#book_review
Ba’zida hech ham reja qilmagan kitoblaringiz qo’lingizga tushadi. Olasiz, varaqlaysiz va qiziqib qolasiz. Natijada qanday qilib o’qiganingizni sezmay qolasiz. Mendagi shunday kitob Gogolning “Burun” kitobi bo’ldi. Inglizchasini sovg’a qilishdi. Hajman kichik ushbu kitob absurd-komik hisoblanib, o’zining g’alati uslubi, personajlarning ajabtovurligi bilan ajralib turadi. Qissa boshida ko’pchilik tomonidan bir latifadek qabul qilingan. Keyinchalik 20-asrga kelib esa hayratlanarli san’at asariga aylangan.
Ajib kunlarning birida kollej asessori Kovalyov uyg’onib yuzining burun sohasida silliqlik sezadi. Ya’ni burun joylashgan makon tep-tekis edi. Ha, u burunsiz qolgandi. Tasavvur qiling a, BURUNSIZ. Kuni kecha uylanish niyatida nechtasini ko’z ostiga olib, qanchasini kuydirmoqchi bo’lgan hurmatga ega olg’rimiz endilikda burunsiz bir odamga aylangandi.
Kovalyov o’zini juda yomon his etadi. O’ylab ko’ring-da, tongda uyg’ondingiz va sizning bir parchangiz shunchaki yo’q bo’lib qoldi. Ushbu qissada byurokratiya, tabaqalashuv, poraxo’rliklarni ko’rishga ulguramiz. Shunchaki burun yo’qolganligi haqida xabarni bosish uchun ham sizdan ugina, bizdan bugina deydiganlar borligi va ushbu illat aynan bizning jamiyatda hozirga qadar o’z tomirlarini ajiriq kabi yoyayotganini bilamiz.
Undan tashqari Kovalyovning burni o’z egasini mensimay, kibr bilan o’tib ketganichi?! Voh-Voh-Voh… “it semirsa egasini tanimas ekan”, “burni ko’tarilib ketibdi”, deymizda, nimayam derdik. Ajoyib a? Balki burun sirg’alib qochib, o’z egasini “burnini yerga ishqalamoqchi” bo’lgandir. Nima deysiz?
O’zi kichik qissa bo’lsa-da xayoliy voqealardek ko’rinsa-da hozirga qadar o’z aktualligini yo’qotmagan. O’qing, bir kun ham vaqtingiz ketmaydi.
@mahinsworld