Malham Uz

Барча динларда, барча замонларда одамнинг нафс қулига айланмаслиги учун эҳтиёткорликка чақирадилар. Донолардан бири деб эдиларким: «Аллоҳ яратган энг ярамас маҳлуқ нафсдир. Чунки нафс фақат ўзига қарши бўлган нарсаларни истайди». Ривоят қилишларича, ҳазрати Зулқарнайн сафарлари чоғида нафсни енгишга уринган бир қавмга дуч келади. Бу ердаги инсонларнинг биронтаси бойлик тўплаш билан шуғулланмас экан. Таомлари ҳам асосан сабзавотдан иборат экан. Бу ердагилар ўзларига қабр қазишиб, унинг ёнида ибодат қилар эканлар. Зулқарнайн бундан ажабланиб, бу қавмнинг ҳукмдорини ҳузурига чақиртирибди. Ҳукмдор эса, «Менинг ҳеч ким билан ишим йўқ. Кимнинг менда иши бўлса, ўзи ёнимга келсин», ....давомини ўқиш учун куйдаги ЛИНКни босинг www.malham1uz.blogspot.com

Ushbu 7 mahsulotni har kuni yeyish kerak. – Telegraph https://telegra.ph/Ushbu-7-mahsulotni-har-kuni-yeyish-kerak-05-15

🍎🍑🍅🧀🥞6 продуктов для здоровой печени – Telegraph https://telegra.ph/6-produktov-dlya-zdorovoj-pecheni-05-15

Камни в почках – Telegraph https://telegra.ph/Kamni-v-pochkah-05-15

🌷👍🏻😢🥀Abduqadir Sattarov – Telegraph https://telegra.ph/Abduqadir-Sattarov-05-15

💞👍🏻🍎Жинсий алоқанинг мияга таъсири.. – Telegraph https://telegra.ph/ZHinsij-alo%D2%9Baning-miyaga-tasiri-05-15

[14.05.16 18:06] Қарғиш... . Талаба дўстимнинг ҳикояси. . Одатдагидек харидор кутиб турардик. Қаршимизда тўхтаган кулранг «Нексия»га ҳамма ўзини урди. Пўрим кийинган киши машинадан тушиб, атрофида уймалашганларни ҳайдаб, биз томон яқинлашди. – Гул экиш керак, кунбайига тўрт мингдан бераман! – деди кеккайганича. Унинг муомаласи совуқлигидан кўнглимиз чопмаса-да, бугун ҳам ишсиз қолишдан қўрқиб, ночор рози бўлдик. Ҳовлиси Назарбекда экан. Бир зумда элтиб қўйди. Экиладиган майдон хийла катта эди. Бойвачча шу ерга кечгача кўчат экиб улгурсаккина ҳақимизни беришини айтди. Ишга киришдик. Ер қаттиқ, бунинг устига иш қуролининг мазаси йўқ. У биз қочиб кетадигандек, тепамиздан бир зум нари жилмас, озгина нафасимизни ростламоқчи бўлсак, «Нега туриб қолдиларинг?» деб бақирарди. Кеч тушгунча тин олмай ишладик. Атрофни буткул қоронғулик қоплаганда кўчатни экиб улгурдик. Эркин нафас олиб, пайкалдан чиқдик. Юз- қўлимизни ювдик, тупроққа қоришган кийимларимизни қоқиб, ҳақимизни олиб чиқишини кута бошладик. Орадан анча вақт ўтди, бироқ бойваччадан дарак бўлмади. Тоқатимиз тоқ бўлиб, ҳовлига чиқдик. У сўрида ястаниб ётганча телевизор томоша қиларди. – Ҳақимизни бермайсизми? – дедик унинг ҳолатидан таажжубланиб. – Сенлар ҳалиям шу ердамисанлар? – деди у бамайлихотир, – айтиш ёдимдан кўтарилибди, ҳақларингни эртага оласанлар. – Ўйлаб гапиряпсизми? Эртага яна келамизми? – Э, бошни қотирмаларинг, ростини айтсам, сенларга берадиган ҳеч қандай пулим йўқ! Қани, уйни бўшатиб қўйларинг! Унинг бу гапидан дамимиз ичимизга тушиб кетди. Наҳот шунча ишлаганимизга ҳақ бермаса. Бойваччани инсофга чақирмоқчи бўлиб кўрдик. Бироқ у устимиздан кулди. Хўрлигимиз келиб, йиғлаб юборишдан ўзимизни зўрға тутиб турар эдик. – Хафа бўлманглар, укалар, – юпатди орамизда ёши улуғроғи Назиржон ака. – Номарддан нажот кутиш оловда чанқоқ қондиришдай гап. Сўнгра бойваччага ўгирилиб деди: – Сизни Аллоҳга ҳавола қиламиз. У бизни хор қилиб қўймайди. Қани, кетдик. «Илоҳим, бизнинг ҳақимиз жанозага буюрсин!»Аламидан ёнган шерикларимизнинг бири шундай деб юборди. Бу гапдан бойваччанинг хотини: «Оғзингизга қараб гапиринг», деди дир-дир титраб. Бойвачча бизни қўпол сўзлар билан ҳақоратлаганча кўчага қувиб солди. Назарбек – шаҳарнинг чеккаси. Вақт алламаҳал бўлиб қолгани сабабли автобус, йўналишли таксилар ҳаракати тўхтаган. Ёнимизда сариқ чақа ҳам йўқ. Пиёда йўлга тушдик. Хийлагина юриб қўйган эдик, шитоб билан келаётган енгил машина ёнимизда тўхтади. Тўладан келган йигит тушиб, биз томон яқинлашди. – Ассалому алайкум, акалар, йўл бўлсин! Бошимиздан ўтган воқеадан огоҳ бўлгач, йигитнинг асаблари таранглашди. – Хафа бўлманглар, унга ҳам Яратганнинг атагани бордир. Қани, чиқинглар машинага! Ҳаяжондан ўзимизни йўқотганча машинага ўтирдик. – Бугун ҳаётимда энг қувончли кун. Фарзандли бўлдим. Уни табрикладик. – Акажонлар, шу туғилган фарзандим учун эҳсоним бор эди. Сизларга насиб қилган экан! Йигит шундай дея Назиржон акага бир боғлам пул узатди. Назиржон ака титраганча пулни оларкан, пиқиллаб йиғлаб юборди. – Нега йиғлайсиз? – деди йигит. – Бойваччанинг уйини тарк этаётиб, бизга Аллоҳ беради, дегандим. У зотнинг марҳаматини кўриб, нега йиғламай... Машина яшаш жойимизга яқин келиб, йўл ёқасидаги ошхона олдида тўхтади. – Қани, тушинглар-чи, энди бир чой ичамиз, сўнг чақалоқнинг ҳақига дуо қиласизлар. Тушлик учун берилган бир бурда нон бизга урвоқ ҳам бўлмаган, зўрға оёқда турардик. Шундай бўлса-да, эътироз билдирдик. Йигит сўзида туриб олди. Овқатнинг ширин ҳиди бизни унинг изидан эргаштирди. У ўзида йўқ хурсанд, турли тансиқ таомлар билан стол устини тўлдирди. Сўнгра изн сўраб, туғруқхонага кетди. Овқатланиб бўлгач, пулни санадик. Аллоҳнинг иноятини қарангки, Бойвачча

бермоқчи бўлган пулдан уч- тўрт баробар кўп экан. Назиржон ака дуога қўл очиб, чақалоқ ҳақига дуо қилди. «Бойваччани ўзингга топширдик», деб қўя қолди... Орадан кўп ўтмай яна Назарбекка ишга ёлландик. Бойваччанинг кўчасидан ўтарканмиз, ўша воқеа ёдимизга тушиб, маҳзун бўлдик. Таниш дарвоза олди негадир гавжум эди. – Тўй бўляпти, шекилли, – деди ҳамроҳларимиздан бири. – Э, тўй қаёқда, – деди ҳайдовчи. – Кеча бу ҳовли эгасининг еттига тўлган ўғли автоҳалокат туфайли оламдан ўтди. Ўшанинг жанозаси... Ҳаммамиз донг қотиб қолдик. – Қарғиш ёмон экан, гапини давом эттирди ҳайдовчи – бу одам кўпнинг ҳақини еган бўлса-да, биттаси ошиб тушибди. Уйида ишлатган мардикорларнинг пулини бермаганида, «Бизнинг ҳақимиз жанозага буюрсин», деб қарғашган экан. Кеча хотини шуни айтиб, ярим кечагача уввос солди. Тинчитадиган одам бўлмади. Назиржон ака: «Аллоҳ раҳмат қилсин», дея дуо ўқиб, кафтини юзига сурди. Биз ҳам унга эргашдик. . Рустам Зоир