° کتابخانه برهان °

#پست_موقت

🔸عزاداری و رسوایی معاویه توضیحات↓↓↓ https://t.me/borrhan/59233 https://t.me/borrhan/59234

کتاب📔 هل مات معاوية على دين الإسلام . تألیف: شيخ حسن فرحان المالكي نویسنده عربستانی و سنی مذهب کتاب در این اثر به بررسی سند و تحلیل تاریخی و دلالت حدیث نبوی صلی‌الله علیه و آله که فرمود «یموت معاویه علی غیر ملتی»می‌پردازد و شواهد صحت کلام آن حضرت ص را با توجه به سیره معاویه اثبات میکند. #کتب_شناخت_بزرگان_مخالفین #کتب_اهل_سنت 👇👇👇👇👇

#پست_موقت

‍ ‍ #مرثیه‌خوانی (۴۱) #شبهات_محرم (۱۷۹) #پیدایش_شیعه (۱۱۶) #زیارت_قبور (۶۲)

⚫️ اولین شعری که در عزای امام حسین علیه السلام سروده شد

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄ 🔸#شیخ_مفید و شیخ طوسی رحمهماالله اولین مرثیه سرای عاشورا را «عُقبة بن عَمرو سَهمى» از بنی سهم عوف بن غالب می‌دانند ؛ که شعر خود را در رثای سیدالشهداء علیه‌السلام در اواخر سده اول اسلام سروده است↓↓ 🔻قَالَ أَخْبَرَنِي أَبُوعُبَيْدِاَللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ عِمْرَانَ اَلْمَرْزُبَانِيُّ قَالَ أَخْبَرَنِي مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ أَبِي سَعِيدٍ اَلْوَرَّاقُ قَالَ حَدَّثَنِي مَسْعُودُ بْنُ عَمْرٍو اَلْجَحْدَرِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي إِبْرَاهِيمُ بْنُ دَاحَةَ قَالَ : أَوَّلُ شِعْرٍ رُثِيَ بِهِ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَوْلُ عُقْبَةَ بْنِ عَمْرٍو اَلسَّهْمِيِّ مِنْ بَنِي سَهْمِ بْنِ عَوْفِ بْنِ غَالِبٍ إِذَا اَلْعَيْنُ قَرَّتْ فِي اَلْحَيَاة وَ أَنْتُم تَخَافُونَ فِي الدُّنْيَا فَأَظْلَمَ نُورُهَا مَرَرْتُ عَلَى قَبْرِ اَلْحُسَيْنِ بِكَرْبَلاَءَ فَفَاضَ عَلَيْهِ مِنْ دُمُوعِي غَزِيرُهَا فَمَا زِلْتُ أَرْثِيهِ وَ أَبْكِي لِشَجْوِهِ وَ يُسْعِدُ عَيْنِي دَمْعَهَا وَ زَفِيرَهَا وَ بَكَيْتُ مِنْ بَعْدِ اَلْحُسَيْنِ عَصَائِبَ أَطَافَتْ بِهِ مِنْ جَانِبَيْهَا قُبُورُهَا سَلاَمٌ عَلَى أَهْلِ اَلْقُبُورِ بِكَرْبَلاَءَ وَ قَلَّ لَهَا مِنِّي سَلاَمٌ يَزُورُهَا سَلاَمٌ بِآصَالِ اَلْعَشِيِّ وَ بِالضُّحَى تُؤَدِّيهِ نَكْبَاءُ اَلرِّيَاحِ وَ مُورُهَا وَ لاَ بَرِحَ اَلْوُفَّادُ زُوَّارُ قَبْرِهِ يَفُوحُ عَلَيْهِمْ مِسْكُهَا وَ عَبِيرُهَا. ✍🏻 ابراهيم بن داحه گويد: نخستين شعرى كه در رثاء و نوحه‌گرى براى حسين بن على عليهما السّلام سروده شد، گفتار "عقبة بن عمرو سهمى" از بنى سهم بن عوف بن غالب است كه گفت: اگر بنا باشد كه در زندگانى دنيا چشم روشن باشد، ولى شما در دنيا در خوف و بيم به سر بريد آن چشم هرگز روشن مباد. بر مزار حسين علیه السّلام در كربلا گذر كردم و اشك فراوانى از ديده‌ام جارى گشت، من پيوسته بر مصائب حسين عليه السّلام مرثيه گويم و بر غم‌هاى او گريه كنم، و چشم من به اشك و ناله‌ام كمك و يارى مى‌رساند. و پس از حسين عليه السّلام بر گروهى مى‌گِريم كه قبر از اطراف، گِرد آنان را فرا گرفته است. سلام بر اهل قبور در كربلا، و اندك سلام از جانب من حضور آنان نثار مى‌شود و به آنان مى‌رسد. سلام در ساعات شب و روز بر آنان، سلامى كه باد تند و غبارهاى برخاسته آن را برساند. و پيوسته بوى و نسيم مشك و عبير قبور آنان بر ميهمانان و زائرشان مى‌وزد. 📓 أمالی، مفید رحمه الله، مجلس سی و هشتم 📓 أمالی، طوسی رحمه الله، مجلس نهم(تصویر الحاقی) «1⃣»

‍ ➖ البته برخی محققین، با استناد به نقل ابن نمای حلّی در کثیر الاحزان، "سلیمان بن قتّة عَدوي" را اولین مرثیه سرای عاشورایی می‌دانند، زیرا از زمان سرودن اشعار فهمیده می‌شود که مرثیه وی _ بنا بر نقل ابن‌ نما _ پس از سه روز از شهادت امام حسین علیه السّلام سروده شده. در حالی که مرثیه سرایی عقبه بن عمرو سهمی در اواخر قرن اول صورت گرفته؛ (ر.ک: تصویر الحاقی به نقل از ترجمه کتاب مثیرالاحزان) ✍ پی‌نوشت: البته در متن عربی کتاب مثیرالاحزان دقیق مشخص نیست که منظور ابن نما از "ثلاث" در این عبارت چیست: «و رويت الى ابن عائشة قال مر سليمان بن قتيبة العدوى و مولى بني تميم بكربلاء بعد قتل الحسين عليه السلام بثلاث ...» _ مثير الأحزان، ص ١١٠ سه روز بعد از شهادت؟ سه ماه؟ سه سال؟ ضمن اینکه "ابوالفرج اصفهانی" که حدود سه قرن مقدّم بر إبن نما است، هیچ اشاره‌ای به زمان أشعار سلیمان نکرده است. ( مقاتل الطالبيین، ص ٨١ ) و ظاهرا فقط ابن نما است که قید "ثلاث" را آورده و إبهام آن مخفی نیست.

✅ امّا أشعار سليمان بن قتّة، که نقل شده هنگام عبور از کربلا سروده و آن چنان گریسته که نزدیک بوده قالب تهی کند:

مَرَرتُ عَلى أبياتِ آلِ مُحَمَّد فَلَم أرَها أمثالَها يَومَ حُلَّتِ ألَم تَرَ أنَّ الشَّمسَ أضحَت مَريضَة لِفَقدِ حُسَينٍ وَ البِلادَ اقشَعَرَّتِ و كانوا رَجاءً ثُمَّ أضحَوا رَزِيَّةً لَقَد عَظُمَت تِلكَ الرَّزايا و جَلَّتِ و تَسأَلُنا قَيسٌ فَنُعطي فَقيرَها و تَقتُلُنا قَيسٌ إذَا النَّعلُ زَلَّتِ و عِندَ غَنيٍّ قَطرَةٌ مِن دِمائِنا سَنَطلِبُهُم يَوما بِها حَيثُ حَلَّتِ فَلا يُبعِدِ اللّهُ الدِّيارَ و أَهلَها و إِن أصبَحَت مِنهُم بِرَغمٍ تَخَلَّتِ فَإِنَّ قَتيلَ الطَّفِّ مِن آلِ هاشِم أذَلَّ رِقابَ المُسلِمينَ فَذَلَّتِ و قَد أعوَلَت تَبكي النِّساءُ لِفَقدِه و أَنجُمُنا ناحَت عَلَيهِ و صَلَّتِ. ✍🏻 بر خانه هاى خاندان محمّد صلى الله عليه و آله گذر كردم، امّا آنها را به سانِ روزهاى آغازين نديدم. آيا نمى‌بينى كه خورشيد از شهادت حسين عليه السّلام بيمارگون شده است و شهرها به لرزه در آمده‌اند؟ آنها مايه اميد بودند و به مصيبت بزرگ مبتلا شدند، حقّا كه آن مصيبت ها بزرگ و سنگین هستند. شگفت است که مستمندان قبیله‌ی قیس از ما درخواست می‌کنند و ما بِدانها عطا می‌کنیم و آنها در وقت برگشت روزگار ما را می‌کُشند. و در نزد قبیله‌ی «غنی» قطره‌ای از خون ما هست که روزی خونخواهی آن را خواهیم کرد. خداوند آن خانه‌ها و اهلش را از رحمت خویش دور نگرداند، اگرچه اکنون بر خلاف میل من آن خانه‌ها خالی و بی ساکن گشته است. شهادت این فرزند بزرگ از آل هاشم در سرزمین طَّف، گردن‌های مسلمانان را خم و آنان را ذلیل کرد. (مسلمانان را سرافکنده ساخت و باعث شد آنان به خواری افتند به سبب فقدان او.) زن‌ها به سان داغديدگان در فقدان او شيون و زارى كردند، و ستارگان ما براى او نوحه سرودند و بر او درود فرستادند. 📙 مثير الأحزان، ص ١١٠ برخى نيز اين ابيات را به "ابو رُمیح خُزاعى" نسبت مى دهند. ظاهرا ابو رُمیح و سليمان بن قَتّه، هر دو ابياتى را با همين وزن و قافيه در رثاى امام حسين عليه السّلام سروده‌اند؛ ولى به مرور زمان، ابيات اين دو سروده، در هم آميخته شده است. ( أدب الطّف، ١ / ۵۵ ) ◼️ همچنین سلیمان بن قتّة به شهادت "عون بن عبدالله بن جعفر" فرزند حضرت زینب و جناب #جعفر سلام الله علیهما نیز إشاره کرده: و اندبی ان بکیت عونا أخاهم‌ لیس فیما ینوبهم بخذول فلعمری لقد اصیب ذوو القربی‌ فبکّی علی المصاب الجليل. ✍🏻 ای دیده، گریه کن بر عون، برادر آنان (فرزندان ابی طالب) که در آنچه بِدانها رسید دست از یاری‌شان نکشید. به جانم سوگند تو به مصیبت شهادت ذوی القربا مبتلا شدی. پس بر این مصیبت طولانی هرچه می‌توانی گریه کن. ( أدب الطّف، ١ / ۵۶ ) قال السروي: برز عون بن عبد الله بن جعفر الى القوم و هو يقول: ان تنكروني فأنا ابن جعفر شهيد صدق في الجنان أزهر يطير فيها بجناح اخضر كفى بهذا شرفاً في المحشر. ✍🏻 وقتی عون بن عبدالله بن جعفر به‌ میدان رفت، گفت: هرکس مرا نمی‌شناسد، بداند که من از فرزندان جعفرم، همان شهیدی که در بهشت می‌درخشد. با دو بال سبز خود در بهشت پرواز می‌کند، و همین برای شرافت او در محشر کافیست. (  أدب الطّف، ١ / ۵٨ ) ☑️ تکمله: و في كتاب ( رغبة الامل من كتاب الكامل ) للمرصفي: سليمان بن قنة بفتح القاف و النون المشددة، و في مكان آخر ذكره قتة بالتاء. ثم ذكر الغريب في الشعر فقال: ( غني ) يريد قبيلة غني بن اعصر بن سعيد بن قيس عيلان بن مضر. ( و تقتلنا قيس ) يريد منهم شمر بن ذي الجوشن بن الأعور بن عمرو بن معاوية بن كلاب بن ربيعة ابن عامر بن صعصعة.  ( أدب الطّف، ١ / ۵۵ ) ➖➖➖➖ @borrhan