گذشته چراغ راه آینده.......

ناراحتی افراطی ها در ترکیه از اظهارات رهبر انقلاب در نمایشگاه کتاب تهران در پی صحبت های کوتاه رهبری در خصوص کتاب نان و شراب در نمایشگاه کتاب تهران برخی افراد و رسانه های افراطی ترکیه، اظهار ناراحتی کرده اند. مقام معظم رهبری در این دیدار اشاره کرده بود که کتاب «نان و شراب» داستانی است که در بستر جنگ های یونان و عثمانی شکل گرفته میشود و در عین حال روایتی از ستم و ظلم ترکان به یونانی ها است. https://t.me/ir_Azariha/19894

🟢 بدون عدالت اجتماعی پایه معنویت هم متزلزل خواهد شد 🔸اگر در جامعه‌ای عدالت اجتماعی برقرار نباشد پایه معنویت هم متزلزل خواهد بود. منطق اسلام این است که معنویت را با عدالت توأم با یکدیگر می‌باید در جامعه برقرار کرد. در جامعه‌ای که عدالت وجود نداشته باشد، هزاران هزار بیمار روانی به وجود می‌آیند. 🔹محرومیت‌ها ایجاد عقده‌های روانی می‌کند و عقده‌های روانی تولید انفجار؛ یعنی اگر جامعه به تعبیر علی علیه السلام به دو گروه گرسنه گرسنه و سیرِ سیر تقسیم شود، وضع به همین منوال باقی نمی‌ماند، بلکه صدها تالی فاسد به همراه خواهد آورد. یک گروه گرفتار بیماری‌هایی نظیر تفرعن، خودبزرگ‌‏بینی و ... می‌شوند و گروه دیگر دچار ناراحتی‌های ناشی از محرومیت. 📝 استاد مطهری، آیندۀ انقلاب اسلامی ایران، ص۱۷۹ 🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇 t.me/motahari_ir eitaa.com/motahari_ir sapp.ir/motahari_ir

خاطره علی لاریجانی از دیدار با کیسینجر در نیویورک علی لاریجانی در المیادین نوشت: 🔹زمانی آقای کیسینجر را در نیویورک دیدم. او به من گفت «اگر ما بخواهیم با شما رابطۀ استراتژیک برقرار کنیم، شما آماده‌اید؟» 🔹من گفتم «ما اینک رابطه‌ای نداریم؛ شما می‌گویید رابطۀ استراتژیک؟ چرا این سؤال را می‌پرسید؟» 🔹کیسینجر گفت «چون بعد از جنگ جهانی ما خودمان روی نقشه جای کشورها را مشخص کردیم، جز دو کشور: ایران و مصر. شما بودید و تمدن داشتید و ادامه دارید. بقیه را ما خودمان درست کردیم، لذا چاره‌ای نداریم با این دو کشور رابطه‌ای ایجاد کنیم»./کاخ رسانه @hammihanonline

✅قالیباف خلافکار است سعید محمد برای وزیر شدن و به دست آوردن دل قالیباف جهت رسیدن به وزارت همه کاری کرد. بعد که موفق نشد با همه مخالفان قالیباف، عهد اخوت بست.حالا هم گفته: هزینه قالیباف برای نظام زیاد شده.او حتا از قالیباف با صفت خلافکار یاد کرده وگفته:متاسفانه برخورد با خلافکارها سلیقه‌ای انجام میشود @Sahamnewsorg

ناسیونالیسم رمانتیک باعث اقبال گسترده به شاهنامه شد گفت‌وگو با محمد دهقـانی درباره جایگاه حماسه فردوسی در گذشته و اکنون ایران فرزاد نعمتی 🔹فردوسی تمام روایت‌های قومی ایرانیان را جمع‌آوری کرد و حافظه قومی را برای ایران بعد از اسلام به وجود آورد. این امر به‌خصوص در عصر مدرن است که بسیار اهمیت پیدا می‌کند زیرا ایدئولوژی‌های ملی در قرن‌های 19 و 20 به وجود می‌آید و ایرانیان هم بدان‌ها نیاز زیادی داشتند. در چنین وضعیتی شاهنامه اهمیت فراوانی پیدا می‌کند. در روزگار خودش اتفاقاً این‌قدر مهم نبود. به‌خصوص چون فردوسی خود از طبقه اشراف بود برای اشراف آن روزگار ممکن بود شاهنامه بسیار مهم باشد ولی برای بقیه مردم شاهنامه اهمیتی را که امروز برای ما دارد، نداشت. 🔹یونانی‌ها هم با این‌که قرن‌ها زیر سلطه ایران، روم و عثمانی بودند و هیچ دولتی نداشتند، زبان خود را حفظ کردند. پس نمی‌شود گفت که زبان فارسی، ایران را به‌عنوان واحدی سیاسی حفظ کرده است. استقلال سیاسی لزوماً زبان را حفظ نمی‌کند کمااینکه زبان هم نمی‌تواند استقلال سیاسی را حفظ کند. ربط دادن این‌دو به یکدیگر در دوره مدرن است که رخ می‌دهد، زیرا حکومت پهلوی نیازمند این اتصال بود تا خود را در برابر پان‌عربیسم محافظت کند. 🔹مینوی سه چهار بیت از داستان رستم و سهراب را الحاقی میداند. این چند بیت مربوط به صحنه‌ای است که تهمینه نیمه‌شب سراغ رستم می‌رود و به او اظهار علاقه می‌کند. رستم هم فوراً موبد خبر می‌کند تا آنها را به عقد یکدیگر درآورد. اسلامی ندوشن در نقد مینوی نوشته است که چنین تشریفاتی باید برگزار می‌شده است، زیرا شاهنامه کتاب آیین و راه است و چنین است و چنان است. خب این ناسیونالیسم رمانتیک است که می‌خواهد براساس ایده‌های خودش، تاریخ را بازآفرینی کند. 🔹فردوسی گاهی خودش را به آن راه می‌زند و این راه‌حلی است که البته در تمام ادبیات ما نیز وجود دارد. جوری سخن می‌گوید انگار این کارها را خدا انجام نمی‌دهد. جهان، خطاب قرار می‌گیرد. گویی به‌یکباره او طبیعت‌گرا می‌شود. این در اشعار خیام نیز نمود دارد. حتی در ترانه‌های معاصر هم این قابل تشخیص است. «ای خدا، ای فلک، ای طبیعت». انگار فلک و طبیعت هم در کنار خدا موثر واقع می‌شوند. 🔹بیهقی هیچ اسمی از شاهنامه نیاورده ولی این را می‌نویسد که من نمی‌خواهم افسانه بگویم و بعد مثالی که از افسانه می‌آورد، مشابه افسانه‌های شاهنامه یا کلیله ‌و دمنه یا سندبادنامه است. اصولاً تلقی بیهقی از داستان به‌لحاظ ایدئولوژیک متفاوت است. بیهقی اهل سنت و از نظر کلامی، پیرو اشعری بود. اشاعره به شدت در تاریخ واقعگرا هستند. برای همین کرامت و خرق‌عادات صوفیه را به‌راحتی نمی‌پذیرفتند. بیهقی به حکایت‌های واقعی هم می‌گوید افسانه، زیرا سند تاریخی برای آنها ندارد. مثلاً می‌گوید، بزرگمهر وزیر را انوشیروان شکنجه کرد و... اما این را افسانه می‌نامد به‌صرف اینکه اسناد کافی در دسترس ندارد. چنین آدمی چگونه می‌تواند هم‌افق با فردوسی باشد؟ @hammihanonline

به مناسبت پاسداشت زبان پارسی و بزرگداشت فردوسی ؛ پیام شاهنامه فردوسی : مسئولیت پذیری در برابر سرنوشت بشر و سرنوشت ایران علیرضا کاشفی * زبان و ادب پارسی به برکت عقل سلیم و هوش فطری و داوری منطقی ایرانیان، مانع مستحیل شدن ملیت ایرانی در عربیت شد و مثال سرو و گل و لاله [1] از یک سوی تا بنگال و آسیای میانه و از سوی دیگر در قلمرو عثمانی گسترده و در این گستره ی پهناور سخن گفتن به زبان پارسي هنر و مايه ی افتخار شمرده مي شد. به بیان دیگر و به تأیید حافظ زبان پارسی از سده ی هشتم تا سیزدهم هجری به معنی کامل زبان جهانی شده بود. شکر شکن شوند همه طوطیان هند زین قند پارسی که به بنگاله می رود طی مکان ببین و زمان در سلوک شعر کاین طفل یک شبه ره یک ساله می رود * هویت ایرانی با ساخته ها و آفریده هایش بر چهار پایه ی استوار شکل گرفته است. نوروز و دیگر جشن های ملی عرفان بایزید بسطامی (سلطان العارفان) و دیگر عرفای بزرگ ایران تاریخ مشترک هزاران ساله شاهنامه و دیگر ادبیات گرانمایه ی پارسی * فردوسی مداح شاهان نیست، اما پادشاه را با رعایت اصول و مسئولیت پذیری در برابر سرنوشت بشر و سرنوشت ایران، محوری برای حفظ و پایداری تمامیت ارضی می داند. فردوسی ستایشگر عزت و شرف ملت ایران است. عزت و شرفِ فریدون و اردشیر و انوشروان را در خدمت به ایران و ایرانی ستوده و بد اندیشی و جاه طلبی کیکاووس و همانندان او را نکوهیده است. مگر نگفته: ز بیدادی شهریار جهان همه نیکویی ها شده در نهان * ستایشگر عزت و شرف ملت ایران بودن یک امتیاز بزرگ است. رستم نمایندهی عزت و شرف ایرانی است. به گفته ی شادروان منوچهر مرتضوی : « یکی از مشخصات کم نظیر شاهنامه اینست که فردوسی در سرودن این اثر عظیم به هیچ وجه اصول مورد قبول فرمانروایان روزگار اعم از سامانیان و غزنویان را راعایت نکرده. وجود رستم به تنهایی نوعی تأیید و تجویز در مورد استقلال شخصیت اخلاقی و انسانی و پهلوانی و حق اعتراض فرمانبران در برابر ظلم و بیداد و استبداد و فساد فرمانروایان محسوب می شود . . . یک اثر هنگامی جاودانه و اثر ملی محسوب می شود که به نحوی از انحا راضی کننده و پاسخ گوی آمال و آلام ضمیر آگاه و ناآگاه فردی و جمعی باشد و این ویژگی مسأله ای ژرف تر و فراتر از ارزش ادبی و زیبایی هنری است. ارزش ادبی و هنری می تواند اثری را در دفتر فهرست میراث ادبی و فرهنگی ثبت بکند، ولی نمی تواند اثری را بدون احراز آن ویژگی وصف ناپذیر بر اریکه ی آثار جاودان ملی بنشاند. »[2] * فردوسی حکیم، دانا، روشنفکر و هنرمندی بی همتا است که : مقبول ایرانیان بوده و هست و در طی بیش از هزار سال بر مقبولیتش افزوده شده. سهم به سزایی در رفع خطرِ انحطاط زبان پارسی داشته است. (در هنگامه ای که هدف قوم مهاجم عربیزه کردن منطقه بود و اسلام مرکبی برای تسریع آن) شاهکارش ارزش منحصر به فرد ادبی و هنری دارد. روشنفکری که در خفگان حکومت بنی عباس، نامورنامه اش نه تنها اضمحلال روحیۀ ایرانی را غیر ممکن ساخت بلکه روحی تازه در کالبد ایران دمید. * خالی از لطف نیست که سخن را با گفتهی شادروان عباس زریاب خویی به پایان برسانیم. « این زبانِ فرهنگی در آغاز اسلام فقط یک زبان محاوره ای بود و به تدریج خواست تا صورت فرهنگی و ادبی به خود بگیرد. اگر ادبا و شعرای ما همه از قبیل عنصری و منوچهری بودند این زبان هرگز به صورت زبان فرهنگی و زبان ملی در نمی آمد زیرا مدح شاهان و امیران که با مردم بیگانه بودند در همان دفاتر و دواوین می ماند و به خانه های مردم از کشاورز و کارگر و پیشه ور راه نمی یافت. به جز آن مردم از گذشته ی بزرگ و پرافتخار خود بی خبر بودند . . . با آمدن شاهنامه به میدانِ ادب فارسی، زبان فارسی زبان ملی شد و تاریخ از بطن طبری و خدای نامه به زبان عادی مردم راه یافت. مردم ایران رستم و کیخسرو و اسفندیار را شناختند و به آنها افتخار کردند. در سوگ سهراب و سیاوش گریستند و نقش آنان را با اشعار فردوسی بر کاشی های خانه های خود نوشتند . . . هیچ کسی به هنر ایران و به نقاشی ایران مانند فردوسی (و پس از او نظامی) خدمت نکرده است. »[3] https://sedayemoallem.ir/یادداشت/item/24386-/پیام-شاهنامه-فردوسی-مسئولیت-پذیری-در-برابر-سرنوشت-بشر-و-سرنوشت-ایران https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHJZbt42l9eLGw

✅افتتاح مسجد حضرت زینب(س) در قاهره با حضور رییس جمهور مصر در مراسمی با حضور عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر، و مفضل سیف الدین، پیشوای فرقه شیعه بُهره داودی، بارگاه حضرت زینب کبری(س) در قاهره پس از مرمت و بازسازی افتتاح شد. به نوشته خبرگزاری اهل بیت، مردم مصر علاقه وافری نسبت به اهل بیت(ع) به خصوص حضرت زینب کبری و امام حسین(ع) دارند و حضرت زینب(س) را با القاب بسیاری مخاطب قرار می‌دهند. تعدادی از عالمان مصری معتقدند که حضرت زینب (س) در مصر مدفون شده است. ‎رئیس جمهور مصر در مراسم بازگشایی رسمی مسجد حضرت زینب در قاهره، تاکید کرد: اهل بیت نبی مکرم اسلام(ص) زمانی که در پی مکانی برای آرامش و پناه آوردن بودند، مصر را به عنوان مقصد خود انتخاب کردند. @Sahamnewsorg

🔹فرح پهلوی در تماس تلفنی با مجری سابق شبکه منوتو، مرگ سگ او را تسلیت گفته و ضمن همدردی خطاب به وی می‌گوید: تریسی می‌خواد شما غصه نخوری! @Farse_news1

حسن روحانی: نامه شورای نگهبان به من ثابت می کند که عالی‌ترین مقام منتخب مستقیم ملت ایران حتی در حد یک شهروند هم، از حق آزادی بیان برخوردار نیست! 🔹 در بخشی از نامه تفصیلی حسن روحانی به مردم ایران در مورد ردصلاحیتش آمده است: پس از چند بار نامه‌نگاری رسمی با شورای نگهبان برای اعلام دلایل عدم احراز صلاحیت اینجانب در انتخابات دوره‌ ششم مجلس خبرگان رهبری، سرانجام نامه‌ی محرمانه‌ای به امضای دبیر این شورا؛ واصل شد؛ نامه‌ای که در واقع کیفرخواستی علیه نهاد ریاست‌جمهوری و دولت تدبیر و امید و نه ‌فقط شخص من بود و محتوای آن ثابت می‌کند عالی‌ترین مقام منتخب مستقیم ملت ایران (که با رأی میلیون‌ها شهروند ایرانی برگزیده شده است) حتی در حد یک شهروند هم، از حق آزادی بیان برخوردار نیست و اظهارات او درباره‌ی دیگر نهادهای کشور از جمله شورای نگهبان، قوه قضائیه، قوه مقننه و دیگر نهادها ـ که گاه وظیفه و مسئولیت‌ قانونی رئیس‌جمهور از حیث نظارت بر اجرای قانون اساسی است ـ همواره ممکن است به سند جرمی علیه او بدل شود! 🔹 هم‌میهنان عزیز، آنچه در نامه‌ی دبیر شورای نگهبان به‌عنوان ادله‌ی عدم احراز صلاحیت بنده در انتخابات خبرگان آمده است، نه ‌تنها جرم و حتی تخلفی نیست بلکه در برخی از موارد مایه‌ی افتخار من است. 🔹شورای نگهبان در بیان دلایل عدم احراز صلاحیت من به کارنامه‌ی رئیس‌جمهور قانونی کشور به‌گونه‌ای استناد می‌کند که گویی دومین مقام رسمی کشور، اپوزیسیون نظام است و این شورا که خود دو بار در انتخابات ریاست‌جمهوری و پنج ‌بار در انتخابات مجلس شورای اسلامی و سه بار در همین انتخابات مجلس خبرگان رهبری صلاحیت مرا تأیید کرده است، مرتکب خطا شده است و شخصی که با حکم دو رئیس‌جمهور اسبق و مقام معظم رهبری بنیان‌گذار عالی‌ترین نهاد امنیتی کشور و دبیر شورای عالی امنیت ملی (به مدت ۱۶ سال) و نماینده رهبری در آن شورا (به مدت ۲۴ سال) و رئیس آن (به مدت ۸ سال) بوده است،‌ از نظر شورای نگهبان فاقد صلاحیت است در حالی که این سابقه‌ی ۴۵ ساله از نمایندگی مجلس شورای اسلامی تا نمایندگی مجلس خبرگان رهبری از سال ۱۳۵۸ تا ۱۴۰۳، به ‌اندازه‌ی کل حیات نظام جمهوری اسلامی است. 🔹آیا ردصلاحیت رؤسای‌جمهور سابق و پاره‌ای از دیگر رؤسای قوا (که به رأی ملت مفتخرند) زیر سؤال بردن جمهوریت نظام نیست؟ 🔹آیا فقهای شورای نگهبان که قرار بود پاسدار شرع و قانون اساسی باشند می‌توانند به منتخب ملت ـ که فرزند نهاد روحانیت هم بوده است ـ چنین اتهاماتی بزنند؟ این فقیهان در کدام انتخابات و با رأی کدام ملت این حق را یافته‌اند که برگزیدگان مردم را از حق انتخاب خود محروم کنند؟ با کدام حق قانونی و شرعی که یا باید از سوی ملت تفویض شود یا نهاد مرجعیت آن را تأیید کند، شورای نگهبان انتخاب ملت را دومرحله‌ای ساخته است؟ 🔹آیا قاعده‌ی «تعارض منافع» شامل فقهای شورای نگهبان نمی‌شود که هم نامزد مجلس خبرگان رهبری هستند و هم صلاحیت رقبای خود را بررسی می‌کنند؟ زمانی در این شورا فقیهان و مجتهدان بزرگ و پرهیزکاری چون آیت‌الله صافی‌گلپایگانی و آیت‌الله محمد مؤمن حضور داشتند که حتی در صورت ایراد حقوقی به این شیوه‌ی بررسی صلاحیت‌ها در خبرگان، می‌شد به تقوا و بی‌طرفی آنان اعتماد کرد اما امروز که براساس قانون مجلس خبرگان فقهای شورای نگهبان بر خبرگان سلطه یافته‌اند و انتظار تقوای سیاسی بالاتری مورد انتظار است، مردم نسبت به بی‌طرفی آنان قضاوت مثبتی دارند؟ 🔹آیا فقهای شورای نگهبان با کمترین تجربه‌ی سیاسی و امنیتی و دیپلماتیک برای ردصلاحیت نامزدها به علت آنچه دانش و بینش سیاسی می‌خوانند صلاحیت تخصصی دارند؟ شما که نامزدها را به عدم شناخت مردم متهم می‌کنید چند بار و در کدام انتخابات رقابتی خود را در معرض رأی ملت قرار داده‌اید؟ ✅ @Khabar_Fouri

✅آقای نبویان کمی کتاب بخوانید! ✍ رضا نصری پیشنهاد می‌کنم آقای نبویان پیش از اینکه بر کرسی مجلس -یا احیانا بر کرسی ریاست مجلس- بنشینند، یک بار کتاب خاطرات نتانیاهو را بخوانند تا دست‌کم از پشت تریبون خانه ملت دیگر نگویند «اسرائیل برجام را به ایران تحمیل کرد»! نتانیاهو در کتاب خاطراتش برجام را «کاپیتالاسیون در برابر ایران» و «اشتباهی در مقیاس تاریخ» می‌خواند. در توجیه این برداشت می‌نویسد برجام «حق نامحدود غنی‌سازی اورانیوم که جزء حیاتی از ساخت بمب‌های هسته‌ای است را در ظرف ۱۲ سال را به ایران می‌داد. تاسیسات هسته‌ای ایران را بدون رژیم بازرسی موثر حفظ می‌کرد. ایران را به ساخت و توسعه موشک‌های بالستیک -که می‌توانند به طور بالقوه محموله هسته‌ای را به آمریکا برسانند- قادر می‌ساخت و با لغو تحریم‌ها به بزرگ‌ترین حامی تروریسم در جهان یاری می‌رساند». از این رو می‌گوید از همان ابتدا «بی‌رحمانه به این توافق حمله کردم» و در دیدارم با اوباما در کاخ سفید «قسم خوردم هر کاری انجام دهم تا [بساط] این توافق را جمع کنم و از اسرائیل در برابر تبعات آن محافظت کنم». او می‌گوید در صحن مجمع عمومی سازمان ملل متحد «به قصد [زدن] شاهرگ رفتم» و نمایندگان دولت‌هایی که از برجام تمجید کرده بودند را «کباب» کردم! اگر از زبان تند و عصبانی نتانیاهو در مورد برجام بگذریم، بررسی عملکرد رژیم اسرائیل و لابی‌های آن در واشنگتن هم موید همین ادعاست که اسرائیل برجام را عاملی برای توسعه فن‌آوری هسته‌ای و قدرت اقتصادی ایران می‌دانست و معتقد بود این توافق مستعد است ایران را از انزوای بین‌المللی خارج کند و موجب شود نظم جدید منطقه حول محور ایران شکل بگیرد. چطور می‌شود توافقی را که نخست‌وزیر اسرائیل آن را «کاپیتالاسیون در برابر ایران» و «اشتباهی در مقیاس تاریخ» خوانده و برای زدن «شاهرگ» آن «قسم یاد کرده» - و شواهد نیز نشان می‌دهد در مسیر نابودی آن و جلوگیری از احیای آن تمام تلاش خود را بکار برده - به این آسانی برای افکار عمومی ایران محصول اسرائیلی جلوه داد؟ @Sahamnewsorg