کوچه‌ی بی‌نام

گاهی اوقات نه لازمه جلوتر پیش بری نه عقب تر، گاهی لازمه فقط سرجای خودت بایستی.

باید روی پیشونیم تتو کنم:« من عوض نشدم،فقط شروع کردم به دوست داشتن خودم و انگار این قضیه شما رو آزار میده دوست عزیز.»

عه چرا غلط نوشته بودم :|

همون جمله:«گاهی با یه امضا نوزده نمیشی،صفر میشی.»

از عجایب روزگار. دیروز یه خانومی اومده بود مرکز و دو ساعت با روانشناس صحبت کرد که یه کاری بکن مغز همسرم رو بشوری و بهش یاد بدی هرروز به خانوادش سر نزنه،خصوصا مادرش. همیشه میره و کارهاش رو انجام میده. آخر جلسه مشاوره ازش میپرسن که یه وقتی مشکل یا بیماری خاصی نداره مادرهمسرت؟ جواب میده که نابیناست! مشاور مرکز میخواست خودش رو دار بزنه،به زور جلوش رو گرفتیم.

سگ دو زدن برای به دست آوردن چیزها و کسایی که فکر میکنی داشتنشون حس خوشبختی بهت میدن، یکی از تعاریف زندگی میتونه باشه.

پس از وفات سنیه صالح از همسرش پرسیدند: آیا نمی‌خواهی بعد از او زن دیگری را دوست داشته باشی؟ گفت: تمامِ زنان بعد از او ستارگانند، می‌گذرند و خاموش می‌شوند، فقط اوست که آسمان است... و بر قبرش اینگونه نوشت: «اینجا آخرین دخترک جهان آرام گرفته است...» و خوب از این آدمها آرزوست... -دیکتاتور حانیه

صبر نتیجه میده.

پس پاشو و سهمتو بردار و بدون خدا هم قدر ما تنهاست.

-بنظرت بزرگترین راه هدر دادن وقت چیه؟ موش کور گفت:«اینه که خودت رو با بقیه مقایسه کنی.»