ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری)

🔵    گرم کردن تنور انتخابات با چه هزینه‌ای؟ حدود نه ماه قبل استاد ملکیان، طی مصاحبه‌ای با "دیدار نیوز" و در هنگامی که مصاحبه‌گر نظرش را در باره آقای ابراهیم رئیسی می‌پرسد، پاسخی به این مضمون می‌دهد که آقای رئیسی، در جایگاهی قرار گرفته است که به حد و اندازه‌ی آن نیست. به نحوی که ۷۰ میلیون نفر از او داناتر هستند. استاد ملکیان به صراحت بیان می‌دارد از انتخاب رئیسی به عنوان ریاست جمهوری متاسف است. و در نهایت حدیثی را نقل می‌کند که: "ملعون است کسی که در کاری، داناتر از خودش را سراغ داشته باشد، اما متصدی آن کار شود." فارغ از صدق وکذب این سخن و نیز فارغ از شیوه‌ی بیان این ارزیابی، استاد ملکیان، این روزها مورد تهاجم دستگاه تبلیغی حاکم چه در سطح مجازی و چه به نحو رسمی در تلویزیون قرار گرفته است. و بسی بیشتر، این مصاحبه‌ی کوتاه دست‌مایه‌ی حمله به جریان روشنفکری شده و یک‌سویه به کلیت آنان حمله می‌شود. تلویزیون با اقدامی ناشایست، با نشان دادن تصویر برخی نخبگان حوزه‌ی اندیشه، با زبان تند و غیراخلاقی تلاش می‌کند نخبگان را در برابر و در تضاد با توده‌ی مردم معرفی کند و با تحریک عواطف عامه‌ی مردم،  بهره‌ی مورد نظر خودش را بگیرد. تلویزیون در رفتاری کاملا غیراخلاقی چنین القا می‌کند که مصاحبه‌ی ملکیان پس از مرگ رئیسی انجام شده است. ثانیا به کسانی حمله می‌کند که مجال رسمی برای پاسخگویی ندارند.  ❓ در این تقابل و رویارویی،  با قرار دادن توده مردم و مخاطبان عمومی در برابر روشنفکران و سرمایه‌گذاری بر این شکاف،  چه هدفی را دنبال می‌کنند؟ نظام تبلیغی با گل‌آلود کردن جامعه، قرار است چه ماهی بگیرد؟ ✅   ظاهرا قرار است تنور انتخابات را با هیزم تقابل ساختگی و ستیز میان نخبگان و توده‌ی مردم گرم کنند. عواطف جامعه را برانگیزانند، مردم را تحریک کنند تا با مشارکت در انتخابات، پاسخ روشنفکران را بدهند و از میانه‌ی هیاهوی ایجاد شده، صندوق آرا را آباد کنند. مصاحبه‌ی ملکیان، بهانه‌ای است برای سرمایه‌گذاری بر احساسات توده در دفاع از خودشان. تلاش می‌کنند با منکوب کردن و ملکوک کردن چهره‌ی روشنفکران، رابطه‌ی جامعه با آنان را تیره سازند، تا از یک رخداد احتمالی تاثیرگذاری نخبگان در انتخابات پیشگیری نمایند. سخن کوتاه، این‌که از اثرگذاری روشنفکران در انتخابات آینده هراسانند. این حمله‌ها نیز از سر ترس و هراس اثرپذیری جامعه از روشنفکران است. ایجاد شکاف و تقابل میان مردم و روشنفکران، سنت و شیوه‌ی نخبه‌ستیز احمدی‌نژاد در جلب توجه عامه‌ی مردم بود. او که از روشنفکران به عنوان"اهل تحلیل" نام می‌برد، توده‌ی مردم را در برابر آنها قرار می‌داد و معتقد بود که مردم، "اهل تحلیل"را کنار زدند و در برابرشان ایستادند. توده‌گرایی نخبه‌ستیز، مشی و مرامی است که اندیشه را سرکوب می‌کند. چنین نظامی به پیروانی با مشت‌‌ گره‌کرده بیشتر از اندیشمندانی تحلیل‌گر محتاج است.  از این رو از هر فرصتی برای ایجاد گسست میان توده و نخبگان فرو‌گذار نمی‌کند. ✅  "توده‌گرایی تبلیغی" و روشنفکرستیزی آشکار توسط نظام سیاسی، واجد آثار و نتایج تلخ و نگران‌کننده‌ای، هم برای جامعه و هم نظام سیاسی است. یکی از آثار منفی را در گفتار غیراخلاقی مجری تلویزیون می‌توان مشاهده کرد که با زبان تند به سکوت نخبگان و به تعبیر ایشان، "جامعه‌شناسان" در رخداد اخیر،  می‌تازد و بر آنان حمله می‌برد که چرا سکوت کرده‌اند و به حمایت برنمی‌خیزند. در پس و پشت چنین حمله‌ی غیر اخلاقی به روشنفکران،  نوعی طلب توجه ملتمسانه از ایشان، پنهان است. طلب عاجزانه‌‌ای که در شکل دیگری به نمایش درآمده‌است. ✔️  این گدایی توجه و طلب نگاه تلویزیون از روشنفکران که با زبان خشن بیان می‌شود، محصول شکافی است که نظام تبلیغی کشور علیه این گروه تاثیرگذار داشته و دارد. آنان به  حمایت قشر فرهیخته و اندیشمند محتاج‌اند، اما برای برآوردن این احتیاج و اما از سر جهل، دست به تخریب آنان می‌زند. تا شاید با تخریب نخبگان چیزی عایدش شود. ✍️ علی زمانیان -  ... ۱۴۰۳/۰۳/۰۸ @kherade_montaghed

🔺مهاجرت برای فعلگی از ایران به اقلیم کردستان! امروز یک فعال صنفی به ایلنا گفته، «مهاجرت برای فعلگی» به خصوص به کردستان عراق، تنها گزینه روی میز برای بسیاری از کارگران ساختمانی بیکار است، کارگران به اجبار برای کار سخت به کردستان عراق می‌روند. به این سیاهه می توان این موارد را هم اضافه کرد: پزشکان و پرستاران برای کار به عمان می روند، ریاضی دانان و دانشمندان فیزیک راهی دانشگاه های اروپا و آمریکای شمالی می شوند و اندیشمندان و سرآمدان علوم انسانی در شرق و غرب اروپا دنبال مسکن و ماوی می گردند. طرفه آنجاست که در گذشتەای نه چندان دور اقلیم کردستان که اکنون به بهشت کارگران صنعت ساختمان راکد ایران تبدیل شده، نامش با جنگ و آوارگی گره خورده بود. مطابق جدیدترین آمارها ایران به ردەهای بالای کشورهای مهاجر فرست صعود کرده و پدیدەی مهاجرت بە نوعی سونامی تبدیل شده است. بخش دولتی ضعیف و ناکارامد، اقتدارگرایی فزایندە، فقدان چشم اندازهای اقتصادی روشن و انقطاع از اقتصاد جهانی، بسته شدن پنجرەهای جمعیتی، فساد گسترده و طرد نظام مند نخبگان از اصلی ترین عوامل نومیدی ساز و مشوق مهاجرت است. احتمالا سونامی واژەای شایسته برای این وضعیت پاتولوژیک نیست و اصطلاح " خونریزی " مناسب تر است. یک خونریزی خطرناک که برای نجات جان بیمار به هر قیمت باید آن را بند آورد. مهاجرت در ابعاد فعلی که شامل فرار گستردەی مغزها می شود، مانند خونی است که از بدن وطن می رود. در گذشته دولت ها برای بند آوردن مهاجرت به تدابیری از قبیل احداث دیوار و ممنوعیت مسافرت و زدن سیم های خاردار روی می آوردند. دیوار برلین و داستان ظهور و سقوط آن، مثالی آشنا در این زمینه است. تفاوت سطح اقتصادی و کیفیت زندگی در دو بخش آلمان، آلمان کمونیستی را مثل ظرفی کج کرده بود که محتویات آن به داخل ظرف بغلی می ریخت. با احداث دیوار از شدت ریزش کاسته شد ولی توقف نهایی آن کار دیوار نبود، بلکه می بایست با اصلاح سیستم و اتخاذ سیاست های اقتصادی مناسب، نوعی تعادل برقرار و جلوی ریزش گرفته شود. کاری که انجام نشد و در نهایت سیل مهاجرت و نارضایتی دیوار را برد. اکنون زمان دیوارها به سر رسیده است. در عصر اینترنت و هوش مصنوعی و شبکەهای اجتماعی، حتی آنهایی که در خانه نشستەاند، بە لحاظ ذهنی در حال مهاجرتند. جلوی ارتباطات و مقایسه کردن را نمی توان گرفت. پردەی آهنینی که اروپا را به دو بخش شرقی و غربی تبدیل کرده بود و شرقی ها در شوق آزادی به غرب می گریختند، دیگر وجود ندارد. جادەی زمهریر مهاجرت دیگر از شرق به غرب نمی رود، بلکه مسیر آن از جنوب به شمال و انگیزەی اصلی آن امنیت و نان است. از جنوب فقیر و توسعه نیافته و صاحب دولت های ناکارامد به شمال ثروتمند و مرفه و توسعه یافته. در دهه های گذشته به کمک نظریەهای امپریالیسم و وابستگی، می شد غرب را از بابت فقر و عقب ماندگی شرق سرزنش کرد و در لذت رواقی تجانس فقر و مبارزه و انقلاب سرخوش شد، اما امروز چنین نیست. نظریەی امپریالیسم دیگر اعتبار سابق را ندارد. چین به مثابەی رهبر خودخواندەی جهان سوم در دهەهای شصت و هفتاد قرن گذشته، امروز به کارخانەی تولید ثروت جهان تبدیل شده است و عنقریب به جرگەی کشورهای شمال جهانی در می آید. عرصەی راستین مبارزه در دنیای امروز اقتصاد است، نه سیاست. اعتبار و میزان قدرت کشورها بسته به مقدار تولید ناخالص ملی آنهاست. مهاجرت برای فعلگی و کوچ نخبگی زیبندەی یک کشور کهن غنی از منابع و سرمایەهای طبیعی و انسانی نیست. جلوی ضرر را از هرجا که بگیری، منفعت است. #صلاح_الدین_خدیو @sharname1

سکانسهایی از قرون وسطای ایرانی مجتبی نجفی ‏ سکانسهایی از قرون وسطای ایران را پس از مرگ ( یا قتل) رییسی شاهدیم: احمد مروی تولیت آستان قدس مدعی است رئیسی با امام علی گفتگو و سریع هم جواب گرفته. فرماندار نیشابور گفته:"فردی در نیشابور امام زمان را با استرس در مسیر سقوط بالگرد رئیسی،دیده". احمق همه جا هست، اما مساله این است احمقها و شرورها به ما حکومت می‌کنند. هیچ کس اندازه حافظ شیرازی این مزوران را نشناخته: آتش زهد و ریا، خرمن دین خواهد سوخت، حافظ این خرقه پشمینه بینداز و برو. هاشمی رفسنجانی می‌گفت در زمان دولت روحانی پیش رهبری رسیدم و درباره ضررهای عدم رابطه با آمریکا برای مردم گفتم. رهبری قانع نشد و گفتم با وجود این همه مشکل برای مردم جواب خدا را شما می‌دهید. رهبری گفتند بله خودم جواب خدا را می‌دهم. ببینید سرنوشت هشتاد میلیون ایرانی را به رابطه مبهم یک فرد با خدایش واگذار کردند. این هم  خصوصیت دیکتاتوری است که فرد برای ملت تصمیم می گیرد و هم خصوصیت حکومت دینی که خود را رابط بین خدا و مردم تعریف و برای خدا هم تعیین تکلیف می‌کند. برای همین حاکم دینی می‌گوید بهشت کدام است جهنم کدام و برای همین می‌خواهد اوهام خود را تحت عنوان بهشت اجباری به مردم دهد. حکومت دینی هر جا کم می آورد به آسمانها رجوع می‌کند. وقتی در جنگ می‌بازد می‌گوید خدا خواست، برنده می‌شود می‌گوید خدا یاری کرد. به موجودات نامرئی به هر آنچه که از زیر محدوده تجربه و سنجش نیاید متوسل می‌شود تا توجیه کند. رهبر جمهوری اسلامی که هیچ‌گاه مصاحبه ای با یک خبرنگار منتقد پس نداده و هیچ علاقه ای به پاسخگویی در مورد سالها حکومتش بر کشور ندارد در کوران جنبش سبز  با ناله می‌گفت گلایه مخالفانم را در جمکران با امام زمان طرح می‌کنم. شگفتا. مخالفان که هیچ پاسخی نشنیده اند کجا باید گلایه کنند؟ این روایات برای تحکیم  سلطه است، احمق‌ها را جذب می‌کند و دکان شرورها را پررونق، چرا که جهالت در خدمت شرارت است و این راویان پرریا خوب می‌دانند این روایت‌ها را نادانان می‌خرند و بساط سلطه شان را تداوم می دهند. من با دین ستیزی مخالفم، دین ستیزی را ریختن آسیاب به نابکاران مستقر بر قدرت می‌دانم اما از رخت بر بستن دین از عرصه حکومت خوشحالم و از این نظر سپاسگزار جمهوری اسلامی ام که روند سکولاریسم در جامعه ایران را با روایتها و دروغ سازی ها یا اوهام قوت بخشیده. این مسیری است که زیاد طول می‌برد اما همین راویان دروغ و همین استفاده کنندگان ابزاری از دین به مسیر سرعت دادند. ایران اسلامی واژه غلط اندازی است، ایران برای همه ایرانیان است. فارغ از هر عقیده و مذهبی. https://t.me/modjtabanajafifrance/2290

❇️✴️سی مزیت کار با جهان ✍ محمود سریع القلم ۱- شهروندان، فرصت مقایسه پیدا می‌کنند؛ ۲- چون مقایسه می‌کنند، بیشتر فکر کرده و دقیق‌تر تحلیل می‌کنند؛ ۳- حرف زدن، مسئولیت ایجاد می‌کند؛ ۴- تاریخ مهلت، قداست پیدا ‌می‌کند؛ ۵- دولت مجبور می‌شود سراغ متخصص برود؛ ۶- فکر جای عصبانیت را می‌گیرد؛ ۷- تخصص جای توصیه را می‌گیرد؛ ۸- گفتار درمانی، دوام نمی‌آورد؛ ۹- کیفیت صادرات و تولید داخلی سریع اصلاح می‌شود؛ ۱۰- خبرنگاران حرفه‌ای رشد می‌کنند و منبع فکری می‌شوند؛ ۱۱- سیستم‌ سازی جای مدیریت فردی را می‌گیرد؛ ۱۲- جامعه به سخن دروغ سریع‌تر پی می‌برد؛ ۱۳- نگهداری از محیط زیست برای همه واجب می‌شود؛ ۱۴- با به روز شدن، مشکلات سریع‌تر حل می‌شوند؛ ۱۵- افراد و بنگاه‌هایی که می‌توانند رقابت کنند، پایدارتر می‌مانند؛ ۱۶- چون رقابت و تولید اولویت پیدا می‌کنند، حکمرانی با توسعه مساوی می‌شود؛ ۱۷- تملّق، کاربرد خود را از دست می‌دهد؛ ۱۸- fact جای نمایش مدیران را می‌گیرد؛ ۱۹- زحمت بیشتر، جای حسادت را می‌گیرد؛ ۲۰- به واسطۀ کار و تلاشی که افراد می‌کنند، وقت تخریب دیگران را پیدا نمی‌کنند؛ ۲۱- کسانی که حرف نو نمی‌زنند، از صحنه خارج می‌شوند؛ ۲۲- رسانه‌ها نمی‌گذارند مدیران عوام فریبی کنند؛ ۲۳- شهروندان، تفاوت تحلیل از Propaganda را تشخیص می‌دهند؛ ۲۴- جامعه متوجه می‌شود کار جمعی تعیین کننده‌است؛ ۲۵- چون رقابت و یادگیری افزایش پیدا می‌کنند، ثروت تولید می‌شود؛ ۲۶- دیگر نمی‌توان هم زمان ۱۵ شغل داشت؛ ۲۷- مدیران مجبور می‌شوند مشکلات را حل کنند و نه مدیریت؛ ۲۸- افراد Showman، نمی‌توانند طولانی فیلم بازی کنند؛ ۲۹- حرف ناپسند زدن، هزینه پیدا می‌کند؛ ۳۰- نمی‌توان طولانی مدت، اطلاعات و تحلیل غلط ارائه داد. ✅ #سیاست_شناسی 🆔 @Politicology

بخشی از مناظره بیژن عبدالکریمی و حاتم قادری | درگذشت رئیسی و دو قطبی در جامعه ایران دکتر حاتم قادری: « وقتی میلیو.ن‌ها ایرانی می‌بینند که منافعشان توسط حکومت پایمال می‌شود، طبیعی‌ است که درباره حادثه اخیر ناراحتی نداشته باشند. نمی‌توان انتظار داشت که بین سرکوبگر و سرکوب‌شده صحبتی شکل بگیرد.. وقتی تمام واقعیت‌ها نشان می‌دهد که این گفتمان حکومت با شکست روبه‌رو شده است، چه انتظاری از روشنفکران دارید؟!..» #تاریخ_معاصرایران 👇👇👇 📚https://t.me/joinchat/AAAAAEEhqxx3Z00nJrdwFg

📌فروش و ارسال تضمینی پسته خندان و باکیفیت دامغان به سراسر کشور با قیمت منصفانه و مناسب تماس با آیدی زیر 👇 @mjmdi برای اطلاع بیشتر پیرامون محصولات و کیفیت خرید و ارسال به کانال زیر بپیوندید👇 https://t.me/peste_Damghan1402 👈این کانال و فروشگاه مورد تایید و اعتماد کانال ایران آزاد و آباد (مهدی نصیری) است.

🔰🔰آگهی🔰🔰آگهی🔰🔰آگهی🔰🔰

⭕️به مجلسی که در اولین اقدام خود برای شمارش ۲۷۰ رای، ۱۰ درصد خطا یا تقلب می‌کند(تقلب کردن کم زیان‌تر از خطا کردن است) چه باید گفت جز این که؛ «سالی که نکوست از بهارش پیداست» ‏بیش از این از انتخابات استصوابی با رای اندک نباید انتظاری داشت. 🆔 @abdiabbas

مردم اشتباه سال ۸۸ را تکرار نمی‌کنند! ✍ رحیم قمیشی با همه ارادتی که به شخصیت آقای میرحسین موسوی داشته و بسیار نگران سلامتی ایشان پس از ۱۴ سال حبس و حصر غیرقانونی و ظالمانه‌شان هستم اما ایشان سال ۱۳۸۸ اشتباه بزرگی را مرتکب شد. نباید از گفتن اشتباهات و خطاها ترسید. ایشان داوطلب پست ریاست جمهوری در سیستمی شد که هم شورای نگهبانش، هم مجلسش، هم قوه قضاییه‌اش، هم مجمع تشخیصش، و هم رهبری‌ مطلقه‌اش، او را مضر به حال کشور می‌دانستند، ولو رأی اکثریت مردم را داشته باشد! او شانس آورد شکست خورده در انتخابات معرفی شد و گرنه شکست خورده در ۴ سال ریاست جمهوری معرفی می‌گردید، اگر سوار بر هلیکوپتری عیب‌دار نمی‌شد! او مگر می‌توانست سیاست‌های کلی و معیوب نظام را برطرف کند؟ مگر می‌توانست با جهان غرب رابطه برقرار کند؟ مگر می‌توانست وزرایش را خودش تعیین کند؟ مگر می‌توانست سپاه را به پادگان‌ها برگرداند یا جلوی گشت ضد ارشاد را بگیرد؟ مگر می‌توانست جلوی زندانی شدن متفکران را بگیرد، یا اعدام جوانان را؟ مگر قادر بود بودجه‌های ارسالی به خارج از کشور و یا مراکز خاص و ایدئولوژیک را بگیرد؟ هرگز! او اشتباه کرد. اگر زمان برگردد به ۱۵ سال پیش، و اطلاعات امروز را داشته باشد، به یقین داوطلب نخواهد شد. عقلانیت به نظرم همین را می‌گوید. از آن سال تا الان چه چیزی تغییر کرده که باز عده‌ای با وعده تغییر، خود را آماده کاندیداتوری می‌کنند!؟ شرایط اگر بدتر نشده، بهتر نشده است. اگر کاندیدایی جرئت کند و بگوید سیاست خارجی باید تغییر کند، بگوید سختگیری به خانم‌ها باید خاتمه یابد، بگوید هیچکس حق استفاده مخفیانه از درآمدهای کشور را ندارد و واقعا بخواهد جلوی فساد در رده‌های بالا را بگیرد، مگر تأیید می‌شود، تایید شود، مگر رأی او خوانده می‌شود؟ خوانده شود، مگر اجازه کار کردن پیدا می‌کند!؟ یک راه بیشتر وجود ندارد؛ رهبری صراحتا بگوید اگر کاندیدایی گفت من راه رئیس‌جمهور سابق را نمی‌خواهم ادامه بدهم، و او رأی آورد، من قبول می‌کنم با توجه به دریافت واضح خواست مردم، خط قرمز‌های شخصی و یا ایدئولوژیکم را تغییر می‌دهم، اجازه رابطه با همه جهان را می‌دهم، در سیاست‌های کلی منجر به فساد، تجدید نظر می‌کنم، اجازه نمی‌دهم نیروهای نظامی و انتظامی مقابل مردم قرار گیرند و سد راه پیاده کردن سیاست‌های وعده داده‌اش، هرگز نخواهم شد. آیا ایشان آمادگی چنین کاری را دارند؟ یا تنها بدنبال کارگزاری بی‌اراده‌ می‌گردند که همان خط سابق را ادامه بدهد؟ خطی که به فقر شدید مردم و ایجاد فاصله طبقاتی و دوری مردم از حاکمیت و بغض بسیاری از مردم و زنان نجیب کشور گردید. اگر هیچ قولی نمی‌دهند، عملا انتخابات بی‌معنا می‌شود، چه نیازی به رقابت، و سر و صدا و صرف بودجه برای انتخابات است؟ راه را تا آخر بروند. مردم هم تکلیف خود را خواهند دانست. ما نباید از یک سوراخ چند بار گزیده شویم. همه چیز در دست رهبری و نهادهای وابسته به ایشان است. رئیس جمهور هیچ کار مهمی نمی‌تواند بکند و او تنها یک خدمتکار موقت برای رهبری خواهد بود. مشکل در اشخاص نیست. سیستم مجموعه‌ای فاسد و ناکارآمد است، و تا سران کشور متوجه اشتباهاتشان نشده‌اند، امام زمان هم بیاید، در این سیستم و با الزام به همین سیاست‌های کلان کشور، و پذیرش تبعیت محض از ولایت، هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد. مردم ایران بسیار فهمیده‌اند. نگاه به آرامش و سکوت آنها نکنید. آن‌ها مردم دقیقۀ نود هستند. و به شما نشان خواهند داد، فریب بازی‌های کودکانه و انتخابات‌های تشریفاتی را نخواهند خورد. آنها که ادعا دارند اکثر مردم قبول‌شان‌ دارند، خودشان هم می‌دانند دروغ می‌گویند. و گر نه، این گوی و این میدان. بزودی خواهند دید با تهییج احساسات مردم، با چاپ عکس‌ها و بنرهای متعدد، با شهیدسازی و با خلق قهرمان‌‌های دروغین، مردم هرگز تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند. یا شرکت در انتخابات تبدیل به یک رفراندوم عملی و یک انتخاب راه باید بشود، و یا عرصه برای یک رفراندوم دیگر باز می‌شود؛ جمعیت بزرگی که آن را تحریم خواهند کرد! مردم اشتباه سال هشتاد و هشت را دیگر تکرار نخواهند کرد. @ghomeishi3