آسمانه

🖋️مقاله‌ی تازه: «شکستن سقف شیشه‌ای: جایگاه و تصویر زنان در مجلات معماری ایران (۱۹۴۶-۲۰۰۱)» سینا زارعی SHATTERING THE GLASS CEILING: Women’s Roles and Images in Iranian Architectural Magazines (1946-2001) سینا زارعی در این مقاله، سیر دگرگونی مجله‌های معماری ایران را، با تمرکز بر تغییراتی بررسی کرده است که در طی سه بازه‌ی زمانی از ۱۹۴۶ تا ۲۰۰۱ در بازنمایی جایگاه زنان رخ داده. چنانکه متن او نشان می‌دهد، در ابتدای راه (از سال ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۹)، مجلات معماری فضای چندانی برای مشارکت زنان ایجاد نمی‌کردند، فقط به بازنمایی آنها در محدوده‌ی نقش‌های سنتی و غیرمترقی می‌پرداختند و گاهی نیز از ملکه ایران در جایگاه زنی موفق و تأثیرگذار سخن می‌گفتند. در دهه ۱۹۷۰، همسو با نوآوری مدرن فرهنگی دولت پهلوی، نشریات معماری تا حدی از بی‌اعتنایی به زنان فاصله گرفتند، و در برخی موارد زنان را به مثابه‌ی متخصصانی با توانایی برابر با مردان به مخاطبان معرفی کردند. علی‌رغم این دگرگونی و در تضادی آشکار با افزایش تعداد زنان تحصیل‌کرده و حرفه‌ای (پیش و پس از انقلاب ۱۹۷۹م)، جمهوری اسلامی در تلاشی نظام‌مند حضور زنان را محدود و تصاویرشان را در منظر عمومی سانسور کرد. با اصلاح نسبی این روند طی سالهای ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۸م و ظهور مجلات جدیدی مانند آبادی و معمار، عده‌ای از زنان بانفوذ موفق شدند بخشی از جایگاه و تصویر از دست رفته‌ی خود را در نشریات معماری احیا و راههایی نو برای مشارکت زنان در گفتمان معماری باز کنند. مشخصات مقاله: Zarei Hajiabadi, S. (2024). SHATTERING THE GLASS CEILING: Women’s Roles and Images in Iranian Architectural Magazines (1946-2001). SPACE International Journal of Conference Proceedings , 4(1), 1-15. اطلاعات بیشتر: https://www.researchgate.net/publication/379513154_Shattering_the_Glass_Ceiling_Women's_Roles_and_Images_in_Iranian_Architectural_Magazines_1946-2001 https://journal.spacestudies.co.uk/index.php/space-ijocp/article/view/6 #مقاله‌ی_تازه @asmaaneh

📢فراخوان ارسال مقاله برای همایش: ایران و چین: میراث مشترک و مناسبات جدید Iran and China: Common heritage and contemporary relations 🔸تاریخ برگزاری همایش: ۲۷ و ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۴ | ۶ و ۷ مهر ۱۴۰۳ Since ancient times, connections between Iran and China have flourished through trade and literature. This has resulted in significant mutual influence on the artistic, cultural, and political development and histories of various peoples residing in the Iranian plateau, China, and Central Asia. Today a large amount of extant tangible and intangible cultural heritage exists in both Iran and China attesting to this shared history. Both forms of heritage are often referenced, put on display, and mobilized in support of a range of political and personal projects. Given its historical significance and contemporary relevance, the goal of this conference is to bring together scholars considering these common ties of cultural heritage, as well as how they are situated in contemporary academic, political, or cultural debates. We invite papers on any aspect of the common heritage of Iran and China, including but not limited to the following issues: Books, manuscripts, art works and first hand materials about Iran and China produced in either countries. Literary products of any kind that consider the relationship between the two. The presence or influence of Iranian or Chinese culture in the literature, folklore, and artistic traditions of the other. Travelogues, diaries, and cultures of travel. Accounts of historical political relations between Iran and China, including delegates and envoys. The historical position of Iran on the Silk Road and its connection to China. Material life, imported objects, and the objectification of imagination between the two countries. Religious life, missionary groups, and promotion of Islam, Nestorianism and Manichaeism in Iran and China. Emigration and immigration of Iranian and Chinese communities across Central Asia. Contemporary mobilization of these themes in international relations, public discourse, and academic debates. 🔸مهلت ارسال چکیده: چهارشنبه، ۱۵ مه ۲۰۲۴ | ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🔸ارسال چکیده: [email protected] 🔹اطلاعات بیشتر: https://www.rug.nl/research/icog/news/2024/0408-cfp-iran-and-china #خبر @asmaaneh

✏️صناعات و حکمت الهی در کتاب مقدس عبری [ص ۲ از ۲] 🔺او و لاویان هنر موسیقایی خود را در یک مکاشفه‌ی الهی دریافت کردند و ملودی‌هایی که آنان می‌نواختند همان ملودی فرشتگان بود که هدف از آن صرفاً نیایش یهوه بود.[۲۱] 🔸پی‌نوشت‌ها: [۱] کتاب مقدس مطابق ترتیب و چینش عبری از سه بخش تشکیل شده: تورات مشتمل بر پنج کتاب (آفرینش، خروج، اویان، اعداد و تثنیه) است. بخش بعدی انبیاء یا نبیئیم شامل ۲۱ کتاب می‌شود و به دو بخش انبیاء متقدم و متأخر تقسیم می‌شود. انبیاء متقدم کتاب‌های یوشع، داوران، سموئیل و پادشاهان را شامل می‌شود و انبیاء متأخر پانزده کتاب را دربرمی‌گیرد که از این میان کتاب‌های اشعیا، ارمیا و حزقیال انبیاء بزرگ خوانده می‌شوند و دوازده کتاب هوشع، یوئیل، عاموس، عوبدیا، یونس، میکاه، ناحوم، حبقوق، صَفَنیا، حَجی، زکریا و ملاکی است. مکتوبات یا نوشته‌ها مجموعه‌ای متنوع از فرهنگ و تاریخ و ادبیات یهودند که شامل نیایش‌های شاعرانه، داستان‌ها و عبارت‌های حکیمانه و ترانه‌ها و آثار تاریخی‌اند. این مجموعه شامل یازده کتاب می‌شود که عبارت‌اند از: مزامیر داوود، امثال سلیمان، ایوب، غزل‌غزل‌های سلیمان، روت، مراثی ارمیا، استر، جامعه سلیمان، دانیال، عزرا و نحمیا، تواریخ ایام. رک: شمس،۱۳۸۹: ۲۹و۳۰ [۲] امثال۲: ۶ [۳] آفرینش۴۱: ۳۸،۳۹ [۴] تثنیه۹: ۳۴ [۵] کتاب دوم تواریخ۱: ۷-۱۲ [6] Scholem:1960,40 [7] Legends of the jews1:3:1 [۸] آفرینش۶: ۱۴-۱۶ [9] legend of the jew1:4:35 [۱۰] خروج ۲۵- ۲۸ [۱۱] خروج۲۵: ۹، ۴۰ [۱۲] خروج۳۱: ۱-۵ [13] Berakhot55a:12,1 [۱۴] خروج۳۱: ۶ [۱۵] خروج۳۶: ۱، ۲ [۱۶] کتاب اول تواریخ ۲۸: ۱-۱۹ [17] Or HaChaim on Exodus29:9:17 [۱۸] کتاب اول پادشاهان ۵: ۹ [19] Midrash Tanchuma,Vayakhel5:2 [20] Zohar,Noach23:168 [21] Shiloah,1978:58 منابع: ـ کتاب مقدس عهد عتیق، کتاب‌های شریعت یا تورات بر اساس کتاب مقدس اورشلیم(۱۳۹۳)، مترجم پیروز سیار، تهران، انتشارات هرمس و نی. ـ کتاب مقدس عهد عتیق، کتاب‌های تاریخ بر اساس کتاب مقدس اورشلیم(۱۳۹۴-۱۳۹۶)، مترجم پیروز سیار، تهران، نشر هرمس و نی. ـ شمس، محمد(۱۳۸۹)، سیر تحول کتاب مقدس، قم، بوستان کتاب. Berakhot, https://www.sefaria.org/Berakhot.2a?lang=bi Legends of the Jews, https://www.sefaria.org/Legends_of_the_Jews?tab=contents Midrash Tanchuma, https://www.sefaria.org/Midrash_Tanchuma?tab=contents Or HaChaim on Exodus, https://www.sefaria.org/Or_HaChaim_on_Exodus?tab=contents Scholem,Gershom,(1960), Kabbalah and its Symbolism,Schocken books Inc.,New York. Shiloah, Amnon(1978), The Symbolism of Music in the Kabbalistic Tradition, The World of Music, Vol. 20, No. 3, pp. 56-69. Zohar,Noach, https://www.sefaria.org/Zohar%2C_Noach.1.1-12?lang=bi #یادداشت #سمیه_جلالیان @asmaaneh

✏️صناعات و حکمت الهی در کتاب مقدس عبری [۱] سمیه جلالیان یکی از موضوعاتی که در مطالعه‌ی هنر و صناعت در کتاب مقدس جلب توجه می‌کند ارتباط هنر و حکمت الهی است. حکمت یکی از اسما و صفات یهوه (YHWH / خدای بنی اسرائیل) است. در کتاب مقدس او منبع حکمت معرفی شده است. در کتاب امثال آمده است: «زیرا یهوه حکمت عطا می‌کند، و از دهان او علم و خرد برون می‌گردد.»[۲] خردمندی یوسف[۳]، حکمت یوشع[۴](Joshu) و سلیمان[۵] نیز موهبتی الهی بوده است. علاوه بر این، تورات در نظر برخی عرفای قباله (Kabbalah) کتاب حکمت الهی است. راز زندگی خداوند در تورات است و نظم آن اساس نظم جهان است.[۶] نقطه‌ی آغاز ارتباط وحی و صناعات در هبوط انسان است. پس از هبوط انسان، خداوند میکائیل را با انواع بذرها فرستاد و به او آموخت که چگونه زمین بکارد و محصول و میوه برداشت کند.[۷] نوح از دیگر شخصیت‌های مهم در کتاب مقدس است. یهوه دستور ساخت کشتی را به او داد تا نسل موجودات زنده را از عذاب حفظ کند و نحوه‌ی ساخت آن را آموزش داد.[۸] در افسانه‌های یهود آمده است که برای ساخت کشتی خرد بسیاری لازم بود تا همه‌ی موجودات زمین و آسمان در آن جا شوند. نوح دانش ساخت کشتی را از کتابی که فرشته‌ی رزائیل (Raziel) به آدم داده بود و در آن همه‌ی دانش‌های زمین و آسمان بود دریافت کرد. نوح کتاب را گرفت و زمانی که آن را مطالعه کرد همه چیز را درباره‌ی ساخت کشتی و جمع ‌کردن حیوانات می‌دانست. گفته شده است که این کتاب تورات بود که قبل از نوح به آدم داده شد. سپس رزائیل آن را به دست نوح سپرد و نوح آن را با خود به داخل کشتی برد و قبل از مرگش آن را به سام (فرزندش) داد و او به ابراهیم داد و از ابراهیم به یعقوب، لوی، موسی، یوشع و سلیمان رسید و سلیمان تمام خرد خود را و همه‌ی مهارت‌های خود را از آن آموخته بود.[۹] یکی از قسمت‌های کتاب مقدس که به هنرها و صنایع اشاره شده است، کتاب خروج و مکاشفه‌ی کوه سینا است. در این مکاشفه خداوند به بنی‌ اسرائیل فرمان داد تا خیمه‌ی مقدس را بسازند و الگوی ساخت آن را به موسی نشان داد[۱۰] و تأکید کرد باید ساختِ آن مطابق الگویی باشد که به او نشان داده شده است.[۱۱] علاوه بر این، یهوه بصلئیل (Bazalel) و اهولیاب (Oholiab) را نیز برای انجام کارهای خیمه برگزید. در مورد انتخاب بصلئیل در کتاب خروج چنین آمده است: «آگاه باش که بصلئیل بن اوری (Uri) بن حور (Hur) را از سبط یهودا به نام خوانده‌ام، او را به روح خدا پر ساخته‌ام و به حکمت، فهم و معرفت و هر هنری برای اختراع مخترعات تا در طلا و نقره و برنج ‌کار کند و برای تراشیدن سنگ و ترصیع آن و درودگری چوب تا در هر صنعتی اشتغال نماید.»[۱۲] بادقت در متن عبریِ بخشی از این آیه معنای عمیق‌تری از این آیات به دست می‌آید: וָאֲמַלֵּא אֹת֖וֹ ר֣וּחַ אֱלֹהִ֑ים בְּחׇכְמָ֛ה וּבִתְבוּנָ֥ה וּבְדַ֖עַת וּבְכׇל־מְלָאכָֽה׃ سه کلمه‌ای که زیر آن خط کشیده شده یعنی حُخما یا حکمت، بینا یا معرفت و دَعَت یا دانش سه صفت از بالاترین صفات یهوه هستند. این دانش‌ها و معارف همان ‌دانش‌هایی هستند که یهوه با آن جهان را خلق کرد.[۱۳] در مورد اهولیاب چنین آمده است: «اینک اهولیاب، پسر اخیسامک (Achisamach)، از سبط دان (Dan) را به دستیاری او گماردم و در دل جمله مردان حکیم‌دل، حکمت نهادم تا هر آنچه را بر تو فرمان دادم انجام دهند.»[۱۴] یهوه نه‌تنها به این دو نفر حکمت انجام کارهای خیمه را داد؛ بلکه از مردان حکیم‌دل صحبت کرد. به عبارتی همه‌ی کسانی که در ساخت خیمه نقش داشتند، از حکمت الهی برخوردار بودند.[۱۵] همچنین در ساخت معبد مقدس اتفاق مشابهی رخ داد: یهوه الگوی ساخت معبد مقدس را به داود داد.[۱۶] راشی (Rashi) درباره‌ی ساخت معبد می‌گوید که سموئیلِ (Samuel) نبی جزئیات ساخت ابعاد و اندازه‌ی خیمه را از خداوند گرفت. در میدارش سموئیل آمده است که خداوند به موسی جزئیات معبد نهایی را داد و موسی آن را به یوشع داد و یوشع آن را به بزرگان بنی اسرائیل داد و آنها به داود دادند و او نیز به سلیمان داد.[۱۷] علاوه بر این، سازندگان معبد نیز مانند سازندگان خیمه دارای حکمت الهی بودند. سلیمان در کتاب مقدس به داشتن حکمت الهی شهرت دارد.[۱۸] او برای ساخت معبد از پادشاه صور کمک خواست. او نیز حورام (Horam) را که صنعتگری ماهر بود برای کمک اعزام کرد. در مورد حورام هم گفته شده که مشابه بصلئیل از حکمت برخوردار بود.[۱۹] در موسیقی نیز چنین حکمتی درباره‌ی نوازندگان و سرودخوانان صدق می‌کند. همان‌طور که اشاره شد داود در کتاب مقدس به نوازندگی شهرت دارد. در کتاب زوهر (Zohar) به وجه الهامی مزامیر (Pslams) داود اشاره شده که آنها را با الهام روح الهی می‌سرایید.[۲۰]🔻 #یادداشت #سمیه_جلالیان @asmaaneh

📝واژه‌ی هفته: theatre 🔸برگرفته از مصوبات کارگروه واژه‌گزینی نوروزگان ▪️theatre 1 ▫️تماشاخانه ـ تعریف: نیوشگاه ویژه‌ی اجرای نمایش، که ممکن است اتاق، تالار، یا بنایی مستقل باشد ـ مثال کاربرد واژه در جمله: سالن تئاتر شیروخورشید تبریز، از قدیم‌ترین تماشاخانه‌های ایران، در سال ۱۳۶۰ تخریب شد. ▪️theatre 2 ▫️پله‌تالار کوچک - تعریف: معمولاً در مراکز آموزشی، نوعی پله‌تالار برای برگزاری کلاس و دیگر جلسات آموزشی و سخنرانی - مثال کاربرد واژه در جمله: معمولاً هر دانشکده‌ی پزشکی دارای دست‌کم یک پله‌تالار کوچک برای آموزش جراحی از طریق تماشای عمل جراحی است. ▪️theatre 3 ▫️اتاق عمل - تعریف: اتاق مخصوص عمل جراحی دربیمارستان‌ها و مراکز آموزش پزشکی - مثال کاربرد واژه در جمله: هر بیمارستان دارای چند اتاق عمل برای انواع جراحی است. 🔸برای اطلاعات بیشتر و مشاهده‌ی روابط زبانی این واژه به پیوند زیر در واژگار مراجعه کنید: https://vazhgar.com/lexicon/word/13219 #واژه_هفته #واژگار #نوروزگان @asmaaneh

📕معرفی نشریه‌: «تاریخ معماریانه (آرکیتکچرال هیستوری)؛ گزیده مقالات مربوط به معماری و دیوان‌سالاری» Architectural History | Including Special Collection: Architecture and Bureaucracy | Volum 65 | 2022 معماری و دیوان‌سالاری: ناگسستنی و ناسازگار؟ این دو حوزه اغلب در تضاد با هم دیده شده است؛ پسین نیروی خلاقه‌ی پیشین را سرکوب می‌کند؛ با این حال، آیا ممکن است هیچ هم‌پوشانی و اشتراکی میانشان نباشد یا گاه‌گداری در فرآیندشان هم‌زمانی‌ای رخ ندهد؟ تقلیل دادن نقش دیوان‌سالاری در معماری، به عاملی بیرونی و مخرب، توانایی ما اندیشمندان و سازندگان معماری را برای کشف راه‌های ارتباط و کار با این عنصر نافذ در نظامِ اجتماعیِ معاصر محدود می‌کند؛ حال آنکه فهم این ارتباط پرتنش ممکن است ما را در پل زدن بر فواصلی که میان معماری و جوامع، در سیاق‌های گوناگون، ایجاد شده یاری کند. در این مجموعه مقالات، نحوه‌ی گفتگوی میان معماری و دیوان‌سالاری درباره‌ی دیدگاه‌هایشان، در قرن بیستم میلادی، بررسی شده است. به ویژه، هدف پرداختن به مصادیقی است که در آنها دانش معماری عاملی موثر بر یا محصولی از دستگاه دیوان‌سالاری بوده است. در پس این تصور‌ که دیوان‌سالاری محل اعمال و تحمیل قدرت بر معماری است و برانگیختگی احساس استیصال ناشی از آن، بستری قرار گرفته که محل کنش و تعامل‌هایی نه متناقض، بلکه در هم تنیده است. چگونگی تعامل این حوزه‌ها با یکدیگر، چنانچه در مقاله‌های در پی نشان داده می‌شود، گوناگون و درخور بررسی دانشورانه است. فهرست مقالات: ◽️The Puzzle of Architecture and Bureaucracy ◽️'As Efficient as a Factory': Architectural and Managerial Discourses on Government Office Buildings in Belgium, 1919-39 ◽️A Township Complete in Itself: The London County Council Architects and the Building of Becontree, 1919-34 ◽️Between Bureaucratic Tradition and Professional Discourse: Turkey and the Cade of SİSAG, 1969-77 ◽️The Bureaucratisation of Architecture in Post-War Italy: SGI under Aldo Samaritani, 1945-73 ◽️Architecture and the Collective: Structures and Processes of Architectural Work in the GDR ◽️Bureaucratic Reform as Triggers of Experimental Design: KBS and Public Building in Sweden, 1963-74 ◽️Neither Perfect Nor Ideal: Palladio's Villa Rotonda ◽️Reassessing Joseph Bonomi the Elder: The Hawksmoor Prize Essay 2021 ◽️A Gothic Vision: James Goold, William Wardell and the Building of St Patrick's Cathedral, Melbourne, 1850-97 ◽️The Workers Who Built the University of Glasgow, 1867-71 ◽️Development Visions in Ghana: From Design Schools and Building Research to Tema New Town ◽️Privacy, the Housing Research Unit at the University of Edinburgh and the Country House, 1959-70 🔸اطلاعات بیشتر: https://www.cambridge.org/core/journals/architectural-history/volume/DD7A00A2A8CD21DF16961464131FED39 #معرفی_نشریه @asmaaneh

✏️جستار پنجم (پایانی) از پنج جستار در باب نقش معماری و شهر در رمان یوسف‌آباد، خیابان سی‌وسوم، نوشته‌ی سینا دادخواه * نازنین عارف‌کیا شهرِ روایت‌گر در چهار جستار پیشین، به بررسی تصویر شهر در داستان یوسف‌آباد، خیابان سی‌وسوم نوشته‌ی سینا دادخواه پرداختیم. نویسنده در این متن با بهره‌گیری از نشانه‌های تصویری مشترکی میان خود و خوانندگان اثر، روایت چهار شخصیت را در شهر تهران ارائه می‌دهد. می‌توان چنین تعبیر نمود که در این روایت‌ها، هویت تهران در محدوده‌ی ادراک بصری و نیز تجربه‌ی زیسته‌ی ساکنان خود شکل گرفته و با وارد نمودن خواننده به فضاهای شهری و معماری، برای آنها تصویر می‌شود. تهرانِ سامان ـ راوی بخش اول داستان ـ «کلان‌شهری مدرن» است که تجارت و صنعت پایه‌های هویت‌ساز آن هستند. راوی این بخش توسط عناصر کلان‌شهری احاطه شده که از میان آنها، دو مفهوم کالبدی شهرک و پاساژ، بستر زندگی شهری را برای او تعریف می‌کنند. اما تهران در میان کلمات راوی دوم یعنی لیلا جاهد، به معبری می‌ماند که می‌توان با رفت‌وآمدی مدام در طی آن، تغییرات پوسته‌ی شهر را درک کرد؛ تغییراتی که در کنار تفاوتی که در افکار و پوشش لیلا و شاید بسیاری از ساکنان دیگر شهر نیز رخ داده، گذر دهه‌ها در این شهر را روایت می‌نماید. خواننده به کمک لیلا جاهد، خود را در تهران یافته و «شهر پرسه‌زن‌ها» را تجربه می‌کند. در حقیقت نویسنده از خلال کلمات این بخش، لازمه‌ی درک تغییرات کالبدی شهر و نیز دگرگونی‌های فضایی و ناملموس آن توسط ناظران را حضور در شهر و مشاهده‌ی آن عنوان می‌دارد. روایت‌های جزءبه‌جزء از مکان در بخش سوم کتاب توسط عکاسی که قاب‌بندی‌های فضایی دقیقی را ارائه می‌دهد، به نوعی نشان‌دهنده‌ی تعهد نویسنده نسبت به انتقال اطلاعات کالبدی شهر است. توصیف‌های حامد نجات از معابر و جداره‌ی شهری تهران، به‌خصوص در یکی از محله‌های مرکزی شهر که فضای فرهنگی آن در طول زمان نسبتاً ثابت مانده است، به تصویرسازی ذهن خواننده کمک بسزایی نموده و رابطه‌ی غیرمادی متقابل میان انسان و محیط او را نشان می‌دهد. تهران برای راوی سوم، یک «شهر هویت‌ساز» است. گرچه نویسنده در تمام روایت‌ها، بر نقش خاطرات در شکل‌گیری تصویر ذهنی ناظران از شهر تأکید می‌کند، اما این امر در بخش آخر کتاب و روایت ندا از نقل مکان به بندرعباس در کودکی و سپس بازگشت به تهران، پررنگ‌تر از سایر بخش‌ها به نظر می‌رسد. او با ایجاد پناهگاه‌های روانی در دل شهر، از پیوند میان زمان و مکان در خاطرات انسانی استفاده نموده و گویی از این طریق، ادراک خود از شهر را به شکل دلخواه طراحی می‌کند. توصیف ندا از مسیرهای شهری و گره‌های آن، به شکل یک شابلُن چندضلعی عمل می‌کند که خواننده با قرار دادن آن در هر نقطه از نقشه‌ی شهر، می‌تواند پناهگاه‌های روانی خود را در تهران بیابد؛ چرا که از منظر روایت ندا، تمام ساکنان به نوعی در «شهر خاطرات» سکونت دارند. با مرور چهار روایت داستانی از کتاب یوسف‌آباد، خیابان سی‌وسوم که همگی در تهران اتفاق می‌افتند، با تصویری از شهر مواجه می‌شویم که شکل‌گیری آن ارتباط مستقیمی با زیست ساکنانش دارد. ایجاد تفاوت در شخصیت‌پردازی‌های داستان توسط نویسنده، به‌مثابه یکی از ارکان داستان‌نویسی و همراه نمودن آن با عناصر شهری و معماری، که در قالب توصیف‌های گوناگون از بناها و معابر موجود تهران ارائه می‌شود، نوعی پیوند میان ادبیات و معماری را نشان می‌دهد که مشابه آن در نوشته‌های ادبی دیگری نیز قابل پیگیری است. اگر این نوع از متون را «داستان‌های شهری» بنامیم، محور اصلی فضاسازی در این نوشته‌ها با استفاده از شهر و بناهای آن ساخته می‌شود که همین موضوع می‌تواند موجب قرار گرفتن این قالب‌های نوشتاری در میان آثار میان‌رشته‌ای گردد. گرچه چنانکه پیش‌تر ذکر شد استناد به این داستان‌ها به‌مثابه منابع معماری و شهرشناسی برای پژوهش در زمینه‌های مورد بحث قابل قبول نیست، اما نقش مهم آنها در معرفی ماهیت بسترهای زیست انسانی قابل انکار نخواهد بود؛ زیرا بن‌مایه‌های روایت داستان در این نوشته‌ها با اتکا به عناصر کالبدی موجود شکل گرفته و در واقع آنچه میان قصه‌ها تفاوت می‌آفریند، نوع نگاه ساکنان و ناظران به پدیده‌های شهری است. داستان‌های شهری با وابستگی دوسویه به ادبیات و شهر، طیف گسترده‌تری از مخاطبان را در مقایسه با منابع علمی و تاریخی معماری و شهرشناسی با خود همراه نموده و در نتیجه، می‌توانند آینه‌ای برای معرفی ماهیت شهر و معماری به عنوان مفاهیم جاری در زندگی انسان‌ها باشند. [پایان] *جستار اول: https://asmaneh.com/posts/krwea/ جستار دوم: https://asmaneh.com/posts/asfvw/ جستار سوم: https://asmaneh.com/posts/z4tma/ جستار چهارم: https://asmaneh.com/posts/zbujx/ #یادداشت_دانشجویان #نازنین_عارف‌کیا @asmaaneh

فراکسیون مطالعات معماری ایران اتحادیۀ معماری، مرمت و شهرسازی ایران به مناسبت اوّلین سمپوزیوم ملی -دانشجویی معماری در هفتۀ گرامی‌داشت مقام معمار با همکاری مجمع مطالعات معماری ایران و قطب علمی فناوری معماری دانشگاه تهران و حمایت و همراهی نهادهای تخصصی برگزار می‌کند: 💬 نُقطه. بازخوانیِ خَط ... ویژه‌برنامۀ هفتۀ گرامی‌داشت مقام معمار ▪️ نشست اوّل: «نگاهی به جایگاه و شخصیت معماران نزد دانشمندان ایران دوران اسلامی» به همراه گفت‌وگو در باب کتاب «مناسبات معماری و علوم در ایران دوران اسلامی» 👤 روح‌الله مجتهدزاده - دکتری معماری دانشگاه هنر اصفهان، عضو هیئت‌علمی دانشگاه شهید چمران اهواز 🗓 چهارشنبه ۵ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ 🕕 ساعت ۱۷:۰۰ ▪️ نشست دوّم: «صنف معماران و بنایان ایران دوران اسلامی؛ تأملی بر نظام‌های معرفت» 👤 جعفر طاهری - دکتری معماری دانشگاه شهید بهشتی تهران، عضو هیئت‌علمی دانشگاه فردوسی مشهد 🗓 پنج‌شنبه ۶ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ 🕕 ساعت ۱۷:۰۰ ▪️ نشست سوّم: «سیاق معمار علی تبریزی (عجم علی، اسیر علی) و نقش وی در انتقال هنر و معماری ایران به سرزمین عثمانیان» 👤 مهدی فرجی - کارشناسی‌ارشد مطالعات معماری ایران دانشگاه تهران، پژوهشگر هنر و معماری ایران و ترکیه 🗓 شنبه ۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ 🕕 ساعت ۱۷:۰۰ ▪️ نشست چهارم: «ضرورت و اهمیت خوانش فرهنگی در مطالعۀ معماری سرزمین ایران» 👤 سیّد هادی رضوی - کارشناسی‌ارشد مرمت ابنیه و احیاء بافت‌های تاریخی دانشگاه تهران، موسس و طراح ارشد گروه احیاء، مرمت و معماری خانه تراب 🗓 یکشنبه ۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ 🕕 ساعت ۱۷:۰۰ ▪️ نشست پنجم: «استاد قوام‌الدین شیرازی، معمار دورۀ تیموریان» 👤 مهدی گلچین عارفی - دکتری تاریخ تطبیقی و تحلیلی هنر اسلامی دانشگاه تهران، عضو هیئت‌علمی دانشنامۀ جهان اسلام 🗓 دوشنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ 🕕 ساعت ۱۷:۰۰ ▪️ نشست ششم: «میراث جریان معماری مدرن در ایران به بهانۀ چهلمین سال تشکیل گروه معماری دوران تحول» 👤 بیژن شافعی - کارشناسی‌ارشد معماری دانشگاه تهران، آرشیتکت و پژوهشگر 🗓 سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ 🕕 ساعت ۱۷:۰۰ 🔻 اطلاعات تکمیلی هر نشست در پوسترهای بعدی از طریق درگاه‌های اطلاع‌رسانی فراکسیون مطالعات معماری ایران، همکاران، حامیان و همراهان ویژه‌برنامه اعلام خواهد شد. ✅ با ما همراه باشید. @ceat_ir @iascouncil @iasfaction