ناجه

بنظرتون قیمتا واقعیه یا من جزو اصحاب کهف شدم؟😐

جهاد شکل نمی‌گيرد تا عوامل از بین بروند؛ بلکه زمانی شکل می‌گیرد که تضادها به وجود آمده‌اند. وقتی مزاج ها واکسینه می‌شوند، این واکسن در مزاج، درگیری به وجود آورده، گلبول‌ها با میکروب ها به جنگ با هم می‌افتند. ولی این درگیری، درگیری از بیرون نیست؛ درگیری بین نیروهای درونی و خود میکروب‌ها است. اکراهی نیست؛ بلکه یک مسئله طبیعی است. دعوتی در میان انسان‌هایی که در یک قشر و برابر هستند، بلند می‌شود. عده‌ای به این دعوت روی می‌آورند و آگاهی‌ها پیدا می‌کنند؛ عده دیگری، مخالفت می‌کنند و در نتیجه میان این دو گروه نزاع در می‌گيرد و سر و صدا بلند می‌شود. البته شکی نیست که خداوند و امام، رهبری مؤمنان را بر عهده دارند و تمام سنت‌ها و قانون‌های هستی هم پشتیبان‌شان هستند؛ ولی آن‌ها تا حرکت نکنند، هیچ نتیجه‌ای نمی‌گیرند. صفحهٔ - ۸۴ -

معنای عدم اکراه در دین، این نیست که خدا مستقیما افراد بی‌دین را نابود کند یا مخالفینش را ذبح شرعی کند؛ بلکه خداوند مردم را از تضاد برخوردار می‌کند یعنی در بیرون، شیطان و رسول و در درون‌شان هم غرایز را می‌گذارد و پس از آن هم برایشان بینات یعنی همان روش، کتاب و میزان را می‌فرستد. توده‌ای از این خلق، آگاه می‌شوند و کار و نقش خود را می‌فهمند و خود این‌ها که ساخته شدند، سنگ‌های سر راهشان را برمی‌دارند. صفحهٔ - ۸۳ -

🎥 رهبر انقلاب: ما محتاج کتاب هستیم 🔹همۀ مردم در هر سنی نیاز دارند که کتاب بخوانند. فعالان فضای مجازی از این فضا برای ترویج کتاب استفاده کنند. این یک وظیفه است. در معرفی شخصیت‌ها خلا داریم. @Farsna

امروز، وقتی حقّانیت اسلام را اثبات می‌کنیم و استدلال را تمام می‌کنیم، می‌گویند: آقا، پس چرا این مسلمان‌ها خراب هستند؟! پاسخ این است که چون این‌ها خراب هستند، تو باید بیایی مسلمان بشوی و اصلاح کنی. یکی از رفقا می‌گفت: جایی برای تبلیغ رفته بودم، دیدم خیلی نِق می‌زنند. گفتم: نامردها، پیغمبر، اسلام را آورد؛ مسلمان که نیاورد. تو هم همان اسلام را پیاده کن و مسلمانش را تو بیاور. صفحهٔ - ۸۳ -

ما افراد را با هدف‌شان و هدف‌ها را با عقل می‌سنجیم. ما حق را از افراد نمی‌شناسیم؛ بلکه افراد را با حق می‌سنجیم. صفحهٔ - ۸۲ -

هدفی که علی‌ دارد، به‌پاداشتن مردم است؛ رهبری در زمینه‌ی تضاد و شکوفا کردن استعدادهای انسان است و او به تمام این اهداف رسید؛ نه‌تنها او، که حتی آن‌هایی که به حکومت نرسیدند، مثل ائمه‌ی دیگر، به این اصل که ایجاد زمینه‌ها باشد، رسیدند؛ چراکه آن‌ها کار خودشان را کردند؛ به‌گونه‌ای که مردم اگر می‌خواستند، می‌توانستند انتخاب کنند. این مسئله از مردم شروع می‌شود و کار امام دیگر تمام شده است. صفحهٔ - ۸۰ -

مطلوب این نیست که مردم همه خوب بشوند؛ بلکه مردم، خودشان باید انتخاب کنند؛ هدف این است که شرایط خوب شدن‌شان فراهم بشود. ما خیال می‌کنیم هدف علی این بود که حکومت عدل را در تمام دنیا پیاده کند؛ در حالی که مقصود او این بود که شرایط عدل فراهم شود؛ هر که خواست انتخاب کند و هر که نخواست، نکند. پس از تبیین حق، انسان آزاد است دوباره طغیانش را شروع کند. علی نه‌تنها در دوران حکومتش، بلکه قبل از آن هم کار خودش را کرده بود. نمی‌توانیم او را شکست‌خورده حساب کنیم؛ چون هدف او حکومت به آن معنا نبوده است؛ هدف، رهبری در زمینه‌ی تضاد است و او این تضاد را به وجود آورد و به گونه‌ای رهبری کرد که معاویه را پس از بیست سال باج دادنِ قدرت‌های قبلی به او، سرجایش نشاند و یارانی را که طغیان کرده و شوریده بودند، تصفیه کرد. دیگر چه اقدامی باید انجام می‌داد که نداده باشد؟! او راه را روشن کرد؛ حتی تا امروز برای ما روشنگری داشته و شرایط انتخاب را برای منی که امروز این‌جا نشسته‌ام فراهم کرده است. صفحهٔ - ۷۹ -