استعاره‌ای از من

+من باور نمیکنم چه بر من گذشت، یک چیز غم‌انگیز دیگری هم وجود دارد آن هم این است که دیگر نه انعطاف تسلیم شدن را دارم، نه سرسختی جنگیدن را. [مرد روزهای ابری]

نوشته میرم که نباشم که نبینم که مبادا برای ثانیه‌ای مقایسه کنم.

انقد این وابستگی به ذات خالق که تو این شعر مولانا وجود داره رو دوست دارم. همون مسئله نبودن من، همونکه میگه منی وجود نداره، من همون آینه ذات الهیه.

گفتم: دل و جان در سر کارَت کردم هر چیز که داشتم نثارت کردم گفتا: تو که باشی که کنی یا نکنی کان من بودم که بی قرارت کردم.

میخواستم برم؟ نه. دیر؟ رسیدم. کارت ورود به جلسه؟ اسکرین شو داشتم. شناسنامه یا کارت ملی؟ یادم رفت ببرم. عینک من‌باب تقلب؟ یادم رفت ببرم. میزان خوانش؟ کمتر همیشه حداکثر 40 دقیقه. نتیجه: جزو سه تای قبول شده کلاس. پلن از این به بعد آماده نبودنه.

قبول شدم

ببین کی اینجاس یکی که ده دیقه دیگه باید سر جلسه باشه و الان ازخونه زده بیرون.

یکی از بچه‌های کلاس امروز گفت حس میکنم از اولم وصلم نشده بودی که الان بخوای رها کنی،فقط اوایل نشون میدادی نزدیکی و الان اونم نشون نمیدی. جالب بود. _از اولم وصل نبودی که بخوای یه روزی رها کنی.

یعنی الان بخونم؟ خب کی این سینماییه که دانلود کردمو ببینه؟