|در سرا

اطراف همه‌مون آدم‌هایی بودن که نمی‌خواستن هیچ بهایی برای رفاقت بپردازن. نمی‌خواستن بایستن و سر بقیه داد بزنن حق نداری درباره‌ش اینطوری حرف بزنی، گاهی زخمی بشن یا کمی موهاشون زیر بارون نم بگیره. کسایی که حاضر نیستن هیچ بهایی برای رفاقت بپردازن، حذف می‌شن. حتی اگر بعدش معتقد باشن حیف‌ان و دنیا دیگه قرار نیست مثل اینا ببینه.

حتی با دیدن این اسامی هم یهو سلامت روانم یه قر ریز رفت و خاموش شد.

دوتا اکیپ دخترونه هست که از ته ته دلم خوشحالم که جمع‌مون کنار هم جمعه... یکی از اون اکیپ‌ها ترکیب من و نجفی و گلستانی و گلشناس و یاسمن و گولناز و مموتیه. مموتی انقدر برام عزیز و گلداره که حتی فکرشم نمی‌تونید بکنید.

خدایا چقدر روزی حلال درآوردن سخته. چقدر من نفهم بودم تا امروز. چقدر قدر بابامو نمی‌دونستم آخه. چقدر نالوطی بودم.

"سلام بر آن‌ها که در پنهان خود نجیب‌اند."

می‌گفت پسرا عاشق دخترایی می‌شن که وایب مامان‌شونو بده. خداروشکر که وایب پول‌پرستی، بی‌فرهنگی و ناپختگی نمی‌دی دخترجون.

می‌بینه همه عضلاتم درد گرفته انقدر خودمو جمع کردما نیم سانت لنگ‌های درازشو جمع نمی‌کنه ای خبرت بیاد مردِ بی‌ملاحظه.

یاسمن به مادربزرگش میگه نگاه کن دوستم چقدر خوشگله مامان بزرگش میگن چی بگم والا همه دخترا خوشگلن