محمدرضا دادگستر MohammadReza Dadgostar

راه حل دیگر برای معضل اجباری کاهش هزینه‌های سرکوب با کارآمدتر کردن آن است. یک دستگاه سرکوب کارآمدتر، خروجی بهتری با هزینه کمتر ارائه می‌دهد: حکومت ترس را به طور مؤثر بدون خشونت بیش از حد و بدون تقویت دستگاه زور تا جایی که به خطری برای رژیم تبدیل می‌شود، حفظ می‌کند. در عمل، کارآمدترین سرکوب، سرکوب پیشگیرانه است تا واکنشی. به ویژه زمانی که یک دولت نظارتی بسیار سازمان‌یافته و توانمند حاکم باشد که بخش‌هایی از مردم را هدف قرار می‌دهد که به احتمال زیاد قصد رهبری یا شرکت در فعالیت‌های ضدرژیم را دارند. این دولت اپوزوسیون را قبل از رفتن آن به سمت اقدام جمعی شناسایی و خنثی می‌کند. این راهکاری است که چین در پیش گرفته است» 🆔 @mohammadreza_dadgostar

🔘چه چیزی منجر به دوام سیطره حزب کمونیست چین شده است؟ مینشین پی در کتاب «دولت نگهبان» پیشینه سازوکارهای نظارتی چین را مورد بررسی قرار داده است. پی معتقد است که نظارت شدید حزب کمونیست چین بر جامعه این کشور، که به مدت زمانی بسیار دور، بازمی‌گردد توانسته دوام حاکمیت آن را تضمین کند. پی در بخشی از کتاب چنین می‌نویسد: «یکی از قدرتمندترین سلاح‌های حزب کمونیست چین که باعث دوام حاکمیتش شده «سرکوب پیشگیرانه» است. ایده ساده است: جلوی اپوزوسیون را بگیرید قبل از اینکه بتواند کاری از پیش ببرد. سرکوب پیشگیرانه به معنی تبلیغات یا تلقین ایدئولوژیک نیست. هدف در وهله اول جلوگیری از تشکیل اپوزیسیون است. موضوع فقط رشوه دادن به دشمنان احتمالی نیست. و سرکوب پیشگیرانه قطعاً خشونت دولتی به شکل دستگیری، ضرب و شتم، زندان و حتی کشتن مخالفان نیست. اینها تکنیک‌های واکنشی هستند. در مقابل، سرکوب پیشگیرانه نشان‌دهنده این درک است که رژیم بدون اَعمال خشونت‌آمیز چشمگیر به بهترین وجه محافظت شود. سرکوب پیشگیرانه به طرز ماهرانه‌ای موانعی را بر سر راه برنامه‌های مخالفان و به ویژه اقدامات جمعی از سوی کسانی که رژیم را به چالش می‌کشند و تضعیف می‌کنند، ایجاد می‌کند. دیکتاتورها هنگام تکیه بر خشونت یا تهدید به خشونت برای بازدارندگی و سرکوب نیروهای مخالف با دو چالش عمده روبرو هستند. اولین مورد، تنظیم دقیق میزان سرکوب اعمال‌شده است. از یک طرف، یک دیکتاتوری باید شهروندان خود را سرکوب کند: بعید است که سرکوب ناکافی گروه‌هایی را که به دنبال تضعیف حکومت آن هستند، بازدارد و در نتیجه بقای آن را به خطر بیندازد. از سوی دیگر، سرکوب بیش از حد می‌تواند هزینه‌های شدید برای اعتبار حکومت و تحریم‌های بین‌المللی را به همراه داشته باشد، در حالی که نیروهای مخالف را رادیکال و واکنش‌های خشونت‌آمیز علیه نخبگان حاکم را تشدید می‌کند. سرکوب بیش از حد می‌تواند پیروان رژیم را به دلیل هراس از نبود امنیت برای خود به سمت بی‌وفایی نسبت به حاکم سوق دهد. دیکتاتوری‌هایی که از سرکوب بیش از حد استفاده می‌کنند، تمایل به سرکوب رشد اقتصادی دارند، شاید به این دلیل که سرکوب حکومت اغلب حفاظت از حقوق مالکیت را تضعیف و آزادی اقتصادی را محدود می‌کند. بی‌ثباتی سیاسی که سرکوب بیش از حد می‌تواند موجب آن شود – واکنش‌های خشونت‌آمیز گروه‌های نسبت به هم و حتی جنگ داخلی – نیز باعث کاهش رشد می‌شود. چالش دوم از چالش اول ناشی می‌شود. سرکوب - چه بیش از حد باشد و چه دقیق - به دست مأموران دولتی، معمولاً شمار اندکی از آن‌ها، انجام می‌شود. دیکتاتوری که بر سرکوب تکیه دارد، معمولاً باید یک دستگاه قهری قابل توجه بسازد و حفظ کند. اما معضل در اینجا نهفته است: همان دستگاهی که از حاکم در برابر قیام‌های مردمی محافظت می‌کند، ممکن است قدرت سرنگونی او را داشته باشد. بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۲، یک سوم دیکتاتورهایی که از قدرت کنار رفته بودند، توسط کودتاهای خودی سرنگون شدند. برای مقابله با این خطر، دیکتاتورها به تاکتیک‌های ضد کودتا مانند ایجاد رقابت بین نیروهای امنیتی متوسل می‌شوند. و با برتری دادن یک شاخه از دستگاه زور بر شاخه دیگر - مثلاً پلیس مخفی در مقابل ارتش - دیکتاتور می‌تواند از تمرکز قدرت در بین زیردستان خود جلوگیری کند. اما متوازن کردن هزینه‌هایی دارد. می‌تواند بی‌وفایی به دیکتاتور را تشویق و اثربخشی نهادهای هدف را کاهش دهد. بعلاوه، سازمان‌های امنیتی سیاسی‌شده ممکن است از خشونت بیش از حد استفاده کنند که باز هم منجر به بروز چالش اول می‌شود. این مشکلات غیر‌قابل‌حل نیستند، اما پرداختن به آن‌ها ساده نیست. معمولاً به طیف وسیعی از سیاست‌ها نیاز است، بنابراین پیچیده‌ترین و موفق‌ترین دیکتاتوری‌ها - آنهایی که طولانی‌ترین عمر را دارند و در باثبات‌ترین محیط‌های سیاسی حکومت می‌کنند - تمایل دارند مجموعه‌ای از ابزارهای متنوع برای حفظ قدرت داشته باشند. یک دیکتاتوری ممکن است برای مشروعیت بخشیدن به خود در چشم مردم، رشد اقتصادی را ارتقا دهد و استانداردهای زندگی رو به افزایشی ارائه دهد. دیکتاتوری‌ها با استفاده از پروپاگاندا، نظام‌های آموزشی و سایر ابزارها، احساسات ناسیونالیستی و افکار عمومی را به طور کلی دستکاری می‌کنند تا حمایت مردمی را تقویت کنند. یک رژیم ممکن است نخبگان اجتماعی منتخب - رهبران تجاری، سازمان‌های مذهبی، روشنفکران، روسای اتحادیه‌های کارگری - را با تقسیم غنائم خود همراه کند. این نخبگان سپس از نفوذ خود برای گسترش حمایت از رژیم استفاده می‌کنند. دیکتاتورهایی که در اجرای انتخابات ساختگی مهارت دارند، می توانند رنگی از مشروعیت دموکراتیک را به ادعای خود برای حکومت بیافزایند. چنین تلاش‌هایی در ترکیب با سرکوب است، به طوری که سرکوب تنها یکی از ابزارهای حفظ قدرت است، هرچند ابزاری بسیار مهم.» 🆔 @mohammadreza_dadgostar

🔘اتصال امن و رایگان به اینترنت آزاد با Oblivion آبلیویون یک VPN امن بر پایه وارپ پلاس است که توسط مهندس یوسف قبادی توسعه پیدا کرده است. این فیلترشکن در دو نسخه اندروید و ویندوز قابل‌استفاده است. لینک دریافت نسخه اندروید: https://github.com/bepass-org/oblivion/releases لینک دریافت نسخه ویندوز: https://github.com/bepass-org/oblivion-desktop/releases

🔘وقتی هوش مصنوعی برای شما غذا درست می‌کند! شماره جدید MIT Technology Review یه مصاحبه خواندنی با رئیس استارتاپ کلایمکس داره. این شرکت که از ۲۰۲۰ کارش رو شروع کرده تونسته با استفاده از هوش مصنوعی بیش از ۵۰ هزار فرمول پنیر (گیاهی) تولید کنه که خروجی‌اش بعضاً از پنیر حیوانی پرخاصیت‌تر و خوشمزه‌تر و بافت بهتری داشته. با توجه به تولید کربن بالای تولید پنیر (که ۲۲ میلیون تن ازش توسط مردم دنیا هر سال خورده میشه) پیش‌بینی میشه کلایمکس مشتریان بیشتری نسبت به گیاهخوارها پیدا کنه و غذاهای گیاهی متنوع‌تری با همون طعم محصولات حیوانی تولید بشن. 🆔 @mohammadreza_dadgostar

📖The Return of Great Powers: Russia, China and the Next World Order 🖌Jim Sciutto ©Penguin 🗓2024 🆔 @mohammadreza_dadgostar