مرا هزار امید تویی.

صبح خود را با یک جوجه‌ی غرغرو اغاز کردیم. اونقدر از تو تخت تا صبحونه و همه‌چیز غر زد و گریه کرد. به مهد و دلبر پیام دادم که امروز نمیره مهدکودک که بمونه خونه و استراحت کنه.

جالبه اینجا بچه‌ها 10-12 سالگی باید بشینن تو صندلی مخصوص ماشین. از بدو تولد تا ۱۲ سالگی!

نمیدونم بقیه زنها تو این شرایط چکار میکنن، اما من واقعا دوست ندارم ادم نابالغ و کم‌فهم رابطه‌مون باشم. چون دیدم که واقعا خودش از همه‌ی وجودش میذاره برای من و زندگیمون. الانم که دارم اینا رو مینویسم، ازش حتی ناراحت نیستم. باهم بستنی کاکائویی خوردیم و برای دخترک صندلی ماشین بزرگترونه سفارش داریم که این کوچیکه بشه برای بیبی خان و باهم کلی تک‌و‌تعریف کردیم. ولی خب ذهنم درگیر این قضیه‌ست یکم.

ولی واقعا همراه و همسر و دوست و یار و عشق خیلی خوبیه. خیلی خوب تر از چیزیه که من از یه همسر انتظار داشتم. و همین دستم و زبونم رو بسته برای اعتراض و ابراز ناراحتی زیاد. حتی دلم نمیاد زیاد بهش غر جدی بزنم که یه وقت ناراحت نشه.😑

یه کاری میخواد انجام بده که من باهاش مخالفم. با مخالفت من موافقه و خودش هم حتی موافقه اما باید انجامش بده. چون برای پیشرفت کارش خیلی مهمه. چه کنم که واقعا جز تحمل کردن و انتظار برای تموم شدن این مدت، راهی به ذهنم نمیرسه.

دپارتمانی داریم برای تمام اقشار جامعه!😌

ماچ بهتون عزیزان❤️

دوستان یه دعای کوچیکی سمت من روانه میکنین لطفا؟❤️

چرخش نظرات و توییتها درباره‌ی حامد اسماعیلیون تو توییتر دیدنیه واقعا. انتظار چی داشتن ملت؟ طرف بره نظام عوض کنه؟

امروز واقعا هیجان‌انگیز و خفن روی برنامه‌م موندم و از هیجان انجامش، خوابم هم پریده!👀 خدا زیاد کنه این روزهای پربار رو.💚💚