قرار

در چشم تو دیدم غم پنهان شده‌ات را پنهان نکن احساس نمایان شده‌ات را یا دست بر این قلب پریشان شده بگذار یا جمع کن آن موی پریشان شده‌ات را جز شانه پرمهر تو کو شاخه امنی؟ گنجشک ِ- کم و بیش - هراسان شده‌ات را گاهی به نگاهی شده یک پنجره وا کن این عاشق پابند خیابان شده‌ات را از هرچه به جز چشم تو کافر شده این مرد آغوش گشا تازه مسلمان شده‌ات را... -سجاد رشیدی‌پور @Ghaaraar

دیدم آدمی، شفای آدمی می‌شود.

درختان را هنوز ای برف! شوق برگ‌وباری هست زمستان گرچه طولانی‌ست، آخر نوبهاری هست مرا در قلب خود کُشتی و از دنیای خود راندی گمان می‌کردم ای بی‌رحم بین ما قراری هست تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو ولی ای بی‌وفا از بی‌وفا هم انتظاری هست چو در قلب تو می‌تازند بعد از من رقیبانم به یادآور که در صحرای آغوشت مزاری هست اگر یک عمر هم در بستر آرامشت باشی بدان ای رود! در پایان راهت آبشاری هست -فاضل نظری @Ghaaraar

می‌تونم با قاطعیت بگم که نشده هنگام مشکلاتم به حضرت زهرا (س) توسل کنم و جواب نگیرم. حتی همین مشکلات روزانه که توی کار و درس و زندگی پیش میاد رو توی دلم از مادر طلب کمک می‌کنم و بعدش به بهترین نحو ممکن حل می‌شه. ایشون به معنای واقعی کلمه مادری می‌کنن. عیدتون مبارک ❤️

سلام بر آنان که در ما چیزی را دوست داشتند که ما خودمان آن را ندیدیم و دوست نداشتیم. - محمود درویش @Ghaaraar

لحظاتی وجود دارد که نمی‌شود تکرار کرد. مثل شیوه‌ای که خانم وینکن نان را می‌بُرید. یک‌بار می‌خواستم این لحظه را تکرار کنم و از ماری خواستم که نان‌ها را همان‌طور که خانم وینکن می‌برید، ببُرد. اما ماری خانم وینکن نبود و در نتیجه دستش را برید. این تجربه باعث شد که سه هفته آزرده خاطر شوم. حرف زدن درباره‌ی چنین لحظاتی، خود اشتباه محض است. حال هم که مونیکا گوشی را روی پیانو گذاشت و شروع به نواختن مازورکای B اپوس هفت شوپن کرد؛ برایم مثل خودکشی بود. گاهی نباید سعی در تکرار لحظات داشت و باید آنها را برای همان یک‌بار که اتفاق افتاده‌اند، به یاد آورد... - عقاید یک دلقک/هاینریش بُل

تا به دل مهر تو دارم، بیمی از پاییز ندارم...

گر با دگران بِه ز منی، وای به من ور با همه کس همچو منی، وای همه! -ابوسعیدابوالخیر @Ghaaraar

چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا ز روزن سر درآویزد چو قرص ماه خوش سیما درآید جان فزای من گشاید دست و پای من که دستم بست و پایم هم کف هجران پابرجا بدو گویم به جان تو که بی‌تو ای حیات جان نه شادم می‌کند عشرت نه مستم می‌کند صهبا وگر از ناز او گوید برو از من چه می‌خواهی ز سودای تو می‌ترسم که پیوندد به من سودا برم تیغ و کفن پیشش چو قربانی نهم گردن که از من دردسر داری مرا گردن بزن عمدا تو می‌دانی که من بی‌تو نخواهم زندگانی را مرا مردن به از هجران به یزدان کاخرج الموتی مرا باور نمی‌آمد که از بنده تو برگردی همی‌گفتم اراجیفست و بهتان گفته اعدا تویی جان من و بی‌جان ندانم زیست من باری تویی چشم من و بی‌تو ندارم دیده بینا رها کن این سخن‌ها را بزن مطرب یکی پرده رباب و دف به پیش آور اگر نبود تو را سرنا. - مولانا @Ghaarar