کانال نو اندیشی دینی کیان

🔈پادکست پرگار 🔻اخلاق انتخاباتی در انتخابات غیر اخلاقی این هفته در پرگار؛ اخلاق انتخاباتی چیست و چه تفاوتی با اخلاق فردی دارد؟ عقل و احساس در این میان چه نقشی دارند؟ میهمان‌ها: حسین دباغ، مدرس فلسفه اخلاق پیمان عارف، تحلیلگر سیاسی @BBCPersian

چرا به مسعود پزشکیان رأی خواهم داد قرائن نشان می‌دهد دکتر مسعود پزشکیان دولتی عقل‌محور تشکیل خواهد داد که اعضای آن بر مدار خردورزی، تخصص و برنامه عمل می‌کنند؛ به ملت دروغ نمی‌گویند؛ وعده‌های فریبنده نمی‌دهند؛ در هیچ شرایطی تسلیم رانت و فساد نمی‌شوند؛ در سپهری از شفافیت، صداقت و قانون‌مندی حرکت می‌کنند؛ خود را به حقوق شهروندی آحاد ملت ملتزم می‌دانند؛ از انتقاد استقبال می‌کنند؛ در عرصه‌های فرهنگی به خشونت متوسل نمی‌شوند؛ تزویر و ریا نمی‌ورزند؛ به ضرورت توسعه همه‌جانبه پایدار برای رهایی از مشکلات و مغضلات کنونی کشور ایمان دارند و با جهل و فقر می‌ستیزند؛ بیهوده دشمن‌تراشی نمی‌کنند و با تعامل سازنده با کشورهای جهان، ایران عزیز را از انزوا بیرون می‌آورند و در صحنه بین‌الملل جای شایسته‌ای برای این کشور به وجود می‌آورند. به مسعود پزشکیان رأی خواهم داد با این امید که آنچه گفتم و بسیاری دیگر از فضایلی که نگفتم، گرچه به‌صورت نسبی، جامه تحقق بپوشد. محمد مجتهد شبستری ۲۶ خرداد ۱۴۰۳

توصیه این است که حکومت‌ها باید فرآیندِ حکومت و نیز رفتارهایِ حکومتی را معطوف به فرآورده‌ای، به نامِ ”شادکامی شهروندان‟ کنند. و، بنابراین، در مقامِ داوری دربابِ موفّقیّت/شکست یا خوبی/بدیِ یک نظامِ حکومتی و دربابِ مقایسه‌یِ نظام‌هایِ حکومتی با یک‌دیگر، ملاک، معیار، سنجه، و میزان باید وسعت و عمقِ شادکامیِ شهروندان باشد. گزارشِ تحقیقاتِ تجربی، میدانی، و آماریِ انجام‌گرفته، نیز، عبارت است از این که شادکامیِ شهروندانِ هر حکومت یا جامعه‌ای به هفت عاملِ مهمّ بستگیِ تمام دارد، به نحوی که می‌توان این شادکامی را تابعی از این هفت متغیّر قلم‌داد کرد. این هفت عامل عبارت اند از: ۱) خُلق‌وخویِ موروثیِ هرکس؛ ۲) ازدواج: در تقابل با تجرّد، از دست دادنِ همسر، متارکه با همسر، و زندگیِ مشترک امّا نه با ازدواجِ رسمی؛ ۳) داشتنِ روابطِ اجتماعی، مانندِ دوستی و همنشینی، مشارکت در گروههایِ اجتماعی، و انجام دادنِ کارهایِ خیریّه و رایگان‌بخشانه؛ ۴) داشتنِ رضایتِ شغلی-حرفه‌ای، در تقابل با نداشتنِ رضایت از شغل و حرفه‌یِ خود و از دست دادنِ شغل و حرفه، اعمّ از این که این از دست دادنِ شغل و حرفه ناشی از اخراجِ دسته‌جمعیِ گروهی از شاغلان به کار، از جمله آن شهروندِ خاصّ، باشد (به اصطلاحِ نادرستِ رایج، ناشی از تعدیلِ نیروها) یا ناشی از اخراجِ فقط همان شهروند، به علّتی خاص؛ ۵) تلقّیِ خودِ شخص از چند و چونِ سلامتِ جسمانی و بدنیِ خود، در تقابل با تلقّیی که پزشکان از این امر دارند؛ ۶) داشتنِ ایمانِ دینی و مذهبی یا، لااقلّ، داشتنِ آرمانی شخصی که کمابیش به اندازه‌یِ ایمانِ دینی و مذهبی به آدمی قُوت و قُوَّتِ ذهنی و روانی بدهد، مانندِ آرمانِ آشتی و دوستی با محیطِ زیست و آرمانِ ساده‌زیستیِ خودخواسته؛ و ۷) داشتِن نظامِ حکومتیِ مردم‌سالار، ملتزم و متعهّد به آزادیهایِ سیاسی، اقتصادی، و فرهنگی و اجتماعیِ شهروندان، کاملاً پای‌بند به قانونِ اساسی و سایرِ قوانینِ کشور، کارآمد و مشکل‌گشا، دارایِ کمترین میزانِ خشونت‌ورزی، دارایِ کمترین میزانِ فساد، برخوردار از اعتمادِ کاملِ شهروندان (مخصوصاً پلیس و قوّه‌یِ قضائیّه)، و مسؤولیّت‌پذیر و پاسخ‌گو. مصطفی ملکیان

بیست‌وپنج خرداد؛ اِجماع و همکاری، فضیلتِ شهروندی یکم. اجتماعِ بزرگِ بیست‌وپنجِ خردادِ هشتادوهشت، تجربه و تصویری بود از اِجماع و وفاقِ اجتماعی و سیاسی، برخوردار از کثرت و رنگارنگیِ فرهنگی و مذهبی و حزبی، بر سر اصول و ارزش‌های مشترک. ظهور و وجودِ این اِجماع و وفاقِ عامّ، در خیابان بود. یعنی در عینی‌ترین، ملموس‌ترین و محسوس‌ترین شکل و صورتِ ممکن. آن اجتماعِ میلیونی، با تمام تفاوت‌ها و حتّی تضادّها، در یک راه و مسیر همراه و هم‌صدا شدند، برای اهداف و آرمان‌های مشترک. یک توافقِ نانوشته امّا مصوّب آن‌چیزی بود که اجتماعِ بزرگ را گردِ هم آورد. بدون این وفاق، آن اجتماع تشکیل نمی‌شد. پایه و بنیانِ این وفاقِ جمعی، نه وحدت و یکدستی، بلکه تکثّر و تنوّع بود؛ یعنی آدم‌های متفاوت، با آموزه‌ها و باورهای مختلف، دور هم جمع شدند و اِجماعِ نانوشته‌ی خود را شکل دادند. به همین دلیل، اِجماعِ بیست‌وپنجِ خرداد، متکثّرانه بود. امّا ضمنِ کثرتِ گسترده، مردمان بر روی اصل و ارزشِ مشترک به تفاهم و توافقِ عامّ رسیدند. جنبش سبز، در واقع از این اِجماعِ بزرگ و گسترده آغاز کرد و خود را آشکار ساخت. بیست‌وپنجِ خرداد، عالی‌ترین و بزرگ‌ترین نمودِ این اِجماع بود که بنای آن جنبش شد؛ نهضتِ سبز، توافق و تفاهمِ اجتماعی-سیاسیِ شهروندان را بسط و توسعه داد. دوم. امّا آن امرِ مشترک، آن اصلِ مشاع که مردمان را با تکثّر و تنوّعِ عقیدتی و مذهبی و فرهنگی کنار هم به خیابان کشاند، و بنای توافق و تفاهمِ جمعی شد، در اصل همین بود: حقّ؛ حقّ شهروندی، حقّ سیاسی در برابر نظام. و بازشناختنِ این حقّ، بازگرفتنِ این حقّ به مردم و طلبِ طلبکارانه‌ی آن از دولت و حکومت. آنچه در کُنهِ جنبشِ سبز رخ نمود، حقّ‌خواهی بود. در پسِ پرسشِ بزرگ و اساسیِ «رأی من کجاست؟»، پرسش از حقّ نهفته بود. مسئله صرفاً رأی نبود، مسئله حقّ بود. «رأی من کجاست؟»، تعبیر و ترجمانی بود از «حقِّ من کجاست؟». برای جنبشِ سبز، رهبر و همراهیِ میرحسین موسوی سزاوار بود که خطّ قرمز خود را در حقّ ملّت شناخت. سوم. در جنبشِ مردمی سبز، خاصّه اجتماعِ بزرگِ بیست‌وپنج خرداد، مردمان در مقام شهروندانِ مسئول و آزاد فضایل سیاسی خود را شناختند. نهضتِ سبز، به قول رالز، ادایِ صادقانه‌ی «فضیلتِ سیاسیِ شهروندی» در خیابان بود. در این ادای فضیلتِ شهروندانگی و مدنیّت، نهضتِ سبز چونان نهضتِ سیاسی لیبرال، اِجماع بر حقّ انسان را در چارچوبِ همکاری و هم‌یاری، مبتنی بر احترامِ متقابل، رواداری و مُدارا پذیرفت. بیست‌وپنج خرداد، بلوغ و کمالِ فضیلتِ شهروندی چونان فضیلتِ سیاسی بود در مسیر آزادی. رضا زمان

🔴 پیدا و پنهان پزشکیان - قسمت اول #برای_ایران این ویدیو را کامل ببینید و تا حد ممکن هم‌رسانی و برای مرددها و هم‌وطنانی که پزشکیان را نمی‌شناسند ارسال کنید. ✌🏼✌🏼 @jalaeipour

"دنیا و آنچه در  آن می‌گذرد، هیچ‌گاه به آن صورت نیست که ما می‌خواهیم و یا فکر می‌کنیم باید باشد، بلکه هست و فارغ از خواست و فکر ما وجود دارد. نادیده گرفتن این اصل و عناد با آن، گرفتاری می‌آورد و شیرازه‌ زندگی، خانواده، تربیت، و همه‌ امور را می‌پاشاند. در ورای حقیقت، فراحقیقتی است که عقل و خرد آن را برنمی‌تاباند" روزگار سخت - چارلز دیکنز

❓چرا رای بدهم/ندهم؟ همه‌ی افرادی که قصد حضور در انتخابات را دارند و آنان که دست رد بر سینه‌ی انتخابات می‌زنند و رای نخواهند داد، نزد خود، دلایلی دارند. آن دلایل کدام است؟ ✅  کسانی که تمایل به شرکت در انتخابات دارند،  و رای خواهند داد،  به شش گروه تقسیم می‌شوند: ۱. افرادی که از سر وظیفه‌ی دینی رای خواهند داد. ۲. افرادی که برای حمایت از نظام و پیروی از حاکمان، رای خواهند داد. ۳. کسانی که بخاطر ترس و پرهیز از عواقب احتمالی رای ندادن، پای صندوق رای خواهند رفت. ۴.  افرادی که معتقدند دموکراسی، ذره‌ ذره و از طریق کنش مشارکت هرچند محدود، و حضور فعال در کشمکش‌های انتخابات به دست می‌آید. ۵. گروهی که به اثرات کوتاه مدت مثبت، هر چند جزیی رای دادن بر "اکنون"، توجه دارند. (کسب منفعت، حتی جزیی) ۶. و در نهایت، گروهی که نمی‌خواهند وضع از این که هست، بدتر شود. (دفع ضرر، حتی جزیی) ✅   و اما آنان که قصد مشارکت در انتخابات ندارند، نیز به شش گروه تقسیم می‌شوند: ۱.  گروهی که با عدم مشارکت در انتخابات، قصد دارند از نظام مستقر، مشروعیت‌زدایی کنند. و یا دست کم با امتناع از رای دادن بر مشروعیت او نیفزایند. ۲. گروه دوم، افرادی که از سر وظیفه‌ی دینی و یا اخلاقی (و یا هر دو)، رأی نمی‌دهند. ۳. گروهی که نسبت به وعده‌های کاندیداها مطلقا بی اعتمادند و بر این باورند که تجربه کردن مکرر تجربه‌های تلخ گذشته، نوعی خطای فاحش است. ۴. کسانی که ساختار نظام حاکم را بدون هرگونه انعطاف ارزیابی می‌کنند و رای دادن و ندادن را در او بی‌اثر می‌بینند. ۵. گروهی که با نگاه به کنش‌های خشونت‌آمیز  حاکمان و درد و رنج‌ ناشی از آن در سنوات پیشین، عواطف‌شان اجازه‌ی بازی در زمین سیستم را به آن‌ها نمی‌دهند. ۶. و در نهایت، گروهی که در وضعیت یاس و نومیدی قرار دارند و به علت خستگی سیاسی،   انزوا گزینی و حاشیه ‌نشینی را انتخاب کرده‌اند. برای این گروه، اشتغالات سیاسی، بیهودگی است. این گروه از بازی سیاست بیرون رفته‌اند. ✅ تیپ‌شناسی آنان که رای می‌دهند و کسانی که رای نخواهند داد، صرفا به منظور تفکیک علل مشارکت و علل عدم مشارکت است، و الا آن‌چه در عمل و میدان کنش سیاسی رخ می‌دهد، ترکیبی از  علل بیان شده است. به سخن دیگر، مشارکت و عدم مشارکت، نتیجه‌ی علل چندگانه (و نه یک عامل) است. اما این که کدام علت، بیش‌ترین اثر را در شکل‌گیری کنش دارد، نزد کنش‌گران و موقعیت‌های مختلف، با یک‌دیگر متفاوت است‌.   این روزها گفتگوی وسیعی میان گروه اول و گروه دوم در جریان است.  هر یک تلاش می‌کنند با استدلال‌ها و به میان آوردن دلایل متعدد، دیگری را مجاب به کنش مورد نظر خویش کنند. اما به نظر می‌رسد عموم این گفتگوها عقیم می‌ماند و اثر چندانی ندارد. ❓چرا دلایل به آسانی نمی‌تواند افراد را به تغییر موضع انتخاباتی بکشاند؟ یکی از پاسخ‌های قابل تامل این است که هر تصمیم و کنشی، نتیجه و محصول علل و عواملی در هم بافته است. پیچیدگی و مشکل تاثیرگذاری، وقتی بیشتر می‌شود که نقش عاطفه در تصمیم‌گیری پررنگ‌تر گردد. در گفتگوهای بی‌ثمر، هر شخص، دلایل‌اش را صرفا از موضع و موقعیت خودش به دیگری عرضه می‌کند. دلایلی که البته نزد او کافی و مستحکم است. اما کمتر به این نکته توجه دارد که در این سنخ موضوعات، دلیل مقنع، قانع‌کنندگی‌اش تماما به قوت استدلال نیست. بلکه علل غیر معرفتی، قوت و نفوذ  استدلال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به نحو آشکارا، احتمال حضور در انتخابات توسط هر شهروند، علاوه بر دلایل، به میزان زخم و رنجی است که مستقیم و غیر مستقیم از سوی حاکمیت به او تحمیل شده است. ✔️ خلاصه آن‌که، در هر کنش و تصمیمی، سه عنصر "عقل"، "احساس" و "داوری اخلاقی"، به درجاتی حضور دارند. این که از این سه، کدام‌یک زمام کنش را به دست می‌گیرد و شخص را به کدام وادی متمایل می‌کند، ، در افراد و در موقعیت‌ها، مختلف است. به نحو کلی، به میزانی که شهروندان به نحو مستقیم و غیر مستقیم از رفتارها و تصمیمات حکومت، آسیب دیده‌اند، رنج کشیده‌اند و جان‌شان فرسوده شده باشد، عواطف و احساسات‌شان در شکل‌گیری تصمیمات سیاسی‌ آنها مدخلیت بیش‌تری می‌یابد. ✍️ علی زمانیان -  ... ۱۴۰۳/۰۳/۲۶ @kherade_montaghed

🔻مولوی عبدالحمید امام جمعه اهل سنت زاهدان گفته است به جای مذهب، قومیت یا جنسیت، مهم کارایی رئیس‌جمهور آینده است. او گفته: «ما می‌گوییم رئیس‌جمهور، مرد باشد یا زن و از هر قوم و مذهب و گرایشی باشد، باید مغز متفکر و مدیر توانمندی باشد و از اختیارات کامل و وسیع هم برخوردار باشد، زیرا رئیس‌جمهور ایران درواقع رئیس بیش از ۸۵ میلیون نفر است.» 🔻او از توانایی رئیس‌جمهور بعدی ایران برای حل «مشکلات متعدد» ابراز نگرانی کرده و گفته است: «هر کدام از نامزدهای ریاست‌ جمهوری حرف‌هایی می‌زنند و وعده‌هایی می‌دهند، اما واقعیت این است که در اینجا رئیس‌جمهور مانند دیگر کشورها اختیارات کافی ندارد و اختیارات رئیس‌جمهور در اینجا محدود است.» 🔻مولوی عبدالحمید تاکیده کرده است: «تا زمانی که رئیس‌جمهور از اختیارات کامل و کافی برخوردار نباشد و تا زمانی که سیاست‌ها از بالا تغییر پیدا نکنند، رئیس‌جمهور نمی‌تواند کاری بکند. ملت انتظار دارد در کشور تغییرات صورت بگیرد. اگر این اتفاق نیفتد انتخاب رئیس‌جمهور، تکرار مکرر است.»

چیزی که تا امروز با توجه به سوابق و صحبت‌های انتخاباتی می‌توان برداشت کرده و نهایت ظرفیت و توانایی مدیریتی کاندیداها را حدس زد: سعید جلیلی: معاون وزیر خارجه زاکانی: مسئول اردوهای راهیان نور وزارت آموزش و پرورش پزشکیان: وزارت بهداشت قاضی‌زاده هاشمی: رئیس دانشکده علوم پزشکی قالیباف: یکی از فرماندهان سپاه در حد رحیم صفوی پورمحمدی: معاونت بخشی از وزارت اطلاعات @kharmagaas

در سپید جامه‌هاتان خوش بخسبید ای یلان سرخ پنجه‌هاتان سبز خواهد شد و مسلسل‌هایتان تقدیر را تصویر خواهد کرد (عبدالکریم سروش)