حلقه‌ی مطالعاتی تمنا ⛵️

💬در نهایت، پژوهشگرِ حقیقتاً علاقمند به علم، باید از اندرز اینشتین پیروی کند هنگامی که می‌گوید: «اگر می‌خواهید چیزی از فیزیکدانان نظری درباره‌ی روش‌هایی که به کار می‌گیرند دریابید، به حرف‌های آنها گوش ندهید و توجه خود را معطوف به اعمال آنها کنید.» 📄مقاله«اینشتین، ماخ، پوزیتویسم منطقی» ✍فیلیپ فرنک 💬(حکیم و همه‌چیزدان، فاوست، خطاب به مرید مشتاق علمش، واگنر): «چه خوشبختی تو که هنوز می‌توانی امیدوار باشی خودت را در این اقیانوس خطاها شناور نگه بداری! آدمی چیزی را به کار می‌گیرد که هیچ از آن نمی‌داند و چیزی را که می‌داند هیچ نمی‌تواند به کار بندد.» 📚رمان «فاوست» ✍ گوته #بریده_کتاب #روش_علمی 🔗 میتوانید ما را در تلگرام، ایتا، سروش و بله دنبال کنید: 🧪 @Jowhar03 | ܟٜߺ❟ܣܝ‌ ⚗

اما مَلِک از ایشان بیابانی‌تر است، و هرکه او را به اصلی باز خوانْدْ از راه بشد و هرکه گفت که او را بستایم به‌سزای وی، ژاژ خایید، از توانایی صفت‌کنندگان دور شد و از ماننده‌کردن او را به چیزی اندر گذشت. ابن سینا حی بن یقظان ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle

«سلبیتِ شناخته‌شده» با شناختِ ناشی از سلبیت، که فیلون اسکندرانی احتمالا نخستین کسی بود که آن را صورت‌بندی کرد، متفاوت است: «وقتی روحِ خدادوست، آنچه را که در ذات خود وجود دارد می‌کاود با این کاوش در امر بی‌شکل و نادیدنی درمی‌غلتد و از همین‌جا عالی‌ترین موهبت را نصیب می‌برد: فهم اینکه خداوند که در خود وجود دارد، بر همگان فهم‌ناپذیر است و درک رؤیت‌ناپذیر بودن او، دقیقا از راه همین نکته.» تعریف این سلبیتِ ایجابی‌شده را پیشاپیش نزد فیلون می‌یابیم: «جستوجو در خود که بسیار به زحمتش می‌ارزد ولو یافته‌ای در کار نیاید.» #پترارک نخستین کسی بود که این صورت‌بندی را در بستری به‌کار گرفت که دیگر بستری عرفانی نبود و آن را به قسمی صورت‌بندی اساسی در نقد مطالبه‌ی شناخت در فلسفه‌ی مدرسی تبدیل کرد‌ تنها او خود می‌توانست به موجودی شناسا تبدیل شود که خود را جاهل تشخیص می‌دهد و بدین‌رو از خود منزجر می‌شود، چون بصیرت دردناک نسبت به عقب‌ماندگی خود، نقطه‌ی عزیمت غلبه بر این عقب‌ماندگی است. هانس بلومنبرگ مشروعیت عصر مدرن ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle

إِلٰهِى انْظُرْ إِلَىَّ نَظَرَ مَنْ نادَيْتَه معبودم، بر من نظر کن، نظر به کسی که صدایش کردی مناجات شعبانیه ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle

شوکران جهل 🔸 شمارۀ سوم و چهارم نقدنامۀ علوم انسانی 👤 دبیر علمی این شماره (علم و فناوری): علیرضا شفاه و امیرحسین صنایعی 🔷 ترجمۀ قطعاتی از رساله‌های  «دربارۀ حدس‌ها»  و  «مرد عامی: درباب ذهن» 🔶 با آثاری از  سیدمحمدرضا حسینی بهشتی،  یوهانس هوف، عادل مشایخی، سیدحسن حسینی و... 🔷 ترجمۀ مقالاتی از: جیوردانو برونو، هانس گئورگ گادامر، درموت موران، دیوید آلبرتسون، توماس مک‌تایگه و... 🔰 برای تهیه این شماره، علاوه بر امکان خرید حضوری از کتابفروشی‌های «کیهان» و «مولی»، می‌توانید با پرکردن این فرم، سفارش خود را ثبت و با پست رایگان دریافت نمایید. گزیده مطالب، اخبار نشست‌ها و اطلاع‌رسانی در 🆔 @naqdnameh_ir

مراد خسرو از شیرین کناری بود و آغوشی محبت کار فرهاد است و کوه بیستون سفتن #سعدی ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle

شاید نگرش اساسی فاوستی رنسانس واضح‌ترین بیان فلسفی و نیز عمیق‌ترین توجیه فلسفی‌اش را در این اندیشه بیابد، یعنی کوشش روح انسان برای ارتقا به امر نامتناهی و توقف‌نکردن در هر چیز داده‌شده یا هرچیز به‌دست‌آمده‌ای. این پویایی نه نقصی برای روح انسان شناخته می‌شود نه قصور آن، بلکه مُهرِ منشأ الهى روح انسان و فناناپذیری روح را بر خود دارد. ارنست کاسیرر فرد و کیهان در فلسفه‌ی رنسانس ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle

کوزانوس با وفاداری به آن رویه‌ی اساسی که بر کل عقاید فلسفی او حاکم است، با عقیده‌ی تقدیرِ موردنظر پولس و آگوستین مخالف بود. مسلماً کوزانوس نمی‌کوشید مؤثربودن فیض الهی را نفی یا محدود کند. با این وصف، او قویا بر این عقیده که انگیزه‌ی واقعی دینی نه از برونِ روح بلکه از درونِ روح ناشی می‌شود، زیرا جوهر روح استعداد برای خود حرکتی و خودسامانی است. در کتاب «دیدن خدا» روح به خدا می‌گوید: «هرکس تو را در اختیار نداشته باشد نمی‌تواند تو را ببیند. هیچ‌کس نمی‌تواند تو را درک کند مگر آن که تو خود را در اختیار او بگذاری. اما چگونه می‌توانم تو را در اختیار گیرم، چگونه سخن من به تو می‌رسد، تویی که دسترس‌ناپذیری؟ چگونه می‌توانم از تو درخواست کنم؟ آیا چیزی پوچ‌تر از این هست که تو خود را در اختیار من بگذاری؟ تویی که همه‌چیزی چگونه می‌توانی خود را در اختیار من بگذاری بی‌آنکه درعین‌حال آسمان، زمین و هرچه را در آن‌هاست به من ندهی؟» و پاسخی که روح از خدا دریافت می‌کند همه‌ی این تردیدها را از میان می‌برد: «خودت باش، و من تو را خواهم بود.» اختیار انسان به او اجازه می‌دهد که خود را بخواهد یا نخواهد و فقط اگر او به طور مستقل خود را بخواهد، خدا را نیز در اختیار خود خواهد داشت. گزینش و تصمیم‌گیری نهایی با #انسان است. ارنست کاسیرر فرد و کیهان در فلسفه‌ی رنسانس ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle

مسلماً ذهن در اِعمال قدرتِ خالق خویش درون خود نمی‌ماند، بلکه باید به «ماده»ی محسوسی توسل جوید که می‌خواهد آن را متبدّل کند و فرم ببخشد. اما این کار عقب‌نشینی ذهن از طبیعتِ صرفاً عقلانی خود و جوهره‌ی خویش نیست، زیرا در این‌جا نیز راه سربالا و راه سرازیر یکی هستند؛ عقل به امر محسوس فرود می‌آید، فقط برای این‌که جهانِ حسی را به مرتبه‌ی خودش، یعنی به جهان معقول، برکشد. عمل عقل بر جهانی که ظاهرا از ماده‌ی ضد آن ساخته شده است شرط لازم برای این است که عقل خود را بشناسد و خود را بشناساند و فرم خود را تحقق ببخشد و این فرم را از قوه به فعل درآورد. ارنست کاسیرر فرد و کیهان در فلسفه‌ی رنسانس [نقاشی: خدای پدر هنگامه‌ی خلق جهان، از کارل فردیناد زون، ۱۸۵۱] ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle

کوزانوس، به‌معنایی، نماینده‌ی کل حلقه‌ی فکری‌ای می‌شود که لئوناردو #داوینچی به آن تعلق داشت؛ حلقه‌ای که پس از انحطاط آموزش اسکولاستیک و برآمدن آموزش اومانیستی، نوع سومی از آموزش و مخصوصاً شکل مدرنی از شناخت و اراده‌ی به شناخت را در قرن پانزدهم ایتالیا ارائه می‌داد. این مردان نمی‌خواستند به مباحث اساساً دینی تشخّص علمی و تعریف علمی بدهند و خواهان بازگشت به سنت بزرگ باستان نیز نبودند تا از طریق آن خواهان احیای نوع بشر شوند. درمقابل، آن‌ها مسائل عینی، فنی و هنری را بررسی می‌کردند و برای این بررسی در جست‌وجوی «تئوری» بودند. این فعالیت خالق و هنری به زودی درمی‌یابد که باید خود را عمیق‌تر درک کند و برای این کار باید به شالوده‌ی نهایی شناخت و به‌ویژه شناختِ ریاضی برود. ارنست کاسیرر فرد و کیهان در فلسفه‌ی رنسانس ✅ حلقه‌ی مطالعاتی تمنا 🌐 @TamanaCircle