گاه‌ فرست غلامعلی کشانی

دوستان گرامی سلام، خبرهای خوب همیشه هستند، خبرهای بد هم همیشه هستند. اما این ماییم که شاید با تلاشی نوتر و هر روزه بتوانیم از راه رسیدگی به خود و دیگران، به خود رسیدگی عمیق کنیم. پس پیشنهاد همیشگی را تقدیم می‌کنم. لازم نیست خبرهای تازه و هر روزه در این کانال ببینیم. به همان صحبت‌های کهنه ی 9 سال پیش تا حالا نگاه می‌کنیم. شاید چیز دندان‌گیری برای امروز و فردای  جان‌مان، خانه‌های کوچک تک‌تک‌مان، همسایگان‌مان و وطن‌مان داشته باشند! شاید! سپاس پرشمار! (لطفا پیام بالا یا سنجاق شده‌ی کانال را ببینید.)

دوستان گرامی سلام، خبرهای خوب همیشه هستند، خبرهای بد همیشه هستند. این ماییم که شاید بتوانیم از راه رسیدگی به خود و دیگران، به خود رسیدگی عمیق کنیم. پس پیشنهاد همیشگی را تقدیم می‌کنم. لازم نیست خبرهای تازه و هر روزه در این کانال ببینیم. به همان صحبت‌های کهنه ی 9 سال پیش تا حالا نگاه می‌کنیم. شاید چیز دندان‌گیری برای امروز و فردای جان‌مان، و خانه‌های کوچک و وطن داشته باشند! شاید! سپاس پرشمار! (لطفا پیام پیوست یا سنجاق شده‌ی کانال را ببینید.)

✅ با سلام و درودها، ✳️ کلامی‌ با شما خواننده‌ی گرامی تازه‌پیوسته، مقدم‌تان به‌خیر باد! امید که مطالب گاه‌ فرست مایه‌ی فایده و نشاط در زندگیِ شما بشوند. ==============ه لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست: https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226 ==============ه معمولا از رسانه های مجازی انتظار می رود که فعال باشند. معنای "فعالْ"  با توجه به هر رسانه کمی فرق می کند. در مورد تلگرام، فعال بودن لابد انتشار روزانه یک یا چند فرسته است. کانال گاه فرست با این تعریف، لابد «فعال» نیست. این کانالِ «غیر خبری» تا الان بیشتر از 5000 فرسته داشته است. این فرسته ها در باره ی موضوعات خیلی متنوعی بوده‌اند که در عینِ‌حال در رعایت چند اصل با هم اشتراک داشته‌اند. یکی از مهم ترین این اصل ها، کاهش درد و رنج بشری بوده؛ یکی دیگر توجه به عینی ترین مسائل ملموس و مکرر  روزمره ی همگانی بوده؛ و همین‌طور در اصولی دیگر. صاحب این کیبورد، فکر می کند که مگر آدم چقدر حرف باید داشته باشد که هر روز بخواهد و بتواند حتما یک روضه‌ی تازه سرِ مِنبر بخواند؟ درست است که ما با بمباران و انفجار اطلاعاتی روبرو هستیم، اما این هم درست است که لازم نیست با آن هم سرعت بشویم. خیلی از مطالب، حتی مطالب غیر خبری، تکرار مکررات حکیمانه یا مکرراتِ یاوه است که می‌شنویم و برای دیگران تعریف می‌کنیم یا بازفرست می‌کنیم. پس بد نیست اساس را بر کم‌گویی و کم‌شِنَوی و گزیده‌گویی و گزیده‌شنوی بگذاریم و جان و روح و وقت و «عمل» و رفتارِ خویش ازین ورطه برهانیم. اما به‌جای آن در فکرِ عملِ فردی و جمعی به یکان‌یکانِ حکیمانه‌ترین و واجب‌ترین آموزه‌هایی باشیم که در معرض‌شان قرار گرفته‌بوده‌ایم و فقط لحظاتی به آن‌ها فکر کرده‌ایم و پشتِ‌گوش انداخته‌ایم. دوستانی که به تازگی به این کانال می پیوندند همان حرف‌هایی را که صاحب این قلمْ  در طول دو سه سال لازم به انتشار می‌دیده، می‌توانند با کلیک‌کردن روی آدرس زیر بخوانند و به یادداشت‌های بالا و پایین آن ها هم سر بزنند، و اگر یاوه نبودند و چیز دندان‌گیری دیدند، سر نخ را بگیرند و خودشان در عمل و نظر دنبال کنند و بیشتر بکاوند: __ه این کانال، بیشتر به نیازهای عملی و مفیدِ زندگی می‌پردازد، چیزهایی که در زندگیِ واقعی و عملی به‌کار بیایند و به  «خودپالایی»، «خودتوانمندسازی»، "خود‌آستین‌بالازنی" و «خودتوان‌بخشیِ» فردی و جمعیِ ما ملتِ «درخودمانده» توجه می‌کند، به تقلیل مرارت و تقریر حقیقت؛ و طبعاً و قطعاً به «برون‌آمدنِ دستی از غیب» و بیرون باور ندارد! ================= لینک دسترسی به بخش‌های مختلف کانال گاه فرست: https://t.me/GahFerestGhKeshani/4226

فرهنگ و مهارتِ مطالبه‌گری نشان از زنده‌ بودن جماعت دارد. زنده‌یاد محمد‌ مختاری از "فرهنگِ بی‌چرا" یاد کرد و واسلاو هاول از فرهنگ زیستنِ در زیرِ چترِ دروغ و کسی دیگر از "فرهنگِ سکوت"! به‌پیوست و در فرسته‌ی بالا منشوری را می‌بینید که باید امیدوار بود تدوین و مطالبه و عمل به انواع مختلفِ آن از سوی بی‌قدرتان، در همه‌‌ی ساحت‌های متنوعِ زندگیِ مدنی و جمعی و حتی خانوادگی در سراسر سرزمین‌مان و جهان، قدرت بیافریند و سرافرازی و آبادی و آزادی و آرامش. دست کم نباید گرفت این نوع متن‌ها را. نباید اشتباهات مکرر را تکرار کرد. این منشور از هر نظر که نگاه کنیم آموزش است و آموزش. و آموزش یعنی سیاست! اما باید به‌ یاد داشت که هیچ حقی نباید مطالبه بشود مگر این که مطالبه‌گر، قبلا، و همزمان مشغول به انجام وظایف خود بوده باشد! این را گاندی‌ای می‌گوید که به‌ رادیکال‌ترین شکل‌ی به دنبال مطالبه و احقاق حقوقِ خود و مردم‌اش بوده. (نک: منشور حقوق بشر، در همین کانال)

"نسخه‌‌ی سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان ۲۰ دی‌ماه ۱۴۰۲" فرهنگ و مهارتِ مطالبه‌گری نشان از زنده‌ بودن جماعت دارد. زنده‌یاد محمد‌ مختاری از "فرهنگِ بی‌چرا" یاد کرد و واسلاو هاول از فرهنگ زیستنِ در زیرِ چترِ دروغ و کسی دیگر از "فرهنگِ سکوت"! به‌پیوست و در فرسته‌ی بالا منشوری را می‌بینید که باید امیدوار بود تدوین و مطالبه و عمل به انواع مختلفِ آن از سوی بی‌قدرتان، در همه‌‌ی ساحت‌های متنوعِ زندگیِ مدنی و جمعی و حتی خانوادگی در سراسر سرزمین‌مان و جهان، قدرت بیافریند و سرافرازی و آبادی و آزادی و آرامش. دست کم نباید گرفت این نوع متن‌ها را. نباید اشتباهات مکرر را تکرار کرد. این منشور از هر نظر که نگاه کنیم آموزش است و آموزش. و آموزش یعنی سیاست! اما باید به‌ یاد داشت که هیچ حقی نباید مطالبه بشود مگر این که مطالبه‌گر، قبلا، و همزمان مشغول به انجام وظایف خود بوده باشد! این را گاندی‌ای می‌گوید که به‌ رادیکال‌ترین شکل‌ی به دنبال مطالبه و احقاق حقوقِ خود و مردم‌اش بوده. (نک: منشور حقوق بشر، در همین کانال)

با سلام خدمت حضرتعالی و سایر علاقمندان به تقویت "جامعه مدنی"،"سرمایه اجتماعی"و "هم‌زیستی مسالمت‌آمیز" و آرزوی تندرستی برایتان، ⬅️متن پیش نویس و پیشنهادی "ورژن سوم منشور مطالبات جمعی از فعالان جامعه مدنی منطقه اورامان"، جهت اصلاح و اظهار نظر خدمت تان ارسال می شود.لطفا بعد از مطالعه دقیق محتوای آن،نظرات و پیشنهادات خودتان را در گروه درج نموده و یا به صورت اختصاصی برای اینجانب ارسال فرمایید.با سپاس فراوان دکتر برهان ولدبیگی ۲۰ دی ۱۴۰۲

"... اگر که این کار را می‌‌کردیم، خواست‌های‌مان به حداقل می‌رسید، خوراک‌مان ساده می‌شد. آن‌وقت بود که می‌خوردیم تا زندگی کنیم، نه این که زندگی کنیم تا بخوریم. هر کسی که به این پیشنهاد شک داشته باشد، اگر عرقِ جبین را برای نان‌اش امتحان کند، بالاترین لذت را از تولیداتِ کارش خواهد برد، سلامتی‌اش بهتر خواهد شد، و کشف خواهد کرد که خیلی از چیزهایی که دارد اضافی اند. ..." در کتاب خودگردانی روستایی به قلم ماهاتما گاندی و با ترجمه‌ی این قلم، که به زودی به کتاب‌فروشی‌ها می‌‌آید، تصمیمات و تاملاتی از او خواهیم دید که عمیق اند و برای همه‌‌ی فصول. گاندی انسان‌ی متوسط است با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌های انسانی. اما تازگی‌هایی که فکر و عملِ توامانِ او دارد برای آدمِ ناظر و عامل شگفتی‌آور اند. وقتی که برای چندمین بار ترجمه‌ی نوشته‌ی او را برای چاپ ویرایش می‌کنم، از شدتِ به‌روز بودن بعضی نظرات‌اش نمی‌توانم سرِ جای خود بنشینم. تعجب می‌کنم که "مگر می‌شود!" او هم مثل هر آدمی، به‌خصوص انسان‌های مدرن، ممکن است به خرافه‌هایی بچسبد و ول نکند. اما به‌روز بودن‌ و عمیق‌بودن‌اش هم حرفی دیگر است. و این نمونه‌ها در اندیشه و عمل‌اش بسیارند.

"... اگر که این کار را می‌‌کردیم، خواست‌های‌مان به حداقل می‌رسید، خوراک‌مان ساده می‌شد. آن‌وقت بود که می‌خوردیم تا زندگی کنیم، نه این که زندگی کنیم تا بخوریم. هر کسی که به این پیشنهاد شک داشته باشد، اگر عرقِ جبین را برای نان‌اش امتحان کند، بالاترین لذت را از تولیداتِ کارش خواهد برد، سلامتی‌اش بهتر خواهد شد، و کشف خواهد کرد که خیلی از چیزهایی که دارد اضافی اند. ..." در کتاب خودگردانی روستایی به قلم ماهاتما گاندی و با ترجمه‌ی این قلم، که به زودی به کتاب‌فروشی‌ها می‌‌آید، تصمیمات و تاملاتی از او خواهیم دید که عمیق اند و برای همه‌‌ی فصول. گاندی انسان‌ی متوسط است با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌های انسانی. اما تازگی‌هایی که فکر و عملِ توامانِ او دارد برای آدمِ ناظر و عامل شگفتی‌آور اند. وقتی که برای چندمین بار ترجمه‌ی نوشته‌ی او را برای چاپ ویرایش می‌کنم، از شدتِ به‌روز بودن بعضی نظرات‌اش نمی‌توانم سرِ جای خود بنشینم. تعجب می‌کنم که "مگر می‌شود!" او هم مثل هر آدمی، به‌خصوص انسان‌های مدرن، ممکن است به خرافه‌هایی بچسبد و ول نکند. اما به‌روز بودن‌ و عمیق‌بودن‌اش حرفی دیگر است. و این نمونه‌ها در اندیشه و عمل‌اش بسیارند.

"... اگر که این کار را می‌‌کردیم، خواست‌های‌مان به حداقل می‌رسید، خوراک‌مان ساده می‌شد. آن‌وقت بود که می‌خوردیم تا زندگی کنیم، نه این که زندگی کنیم تا بخوریم. هر کسی که به این پیشنهاد شک داشته باشد، اگر عرقِ جبین را برای نان‌اش امتحان کند، بالاترین لذت را از تولیداتِ کارش خواهد برد، سلامتی‌اش بهتر خواهد شد، و کشف خواهد کرد که خیلی از چیزهایی که دارد اضافی اند. ..." در کتاب خودگردانی روستایی به قلم ماهاتما گاندی و با ترجمه‌ی این قلم، که به زودی در کتاب‌فروشی‌ها خواهیم دید، تصمیمات و تاملاتی از او خواهیم دید که عمیق اند و برای همه‌‌ی فصول. گاندی انسان‌ی متوسط است با همه‌ی ضعف‌ها و قوت‌های انسانی. اما تازگی‌هایی که فکر و عملِ توامانِ او دارد برای آدمِ ناظر و عامل شگفتی‌آور اند. وقتی که برای چندمین بار ترجمه‌ی نوشته‌ی او را برای چاپ ویرایش می‌کنم، از شدتِ به‌روز بودن بعضی نظرات‌اش نمی‌توانم سرِ جای خود بنشینم. تعجب می‌کنم که "مگر می‌شود!" او هم مثل هر آدمی، به‌خصوص انسان‌های مدرن، ممکن است به خرافه‌هایی بچسبد و ول نکند. اما به‌روز بودن‌ و عمیق‌بودن‌اش حرفی دیگر است. و امثال این نمونه‌ها در اندیشه و عمل‌اش بسیارند.