شعر،موزیک،فلسفه

با فکر کردن به سرشت ناپایدار این جهان ناگزیر در می یابیم که هربار دست به کاری میزنیم ممکن است آخرین بارمان باشد پی بردن به این موضوع اهمیت و شور و حرارتی به آن کار می دهد که در غیر این صورت هرگز حسش نمی کردیم. @hanyfarahmand

روزی که نماند دگری بر سر کویت دانی که ز اغیار وفادارترم من…

بیشتر اوقات ساکت ماندن کفایت می کرد این را کشف کرده بودم که وقتی انتظار می رفت عصبانی شوم ، سکوت باعث میشد صبور به نظر برسم ، اگر وقتی که قرار بود بخندم ساکت می ماندم ، می گذاشتند به حساب جدی بودنم. و اگر موقعی بنا بود که گریه کنم ، سکوت می کردم ، قوی بنظر می رسیدم. |وون پیونگ سون

تو منو یاد شعری میندازی که فراموشش کردم و یه موسیقی که شاید هرگز نواخته نشده باشه و جایی که نمیدونم اونجا بودم یا نه…

تو کتاب ملاقات با خود نوشته بود، وقتی تصمیم میگیریم یک کار سخت و ناخوشایند رو انجام بدیم، مغز ما تحملش توی استرس بالا میره و در اصل ذهنمون رو داریم عادت میدیم. از طرفی وقتی که ما بزرگسال میشیم دیگه مثل دوران بچگیمون از دستاوردهامون خوشحال نمیشیم و کمتر خودتشویقی میکنیم، نوشته بود باید خودمون رو به خودتشویقی یاد بدیم و برای هر دستاورد کوچیکی با خودمون خودگویی مثبت بکنیم و به خودمون افتخار کنیم، ما در اصل با اینکار داریم مسیر عصبی جدید در مغزمون و تغییر و تحول ایجاد میکنیم. #روانشناسی

در گسترهٔ ادبیات من می‌توانم مکان را آنقدر خم کنم که تو را از گذشته‌ای دور بیاورد در آینده‌ای که ندیده‌ام و بعد تو را طوری ببوسم که انگار همدیگر را هیچ‌وقت دیگر ملاقات نکرده‌ایم.

«در آخر، آن‌چه در درون آدم می‌ماند بسیار بیشتر از آن‌چیزیست که با کلمات بیرون می‌آید.»

‎" و در نهایت تورا به درد‌ها و زخم‌هایت بخشیدم "

قبلا وقتی به سرم می‌زد سر‌ از دنیای کسی یا خودم درآورم، به جای اعمال و رفتار او، که در آن‌ها همه چیز مشروط و نسبی است، به خواسته های او توجه نشان می‌دادم. به من بگو چه می‌خواهی تا بگویم چه آدمی هستی. داستان ملال انگیز - آنتوان چخوف