دیکته‌های پر غلط

باریستای ما رو از اینجا بشنوید

نمی‌دونم متوجهش می‌شید یا نه. تو باغ بودن یا نبودنِ آدم‌ها رو می‌شه از دنبال کردن سیرِ رفتارهای اینستاگرامی‌شون فهمید. حالا این «تو باغ بودن» به هر چیزی تعبیر میشه: ضریب هوشی آداب اجتماعی همقدم شدن با روال عادی و رایج جامعه و ... بخوام روشن‌تر مثال بزنم، چیزی که تو ذهن شما با عنوان «شوخی‌های شوهرعمه‌ای» جا شده، مصداق‌های دیگه‌ای هم داره. اگه متوجه حرفام نشدین، حق دارین. بازم توضیح می‌دم با ذکر مثال: مثلا طرف تولد همکارشو در استوری تبریک میگه. همکاره، طبیعتا ری‌استوری می‌کنه و یه تشکر می‌نویسه. شخص اول ری‌استوری اون رو هم استوری می‌کنه🙄🫤 خب این رفتار، خیلی خارج از رده‌س. و کسی که این موضوع رو متوجه نمیشه که دل و قلوه دادن اون با رفیق/همکار/فامیلش سر چیز روتینی مثل تاریخ تولد برای چند صد نفر مخاطبش جذابیتی نداره، داره یه رفتار شوهرعمه‌ای مرتکب می‌شه. یا مثلا سوار شدن روی موج‌های به‌شدت کلیشه و نخ‌نمای وایرالی اون آهنگ عوعو دوست میانسال رشتی اون «جدی می‌فرمایید» که باب شد و ... اشاره‌های ضمنی به این وقایع، قابل قبول هستن اما وقتی کسی پس از گذشت چند ماه، هنوز اصل و اساس تولید محتواش رو روی این‌ها قرار می‌ده یعنی خارج از رده‌س یعنی رفتار اصطلاحا شوهرعمه‌ای مرتکب شده یعنی خودش رو در مظان این اتهام قرار داده که درباره‌ش بگن: فلانی تو باغ نیست. همینطور، زیادی استفاده‌ کردن از ویدئوهایی که لوگوی صفحات دیگران رو داره زیادی منتشر کردن چیزی که یونیک و اورجینال برای صفحه خودت نیست ... اینا همه رفتار خارج از رده‌ست. و خدا منو ببخشه اگر قضاوت می‌کنم؛ اما من خیلیا رو روی حساب همین رفتار اینستاگرامی‌شون، ارزیابی می‌کنم؛ بعد می‌ذارم‌شون کنار یا بهشون نزدیک‌تر می‌شم و بالاترین امتیاز منفی رو کی می‌گیره؟ کسی که همه چیزش کپی پیسته و هیچوقت هیچ چیز رو به عنوان محصول فکر یا نگاه خودش (شامل متن یا عکس) منتشر نمی‌کنه.

قربان دهن شما آبان جان من خودم یکی از کسایی‌ام که به سادگی میگم «مگه من ازت خواسته بودم» ؟ وقتی منت سرم بذارن وقتی دوتا داده باشن، ده‌تا طلبکار باشن. من خیلی ساده و راحت این جمله‌ی طلایی رو به کار می‌برم: مگه من ازت خواسته بودم؟ و لطفا تا وقتی من ازتون کاری نخواستم، برام انجام ندین.

حتمن براتون پیش اومده به یکی بگین من فلان کار رو به خاطر تو کردم و طرف جواب بده خب نمی‌کردی مگه من ازت خواستم؟ بعد شما پیش خودتون فکر کنین چه بی‌چشم و رو. خب باید بگم که نه؛ اون بی‌چشم و رو نیست و مشکل از شماست. تا وقتی کسی کاری ازتون نخواسته انجامش ندین، وقتی هم خواست فکر نکنین چون ازم خواسته باید انجامش بدم. حق انتخاب برای خودتون قائل شین؛ وقتی فکر کنین وظیفه‌تونه طرف هم فکر می‌کنه وظیفه‌تونه پس در آینده هم خبری از قدردانی و ظرفیت نه شنیدن نخواهد بود.

توی تاریخ معاصر، حسین فاطمی، مصدق و محمد مسعود رو داشته به عنوان رفیق جینگ شاملو و سایه، مرتضی کیوان رو داشتن و براش جون می‌دادن (بگذریم که دست آخر، کیوان برای اونا مُرد) ماها کی رو داریم؟ واقعا ماها کی رو داریم؟ رفاقت هم رفاقت‌های قدیم، جمله‌ی درستیه.

تا حالا شده یه غزل حافظ، بیت به بیت، شرح حال شما باشه؟ این غزل حافظ، بیت به بیت، شرح حال منه: وقتی خوندین، یه چیزی می‌گم پرهاتون بریزه: مردم دیدهٔ ما جز به رُخَت ناظر نیست دل سرگشتهٔ ما غیرِ تو را ذاکر نیست اشکم احرامِ طوافِ حَرَمَت می‌بندد گرچه از خونِ دلِ ریش دمی طاهر نیست بستهٔ دام و قفس باد چو مرغ وحشی طایر سِدره اگر در طلبت طایر نیست عاشقِ مفلس اگر قلبِ دلش کرد نثار مَکُنَش عیب که بر نقدِ روان قادر نیست عاقبت دست بدان سروِ بلندش برسد هر که را در طلبت همتِ او قاصر نیست از روان بخشی عیسی نزنم دَم هرگز زان که در روح فَزایی چو لبت ماهر نیست من که در آتشِ سودای تو آهی نزنم کِی توان گفت که بر داغ، دلم صابر نیست روز اول که سرِ زلفِ تو دیدم گفتم که پریشانیِ این سلسله را آخر نیست سَرِ پیوند تو تنها نه دلِ حافظ راست کیست آن کِش سَرِ پیوند تو در خاطر نیست خطوطی که بولد شدن، ربط مستقیم به یک اتفاق واقعی دارند و: یک شبی این غزل، فال من شد که از اپیزود «صدای سخن عشق» با صدای فرزان رنجبر شنیدمش و فردا عصرش، پشت میز کارم، قبل از خاموش کردن سیستم، فکر کردم یک بار دیگه به صورت اینترنتی فال بگیرم و باز همین غزل اومد🥲 @sarakanaani  

از تمام ابزار مشاطه‌گری؛ سُرمه

چند روز پیش یکی از دوستام برام تعریف کرد که وقتی خبر دوست شدنش با پارتنرشو (که الان شوهرشه) به یکی از دوستاش داده، اون گفته: «فلانی که می‌خواست با منم دوست بشه! اون کلا با همه دخترا می‌خواسته دوست بشه»! عجیب نیست خدا وکیلی؟ این واکنش، زیادی تابلو نیست؟ کاری ندارم که دروغ بوده ماجرا و اون پسر بنده‌خدا، نظری روی کسی نداشته؛ ولی به فرض که قبلا از آشنایی با همسر فعلیش، با کسی تیک و تاک هم داشته؛ جدی جدی باید به زبون بیاری تو، فاقد هوش اجتماعی؟! پ ن: مدتیه بیشتر اعصاب ندارم و صریح‌تر شدم؛ ببخشید.

وحشی بی‌اعصابِ کنترل کننده‌ی خویشتن