_мємσríєs_

گر به ظاهر چون لب پیمانه خاموشیم ما از ته دل چون خم سربسته در جوشیم ما صائب_تبریزی

آنچه جرأت می‌خواهد دوام آوردن است، خود را به زندگی سپردن است، گذران به ظاهر بی‌خیال روزهاست. گفتگو با کافکا – گوستاو یانوش

آنچه جرئت می‌خواهد دوام آوردن است، خود را به زندگی سپردن است، گذران به ظاهر بی‌خیال روزهاست. گفتگو با کافکا – گوستاو یانوش

نیکوس کازانتزاکیس و معنای زندگی ۲  پس به نظر کازانتزاکیس باید خودِ زندگی را قدر بدانیم و غنیمت بشماریم و به امید پاداش، زندگی نکنیم. خودِ زندگی، آن قدر ارزش دارد که معنا و پاداشِ خود باشد. زندگی عاریتی و نسیه، ارزش چندانی ندارد. باید مانند رزم-آورانی باشیم که با شجاعت برای خلقِ معنا می جنگند بی آنکه توقع چیزی در ازای آن داشته باشند. البته در نهایت هم به خرسندی می رسیم، اما این خرسندی محصول سفرها، عمل ها، کوشش ها و پَرسه زدن های خودمان است؛ اینجا جایی است که معنا و رضایت می یابیم. پس معنای زندگی نزد کازانتزاکیس در همین جستجوگری و کشف و شهود و سیر و سلوک است، نه در امید هیچ موفقیت و پاداشی. شاید بهترین بیان فلسفه ی او جمله ای است که بر سنگ مزارش نوشته اند: «امید هیچ چیزی ندارم، باکی هم از هیچ چیزی ندارم؛ من آزادم.» منبع: -Christian James. Philosophy: An Introduction to the Art of Wandering.Belmont. :Wadsworth,2012.   [1].Kazantezakis Nikos(1883-1957) [2] .Bergson Henri(1859-1941) [3] .zorba the Greek [4] .Quinn Anthony(1915-2001) [5] .Christian James,2012.p.653. [6] .Ibid.656.

نیکوس کازانتزاکیس و معنای زندگی 1 نیکوس کازانتزاکیس(۱۸۸۳-۱۹۵۷) نویسنده، شاعر، و جهانگرد یونانی بود. او در پاریس شاگرد هانری برگسون[2]، فیلسوف معروف فرانسوی و متأثر از افکار او در باب زندگی بود. کازانتزاکیس در داستان های خود مانند«زوربای یونانی»[3]، فلسفه ی خاصی را در باب معنای زندگی دنبال می کند. زوربای یونانی، شاید مشهورترین اثر او است که فیلم معروفی هم با بازی آنتونی کوئین[4] به همین نام ساخته شد. به نظر کازانتزاکیس، معنای زندگی در خودِ زندگی است. او از اولیس، قهرمان داستان هومر نام می برد که سفرهای زیادی کرد و در پایان به آنچه می جُست هم دست نیافت، اما این عدم موفقیت، نزد او مهم نبود. معنای زندگی اولیس در همین روحیه ی جستجوگری او بوده است. اولیس در آخر داستان فریاد می زند:« ای روح من! وطن و سرزمین مادری تو جز در همین سفرهایت، جای دیگری نبود!« 5  کازانتزاکیس از فلسفه ی برگسون آموخت که یک نیروی حیاتی در جهان هست که با ماده در می آمیزد و صورت های کامل تری از حیات و شعور را ایجاد می کند. معنای زندگی ما هم در نظر کازانتزاکیس در خودِ همین فرایند حیات است. بنابراین معنای زندگی ما در همراهی با این نیروی حیاتی در صعود به قله های زندگی است. به نظر او ما معنای زندگی مان را در پیکار علیه رخوت و سستی مرگ آسا می یابیم. کازانتزاکیس در این باره می گوید:«ما همه با هم صعود می کنیم و با یک خواست و اراده ی نادیدنی و رازورانه همراه می شویم. اما به کجا می رویم؟ هیچ کس نمی داند. تو نیز این را مپرس، فقط صعود کن! شاید هیچ جا نمی رویم، شاید هیچ کس نباشد که مزد کوشش ما را در زندگی بدهد. اما چه بهتر! چون در این صورت بر واپسین و بزرگترین وسوسه هم پیروز می شویم: وسوسه ی امید.»[6] منظور کازانتزاکیس، امیدِ پاداش است. به نظر او خودِ سفرِ زندگی، هدف و معنای خودش است، بدون امید هیچ پاداشی.

A Continental Art Nouveau Ceramic Butterfly Statue (1900) Marks : P. Feffer