⚘مَِــَِلَِڪَِــهَِ تَِـنَِهَِاَِیَِیَِ⚘꙰꙰👑

زیباترین نگاه خدا تا طلوع بامدادان حافظ و همراه همیشگی شمـا بـاد شبتون معطر به بوی مهربانی خدا #شب_بخیر💫💫 @malakeee_6

ﺗﻜﻴﻪ ﻛﺮﺩﻥ، ﺑﻪ آدم ها ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ! " ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ می ﺗﺮﺳﻢ ... ﻧﮕﺎه انسانها ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ " ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺳﺮﺩ ﺷﺪﻥ ﻫﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫشان می ﺗﺮﺳﻢ ... ﺩﺳﺘﺎﻧشان ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ " ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺎﻟﻲ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺩﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ ... ﺁﻏﻮﺷشان ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ " ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭباﺭﻩ ﺑﻲ ﭘﻨﺎﻩ ﺷﺪﻥ می ترﺳﻢ ... ﺑﺎ کسی ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ " ﺍﻣﺎ " ﺍﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﺎ می ﺗﺮﺳﻢ ... ﻗﺼﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ می ﻛﻨﻢ ... عشق ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ همه " ﺍﻣﺎ " ﻫﺎ می ﺗﺮﺳﻢ @malakeee_6

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 #بیراه_عشق #پارت_پانصد_و_هفتاد_و_هفت شروینی که هر وقت چشمهایش را باز کرده بود، بالای سرش نشسته بود. شروینی که بوی محبتش در همه جای کلبه پخش شده بود. آهی کشید و از جایش بلند شد و به سراغ لباسهایش رفت. همه خشک شده بودند حتی کتانی هایش که وارانه کنار بخاری جا خوش کرده بودند. دستی به شالش که معلوم بود با دقت تمیز شده کشید. حس خوبی داشت. حس با ارزش بودن. دوست داشتنی بودن. خواستنی بودن. لباسش را عوض کرد و از کلبه بیرون آمد. بعد از آن باران سیل آسا هوا تمیز و فرح بخش بود. بوی خاک باران خورده همراه با رایحه خوش گیاهان جنگلی توی فضا پخش شده بود. پا روی اولین پله نگذاشته بود که چشمش به دو آهوی خالداری افتاد که کمی دور تر از کلبه سر داخل علف های تازه کرده بودند. با هیجان لبخند زد و قدمی دیگری را برداشت. هر دو آهو با شنیدن صدا، دست از خوردن برداشتند و شروع به دویدن کردند. - فراریشون دادی. شروین دوربین به دست از پشت بوته ای نزدیک کلبه بیرون آمد. سها با تعجب به شروین نگاه کرد. دوربین خودش در دست شروین بود. شروین بند دوربین را از گردنش باز کرد و به سمت سها گرفت و گفت: - سالمه. الحمدلله نه پرت شدن از کوه و نه باد و باران دیشب بهش آسیب نزده. سها خوشحال دوربین را از دست شروین گرفت و از داخل لنز دوربین به منظره رو به رویش نگاه کرد. دشتی زیبا با گلهای وحشی که زیر نور خورشید می درخشیدند. شروین به پله ها اشاره کرد و گفت: - بشین برم چایی بریزم بیارم. سها روی اولین پله نشست. احساس شادی می کرد. آرامش و لذتی که مدتها بود حس نکرده بود. چند دقیقه بعد شروین با دو لیوان چای برگشت. یکی از لیوانها را به دست سها داد و گفت: - فقط قند و چایی تو کلبه بود. هر چی گشتم چیزی برای خوردن پیدا نکردم. شیرینش کردم که یه ذره جلوی گرسنگیمون و بگیره. سها لبخندی زد و زیر لب تشکر کرد. شروین کنار سها نشست و نگاهش را به دشت رو به رو داد و گفت: - خیلی قشنگه. فکر کنم دیدن اینجا ارزش گم شدنمون و داشت. سها خنده ای کرد و گفت: - هنوز پیدا نشدیم که. شروین هم خندید و گفت: - رفتم یه دوری این اطراف زدم. پشت کلبه یه جاده ماشین رو هست. خاکیه ولی به نظر می رسه تردد توش کم نباشه. اگه تو مسیر جاده حرکت کنیم بلاخره با یه ماشین برخورد می کنیم یا به یه آبادی می رسیم. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 #بیراه_عشق #پارت_پانصد_و_هفتاد_و_شش لباسهای خیسش اذیتش می کرد. ولی کاری از دستش بر نمی آمد. کاپشنش را در آورد و به سراغ بخاری هیزمی رفت. چند تکه هیزم از کنار بخاری برداشت و داخل آن انداخت و با کلی کلنجار رفتن بخاری را روشن کرد. لباسهای سها و کاپشن خودش را نزدیک بخاری پهن کرد. به کنار تخت رفت، پتو را از روی صورت سها کنار زد. صورت سها سرخ بود. دستی روی پیشانیش گذاشت. درست حدس زده بود. سها تب داشت. آهی کشید و به سراغ کاپشنش رفت و بسته قرصی را که مادرش در لحظه آخر توی جیبش انداخته بود را برداشت. از داخل قفسه لیوانی بیرون آورد و از کلبه بیرون رفت. لیوان را زیر باران گرفت وقتی تا نصفه پر شد دوباره به کلبه برگشت به سراغ سها رفت. دستش را زیر بدن سها گذاشت و آرام بلندش کرد. سها در خواب ناله ای کرد. شروین به آرامی قرص را بین لبهای سها گذاشت و او را وادار به خوردن آب کرد. سها را که دوباره خواباند، برگشت و کنار بخاری نشست و به صورت غرق در خواب سها خیره شد. سها که چشم باز کرد آفتاب وسط کلبه پهن شده بود. پتو را کنار زد و روی تخت چوبی نشست. خبری از شروین نبود. نفسی گرفت و چشم دورتا دور کلبه گرداند. دیشب جز همان تختی که رویش خوابیده بود، جای دیگری را ندیده بود. ولی حالا می توانست همه جای کلبه ای را که در آن پناه گرفته بودند، ببیند. کلبه کوچک بود با یک پنجره بزرگ. گوشه اتاق بخاری هیزمی سیاه رنگی بود که کتری دود گرفته ای روی آن می جوشید و لباسهای سها دور تا دورش پهن شده بود. کمی آن طرف تر قفسه چوبی زوار دررفته ای بود که در آن باز بود و سها می توانست چند قابلمه و ماهیتابه کج و کوله را داخلش ببیند. در گوشه دیگر مقداری هیزم خرد شده روی هم تلنبار شده بود. سها نگاهی به لباس گشاد و مردانه ای که به تن کرده بود انداخت و لبخند زد. تمام اتفاقات شب گذشته از جلوی چشمش عبور کرد. شروینی که بغلش کرده بود و به کلبه آورده بود. شروینی که مجبورش کرده بود لباسهایش را عوض کند و روی تنها تخت کلبه بخوابد. شروینی که به زور قرص را داخل دهانش گذاشته بود و او را وادار به خوردن کرده بود. شروینی که دستمال خیس را روی پیشانی تب دارش کشیده بود. شروینی که شال خیس و کثیف را از دور پای زخمیش باز کرده بود و زخم پایش را دوباره تمیز کرده بود. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 #بیراه_عشق #پارت_پانصد_و_هفتاد_و_پنج شروین پا به درون کلبه گذاشت. حالا از دست باران در امان بودند. سها را آرام کنار دیوار نشاند و کمر راست کرد. سها به سختی چشم هایش را باز کرد و به شروین نگاه کرد. شروین در کلبه را بست و چراغ قوه موبایلش را روشن کرد. نگاهی به دور تا دور کلبه انداخت. کلبه چیز زیادی نداشت. یک تخت چوبی در گوشه کلبه بود. روی دیوار کنار تخت یک دست لباس کار مردانه به میخی آویزان شده بود. شروین به سراغ لباسها رفت. لباسها زیاد تمیز نبودند ولی همین که خشک بودند، کافی بود. لباسها را برداشت و به کنار سها برگشت و گفت: - باید لباسای خیست و عوض کنی وگرنه سرما می خوری. سها خواست مخالفت کند. شروین روی دو پا نشست. به چشم های تبدار و بی حال سها نگاه کرد و گفت: - سها با این لباسهای خیس تا صبح دووم نمیاری. بلند شو اینا رو بپوش. سها نگاهش را از روی لباسهای خیس شروین به سمت موهایش که هنوز آب از آن چکه می کرد، گرداند و گفت: - خودت چی؟ شروین به نگرانی سها لبخندی زد و گفت: - نگران من نباش من یه کاری می کنم. الان سلامتی تو از هر چیزی مهمتره. و بعد با شیطنت ادامه داد: - اگه نمی تونی. من کمکت کنم. سها بی جان لبخندی زد و لباسها را از دست شروین گرفت. شروین چند قدم از سها فاصله گرفت و پشت به او ایستاد. سها دست به دیوار گرفت و به سختی ایستاد. لباسهای خیسش را با لباسهای که شروین به او داده بود، عوض کرد. پیراهن و شلوار زمخت و گشاد بودند ولی خشک و گرم بودنشان حس خوبی به سها می داد. شروین همانطور که پشت به او داشت. نور چراغ قوه را به سمت تخت گرفت و گفت: - برو اونجا بخواب. سها مخالفتی نکرد. توان یک لحظه ایستادن را نداشت. خودش را به تخت رساند پتوی کهنه ای که روی تخت بود را کنار زد و روی تخت دراز کشید. از سرما در خودش جمع شد و پتو را تا روی سرش بالا آورد. شروین که از خوابیدن سها مطمئن شد. نگاه دقیق تری به کلبه انداخت. آن سمت دیگر کلبه یک بخاری هیزمی بود و قفسه چوبی ساده ای که روی آن یک فانوس قدیمی به همراه چندین قوطی قرار داشت. شروین جلو رفت کنار فانوس یک بسته کبریت بود. شروین فانوس را بلند کرد و تکان داد وقتی از داشتن نفت مطمئن شد، نفسی از سر آسودگی کشید و فانوس را روشن کرد. فضای کلبه کمی روشن شد. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 #بیراه_عشق #پارت_پانصد_و_هفتاد_و_چهار بیشتر از یک ساعت بود که زیر باران راه می رفتند. خستگی بر سها چیره شده بود و بدنش هر لحظه سست تر و بی حس تر می شد. سردش شده بود و سرش به شدت درد می کرد. نفسش به شماره افتاده بود و چشم هایش تار می دید. برقی آسمان را روشن کرد و چشم های شروین به مسیر مالرویی که کمی جلوتر قرار داشت افتاد. هیجان زده دستش را به آن سمت گرفت و گفت: - اونجا رو نگاه کن. انگار یه مسیر مالرو. بریم اون طرف احتمالا پشت اون درختها یه روستاس. سها با این که چیزی ندیده بود، سرش را به نشانه تائید تکان داد و همراه شروین قدم برداشت. از لا به لای یک ردیف درخت که رد شدند به محوطه باز و بدون درختی رسیدند که کلبه کوچک چوبی در وسط آن بود. نفس هر دویشان با دیدن کلبه بند آمد. شروین دستش را از دور بدن سها باز کرد و گفت: - من جلوتر می رم ببینم کسی اونجا هست یا نه. و با سرعت به طرف کلبه دوید. از چراغ های خاموش کلبه معلوم بود کسی داخلش نیست. احتمالاً کلبه یک شکارچی و یا یک جنگلبان بود. سها دیگر توان ادامه دادن نداشت همانجا روی زمین سرد و گلی نشست و به شروین که حالا به در کلبه رسیده بود نگاه کرد. شروین به سرعت از پله های جلوی کلبه بالا رفت. قفل آویزی بزرگی که به در کلبه وصل شده بود. امیدهای شروین را نا امید کرد. حالا مطمئن بود کسی در کلبه نیست تا کمکشان کند. رو برگرداند و به جسم مچاله شده سها نگاه کرد. باید کاری می کرد. به سرعت از پله ها پایین آمد و خیره به زمین به دنبال تکه سنگی که بتواند با آن قفل را بشکند، گشت. پیدا کردن سنگ در آن تاریکی و زیر باران کمی مشکل بود. بلاخره سنگ مناسبی پیدا کرد و دوباره به سمت کلبه دوید. سها با چشم های تار شده حرکات شروین را دنبال می کرد. شروین با سنگ چند ضربه محکم به قفل زد. قفل شکست و در باز شد. سنگ را انداخت و به سرعت از پله ها پایین آمد و به سمت سها که زیر باران مچاله شده بود، دوید. با دیدن سها در آن وضعیت قلبش فشرده شد. خم شد. سها را در آغوش گرفت و بلند کرد. سها سرش را روی سینه شروین گذاشت و با آهنگ ضربان قلب شروین آرام گرفت. دیگر نمی ترسید. به طرز عجیبی احساس امنیت می کرد. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 #بیراه_عشق #پارت_پانصد_و_هفتاد_و_سه بیشتر از دوساعت بود که دور خودشان می چرخیدند. نه تنها نتوانسته بودند، راهی به سمت بالا پیدا کنند. حتی نتوانسته بودند به جایی که از آن سقوط کرده بودند، برگردند. به معنی واقعی گم شده بودند. سها خسته روی تکه سنگی نشست. تشنه و گرسنه بود و کمی ترسیده بود. شروین هم با این که سعی می کرد، خودش را آرام نگه دارد، ترسیده بود. جنگل جای ناشناخته ای بود و چیزی به تاریک شدن هوا نمانده بود. شروین نگاه به ساعت صفحه درشتش کرد و گفت: - ساعت از پنج گذشته، الان دیگه فهمیدن ما گم شدیم. حتماً دارن دنبالمون می گردند. - نباید از جامون تکون می خوردیم. اون جوری احتمال این که پیدامون کنن بیشتر بود. شروین شرمنده به صورت خسته و زخمی سها نگاه کرد و گفت: - درسته. تقصیر من شد. - نه، منم مثل تو فکر می کردم رفتن بهترین کاره. شروین نفسی گرفت و گفت: - می خوای اینجا بشینی من برم یه نگاهی به اطراف بندازم. شاید بتونم یه راهی پیدا کنم. سها با صدایی که ترس در آن مشهود بود، فریاد زد: - نه. و شرمنده از صدای بلندش. آرامتر ادامه داد: - من تنهایی می ترسم. اگه نتونیم همدیگر و پیدا کنیم چی؟ شروین کنار سها روی تخته سنگ نشست و گفت: - باشه. پس یه ذره استراحت می کنیم بعدش دوباره راه می افتیم. ولی انگار هوا هم سر ناسازگاری با آن ها را داشت که هنوز چند دقیقه از نشستنشان نگذشته بود که اولین قطره باران روی صورت سها افتاد. سها سرش را بالا برد و نگاهی به آسمان کرد و گفت: - داره بارون میاد. شروین هم که متوجه قطرات باران شده بود، از جایش بلند شد و گفت: - بلند شو بریم. باید یه جایی پناه بگیریم. هنوز چند قدم نرفته بودند که ابرهای سیاه کل آسمان را پوشاند و هوا تاریک شد. آسمان برقی زد و قبل از آن که صدای رعد توی گوشهایشان بپیچد باران سیل آسایی شروع به باریدن کرد. سها ترسیده خودش را به شروین نزدیک کرد. شروین دستش را دور بدن سها حلقه کرد و او را به خوش فشرد و گفت: - نترس. بارون پاییزه. چند دقیقه دیگه بند میاد و هوا باز می شه. ولی پیشبینی شروین چندان درست از آب در نیامد و باران انگار خیال بند آمدن نداشت. سر تاپایشان خیس شده بود و جایی برای پناه گرفتن پیدا نمی کردند. به توصیه سها چند دقیقه ای زیر درخت بزرگی ایستادند ولی برگهای درخت توان نگه داشتن آن حجم از آب را نداشت و مقدار زیادی آب یک دفعه از بین برگها روی سر و صورتشان ریخت و آنها را مجبور کرد که به حرکتشان در جنگل تاریک ادامه دهند. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 #بیراه_عشق #پارت_پانصد_و_هفتاد_و_دو شروین که تازه متوجه پای بدون کفش سها شده بود، از جایش بلند شد و به سراغ لنگه کتانی سها رفت و آن را از بین دو تخت سنگ بیرون آورد. دوباره جلوی پای سها زانو زد. سها شرمنده سعی کرد کتانیش را از دست شروین بگیرد ولی شروین با اخم دست سها را پس زد و بعد از خالی کردن سنگ ریزه های درون کتانی آن را جلوی پای سها گذاشت و با احتیاط پای زخمی سها را بلند کرد و داخل کتانی گذاشت و بند آن را بست. نگاهی به صورت شرمنده سها انداخت و گفت: - راحتی؟ سها خجالت زده سرش را تکان داد. شروین بلند شد. موبایلش را از داخل جیب کاپشنش بیرون آورد و رو به سها گفت: - باید زنگ بزنم بیان کمکمون. ولی موبایل آنتن نمی داد. نوچی کرد و گفت: - من آنتن ندارم ببین تو داری؟ سها به سختی جا به جا شد و موبایل را از جیب شلوارش بیرون آورد. نگاهی به صفحه موبایلش انداخت و سرش را با ناراحتی به دو طرف تکان داد و گفت: - نه، منم آنتن ندارم. - پس همین جا بشین تا من برم کمک بیارم. سها با این که دوست نداشت، تنها بماند باشه ای زیر لب گفت. شروین چند قدمی از سها دور شد و رو به روی جایی که از آن پایین آمده بود، ایستاد. شیب این قسمت از جاهای دیگر کمتر بود. نفسی گرفت و دستش را به ریشه درختی که از میان خاک بیرون زده بود، قلاب کرد و پایش را روی سنگی گذاشت و خودش را بالا کشید ولی سنگ از جایش کنده شد و شروین به همراه مقداری زیادی خاک به پایین سُر خورد. سها با نگرانی به شروین نگاه کرد و گفت: - خوبی؟ شروین لبخندی زد و گفت: - چیزی نشد. و دوباره برای بالا رفتن تلاش کرد ولی باز هم نتوانست خودش را بالا بکشد. خاک سست و نا پایدار بود و زیر پاهایش فرو می ریخت. شروین دست از تلاش کشید و با ناامیدی پیش سها برگشت و گفت: - از اینجا نمی شه بالا رفت. باید یه جای دیگه رو پیدا کنیم. یه جایی که خاکش سفت تر باشه. سها دوربینش را از روی زمین برداشت و بند آن را دور گردنش انداخت و به سختی از جایش بلند شد. با وجود این که سوزش پایش کمتر شده بود ولی راه رفتن برایش سخت بود. تمام تنش به خاطر غلتیدن روی سنگها کوفته شده بود و درد می کرد. با کف دست خاک روی لباسهایش را تکاند و گفت: - بریم. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂 #بیراه_عشق #پارت_پانصد_و_هفتاد_و_یک بدن سها از سوزش برخورد ماده ضدعفونی کننده با زخم روی پایش منقبض شد. شروین با ناراحتی به سها نگاه کرد و گفت: - ببخشید می دونم می سوزه ولی چاره ای نیست باید مواظب باشیم عفونت نکنه. سها فقط چشم بست. شروین گفت: - حالا باید زخم را ببندیم. سها نفسی گرفت و شال دور گردنش را باز کرد و به شروین داد. شروین شاخ و برگی را که به شال چسبیده بود، جدا کرد و شال را محکم تکاند و با دقت تا زد و با احتیاط به دور پای سها بست. سها خیره حرکات شروین بود. در حرکاتش عشق و محبت موج می زد. محبتی که برای سها تازگی داشت. محبت شروین هیچ شباهتی به محبت مردان زندگیش نداشت. محبت های پرهام پر بود از خودخواهی و تظاهر. حتی این آواخر هم که سعی می کرد بیشتر به سها محبت کند، چیزی از خودخواهی نهفت در محبت هایش کم نشده بود. محبت های پدرش هم زیاد به دلش نمی نشست. همیشه بویی از عذاب وجدان داشت. بویی از جبران. انگار این محبت ها برای او نبود برای کس دیگری بود که در نبودش نثار سها می شد. سها همیشه این را به مرگ مادرش و عشقی که پدرش به مادرش داشت، نسبت می داد. هر چند رفتار پدرش بعد از آن گفتگویی که در بنگاه با هم داشتند، بهتر و محبتهایش خالصانه تر شده بود، ولی هنوز هم برای سها آنچنان که باید دلچسب نبود. محبت های شروین ولی فرق داشت ناب و خالص بود. پر از صداقت و سرشار از عشق. محبتی که فقط و فقط به خاطر وجود خود سها بود. محبتی که سخت به دل سها می نشست و البته او را می ترساند. می ترسید که وابسته این محبت شود. می ترسید عاشق شروین شود. اگر توانسته بود رفتار پرهام را تحمل کند و بعد از طلاق راحت به زندگیش ادامه دهد به این خاطر بود که هیچ وقت عاشق و وابسته پرهام نبود. ولی اگر وابسته شروین می شد و شروین رهایش می کرد، نمی دانست می تواند دوباره روی پاهایش بایستد. سها از عاشق شدن و رها شدن می ترسید. شروین انتهای شال را به زیر قسمت پیچیده شده به دور پای سها فرو کرد و پاچه شلوار سها را پایین کشید. سها زیر لب تشکری کرد. خواست دوباره از جایش بلند شود که شروین دست روی شانه اش گذاشت و گفت: - بلند نشو. - می خوام برم کتونیم و بیارم. 🍂🍂🍂🍂🍂🍂