ahimè.

یکی از خاص‌ترین نویسنده‌هاییه که می‌شناسم.

آبیِ وجودِ من مدام در پی چشم‌های اقیانوسی تو بود؛ پیوستـه در همه‌ی زندگیم ردی از تو دیده می‌شود. من صدای بلندی نداشتم که حرف‌هایم خطاب به تو را فریاد بزنم، فقط نوشتم بی‌آنکه از چیزی هراس داشته باشم. حال دست‌هایت را به من بده، تـو مرا درگیر احساسی کردی که غبار را از روی قلبم زدود. —نویسنده‌ی‌آبی‌تو، ۲۵ فـوریه. ◞ ִֶָ #آبان‌دخت.◜

ازش پرسیدم:«این‌بار به کی چنگ می‌زنی تا خودت رو نبازی؟» مات برده به چشمهام، واژگانش رو گم کرد. لبخند آرامی به لبهام نشست وقتی حقیقت رو بازگو کردم:«به نسخه‌ای شبیه‌ به من.»

قلمش پرستیدنیه.

"من از آدم‌هایی که روی لبه می‌ایستند و پناهگاهی ندارند خوشم می‌آید. روی این لبه‌است که شما هر چه قدرت در درونتان دارید خارج می‌کنید که اگر در ساحل امن باشید، هرگز از آن قدرت‌های درونی استفاده نخواهید کرد، چون نیازی به آن ندارید."

خیلی خوب و اوکیه. این که خودت و احساساتت رو بشناسی و علتش رو پیدا کنی، خیلی خوبه.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ https://t.me/nuagejaune/6850 خیلی ممنونم ازت🤍 فکر کنم دلم می‌خواد اول به خودم برسم و به این احساسی که تو دلم مونده کمتر فکر کنم همین که می‌دونم چنین حسی دارم اوکیه نه؟ عیبی نداره اگر یکطرفه است یا باعث شده حالم بد بشه..

گاهی خودت هم متوجه نمیشی با خودت چیکار می‌کنی و این اشکال نداره. یک جایی بلاخره بهت یه ضربه‌ میخوره و متوجه میشی.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ https://t.me/nuagejaune/6846 اینقدر می‌تونه بد باشه... من یک سال و نیم دارم چیکار می‌کنم با خودم.

شیرکاکائو جواب تمامی مشکلات زندگیه.