استوری| بیو❤️

پرسیدند: چرا چنین بی‌مرز دوستش داشتی؟ گفتم: او زخم‌هایم را بوسید و رنجم را باور کرد ...

ایده متن استوری: 🦋 خودت برای خودت نور باش.. من‌ این‌ منو‌ تغییر‌ میدم.. خیلی حرفا تو سکوت جا نمیشن.. همیشه رو بدن برنده ها یه زخم عمیقه.. گذشتم از گذشته‌ای که گذشت..

بچسب به چیزی که دائمیه. بچسب به چیزی که باارزشه. بچسب به چیزی که ارزشش رو داره. بچسب به چیزی که لیاقتش رو داره. بچسب به چیزی که واقعیه. بچسب به چیزی که سالمه. بچسب به چیزی که اصالت داره. بچسب به چیزی که کمیابه. بچسب به چیزی که به نفعته.

+ میشه بپرسم من کجای زندگیت جا دارم؟ - تو همونی هستی که اگه بشینم باهاش سریال مورد علاقمو ببینم حواسم پرتش میشه و سریالو رها میکنم، تو همون کسی هستی که حاضرم تیکه آخر پیتزامو باهاش تقسیم کنم، تو همون کسی هستی که حاضرم توی هوای بارونی و سرد بدون چتر برم توی خیابون باهاش قدم بزنم، تو همون کسی هستی که وقتی صدای نوتیف گوشیم رو میشنوم بدو بدو میرم سمتش به امید اینکه پیم ازطرف تو باشه، تو همونی هستی که همیشه حوصلتو دارم حتی وقتی که ازت دلخور باشم، تو همونی هستی که وقتی موزیکی برام میفرستی و موردعلاقم نیست هزاران بار گوشش میدم چون تو برام فرستادی، تو همون کسی هستی که حاضرم آلستار بنفشامو بپوشم و دست توو دست هم بدیم و بریم یجایی دور از آدما، تو همون فرشته بدون بال زندگیمی، تو برای من فرق داری، تو جدا از تمام آدمای دورمی، وقتی توو یسری مسائل همرو جم میبندم تو جزوشون نیستی چون تو نیمی از خودمی، تورو جدا از خودم نمیبینم، چون اگه نباشی نصفه نیمه میشم، نبودنت توو زندگیم میدونی دقیقا مثل چی میمونه؟ اینکه پرنده رو از داشتن بال محروم کنی و نتونه پرواز کنه، میمیره دیگه مگه نه؟ شاید چند روزی دووم بیاره اما بعدش میمیره، چون یه پرنده دلش به پرواز کردن خوشه، منم دقیقا همینم، نقش تو توی زندگی من مثل نقش بالِ پرواز برای پرندست، اگه باشی حس رهایی و آزادی دارم، اگه نباشی روحم از تنم جدا میشه و در سکوت نبودنت ذره ذره خاکستر میشم. -آیسوجوانمردی

امروز بارانی هستم، سر نهاده به دلتنگی، بر دامان ابرها. فردا که بازآیی، رودی خواهم شد، پیوسته در مسیر دریا ...

و ناگهان تمام می‌شود؛ امیدی، دردی، رابطه‌ای و صبری....!

وقتی دلشون میشکنه، میریزن تو خودشون صداشونم در نمیاد اینا همونایی هستن که میگی: چقدر قیافت بیشتر از سنت میخوره...

نوشته بود تو به بخشیدنش ادامه میدی تا وقتی که دیگه دوستش نداری.

شاید گاهی کمی دیر بلند شوم و خودم را جمع و جور کنم اما می‌دانم که بلند می‌شوم، خودم را محکم می‌تکانم، سرم را بالا می‌گیرم و جوری ادامه می‌دهم که کسی باور نکند همین چند لحظه قبل با چه رنج و اندوهی به زمین افتاده بودم و چقدر غمگین بودم.