتر از اتهامات خصیبی در کلام ابن‌ غضائری است. این پژوهش را می‌توان دربارۀ متون کتاب الهدایة نیز به‌صورت گسترده‌تر پی گرفت. _____________ تذکر: تحریری با تفصیل بیشتر از این پژوهش در کتاب نصیریه از نویسنده آمده است که تدوین نهایی آن پیش از تألیف مقاله فوق بوده است. @gholow2

سندسازی‌ها و انتحالات خصیبی در الهدایة الکبری عمیدرضا اکبری شیعه‌شناسی، ش81، 1402ش پژوهش‌های متعددی جایگاه ویژۀ حسین بن حمدان خَصیبی (م 346ق یا 358ق) را در تکون فرقۀ نصیریه نمایانده‌اند. اما کم‌تر پژوهشی به روش استفاده خصیبی از منابع و مشایخ پرداخته است. این به‌ویژه به خاطر ناشناختگی بیشتر مشایخ صدر اسانیدش اهمیت دارد. نوشته پیش رو با بررسی‌ تطبیقی میان اسانید الهدایة با دیگر منابع، بدین پرسش پاسخ می‌دهد که خصیبی در الهدایة چگونه از منابع بهره برده؟ و برای نمونه به اشتراکات گسترده روایات الهدایة با روایات متهمان به غلو مانند ابن‌مهران، اسحاق بصری و خاصه شلمغانی (در اثبات الوصیة) دست یافته است. بنا بر قرائن زیادی، خصیبی در استفاده مکرر از کتاب الاوصیاء شلمغانی یا دفاتر ابن‌مهران، نامی از ایشان نبرده، بلکه عموماً با ارائۀ واسطه‌ای ساختگی تا مشایخ ایشان، اسنادشان را سرقت کرده، و مرسلاتشان را با اسنادی ساختگی کامل کرده، و گاه در متونشان دست برده است. خصیبی با وجود تأخر و اتکا به چند منبع وجاده‌ای، مدعی سماع گسترده از اصحاب امامین عسکریین ع بوده، و این در تثبیت جایگاهش به عنوان رهبر نصیریه مؤثر بوده است. @gholow2

حدثنا شریك عن أَبِي يزِيدَ الْأَوْدِيِّ عن أَبيه قال: دَخَلَ أَبُو هُرَيرَةَ الْمَسْجِدَ فَاجتَمَعنَا إِلَيه ، فَقَام إِلَيْه شَاب فَقَالَ: أَنْشُدُكَ بِاللَّهِ ، أَسَمِعْت رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ ، اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَعادِ من عاداهُ؟ ، فقال: نعم ، فقال الشَّابُّ: أَنَا مِنْك بَرِيءٌ ، أَشْهد أَنَّك قَد عادَيتَ ‌من ‌وَالاهُ ووالَيْتَ مَن عَاداهُ ، قَالَ: فحَصَبَهُ النَّاسُ بِالْحَصا. (مصنف ابن أبي شيبة، ط. الرشد، ج۱۱، ص۱۴۳) یزید اودی گفت: ابوهریره وارد مسجد [کوفه] شد؛ پس نزد [منبر] او جمع شدیم. جوانی برخاست و گفت: تو را به خدا سوگند آیا شنیدی که پیامبر (ص) فرمود: من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه وعاد من عاداه؟ ابوهریره گفت: آری! جوان گفت: من از تو بیزارم! شهادت می‌دهم که تو با کسی که با او دوستی کرده، دشمنی کردی و با کسی که با او دشمنی کرده، دوستی کردی! پس مردم با سنگریزه جوان را زدند [و طرد کردند]. این ماجرای ابوهریره به چند سند با جزئیات بیشتر یا کمتر نقل شده است. #اهل_سنت #امامت #حدیث @Alasar_1

حدثنا شریك عن أَبِي يزِيدَ الْأَوْدِيِّ عن أَبيه قال: دَخَلَ أَبُو هُرَيرَةَ الْمَسْجِدَ فَاجتَمَعنَا إِلَيه ، فَقَام إِلَيْه شَاب فَقَالَ: أَنْشُدُكَ بِاللَّهِ ، أَسَمِعْت رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِيٌّ مَوْلَاهُ ، اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَعادِ من عاداهُ؟ ، فقال: نعم ، فقال الشَّابُّ: أَنَا مِنْك بَرِيءٌ ، أَشْهد أَنَّك قَد عادَيتَ ‌من ‌وَالاهُ ووالَيْتَ مَن عَاداهُ ، قَالَ: فحَصَبَهُ النَّاسُ بِالْحَصا. (مصنف ابن أبي شيبة، ط. الرشد، ج۱۱، ص۱۴۳) یزید اودی گفت: ابوهریره وارد مسجد [کوفه] شد؛ پس نزد [منبر] او جمع شدیم. جوانی برخاست و گفت: تو را به خدا سوگند آیا شنیدی که پیامبر (ص) فرمود: من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه وعاد من عاداه؟ ابوهریره گفت: آری! جوان گفت: من از تو بیزارم! شهادت می‌دهم که تو با کسی که خدا با او دوستی کرده، دشمنی کردی و با کسی که خدا با او دشمنی کرده، دوستی کردی! پس مردم با سنگریزه جوان را زدند [و طرد کردند]. این ماجرای ابوهریره به چند سند با جزئیات بیشتر یا کمتر نقل شده است. #اهل_سنت #امامت #حدیث @Alasar_1

⚜ فرار عجیب "احمد بن حنبل" از توضیح "حدیث غدیر" و تلاش برای مخفی کردن حقائق 🔴واخبرنی زَکَرِیَّا بْنُ یَحْیَى، أَنَّ أَبَا طَالِب حَدَّثَهُمْ، أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ عَنْ قَوْل النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ لِعَلِیٍّ: «مَنْ کُنْتُ مَوْلَاهُ فَعَلِیٌّ مَوْلَاهُ» ، مَا وَجْهُهُ؟ قَالَ: «لَا تَکَلَّم فِی هَذَا دَع الْحَدِیث کَما جَاء» ⭕️زکریا بن یحیی می گوید که ابوطالب به آنان گفت که از احمد بن حنبل در مورد این سخن پیامبر صلی الله علیه و آله خطاب به حضرت علی علیه السلام که «من کنت مولاه فعلی مولاه» سوال کرد که این سخن چه وجهی دارد؟ احمد بن حنبل پاسخ داد: در این مورد سخن نگو. این حدیث را همانطور که آمده رها کن 📖 السنة للخلال ج۲ ص۳۴۶-۳۴۷ 📌جا دارد، تابع سقیفه از خود بپرسد براستی چرا عالمانمان تا این حد حقائق را مخفی داشته اند و متاسفانه الی الان هم اشتغال به تحریف و تقطیع دارند؟ مگر در واقعه غدیر چه گذشت که برخی ائمه مذاهب و بزرگان حدیث سقیفه به شرح ماجرای آن نمی‌پردازند بلکه حتی قصد اخفای آن دارند؟؟؟ 🆔@Arshvetashih

معرفی مقالاتی در اعتبارسنجی دعای عرفه و ذیل آن مهروش، «دفاع از اصالت ادعیه اهل بیت، مطالعه موردی دعای عرفه»، (حدیث‌پژوهی10، 1392ش) این مقاله به ویژه با بررسی‌های زبانی و تاریخی نشان داده بدنه دعا (برخلاف ذیل آن) اصیل و ریشه‌دار در تعالیم اهل بیت(ع) و احتمالاً امام صادق(ع) است. مقالات دیگری نیز با پژوهش‌های نسخه‌شناسانه‌ نشان داده‌اند ذیل دعا در نسخ متقدم دعا نیامده و از ابن عطاءالله اسکندرانی صوفی (م709ق) است: إبراهیم جواد، «دراسة حول نسبة ذيل دعاء عرفة إلى سيّد الشهداء (عليه السلام)» (سایت بصائر، 2021م) در این تحقیق تصاویر نسخ خطی مربوطه نیز ارائه شده است. نیز نک‍: شبیری، جرعه‌ای از دریا (ج3، ص256)؛ ترابی، پژوهشی در ذیل دعای عرفه (میقات حج51، 1384ش)؛ مختاری، دعاء یوم عرفة للإمام سیدالشهداء علیه السّلام و ذیله (کتاب شیعه 17، 1397ش)؛ قاسمی، ذیل دعای عرفه (ارائه نسخه‌های خطی مرتبط، 2021م). @gholow2

نقد شبهه تعطیل که غلات، صوفیه و شیخیه به آن تمسّک کرده‌اند 🎙استاد سید محسن هندی 0:00 تقریر شبهه غلات و صوفیه و شیخیه 1:31 هدف اصلی دعوت انبیا 2:08 حد وسطی بین خالق و مخلوق نیست. 3:10 خود اهل بیت ع چه کسی را عبادت می‌کنند؟ 4:09 لفظ پرستیده نمی‌شود اما مدلول الفاظ حقیقتاً پرستیده می‌شود. 5:26 التفات به ذات خدا حقیقی است. 6:16 تنزیه از تنزیه، عین تشبیه و شرک است. 9:21 جمع‌بندی بحث درباره معبود و مخاطب ایاک نعبد #غلات