Грэка-католікі Беларусі

15 траўня - Міжнародны дзень сям'і Царква, асвячаная святлом біблійнай навіны, разглядае сям’ю як першае натуральнае грамадства, якое з самага пачатку мае асабістыя правы, і ставіць яе ў цэнтры грамадскага жыцця. Змяшчэнне сям’і на «другасным плане, імкненне пазбавіць яе належнага па праву становішча ў грамадстве можа сур’ёзна пашкодзіць сапраўднаму развіццю ўсяго сацыяльнага цела». Сям’я, якая нараджаецца з глыбокай супольнасці жыцця і сужэнскай любові, заснаванай на сужэнскім саюзе паміж мужчынам і жанчынай, мае сваё асаблівае і першаснае грамадскае вымярэнне як першапачатковая прастора міжасабовых адносін, першая жыццёва важная ячэйка грамадства. Сям’я — гэта Божая ўстанова, якая закладвае фундамент для жыцця асоб як першы прыклад усякага грамадскага ладу. Кампендый сацыяльнага вучэння Каталіцкай Царквы, 211

 З БУЛЫ СВЯТОГА АЙЦА ФРАНЦІШКА АБ ЮБІЛЕІ СВЯТОГО 2025 ГОДА У гэтым паломніцтве я хацеў бы накіраваць асаблівае запрашэнне вернікам Усходніх Цэркваў, асабліва тым, хто ўжо знаходзіцца ў поўнай еднасці з Пераемнікам Пятра. Яны, якія так шмат пакутавалі, часта да самай смерці, за сваю вернасць Хрысту і Царкве, павінны адчуваць сябе асабліва жаданымі ў гэтым Рыме, які з'яўляецца Маці і для іх, і які захоўвае так шмат успамінаў аб іх прысутнасці. Каталіцкая Царква, узбагачаная іх старажытнымі літургіямі, багаслоўем і духоўнасцю Айцоў, манахаў і багасловаў, хоча сімвалічна выказаць прывітанне ім і іх праваслаўным братам і сёстрам у той час, калі яны ўжо перажываюць паломніцтва Крыжовага шляху, падчас якога яны часта вымушаны пакідаць свае радзімы, свае святыя землі, з якіх гвалт і нестабільнасць гоняць іх у больш бяспечныя краіны. Для іх надзея быць любімымі Царквой, якая не пакіне іх, але рушыць услед за імі, куды б яны ні пайшлі, робіць знак Юбілею яшчэ мацнейшым. https://www.vaticannews.va/be/papa/news/2024-05/papskaya-bula-ab-yubilei-2025-goda-nadzeya-ne-rascharue.html

Архітэктурныя славутасці Беларусі вачыма мастака: тэст. Два тыдні таму мы апублікавалі анонс навукова-папулярнай кнігі «Як гавораць беларусы», прысвечанай беларускай мове. У якасці ілюстрацый у выданні, якое неўзабаве з'явіцца ў кнігарнях, выкарыстаны выявы архітэктурных славутасцей Беларусі, выкананыя мастачкай Надзеяй Леановіч. На нашым сайце выходзіла ўжо шмат фотарэпартажаў пра адметныя і прывабныя для турыстаў будынкі краіны, але ці пазнаеце вы іх у намаляваным выглядзе? realt.onliner.by/go/951076

 Адзенне свяшчэннаслужыцеляў моцна адрозніваецца ад нашага штодзённага адзення (паўсядзённага і святочнага). У чым сэнс такой царкоўнай вопраткі і што гэтым хоча сказаць нам Царква? Перш за ўсё, каб паказаць, што на богаслужэннях адбываецца штосьці асаблівае. Таксама святарскае адзенне сімвалізуе прыгажосць Валадарства, да якога мы ўсе пакліканы і ў якое ўваходзім падчас таінстваў і богаслужэнняў у царкве. Яно сімвалізуе абноўленае жыццё ў Хрысце, у якім мы ўсе ўдзельнічаем. Дыякан найперш апранае базавае (так бы мовіць) адзенне для ўсіх свяшчэннаслужыцеляў: сціхар (у пер. з гр. — кашуля) — доўгі, белы, які пакрывае чалавека ад шыі да ступняў. Ён сімвалізуе радасць служэння. Калі яго апранаюць, чытаюць наступную малітву: «Душа мая радуецца ў Госпадзе, бо Ён апрануў мяне ў вопратку справядлівасці і адзеннем радасці ахінуў мяне; быццам на жаніха, усклаў на мяне вянец і, быццам нявесту, упрыгожыў мяне красою». Наступным элементам убрання дыякана з’яўляецца арар (доўгая вузкая стужка), які падчас кожнага малітоўнага воклічу на екценні дыякан падымае ўверх правай рукой, запрашаючы такім чынам вернікаў да малітвы. Верхнім адзеннем дыякана таксама з'яўляецца дальматыка (алтарнікі таксама апранаюць падобнае адзенне і таксама называюць яго дальматыкай). Святарскае (або прэзбітэрскае) адзенне больш багатае. Акрамя сціхара, святар носіць епітрахіль (літаральна з гр. мовы — на шыі), які азначае ласку святарства. Яна сімвалізуе і кожны раз нагадвае святару, што ён дзейнічае ў Божай ласцы, Божай (а не сваёй) сілай. Ніякае свяшчэннадзейства не можа здзяйсняцца без епітрахілі (будзь гэта споведзь, або асвячэнне, ці тым больш асобныя богаслужэнні). Паверх яго святар падпяразваецца поясам, што гаворыць аб гатоўнасці святара здзяйсняць богаслужэнні сілай Божай. Гэтак жа нарукаўнікі сімвалізуюць сілу Божую, якой служыць святар. Паверх усіх аблачэнняў святар апранае фелонь (з гр. мовы - плашч), якая сімвалізуе праведнасць і святасць, у якія Госпад апранае сваіх свяшчэннаслужыцеляў. Біскупскае адзенне шмат у чым супадае з прэзбітэрскім, але мае свае асобныя элементы. Верхняя літургічная вопратка архіерэя — сакас, паверх якога апранаецца амафор (ад гр. — наплечнік). Амафор — знак таго, што біскуп — добры пастыр, які бярэ на плечы заблуканую авечку і прыводзіць яе да статка збаўленых. Акрамя таго, біскуп з правага боку носіць набедранік, які сімвалізуе слова Божае як меч Гасподні, пра які гаворыць апостал Павел у пасланні да Эфесцаў. На галаве біскуп носіць мітру, якая з’яўляецца знакам духоўнай улады, дадзенай біскупу Богам. На грудзях біскуп носіць энкалпіён (нагрудны крыж) або панагію (звычайна круглая ікона Збаўцы або Багародзіцы), якія сведчаць аб вызнанні веры, бо біскуп — гэта той, хто навучае веры, прапаведуе і аберагае яе). Максім Тымо

Пантыфік да сіра-малабарцаў: захоўваць адзінства – гэта абавязак Ганарыстасць, узаемныя абвінавачванні і зайздрасць не вядуць да згоды і міру, нагадаў Францішак прадстаўнікам Сіра-малабарскай Царквы.

12 траўня 2024 г.ПІЛІГРЫМКА ПІНСК - ЛАГІШЫН. =Штогод ў траўні, у Санктуарыі Маці Божай ў Лагішыне, узгадваецца каранаванне Цудадзейнага Абраза, якое мела месца 10 траўня 1997 г. З гэтай нагоды праходзіць традыцыйная Пілігрымка з Пінска да Лагішына. =У гэтым годзе ўшанаваць Каралеву Палесся пілігрымы (150 вернікаў, сярод іх група грэка-католікаў) прыйшлі ў Санктуарый у нядзелю, 12 траўня. =Увечары, у Санктуарыі канцэлебраваную св. Імшу ўзначаліў Біскуп Пінскі Антоні Дзям'янка, саслужылі і грэка-каталіцкія святары: архім. Сяргей, а. Віталь Быстроў і протадыякан Вячаслаў Гарчакоў. За арганізацыю грэка-каталіцкай групы адказны быў Цігран Латышаў.

Ушанаванне Маці Божай Лагішынскай - 12 траўня 2024

Калі любоў сапраўды пераадольвае страх, і ён пасля ператвараецца ў любоў, тады аказваецца, што збаўленне заключаецца менавіта ў адзінстве. Збаўленне, насамрэч, у тым, каб усе адчувалі сябе з’яднанымі ў любові з адзіным і сапраўдным добром пры дапамозе той дасканаласці, якая ўласціва слыннай галубцы з кнігі Песні песняў. Святое Пісанне кажа: «Адна мая галубка, дасканалая мая. Яна адна для сваёй маці, выбраная для той, што нарадзіла яе» (Пп 6, 9). Усё гэта Госпад яшчэ больш выразна паказвае ў Евангеллі. Ісус бласлаўляе сваіх вучняў, надзяляе іх паўнатой улады і дае ім усе свае даброты. Трэба таксама згадаць святыя словы, якімі звяртаецца да Айца. Але сярод усіх слоў, якія кажа, і сярод ласкаў, якія ўдзяляе, ёсць адно найважнейшае, што як бы падсумоўвае сказанае. Гэта словы, якімі Хрыстос павучае сваіх вучняў заўсёды трываць у еднасці пры вырашэнні пытанняў і ў ацэнцы дабра, якое неабходна зрабіць; мець адно сэрца і адну душу і разглядаць гэтую еднасць як адзінае дабро; злучацца ў еднасці Духа і повязі спакою, утвараць адно цела і аднаго духа; разам адказваць на адно пакліканне і быць натхнёнымі адной надзеяй. Аднак лепш будзе спаслацца на Божыя словы самога Евангелля: «Каб усе былі адно, як Ты, Ойча, ува Мне, і Я ў Табе, каб і яны былі ў Нас, каб паверыў свет, што Ты паслаў Мяне» (Ян 17, 21). У гэтай еднасці заключаецца сапраўдная слава. Ніхто не можа аспрэчыць, што Дух Святы называўся «славай». Так, Пан кажа: «Славу, якую Ты даў Мне, Я даў ім» (Ян 17, 22). І Ён сапраўды даў вучням тую ж славу, калі сказаў ім: «Прыміце Духа Святога». Апрануўшыся ў чалавечую прыроду, Ісус прыняў тую славу, якую меў заўсёды, нават да стварэння свету. Дзякуючы Духу Святому яна была ўслаўленая, а ўсё, што звязана з гэтай славай, здзяйсняецца праз удзел Духа Святога. Пачаткам гэтай славы сталі Апосталы. З гэтай прычыны Хрыстос кажа: «Славу, якую Ты даў Мне, Я даў ім, каб яны былі адно, як і Мы адно. Я ў іх, а Ты ўва Мне. Каб былі з’яднаныя ў адно» (Ян 17, 22-23). Таму той, хто з дзіцяці вырас у мужа дасканалага, дасягнуўшы поўнай сталасці ў Хрысце, апынаецца ў такім асаблівым стане, які можа разумець толькі розум, асветлены верай. Нарэшце, ён становіцца здольным прыняць славу Духа Святога дзякуючы беззаганнаму жыццю і чыстасці. Такім чынам, гэта і ёсць тая дасканалая галубка, на якую пазірае малады, кажучы: «Адзіная галубка мая, дасканалая мая». Св. Рыгор Ніскі