خورشید| نوشته‌های تقی دژاکام

✳️ مجاهدین عرصه‌های نو بسیاری از مردم حسرت کسانی را می‌خورند که در جبهه‌های دفاع مقدس یا دفاع از حرم یا دفاع از امنیت یا هر جبهه دیگری حضور داشته یا دارند، حتی کسانی که این توفیقات را داشته‌اند آرزوی حضور مجدد در آن هنگامه را دارند، در حالی که لحظه‌لحظهٔ زندگی بنابر حدیث منسوب به امام حسین علیه‌السلام که «ان الحیاة عقیدةٌ و جهاد» جبههٔ دفاع از آرمان‌هاست. با این نگاه، یک موسیقیدان می‌تواند با ساخت قطعاتی، چون سمفونی خرمشهر، سمفونی مقاومت یا موسیقی فیلم سینمایی بازمانده، مانند یک مجاهد در صحنه دفاع، جهاد کرده باشد. توجه کنید به بخشی از سمفونی ایثار استاد مجید انتظامی که موسیقی متن همه روز‌های انتخابات مردم ایران در این سال‌ها شده است و اگر کسی نقش‌آفرینی بالای این قطعه را در تشویق و ترغیب مردم برای حضور در پای صندوق‌های رأی انکار کند، یک واقعیت آشکار را نادیده گرفته است. همچنین به یاد بیاورید پزشکان و پرستارانی که در دوران فراگیری کرونا، از راحتی و استراحت و خانواده خود گذشتند و گاه هفته‌ها و ماه‌ها در محل کار بودند تا بیماران مبتلا به این ویروس منحوس را درمان یا مراقبت کنند. بسیاری از آنها در این ماجرا خود بیمار شدند و بسیاری نیز در این راه به شهادت رسیدند تا مصداق تازه‌ای برای آن حدیث فوق‌الذکر باشند. در روز جمعه اخیر که شاهد برگزاری چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بودیم، در حالی که ما با آرامش و امنیت و امید و خنده و نشاط به پای صندوق‌های رأی رفته بودیم، عده زیادی از هموطنانمان در خارج از کشور، رنج و هزینه زیاد سفر از شهر‌های مختلف کشور‌های گوناگون به مقصد پایتخت آنجا و حضور در سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های کشورمان را به جان خریدند تا به یکی از چهار نامزد محترم انتخاباتی که جمهوری اسلامی متولی برگزاری آن بوده و است رأی دهند و باز به همین ترتیب به شهر‌های محل سکونت خود برگردند. این اقدام و این تلاش و مجاهدت تا همین‌جا هم قابل تقدیر و ارزشمند است، اما وقتی به فیلم‌هایی که در خصوص این موضوع دست به دست می‌شود نگاه می‌کنیم، و می‌بینیم که چگونه عده‌ای از وحوش ضدانقلاب و وابستگان به منافقین و سلطنت‌طلبان با فحاشی‌های بسیار رکیک و آزار و اذیت‌های کلامی و غیرکلامی دیگر قبل و بعد از رأی دادن این عزیزان به آنها حمله کرده‌اند، اشک در چشم‌های همه ما حلقه می‌زند. با قاطعیت می‌توان گفت که ارزش کار این عزیزان که بسیاری از آنان با معیار‌های ظاهری یا سیاسی ما همراه نبوده و نیستند، از مجاهدان در جبهه‌های جنگ و مقاومت کمتر نیست، بخصوص که سران دیکتاتور این وحوش صریحاً تأکید می‌کردند که فیلم تک‌تک این رأی‌دهندگان را گرفته‌ایم تا در موقع مناسب به حساب آنها برسیم! آری اینجا هم عرصهٔ بارز دیگری از همان جهاد در راه آرمان‌های حتی ملّی است. نتیجه اینکه راه مجاهدت هنوز هم بسته نیست و در لحظه‌لحظه بقیه حیات ما با مصادیق گوناگون و جدید می‌تواند ادامه داشته باشد و همان‌طور که میلیون‌ها نفر در جمعه گذشته با حضور در پای صندوق‌های رأی در داخل و خارج کشور نشان دادند که «ان الحیاة عقیدةٌ و جهاد»، جمعهٔ آینده هم با پایمردی این مجاهدت را تکمیل کنند تا مصداق اتمّ حدیث باشند. نمونه‌ای از مصادیق این مجاهدت در این چند روز باقیمانده تا دور دوم و نهایی انتخابات می‌تواند اینها باشد: تلاش برای تشویق کسانی که به دلایل مختلف در رأی‌گیری مرحله اول شرکت نکردند و اقناع آنان برای حضور، تلاش برای معرفی و شناساندن «نامزد اصلح» به کسانی که در خانواده و فامیل و دوستان و همکاران و اهالی محل و مرتبطان، بین این دو شخصیت محترم شک یا ان‌قلت دارند و تبیین شرایط و موضوعات و سوابق این دو برای رسیدن بهتر آنان به فرد مناسب‌تر. در این راه البته ضمن نقد و بررسی دقیق موضوع حتماً باید برخلاف بسیاری از تبلیغات‌چی‌های این روزها، از بی‌ادبی و بی‌اخلاقی و تهمت و افترا و برچسب و فحاشی و عربده‌زدن خودداری کرد و مستند و منطقی و آرام به وظیفه ملی، اخلاقی، انسانی و سیاسی خود عمل کرد که البته از انسان‌های مؤمن و انقلابی غیر از این هم انتظاری نمی‌رود. @tdejakam

این یادداشت در صفحات اول و دوم #روزنامه_جوان امروز دوشنبه ۱۱ تیر ۱۴۰۳ منتشر شده و در نشانی زیر قابل دریافت است: https://www.javanonline.ir/fa/news/1237242 @tdejakam

📝برای کشورم، برای مردمم، برای قالیباف 🔻سال ۸۴ اولین باری بود که جدی و در مختصات تصمیم برای انتخاب، نام محمدباقر قالیباف را شنیدم. خلبانی‌اش را مسخره می‌کردند، حلقه ازدواجش را هم، کت سفیدش را هم. می‌گفتند لیبرال است، آنقدری که باید حزب‌اللهی نیست. احساس خاصی نداشتم.‌ نه او را می‌شناختم، نه برایم کاندیدای جدی‌ای بود که دنبال شناختش بروم. دعوای هاشمی و احمدی‌نژاد و معین جدی‌تر از آن بود که وقتی باقی بگذارد. اما چرا کسی از عملکردش نمی‌گفت؟ 🔻آن سال قالیباف رأی نیاورد، حتی دور دوم هم نرفت، حرف‌ و حدیث‌ها را فراموش کردم. اما شهردار که شد، هر حرکتش را با همان پیش‌زمینه لیبرال بودن و تکنوکرات بودن سنجیدم. این بار حرف دیگری هم اضافه شد؛ می‌گفتند کارهایش در شهرداری بازارگرمی برای انتخابات ۸۸ است، می‌خواهد باز هم کاندیدا شود. 🔻شهردار تهران بود و دیگر نمی‌شد برایم جدی نباشد. شهر سال به سال تغییر می‌کرد، از سطل‌های زباله تا اتوبوس‌ها، از اتوبان‌های جدید، تا تونل‌ها تا پل‌های طبقاتی و اتوبان دو طبقه، تا پل طبیعت و دریاچه خلیج فارس و برج میلاد و مترو و پارک‌های بانوان و باغ موزه دفاع مقدس و ... تهران نوین ساخته شد، اما برای هر کدامش اصلاح‌طلبان یک مدل تخریبش می‌کردند و بخش تندروی حزب‌اللهی و طرفدار احمدی‌نژاد یک طور دیگر. 🔻من هنوز در این دوگانه جایی نیافته بودم، اما فضا برایم طبیعی نبود؛ چرا دوقطبی انتخابات ۸۴ تمام نمی‌شد؟ در ۸۸ هم که کاندیدا نشد، پس چرا دعوا فیصله نمی‌یافت؟ قالیباف درگیر کار بود، می‌ساخت و پیش می‌رفت. کم‌کم تصمیم گرفتم ببینم چه می‌کند که صدای همه درمی‌آید! دروغ چرا؛ من آنقدری ضداصلاح‌طلب هستم که اول ببینم آنها چه می‌کنند. آتش سوزی یک کارگاه خیاطی در خیابان جمهوری اسلامی و فضای غریب و غیرعادی تخریب شهردار از سوی اصلاح‌طلبان باعث شد اولین یادداشتم در حمایت از قالیباف را بنویسم، منی که هیچ‌وقت قالیبافی نبودم! 🔻بررسی اقدامات اصلاح‌طلبان علیه قالیباف یک فایده‌ای داشت و آن اینکه کارهای خوب قالیباف را که آن بخش منتقد جریان حزب‌اللهی سانسور می‌کرد، می‌دیدم. مثلاً اصلاح‌طلبان معترض بودند چرا قالیباف پروژه‌های عمرانی شهر را به سپاه می‌دهد (قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا) یا معترض بودند چرا به هیئت‌های مذهبی کمک می‌کند؛ آن حزب‌اللهی‌ها اینها را نمی‌دیدند یا وظیفه حساب می‌کردند. همان خلبانی‌اش هم فخر بود، نباید تمسخر می‌شد. فرمانده نیروی هوایی سپاه بود، خلبانی‌اش بخشی از تخصصش بود. اما خوبی‌هایش را هم بد می‌گفتند! 🔻سال ۹۲ اصلاح‌طلبان و بخش رادیکال حزب‌اللهی وجه اشتراکی داشتند و آن تخریب قالیباف بود. یک سو حامی روحانی و سوی دیگر حامی جلیلی و هر دو متوقف در تخریب قالیباف، اما به بهانه‌های جداگانه؛ و جالب آنکه گاه این بهانه‌های جداگانه اگر کنار هم می‌آمد یکدیگر را خنثی می‌کرد. مثلاً حامیان جلیلی، قالیباف را ساکت فتنه می‌نامیدند، اما روحانی به او تهمت حمله گازانبری به اغتشاشگران می‌زد! 🔻سال ۹۶ به نفع ابراهیم رئیسی کنار رفت، اما باز حامیان جلیلی تخریبش کردند که انصراف او به نفع روحانی شد؛ حالا امسال همان‌ها می‌گویند چرا قالیباف انصراف نداد! کینه نمی‌گذارد کارهای خوب فرد را ببینیم. 🔻همین حجم تخریب غیرعادی از دو سوی متضاد سیاسی و فرهنگی، برای من نشانه بود که بیش‌تر پی شناخت قالیباف بروم. کار می‌کرد، می‌ساخت، پیش‌ می‌برد و دنبال دعوا نبود. مدح و تحسین بزرگان هم از او زیاد بود. مجلس هم که رفت، کارهای خوبش دیده نشد. خطای هر نماینده مجلسی را برای او فاکتور کردند و مصوبات خوب مجلس و افتخار لقب «مجلس انقلابی» را برای دیگران نوشتند. در انتخابات اخیر مجلس و انتخابات کنونی ریاست جمهوری هم حجم تخریب هیچ کاندیدایی قابل قیاس با حجم تخریب‌ها علیه قالیباف نبود و نیست. آمارها هم تایید می‌کند که ۷۵ درصد مطالب علیه او در یک ماه گذشته تخریبی بوده است. 🔻قالیباف هم البته بی خطا نبود. او ۴۵ سال است در جمهوری اسلامی فرمانده و رییس و مدیر است. مگر دیکته بی غلط هم داریم؟ معصوم که نیست. اما برآیند اقدامات قالیباف سازندگی و پیشرفت کشور با تکیه بر مبانی انقلاب اسلامی و کار گرفتن افراد از همه جناح‌های کشور است، و من جز این از رئیس جمهور چه می‌خواهم؟ یقین دارم اگر سال ۹۲ مردم به او رای داده بودند، آن حجم ناکارآمدی دهه ۹۰ را تجربه نمی‌کردیم. امید دارم اشتباه سال ۹۰ تکرار نشود. 🔻من هم می‌توانم فقط خطاهای او را ببینم و آنها را بزرگ‌نمایی کنم؛ اما این‌ها برای کشور آب و نان می‌شود؟! لذاست که برای کشورم و برای مردمم به کسی رای دادم که به قول حق خودش «همه عمر و جوانی‌اش را برای زندگی و دین این مردم جنگیده است.» و در واقع بر رای سال ۹۲ خودم مهر تکرار و تایید زدم. ۸ تیر ۴۰۳ به وقت انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم https://t.me/asouparmedia/20 @asoupar

◾️زهرا رهنورد و میرحسین موسوی: در انتخابات شرکت نمی‌کنیم؛ رأی نمی‌دهیم. *از اینستاگرام زهرا و نرگس موسوی دختران رهنورد و موسوی @kaleme

✳️ توسل جدی کنید حضرت آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی: من سراغ دارم کسانی که در ایام انتخابات –  حتی انتخابات مجلس – #روزه می‌گرفتند؛ خودشان و زن و بچه‌شان؛ و #نذر می‌کردند، برای اینکه یک کاندیدای غیرمعتبر نرود [به] مجلس، عبادت‌های سنگین، نذر می‌کردند، اموالی، چند روز روزه می‌گرفتند، عبادت می‌کردند، تا این‌که آن کاندید مرجوح [به] مجلس نرود؛ اوایل انقلاب. اما حالا نمی‌دانم، الان توی متدیّنین و مقدّسین، چنین چیزهایی وجود دارد؟ و چقدر؟ که برای بیرون آمدن یک کسی که اصلح هست، نذری، نیازی، دعایی، توسلی ... . و بالاخره اگر همه فراموش کنند، من و شما که گوشت و پوستمان از نان امام زمان [سلام‌الله علیه] روییده، خیلی بی‌مهری است، جفاست که در یک همچون موردی که مصلحت خودمان و مصلحت کشورمان و مصلحت عالم اسلام متوقف بر این است، یک #توسل_جدی نداشته باشیم. @tdejakam

✳️ رأی من خیلی دوست داشتم رأیم را و نظرم را برای انتخابات ریاست جمهوریِ پیش رو در روزها و حداقل ساعت‌های پیش می‌نوشتم، آنگاه که جبهه انقلاب به این عقلانیت بدیهی می‌رسید که باید در برابر خطر ارتجاع و بازگشت به گذشته سیاه و بخصوص ناکارامدترین دولت تاریخ ایران یعنی #دولت_روحانی به یگانگی و اتحاد می‌رسید، که نرسید. در هر صورت، بنده با علم به برخی نقاط ضعف در جناب آقای دکتر #محمدباقرقالیباف، ایشان را در جمع جبری با فاصله زیاد از نامزدهای محترم دیگر، شایسته‌ترین فرد برای به‌دست گرفتن مدیریت اجرایی کشور می‌دانم و رأی خود را به نام ایشان در صندوق می‌اندازم. چند نفر از نامزدهای دیگر را هم انسان‌های صالح، خوش‌فکر، خوش‌نام و خوش‌سابقه می‌دانم، اما مدیریت اجرایی کشور به مردی توانمند، پرکار، جهادی، خستگی‌ناپذیر و عملیاتی نیاز دارد که این صفات در شخص آقای #قالیباف متجلی است. بله، اگر از من برای مناسب‌ترین شخص برای مدیریت یک اندیشکده راهبردی سؤال کنند، هیچ وقت از برادر عزیز جناب دکتر #سعید_جلیلی تجاوز نمی‌کنم، یا برای معاونت اول حتماً جناب دکتر #زاکانی را مناسب‌ترین می‌بینم و برادر فداکار و حق‌شناس جناب دکتر #قاضی‌زاده_هاشمی را برای چندین مسئولیت مهم در دولت. با همه این احوال، در دور ناگزیر دوم انتخابات به هر کسی که از جبهه انقلاب بالا آمده باشد رأی خواهم داد و پیش خداوند مثل همیشه روسفیدم که با صبر و تأمل کوشیدم به #نامزد_اصلح برسم. #محمدباقر_قالیباف #محمد_باقر_قالیباف #دکتر_قالیباف #انتخابات #انتخابات_ریاست‌_جمهوری https://www.instagram.com/p/C8ryKjMteAb/ @tdejakam

رأی من https://www.instagram.com/p/C8ryKjMteAb/

✳️  حاشیه تلخ و شیرین یک رویداد عجیب! در اوایل سال ۱۳۶۰، در مناظره‌ای که شهید بهشتی به عنوان دبیرکل حزب جمهوری اسلامی با نورالدین کیانوری دبیرکل حزب توده حضور داشت، کیانوری یک آیه را اشتباه خواند. آیت‌الله بهشتی روی یک کاغذ، درستِ آیه را نوشت و آرام به او داد. کیانوری کاغذ را نگاه و آیه را اصلاح کرد. بحث که تمام شد و از مناظره بیرون آمدند، کیانوری به بهشتی گفت: چرا این کار را کردی؟ من اگر جای تو بودم و تو یک جمله از کتاب سرمایه مارکس را اشتباه می‌خواندی، مناظره را به نفع خودم تمام می‌کردم. تو می‌توانستی وقتی من آیه را اشتباه خواندم، برگردی بگویی تو که بلد نیستی قرآن را از رو بخوانی چرا راجع به اسلام حرف می‌زنی؟ ولی اشتباه مرا آرام اصلاح کردی و به من کمک کردی. بهشتی می‌گوید: ما که نیامده‌ایم با هم دعوا کنیم؛ آمده‌ایم با هم همراهی و به هم کمک کنیم تا راه حق و راه صحیح را پیدا کنیم. این مناظره البته بیشتر عقیدتی بود تا سیاسی، با این حال، در مناظرات چندین انتخابات اخیر، بخصوص از سال ۸۴ به بعد، بسیاری از نامزد‌ها با هدف تخریب به میدان می‌آیند. بدیهی است در مناظرات سیاسی و در مقام نقد و بررسی رفتار‌ها و گفتار‌های نامزد‌ها و بیان تناقض‌های آنان، این حق شرکت‌کنندگان است تا برای روشن شدن موضوع برای مخاطبان، این تناقض‌ها و نقد‌ها را صریحاً مطرح کنند تا با پاسخ‌های احتمالی، روشنگری اتفاق بیفتد. اما مسلماً نقد و بررسی و بیان تناقض‌ها و عملکرد‌های غلط با فحاشی و بی‌ادبی و جیغ‌ و داد و عربده فرق دارد. با این حال، در حاشیه تبلیغات انتخاباتی جاری، اتفاقی کاملاً اخلاقی افتاد که حیفم آمد در پیچ‌وخم دعوا‌ها و بداخلاقی‌ها گم شود، بخصوص که نقل مجدد آن به گسترش این فرهنگ و اخلاق کمک می‌کند. ماجرا این است که در برنامه‌ای که آقای پزشکیان به همراه کارشناس فرهنگی خود حضور داشتند، کارشناس برنامه آقای دکتر اسفندیاری در نقد موضوعِ اخراج اساتید، به نمونه حاضر یعنی دکتر فاضلی پرداختند و گفتند که این‌کار اولاً در زمان دولت آقای روحانی اتفاق افتاده و ثانیاً دلیل آن عدم حضور موظفی استاد در دانشگاه و اشتغال به مشاغل دیگر برخلاف آیین‌نامه موجود برای ماه‌های طولانی بوده است. خب، همه رفتار غیرفرهنگی و سعه صدر پایین جناب آقای فاضلی را در سیما مشاهده کردیم که با ترک برنامه و پرت کردن هاشف گیرنده صوتی به سمت میز دکتر پزشکیان همراه بود. این ماجرا موقعی تعجب‌برانگیزتر شد که جناب آقای عطاء‌الله مهاجرانی که بخصوص در این سال‌ها چهره‌ای اخلاقی و با سعه صدر از خود نشان داده‌اند، در توییتی از رفتار غیرفرهنگی آقای فاضلی دفاع کردند، اما با به‌کار بردن سه‌چهار دشنام خطاب به دکتر اسفندیاری! من توییت دکتر مهاجرانی را برای رعایت شأن ایشان اینجا نمی‌آورم، اما جالب‌ترین اتفاق را که در ادامه این ماجرا روی داده است یعنی پاسخ دکتر شهاب اسفندیاری به دکتر مهاجرانی می‌آورم تا معلوم شود که می‌شود همین حالا هم رفتاری مکتبی و اخلاقی و انسانی مانند شهید بهشتی داشت و مصداق آیه «والکاظمین الغیظ» بود. وی نوشت: «جناب آقای دکتر مهاجرانی! به حرمت آنکه در بلاد غربت و در میان وحوش منافقین و درندگان سلطنت‌طلب از انقلاب اسلامی، از رهبر فرزانه ما و مقاومت فلسطین دفاع می‌کنید، در پاسخ به این فحاشی و هتاکی چیزی نمی‌گویم. با آنکه مقابله به‌مثل کار سختی نیست. سال ۱۳۷۸ که وزیر ارشاد بودید و من دانشجو، به عنوان مسئول یک تشکل دانشجویی از شما دعوت کردم در همایش سالگرد شهید آوینی در دانشگاه هنر صحبت کنید. برخلاف انتظارمان دعوت ما را پذیرفتید و آمدید. قبل از شما چند دقیقه صحبت کردم درباره چشم‌انداز هنر در دهه سوم انقلاب. برایم جالب بود که شما که آن‌زمان در اوج شهرت و قدرت بودید، در سخنان خود چندبار به حرف‌های منِ دانشجو اشاره کردید؛ به تأیید یا تحسین. این بزرگواری شما در ذهنم مانده بود. نمی‌دانم اکنون چطور بدون هرگونه تحقیق و بررسی درباره من چنین توهین‌هایی را روا می‌دارید. می‌توانید از پسرعموی خود، جناب آقای سیدمحسن، که از ۲۳ سال پیش که خود را شاگرد ایشان در امر رسانه و مدیریت فرهنگی می‌دانم درباره من تحقیق کنید، می‌توانید رساله دکتری مرا که انتشارات اینتلکت در انگلستان و انتشارات دانشگاه شیکاگو در امریکا مشترکاً منتشر کردند مطالعه کنید. خداوند زبان و قلم شما را در دفاع از آرمان‌های انقلاب اسلامی و میراث گران‌قدر خمینی کبیر و در حمایت از مجاهدان جبهه مقاومت در برابر دیکتاتوری مستکبران عالم و جنایت و نسل‌کشی صهیونیست‌ها مصون و محفوظ بدارد. همان‌طور که گفتید در برابر این مجاهدان من هیچ نیستم. والعاقبه للمتقین.» چند نفر ما در حوزه‌های کاری و سیاسی و فرهنگی و تشکیلاتی و فامیلی می‌توانیم چنین بر نفس خود مسلط باشیم که در پاسخ کسی که چندین دشنام تند به ما داده، از او تجلیل و برایش دعا کنیم؟ @tdejakam

متن کامل‌تر این یادداشت در صفحات اول و دوم #روزنامه_جوان امروز دوشنبه ۴ تیر ۱۴۰۳ منتشر شده است. می‌توانید آن را در لینک زیر بخوانید: https://www.javanonline.ir/fa/news/1236035 @tdejakam