جـَـوّاٰل

در مقابل مقام والای این خانم، در مقابل عظمت مصیبت، تسلیت ما ناچیز و بی‌مقدار است.

داشتم پيش‌نويس‌ها رو می‌دیدم، به این برخوردم، در نظرم مناسب آمد.

اما درباره‌ی جمهوری دو دیدگاه نسبت به مردم در حکومت وجود داره،‌ یکی اینکه هر چهار یا ۵ سال یک‌بار اونها رو برای انتخاب بین چندنفر صدا می‌کنند و اونها یک «رأی» می‌دن و می‌رن تا دوره‌ی بعدی، و دیگری اینکه مردم از ابتدا تا انتهای تشکیل هر دولتی، در اداره‌ی کشور دخیل و سهیم هستند. در نوع اول، دولت به نوعی بر مردم احاطه داره، دولت بر مردم مسلط هست، تمامی فعالیت‌های مردم، وابسته به تصمیمات دولت هست، اما در نوع دوم، دولت کاملا وابسته به حضور و همکاری مردم هست. اگر مردم نباشند، هیچ‌یک از کارهای دولت پیش نمی‌ره و اهداف‌ش محقق نمی‌شه.

دیشب حاج‌آقا یه چیزی گفت و من به نکته‌ای رهنمون شدم: برای اینکه همت‌ها بلند بشوند، برای اینکه همت ما آینده‌ی دورتری رو نشونه بگیره، لازمه نیت داشته باشیم و نیت‌هامون رو اصلاح کنیم. بدون نیت یا با نیت‌های دم‌دستی، نمی‌شه کار اسلام رو پیش برد. اونجا تازه ظواهری از اینکه می‌گن برای هر کار خیر و واجبی نیت لازم و واجب هست برام آشکار شد.

می‌دونم برای شما بی‌اهمیته، ولی ببینید چی پیدا کردم 😃

ما نایاب نیستیم، فقط تو چشم نیستیم. نمایش نداریم. ظهور و بروز نداریم.😎

گیر دادید به پسر فلانی، یاد بگیرید بی‌تفاوت باشید. می‌فرماد: «الباطِلُ‏ یمُوت‏ بِتَرک‏ ذِكرِه» هرکسی رو در جایگاه و کانتکس خودش ببینید و براش ارزش قائل بشید، برای یک مهندس برق، در حیطه و به اندازه‌ی خودش، برای یک معلم ریاضی در حیطه‌ی خودش و به اندازه‌ی خودش، اینجا هم همین‌طور اول ببینید طرف کیه و حرفه و اندازه‌ش چقدره و بعد به همون اندازه بهش بها بدید. رها کنید اعزه.

حالا از عراق، کربلا پیام داده که حتما برید و مبادا این محفل و رسم رو ترک کنید.

یه رفیق عراقی داشتیم که هر روز دهه‌ی اول محرم می‌گفت «بخورید که رزق بی منت اربابه»

حالا شما هی به بسته و باز بودن سگ و سنگ می‌پردازید، ولی نمی‌گید با خرها چه کنیم؟!