I'm

زندگیم ادامه داره اما هنوزم حمل میکنم توی سینه خستگیِ مرگُ.

دیگر هیچ چیز رنگ و بوی قبل را ندارد،هر روز با تکرار روز قبلی میگذرد؛یک‌نواخت و کسل کننده. حتی مانند سال های قبل،هیچ شور و شوقی برای شروع تابستان نداری،زمستان هم همینطور. بلکه می‌توان گفت تمام فصل ها! هر لحظه از زندگی‌ات را در کُنجِ این اتاق لعنتی میگذرانی هر صبح که بیدار می‌شوی نمیدانی چرا،به چه دلیل،به کدام امید چشم باز کرده‌ای؟! نمیدانم ، نمیدانم چه بر سرمان آمده است.. - ز.پ"

چرا کسی نیست یه زنگ بزنه و از آهنگ پیشوازم لذت ببره و اشک بریزه؟

-

شعر های نظری>>

کنار یار کلک؟

یه مدت تهران بودم ازم خبری نبودا کلکا

- به امیدِ رویای بوسیدنت..