شمس لنگرودی

۱ بگذارید در این شب آرام مژه ای بخوابم و سکوت دستمال خیسش را بر پیشانی من  ببندد شنزاری از من گذشت که هوایش گله گرگ  عظیم آتش بود    ۲ دان هواپیما ها را چرا دور این همه دور در آشیانه های فرودگاه ها می ریزند آن قدر که گمان می کنی همین امروز است هواپیماهای گرسنه مسافران را یکجا در خود حل کنند می ترسم عزیزم می ترسم درهای هواپیما باز شود و تو را نبینم زورم به غول بیابانی که نمی رسد می خواهم سفارش کنم سراسر راه های هوایی را گندم و ذرَت بکارند و اتاقی از ابر تا با ستارگان ذوب شده در پیشانی بر درگاهت ببینم بال هم که ندارم گرفتاری بالداران با من است محمد شمس لنگرودی   گزینه اشعار @taranom_ordibehesht

امروز صبحانه ی من تو بودی نان گرم و شیر و عسل روزنامه ها و خبر صبحانه ی امروزم برشی از تو بود سیرم از جهان اشتهای تو دارم   محمد شمس لنگرودی گزینه اشعار @taranom_ordibehesht

دوستت دارم دفتر مشق من ! دوستت دارم مداد اِتود ! دوستت دارم زنی که دفتر مشق و سرانگشت و مدادم را آشتی داده ای . سنگم آرام آرام می نویسم و خود را می تراشم تا به شکل مجسمه ای درآیم که تو بودایش کرده ای. از دهان من اگر حرفی نیست کوتاهی از من است نمی دانم چگونه از تو سخن بگویم با دهانی از سنگ محمد شمس لنگرودی.      ۱۸ گزینه اشعار @taranom_ordibehesht