﮼ایهام ﮼

بُگذار آنقدر در آغوش بگیرمت تا استخوان هایمان در هم فرو روَد و قلبهایمان همدیگر را ببوسند.

همیشه یجوری شکوندی قلبمو این یبارم از طرف من🤍 @Ehhaam🌲

گفت حواست به آدمای اطرافت که مثل کاکتوس زندگی میکنن باشه؛ گفتم مثل کاکتوس؟ منظورت چیه؟ گفت آدمایی که مثل کاکتوس هستن، نیازی نمیبینی دائم حواست بهشون باشه، نیازی نمیبینی هرروز خاکشونو چک کنی تا مبادا خشک نشده باشه، ترس پلاسیده شدنشون رو نداری و به خیالت خیلی مقاومن و هیچیشون نمیشه! اما یه روز که مثل روزای دیگه مشغول رسیدن به بقيه‌ی گُلای رنگارنگت هستی، یهو چشمت به کاکتوس میفته که زرد و پلاسیده شده و ریشه‌هاش خاکستر! و تو تازه متوجه میشی که کاکتوسام میمیرن، ولی تدریجی!

برو فقط نگاه کن با خنده هام با صورتم زمان چیکار میکنه

@Ehhaam ⍋

کارهایی را انجام می‌دادم که از آن‌ها متنفر بودم. به مهمانی‌هایی می‌رفتم که واقعا نمی‌خواستم در آن‌ها شرکت کنم. افرادی را ملاقات می‌کردم که صحبت با آن‌ها بسیار سخت بود. هر لبخندی که می‌زدم، تقلبی بود. و بعد، ذهنم منفجر شد. پس از آن متوجه شدم که بهتر است دیگران را ناامید و ناراحت کنم تا این که خودم را منفجر کنم. آسایش - مت هیگ

حس می‌کرد نمی‌تواند دوام بیاورد؛ ولی دوام آورد، لحظه‌ای دیگر هم دوام آورد، و لحظه دیگر، و لحظه دیگر.