ایران دوستان

جدی من اولین باره فهمیدم کاپولا برای پدرخوانده از شاهنامه الهام گرفته ! :) _aboli_ @uttweet

کشورمون از قافله رشد و توسعه دنیا عقب مونده. قرار گرفتن بر ریل رشد و توسعه ملزوماتی داره؛ مثلا دسترسی به بازارها. در سری مباحث «۴ تصمیم شاخص»، به الزامات مختلف رشد و توسعه پرداختیم، از جمله سپردن قیمت به بازار آزاد سالم، و اصلاح نظام بانکداری. اما هیچکدوم از اینها به تنهایی کافی نیستند. یکی دیگه از لوازم بسیار مهم رشد و توسعه، نیروی انسانی توانمنده. در واقع برای تحقق هر کدوم از لوازم رشد و توسعه، از اصلاح بانکداری گرفته تا برقراری بازارهای سالم، نیازمند نیروی انسانی توانمند هستیم. طبعا نیروی انسانی کارشناس، زبده، و توانمند هم به تنهایی کافی نیست، ولی برای رشد و توسعه قطعا لازمه. بخشی از توانمندی نیروی انسانی کارشناس، در دانشگاه تحصیل می‌شه. روزهای آینده زمان انتخاب رشته است. تابستون سال پیش در پستی در مورد تحصیل در رشته‌های اقتصاد، فاینانس، مدیریت، حسابداری و حقوق صحبت کردم. جهت ایده دادن به کسانی که در روزهای پیش رو باید انتخاب رشته کنند، در اینجا پست پارسال رو بازنشر می‌کنم. امیدوارم برای کسانی که انتخاب رشته میکنند مفید واقع باشه. ۱۶ دقیقه - ۱۶ مگ @Economics_and_Finance

آسیب‌پذیری دموکراسی آمریکایی 🔺چه شد که شرایط سیاسی آمریکا به اینجا رسید؟ بعد از پیروزی در جنگ سرد، الگوی آمریکایی خدشه‌ناپذیر به نظر می‌رسید. اما یک نسل بعد، اعتماد خود آمریکایی‌ها نیز به نظام سیاسی کشورشان رو به تضعیف است. 🔺 از منظر نویسندگان سرمقاله اکونومیست، به دنبال جنگ‌افروزی‌های بی‌حاصل، بحران‌های مالی و زوال نهادی، صحنه سیاست در ایالات متحده به عرصه بروز خشونت تبدیل شده و رقابت‌های انتخاباتی حکم مرگ و زندگی پیدا کرده است. 🔺آمریکایی‌ها مشاهده می‌کنند رهبرانشان سلامت دموکراسی در این کشور را زیرسوال می‌برند و هموطنانشان مسیر انتقال قدرت از یک دولت به دولت بعدی را مسدود می‌کنند. 🔺آنها حق دارند بپرسند که نظام حاکمیتی کشورشان چگونه آنها را در برابر امواج تمایلات استبدادی رو به گسترش در جهان محافظت می‌کند. 🔺پاسخ آن است که اگر آمریکایی‌هایی فکر می‌کنند قانون اساسی می‌تواند به تنهایی از نظام جمهوری کشورشان صیانت کند، باید گفت که بیش از حد خوش‌بین هستند. 🔺حفظ دموکراسی امروز مثل همیشه، به شجاعت و اراده مردمان بی‌شمار در سراسر آمریکا وابسته است؛ به‌ویژه کسانی که مسوول تدوین قانون و نظارت بر اجرای آن هستند. نظم مبتنی بر قانون اساسی آسیب‌پذیر است. 🔗متن کامل #دنیای_اقتصاد #اکونومیست #آمریکا ✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇 @den_ir

🎵 پوشه شنیداری سخنرانی دکتر حمید احمدی در همایش شاهنامه و امر سیاسی 💢انجمن علوم سیاسی ایران💢 💢انجمن مطالعات صلح ایران💢 💢خردسرای فردوسی💢 💢خانه اندیشمندان علوم انسانی💢 🆔 @iranianhht

دورﮤ «أرِسطو: زمانه و آثار» فقط یک کنجکاوی دربارﮤ زندگی و زمانه و آثار فیلسوفی از ”دوران قدیم“ نیست، بلکه تلاشی خواهد بود تا نشان دهم اوّلاً، چگونه «أرِسطوپژوهی» در معنای خاصّ ما را با فیلسوفی غریب آشنا می‌کند که پشت نام «أرِسطو»ی شهیر قرار دارد؛ فیلسوفی که در بیست و سه قرن پس از وفاتش دوگانه‌ای از حبّ و بغض را با نام «أرِسطو» همراه کرده است و همان قدر مدح شده که ذمّ. حتّی تأمّل در خود تاریخ أرِسطوپژوهی در معنای خاصّ نشان می‌دهد چگونه چهرﮤ آن فیلسوف مدام رنگ تعلّقات هر زمانه را به نام «أرِسطو» منعکس کرده است. به‌علاوه، آثار أرِسطو، مفقود و موجود، نه فقط جزئی لاینفکّ از تاریخ علم و فلسفه است، بلکه سرگذشت این آثار و مناقشات بسیار پیرامون آن‌ها بخشی مهم از رونمایی از چهرﮤ آن فیلسوف است. ثانیاً، این دوره تلاشی خواهد بود تا نشان دهم چگونه «أرِسطوپژوهی» در معنای موسّع، مبنایی برای بحث از «تاریخ فلسفه و علم» و راهی برای فهم «نهاد علم» در دوران جدید به دست می‌دهد. أرِسطو نه فقط در یکی از مهمترین دقایق تاریخ جهانی و در آغاز افکنده شدن طرحی نو از مواجه با مسائل و مشکلات امور انسانی قرار داشت، بلکه خودش اصل و کانون چنان طرحی بود: او یکی از سه مؤسّس نامدار «فلسفه» و نخستین کاشف و واضع «نظام فلسفه» بود. او مؤسّس و احصاءکنندﮤ «علوم» و واضع اسلوب نگارش علمی بود. او نه فقط در مکتب تازه تأسیس افلاطون تحصیل و تدریس کرد، بلکه شخصاً مؤسّس مکتبی فلسفی بود. او یکی از نخستین گردآوران کتابخانه‌های علمی در یونان و نخستین کسی بود که طرحی از «تاریخ علم» درافکند. همین اشارات مختصر به نقش تأسیسی فیلسوف در علوم عقلی و تجربی و مکتبداری و کتابداری نشان می‌دهد، «أرِسطوپژوهی» در معنای موسّع، مساوق بحثی است از «تأسیس نهاد علم». از سوی دیگر، أرِسطو محصول تصادفی در خلأ نبود؛ او نیز همچون دَه‌ها دیگر اندیشمند و دانشمند یونانی همعصر خویش ثمرﮤ سنّت تربیتی یونانی بود، شاید عالیترین ثمرﮤ آن، و این مبحث مستلزم تفحّصی است در فرهنگ و تمدّن یونان به‌مثابه خاستگاه و زمینه و عقبۀ «أرِسطوپژوهی». افزون بر این، أرِسطو در زمانۀ حضور مقدونیان بر صحنۀ تاریخ جهانی می‌زیست: در غروب دولت‌های مستقلِّ یونانی، در غروب شاهنشاهی پارسی، و در تغییر مناسبات قدرت در أرض معمور. این نیز بدان معنا است که أرِسطوپژوهی متّکی به طرحی از فلسفۀ تاریخ جهانی است. و باز افزون بر این‌ها، «أرِسطو»یی که امروزه به نام فیلسوف شناخته می‌شود، أرِسطویی است برآمده از تاریخ فلسفه، خصوصاً در تعاطی به اندیشۀ دیگر مؤسّس بزرگ فلسفه، افلاطون. بحث از أرِسطو درون «أرِسطوپژوهی» بدون بحث از روابط تاریخی أرِسطو و افلاطون درون مناسبات فلسفی، ناقص بلکه الکن خواهد بود. خلاصه بگویم، عمدﮤ دورﮤ «أرِسطو: زمانه و آثار» بحثی خواهد بود چندساحتی (ادبی، تاریخی، و فلسفی) از «أرِسطوپژوهی» در هر دو معنای خاصّ و موسّع. امّا نمی‌توان در زمانه و آثار أرِسطو پژوهش کرد و از فلسفه و علم سخن گفت ولی به مهمترین و پرمناقشه‌ترین بخش أرِسطوپژوهی، یعنی به فلسفۀ أرِسطو و نظام أرِسطوییِ فلسفه، نپرداخت. از این حیث، نه فقط به‌موازات مباحث پژوهشی در زمانه و آثار فیلسوف از نظام فلسفه سخن خواهد رفت، بلکه پایان دوره مشخّصاً به بحثی از نظام فلسفه اختصاص خواهد داشت. در آن بحث خواهم کوشید برخی از تفاسیر ناشی از مطالعات خودم دربارﮤ نظام أرِسطویی فلسفه را با علاقه‌مندان مباحث فلسفی به اشتراک بگذارم. إن شاء اﷲ. هومن قاسمی 🆔https://t.me/irandoustan

ماکیاولی در دوره‌ای می‌نوشت که دورهٔ اختناق و سرکوب بود و بنابراین با منطق خاص خود کتابش را نوشته تا " آن‌که" باید، بفهمد و " آن‌که" نباید، نفهمد. به گفتهٔ اشتراوس در دوره‌های اختناق شخص ممیّز یا هیئت‌های ممیّزی از یک درجه شعور خاصی برخوردارند و کار نویسندگان بزرگ این است که چیزی بنویسند یا منطقی در نوشتهٔ خود به کار ببرند که از نقطهٔ کورِ شعورِ ممیّز رد شود. 《درس‌گفتارهای ماکیاولی سال ۸۸》 واپسین نکته‌ای که باید در اینجا به اشاره‌ای گذرا بگویم این است که من بحث را تا مرز‌های امن یعنی در محدوده " خط امانی از دیوان قضا" دنبال کرده‌ام. می‌توانستم و باید در مواردی پا را از گلیم خود درازتر می‌کردم اما احتمال می‌داشت که این جستار به آسانی به دست خواننده نرسد. همین صفحات انباشته از اشاره‌هایی است برای آنان که اهل بشارت‌اند و می‌دانند که " رموز هستی و رندی " را باید از کجا و از چه کسی بشنوند. 《 بخشی از مقدمهٔ کتابِ ملّت، دولت و حکومت قانون 》

▪️فردوسی صریح‌ترین تصویربردار ما بود جامعه‌ای که تصویری از خود ندارد اصلاً هویّت ندارد. و جامعه‌ای که تصویربردار ندارد آینه‌ای در برابر ندارد. کسانی که فردوسی را به این دلیل که هویّتِ ما را به ما بازگردانده، می‌ستایند در واقع نمی‌دانند که او را برای این می‌ستایند که صریح‌ترین تصویربردارِ ما بود. در موردِ او هم این کار با بازیابی و بازاندیشی و بازسازیِ زبان همراه بود؛ مسئله‌ای که امروز دست‌کم آگاهی به آن و کوشش‌هایی برای آن را می‌بینیم. او تصویر را می‌دهد؛ ما را از بیرون به درون و از درون به بیرون حرکت می‌دهد؛ و نظرِ خودش را هم می‌گوید. ما هم جز این نمی‌کنیم؛ هر چند او استاد بود و ما شاگرد. تأکید می‌کنم ما ناچار از شناختیم. ناچار از آموختنیم. بهرام بیضایی، در جست‌وجوی سینمای ایران، گفت‌وگو با بهرام بیضایی، فصل‌نامهٔ گفتگو، تابستان ١٣٧٣، سینما پارادیزو. @Jahan_Eshraghi

#ویدئو ▪️سخنرانی منتشرنشده از مجتبی مینوی ▪️در این سخنرانی، بخشی از نظرات ادبی مجتبی مینوی را در باب زبان فارسی و خاستگاه تاریخی‌‌ آن می‌شنویم. @Jahan_Eshraghi