سالامانکا

الان شنبه تعطیل شده پس یعنی باید بیاد آخر اون ستون هفته؛ و خیلی زشت میشه که اسم های قبل و بعد "جمعه"، یعنی پنج شنبه و شنبه، توشون "شنبه" هست. خب جمعه چی میگه این وسط؟ جمعه وقتی جمعه بود که خاص و متفاوت بود چون هفته باهاش تموم میشد ولی الان دیگه اینجوری نیست باید اسمش عوض شه!

یه استراتژی افسردگی ثابت داشتیم که میدونستیم باید عصر جمعه و صبح شنبه و کل دوشنبه حالمون بد باشه و دیگه ساخته بود به بدنمون. الان شنبه رو تعطیل کردن و کل این سیستم به هم ریخت.

میرم پرونده ی قتل میخونم چون قتل وقتی ناشی باشی و اشتباه قاتل هایی که دستیگر شدن رو تکرار کنی کار بدیه.

یه سری عکس ها و خاطرات پشتش اینقدر عزیزن که آدم نمیخواد اونا رو در قالب یک محتوای ۲۴ ساعته با یه کادر رنگی دورشون تحویل آدمای اینستاگرام بده. اینا رو باید بذاری بک گراند زندگیت چون احتمالا هیچکس حس عمیق پشتشون رو متوجه نمیشه.

نمیشه همیشه اردیبهشت باشه؟ هم روز آفتابی داره هم بارونی دمای هوا هم توی جفتشون متعادل و معقوله، طبیعت زیباست آدم کیف میکنه اصلا.

آدما یه جوری شدن که همشون یک چیز رو از زندگی، رابطه، آینده و... میخوان. اون چیز هم کاملا یکسان، کلیشه ای و بی اندازه مشمئزکننده‌ست.

آدما یه جوری شدن که همشون یک چیز رو از زندگی، رابطه، آینده و... میخوان. اون چیز هم کاملا یکسان، کلیشه ای و بی اندازه مشمئزکننده‌ست.

میگن توییتر و اینستا رو حذف کنید که از جو مجازی ای که اون افراد حال به هم زن ساختن، دور شید و یکم ذهنتون آروم شه. باشه از مجازیشون فاصله میگیریم ولی با ورژن واقعی همون عده ی پوچ و میان مایه که دارن بینمون راه میرن و روزانه باهاشون سر و کار داریم چی کار کنیم؟

اینکه میبینی کسی که الان باهات رابطه ی خیلی خوبی داره، میشینیه باهات درد دل میکنه و هواتو داره، اصلا اولش نه تنها از تو خوشش نمیومده بلکه حاضر نبوده حتی پرش به پرت بخوره واقعا حس جالب و بامزه ایه.

یعنی یه پدیده ی خارجی مثل شفق قطبی هم که توی داخل آنلاک میشه ما نباید ببینیم چون ظاهرا یه سری از داخلی ها هنوز از ما خارجی ترن و این درد داره.