چمدان

-باید کتاب جالبی باشه.

ن. یه کتابی خریده اسمش اینه: رهاش کن بره رئیس. گروه زده و ۴تامون رو ادد کرده و هرروز یکی از تسک‌هاش رو میذاره که انجام بدیم. همديگه رو هل می‌دیم که زندگی کنیم و زندگی رو سخت نگیریم. هرروز که تسک اون روز رو انجام میدیم، جلوی اسممون ستاره می‌ذاره و تشویقمون می‌کنه. واقعا دوستام رو دوست دارم. به معنای واقعی کلمه. هیچ وقت از داشتن‌ دوست‌های زیاد پشیمون نمی‌شم.

آن روز بود که فهمیدم به طرز احمقانه‌ای دوستش داشتم. با همه کاستی‌ها، با همه نواقص و همه انسانیت موجود در یک انسان. او را به رغم همه خطاهایش در آغوش کشیدم و بوسه‌ای بر پیشانی‌اش زدم و به او اطمینان دادم او را هرگز تنها نمی‌گذارم. او راه و رسم زندگی را به من آموخته بود، چگونه می‌توانستم رهایش کنم، چگونه می‌توانستم همه آن فداکاری‌ها را فراموش کنم و به خاطر خطایی عجیب، همه‌چیز را خراب کنم. او در خون من جوشیده بود، در تن من ریشه دوانده بود و در جان من سکنی گزیده‌بود. او جان و تن من بود.

بیا به انار فکر کنیم بیا به دون کردن انار فکر کنیم بیا فکر کنیم پاییز دلگیر نیست غروب دلگیر نیست، هنوز میتوان غروب در کوچه قدم زد و یا پشت پنجره خیابان را نگاه کرد بیا هرروز که بیدار شدیم قبل از هرچیز به شیرینی ناپلئونی فکر کنیم بیا فکر کنیم که زمین جایی است که در آن نان خامه‌ای و قرمه سبزی وجود دارد. بیا فکر کنیم همه یک روز دوباره عاشق میشویم. همه یک روز بالاخره قند در دلمان آب می‌شود. بیا به این فکر کنیم که هنوز آغوش‌های فراوان و اشک شوق‌ فراوان و غروب و طلوع فراوان و خنده‌های از ته دل فراوان و دست هم گرفتن‌های فراوان و جوک‌ها و فیلمها و آهنگهای نشنیده و ندیده فراوانی مانده‌است. بیا خودمان خودمان را بغل کنیم و قربان دست و پای بلوری خودمان برویم بیا فکر کنیم که این نیز بگذرد -کیومرث مرزبان

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ سلام عزیزم حالت خوبه ؟! من زبان ایتالیایی تدریس میکنم و یه چنلی دارم که اونجا بصورت رایگان کلمات و اصطلاحات ایتالیایی رو همراه با وویس و تلفظ اموزش میدم . میتونی ازم حمایت کنی ؟❤️ https://t.me/barronee

دوست دارم برم رختکن بازنده‌ها، داستان‌های زیادی دارم که به درد یه اپیزود حداقل ۲ساعته می‌خوره.

۲.میدونی که اگه می‌تونستم می‌اومدم باهم بریم ولی خوبه که تنهایی انجامش دادی.

درس خوندن برام تبدیل به یه کار روتین شده. نشستن پشت لپتاپ و مقاله خوندن، دیگه انرژی خاصی ازم نمی‌بره. به صورت ناخودآگاه صبح پا می‌شم، دوش می‌گیرم، لباس می‌پوشم و می‌رم سالن مطالعه، می‌رم کتابخونه، می‌رم یه جایی و وسایلم رو پخش می‌کنم، لپتاپم رو باز می‌کنم و شروع می‌کنم. در بدترین و بهترين حالم، درس می‌خونم. این رو وسط فکر کردن به زندگی در حال نوشتن گزارش سمینار آلیاژهای دمابالا فهميدم و گفتم چه‌قدر عجیبه. داری فکر می‌کنی روابطت با انسان‌ها رو چی‌کار کنی و به کجا برسونی و هم‌زمان با جدیت تایپ می‌کنی که افزودن اکسید فلزات به سوپر آلیاژها استحکامشون رو بیشتر می‌کنه. اگه قبلا بود می‌گفتم کاش می‌تونستم دو روز همه‌چیز رو رها کنم و به زندگی فکر کنم تا به نتیجه برسم، اما الان خوشحالم که جریانات زندگی تاثیری روی کارهای روزمره‌ام نداره. درس می‌خونم، کار می‌کنم، باشگاه می‌رم و آدم‌ها هم ميان و می‌رن. حس میکنم روی موج‌های دریا شناورم و اجازه می‌دم موج من رو به هرجا که دلش می‌خواد ببره، من فقط شنا می‌کنم که زنده بمونم. تا ببینم و یاد بگيرم.

من نمیخوام سروِ سبز و قوی و محکم باشم، میخوام بنجامین باشم. لوس و حساس و نیازمند توجه.