ahimè.

"توهم گمشدی، اریک؟" "اوه، آره. فکر کنم یه جایی از مسیرم رو اشتباه پیچیدم. می‌دونی، مسئله اینه که زیر زمین خیلی تاریکه ولی... من می‌ترسیدم بیام بالا و هیچکس بهم نگفت که نور خوشید می‌تونه انقدر زیبا باشه."

"توهم گمشدی، اریک؟" "اوه، آره. فکر کنم یه جایی از مسیرم رو اشتباه پیچیدم. می‌دونی، مسئله اینه که زیر زمین خیلی تاریکه ولی... من می‌ترسیدم بیام بالا و هیچکس بهم نگفت که می‌تونه انقدر زیبا باشه."

"می‌دونی، توی این شهر گاهی اوقات آدم احساس تنهایی می‌کنه."

زندگی تمام مدت درحال افتادن دنبال منه. بهم التماس می‌کنه که دقیقه‌ای یا ثانیه‌ای رو باهاش بگذرونم ولی من تا اسمش می‌آد، خودمو توی اتاق میندازم و درو قفل میکنم تا به من نرسه. نمی‌خوام ببینمش. اسمم رو بلند و پشت هم می‌گه و من نمی‌خوام صداش رو بشنوم. هیچی ازش نمی‌خوام. فقط ساکت باشه. منِ درونگرا انرژی زنده بودنم برای زندگی کم شده. یک‌ چند روزی باید پشت در منتظر بمونه تا من از دنیای خودم برگردم.