🔸فروغ_فرخزاد🔸

من می خواهم زندگی ام بگذرد .من زندگی می کنم برای این که زودتر این بار را به مقصد برسانم نه برای این که زندگی را دوست دارم ."پرویز "حرف های من نباید تو را ناراحت کند .امشب خیلی دیوانه هستم .مدت زیادی گریه کردم .نمی دانم چرا فقط یادم هست که گریه کردم و اگر گریه نمی کردم خفه می شدم .تنهایی روح مرا هیچ چیز جبران نمی کند .مثل یک ظرف خالی هستم و توی مرداب ها دنبال جواهر می گردم .پرویز نمی دانم برایت چه بنویسم کاش می توانستم مثل ادم های دیگر خودم را در ابتذال زندگی گم کنم .کاش لباس تازه یا یک محیط گرم خانوادگی و یا یک غذای مطبوع می توانست شادمانی را در لبخند من زنده کند .کاش رقصیدن دیگران می توانست مرا فریب بدهد و به صحنه های رقص و بی خبری و عیاشی بکشاند …آخ تو نمی دانی من چقدر بدبخت هستم .من در زندگی دنبال فریب تازه ای می گردم ولی افسوس که دیگر نمی توانم خودم را گول بزنم. من خیلی تنها هستم از نامه های فروغ به پرویز شاپور • @foroghfarokhzad •

دوستان کسی از شما دامپزشک هست من یه سوالی دارم

اگر زمانی ایران سرزمینِ علم و هنر بوده، امروزه از دولت سرِ یک دسته گردنه‌گیر، محتکر و مقاطعه کار تبدیل به سرزمین بیزنس و پول در آری و بچاپ بچاپ شده است، هیچ رابطه ی معنوی و فرهنگی با سایر جاهای دنیا ندارد و مردم مَنتَر یک دسته شیاد کلاهبردار شده اند. ملت ایران میدانند که گرگ های ما داخلی هستند، از خارجی نباید متوقع بود که دایه خاتون از مادر مهربان تر باشد. ~ اشک تمساح نوشتهٔ صادق هدایت @Kierkegaard3

امشب آن حسرت دیرینهٔ من در بر دوست به سر می آید در فروبند و بگو خانه تهی است زین سپس هر که به در می آید شانه کو تا که سر و زلفم را در هم و وحشی و زیبا سازم باید از تازگی و نرمی و لطف گونه را چون گل رویا سازم سرمه کو ، تا که چو بر دیده کشم راز و نازی به نگاهم بخشد باید این شوق که در دل دارم جلوه بر چشم سیاهم بخشد چه بپوشم که چو از راه آید عطشش مفرط و افزون گردد چه بگویم که ز سِحر سخنم دل به من بازد و افسون گردد آه ، ای دخترک خدمتکار گل بزن بر سر و بر سینهٔ من تا که حیران شود از جلوهٔ گل امشب آن عاشق دیرینهٔ من چو ز در آمد و بنشست خموش زخمه بر جان و دل و چنگ زنم با لب تشنه دو صد بوسه شوق بر لب بادهٔ گلرنگ زنم ماه اگر خواست که از پنجره ها بیندم در بر او مست و پریش آنچنان جلوه کنم کو ز حسد پرده ابر کشد بر رخ خویش تا چو رویا شود این صحنهٔ عشق کندر و عود در آتش ریزم ز آن سپس همچو یکی کولی مست نرم و پیچنده ز جا برخیزم همه شب شعله صفت رقص کنم تا ز پا افتم و مدهوش شوم چو مرا تنگ در آغوش کشد مست آن گرمی آغوش شوم آه ، گویی ز پس پنجره ها بانگ آهستهٔ پا می آید ای خدا ، اوست که آرام و خموش به سوی خانهٔ ما می آید #فروغ_فرخزاد شعر : مهمان دفتر شعر : اسیر • @foroghfarokhzad •

تو آفتاب روشن امیدی بر جانم... فروغ فرخزاد • @foroghfarokhzad •

من از دیار عروسک‌ها می‌آیم از زیر سایه‌های درختان کاغذی در باغ یک کتاب مصور از فصل‌های خشک تجربه‌های عقیم دوستی و عشق .. #فروغ_فرخزاد • @foroghfarokhzad •

دوستانی که اهل موسیقی هستند و از ادبیات و هنر لذت می‌برن پیشنهاد می‌کنم این کانال رو از دست ندین خیلی وایب خوبی داره

دیونیسوس 🎶 یک پلی‌لیست محشر موسیقیایی … 🪷 در آمیخته با هنرهای زیبا و گزینش‌های ادبی… دیونیسوس خدای موسیقی و سرخوشی… آرشیوی برای هنردوستان و سخت‌پسندان https://t.me/tosurvivemus

چون سنگ ها صدای مرا گوش می کنی سنگی و ناشنیده فراموش می کنی ... @foroghfarokhzad #فروغ_فرخزاد

بهجت صدر و فروغ فرخزاد؛ به سال ۱۳۴۰. عکاس: «فریدون رهنما». @foroghfarokhzad