نشر نوگام

«تنها چیزی که از حکم اکثریت پیروی نمی‌کند، وجدان انسان است.» کشتن مرغ مقلد هارپر لی #گفتارروز #نقل_قول #هارپر_لی #نشرنوگام @nogaambooks

📣 نشر نوگام مفتخر است که در همکاری با کمپین «ضمیمه»، محتوای آموزشی برابری جنسیتی برای خانواده‌ها - پدر و مادرها و کودکان - را در اختیار مخاطبان خود قرار دهد. امید که این آغازی باشد بر همکاری‌های گسترده‌تر نشر نوگام و ضمیمه. 🔸تصویرسازی‌های خوش‌ذوق و خلاقانه به همراه داستانک‌های جذاب و شخصیت‌های پرنشاط و پرسشگر رها و پویا که خواهر و برادر کنجکاو این قصه‌ها هستند، به والدین و آموزگاران کمک می‌کند بتوانند درباره‌ی مفاهیمی چون تبعیض جنسیتی، احترام متقابل و برابری در اجتماع با کودکان گفتگو کنند. 🔹«ضمیمه»، اولین کمپین رفع تبعیض جنسیتی از کتاب‌های درسی و فضای مدارس ایران است که با اتکا بر اصل اساسی «حق دسترسی به آموزش فارغ از تبعیض» تلاش کرده است تا برای مقابله با فرهنگ و محتوای آموزشی جنسیت‌زده در نظام آموزشی ایران گامی عملی بردارد. 🔻دانلود کتاب «چراهای رها و پویا» و آشنایی بیشتر با کمپین ضمیمه: https://nogaam.com/book/2451/ @nogaambooks

🔊 #کتاب_صوتی #سلام_لندن ◾️نویسنده: شیوا شکوری ◽️رمان 🎤 اجرا: کمال پرهام #نشرنوگام 🔸فصل هفتم - قسمت اول #کتاب_گویا *شما می‌توانید کتاب الکترونیک یا چاپی را نیز از وبسایت نوگام تهیه کنید. https://nogaam.com/book/2172/

🔊 #کتاب_صوتی #سلام_لندن ◾️نویسنده: شیوا شکوری ◽️رمان 🎤 اجرا: کمال پرهام #نشرنوگام 🔸فصل ششم #کتاب_گویا *شما می‌توانید کتاب الکترونیک یا چاپی را نیز از وبسایت نوگام تهیه کنید. https://nogaam.com/book/2172/

📄 پوتین و «رابطه جنسی» استالین و خروشچف ✍️ مصطفی خلجی در هفته‌های اخیر، دولت #پوتین فهرست دویست و پنجاه کتاب‌ را تهیه کرده که به زعم خود «روابط جنسی غیرسنتی» را ترویج می‌کنند و به فروشگاه‌های روسیه دستور داده که از فروش آنها خودداری کنند. در این فهرست، برخی از آثار فیودور #داستایفسکی هم گنجانده شده‌. وضعیت #سانسور کتاب در دوران پوتین روز به روز وخیم‌تر می‌شود. پوتین شدیدا رسانه‌ها و انتشاراتی‌ها را کنترل می‌کند و خطوط قرمز را همینطور افزایش می‌دهد و پررنگ‌تر می‌کند. در سال‌های اخیر بهانه‌هایی چون ترویج همجنس‌گرایی یا توهین به مذهب به خطوط قرمز افزوده شده و دلیل آن، حمایت پوتین از محافظه‌کاری در جامعه روسیه و جلوگیری از فعالیت بخش‌های فرهنگی پیشرو است. این فهرست کتاب‌های ممنوعه پس از تشکیل شورایی از سانسورچی‌های کتاب تهیه شد. این شورا از سوی رسانه‌های غربی به عنوان نوعی «پلیس ادبی» مشابه «پلیس اخلاقی» (#گشت_ارشاد) در ایران در نظر گرفته شده. تشکیل این شورا، مرحله جدیدی در کنترل جریان اطلاعات و نشر توسط کرملین است که پس از تهاجم روسیه به #اوکراین شدت گرفته و سازمان‌های بین‌المللی آن را «سانسور نظامی» خوانده‌اند. از نظر این شورا، رمان‌هایی چون «خانه‌ای در انتهای جهان» نوشته مایکل کانینگهام نویسنده آمریکایی، «اتاق جیووانی» از جیمز بالدوین نویسنده آمریکایی و «وارث» اثر ولادیمیر سوروکین نویسنده روس به دلیل محتوایشان باید سانسور و فروش‌شان ممنوع شود. سوروکین که سبکی پست‌مدرن در نوشتن دارد، به دلیل افزایش محدودیت‌ها پس از آغاز جنگ اوکراین، به آلمان پناهنده شده. در سال‌های اخیر هواداران پوتین (شبیه بسیجی‌های خودمان) مجموعه‌ای از اقدامات را علیه او به راه انداختند. مثلا بیست سال پیش، مقابل اصلی‌ترین سالن تئاتر در مسکو علیه این نویسنده تظاهرات کردند و همچنین کتاب‌هایش را در توالت‌ها انداختند، آنها را پاره کردند و سوزانند. رمان «بیکن آبی» نوشته این نویسنده که در اواخر قرن بیستم منتشر شد، برای حکومت مسکو نوعی «هتک حرمت» تلقی شده. این رمان که تکان‌دهنده‌ترین و بحث‌برانگیزترین رمان روسی پس از فروپاشی #شوروی سابق ارزیابی شده، به نقد رهبران شوروی سابق می‌پردازد. در «بیکن آبی» یک صحنه تمثیلی از #روابط_جنسی صریح بین جوزف #استالین و نیکیتا #خروشچف رهبران شوروی سابق توصیف شده است. با این حال، سانسور پوتین نه مانع رسیدن کتاب‌ها به مخاطبان روس شده، نه نویسندگان را از نوشتن باز داشته. سوروکین گفته: «نویسنده روس دو امکان دارد: یا بترسد، یا بنویسد. من می‌نویسم.» 🌏جامعه‌شناسی👇 🆔 @IRANSOCIOLOGY

. «فکر می‌کردم عشق به دیگری به جنگ با خود پایان می‌دهد. اما نه! عشق به دیگری شروع جنگ است. جنگ با خود. دقیقا آنجاست که بیل را برمی‌داری و همه‌چیز را زیرورو می‌کنی. عشق مانند آینه است.» مولوخ ماری فرهادی رمان #نشرنوگام تهیه کتاب از وبسایت nogaam.com #بدون_سانسور #کتاب_ممنوعه #کتاب_رایگان #دانلودکتاب #کتاب_بخولنیم #کتابخوانی @nogaambooks

📣 منتشر شد: زمین سوخته ◾️مجید رحمانی ◽️مجموعه داستان #نشرنوگام «کاش رویا نبود، «شب‌پره‌ای» که به عشق نور فانوس زنده می‌ماند تا تاریخش را در روشنایی ببیند و قصه اعدام یک زن را به درستی بشنود. دلم می‌خواهد زندگی می‌کردیم و نمی‌دیدیم که برادر «سام» را برای اعدام می‌برند. چه ظالمانه لیلی‌مان را از مجنونمان‌ گرفتند. می‌فهمیدیم جنسیت برای لیلی و مجنون مهم نیست، حتا اگر ندانیم «سعید و مسعود»، کدامشان لیلی بوده‌اند یا مجنون؟» 🔻نشر نوگام در کنار نویسندگانی که می‌خواهند بدون سانسور بنویسند، می‌ایستد و با حمایت از آنها و انتشار آثارشان، آثار بدون سانسور را در اختیار خواننده فارسی‌زبان می‌گذارد. شما هم می‌توانید در این مبارزه همراه شوید. اگر ایران هستید کتاب‌ها را رایگان دانلود کنید و بخوانید و درباره‌اش برایمان بنویسید. نوگام را به دیگران معرفی کنید. 🔻اگر خارج از ایران هستید با خرید نسخه چاپی یا الکترونیکی از نویسنده و ناشر حمایت کنید. ما به تمامی دست‌اندرکاران کتاب اعم از نویسنده، ویراستار و گرافیست حق‌الزحمه می‌پردازیم و قصد ما شکست حصار سانسور و حمایت از قلم است. لینک کتاب: ⬇️ https://nogaam.com/book/2450/

. ما اولین «کتاب دماوند» نیستیم. در سال ۱۳۶۰ سیما کوبان نشر و کتابفروشی‌ای با عنوان «دماوند» تاسیس کرد و سه چهار سالی هم فعالیت داشت. دفترش طبقه دوم ساختمانی در تقاطع خیابان‌های بزرگمهر و فریمان بود و کلی کتاب خوب از کسانی چون بهرام بیضایی، فریدون آدمیت، مهدی اخوان ثالث و مهدی سحابی و چند شماره از جُنگی با نام «کتاب چراغ» منتشر کرد. در سال ۱۳۶۴، نشر را توقیف و تعطیل و خانم کوبان را چند روز بازداشت کردند. سیما کوبان پیش از انقلاب استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و با انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج شد و تبدیل شد به اولین ناشر زن در ایران. قسمت اخیر پادکست سمر نگاهی است به زندگی خانم کوبان و مشخصاً کاری که در نشر دماوند کرد. پیشنهاد می‌کنم گوش کنید. نیلوفر بیضایی هم در سال ۱۳۹۱ و بعد از فوت سیما کوبان، یادداشتی درباره او نوشت. مادر خانم بیضایی همکار سیما کوبان در انتشارات دماوند بود. .

رد فتوا و چاقو 🔻 ✍️ مطالعه‌ی کتاب چاقو برای من، که یکی از بازماندگان قربانیان قتل‌های سیاسی هستم و پدر و مادرم ــ داریوش و پروانه فروهر ــ با حکمی از جنس همان فتوا و ضربه‌های چاقویی از جنس همان چاقو کشته شده‌اند، همراه با جست‌وجویی بوده است، ضرور، ملتهب و پر تعهد. جست‌وجویی برآمده از نیاز عاجل یک بازمانده برای دانستن حقیقتِ آن جنایت که بر عزیز جان‌باخته‌اش رفته است. قتل‌های سیاسیِ دگراندیشان ایرانی و نیز قتل سیاسیِ پدر و مادرم، هنوز و همچنان حقایق ناپیدای بسیار دارد و جست‌وجوی من حالا ۲۵ سال و ۷ ماه است که ادامه یافته. در طریق همین جست‌وجو بوده است که از ابتدای وقوع جنایت به هر کاربه‌دستی که گفته شد مسئول پیگیری یا مطّلع واقعه است مراجعه کردم. بی‌شمار بار سر دوانده شدم و باز مراجعه کردم، تا یک سال و ده ماه بعد، در آن دفتر کذاییِ دادستانی نظامی، در یک مهلت ده‌روزه و زیر چشم مأموران، آن پرونده‌ی مخوف و آش و لاش را، که قرار بود قتل‌ پدر و مادرم در آن پیگیری شود، خواندم و اینجا و آنجای آن را از روی دست‌خط قاتلان تندنویسی کردم. بعدها نیز بارها آن یادداشت‌های پرُشتاب و کج‌وکوله را بازخوانی کردم و لابه‌لای پرگویی‌هایِ‌ مجرمان، که راست و دروغ را به هم بافته‌‌اند، گیج و درمانده شدم. همچنین آن نوشته‌هایی را خواندم که به نام افشاگری از سوی «خودی‌های پشیمان» منتشر ‌می‌شد و معجونی بود از اطلاعات و ضداطلاعات. ثمره‌‌ی این‌همه، دانسته‌هایی شده است که در متن‌ها و گفت‌وگوهای پرشمار و گاه تکراری تبیین کرده‌ام، و نادانسته‌هایی که بارِ سنگین‌شان همچنان بر وجدانِ ما دادخواهان مانده است. ✍️ کتاب را که خریدم انگار شیء داغی در دست داشته باشم، از آن واهمه داشتم. چند روزی روی میز ماند بی‌آنکه بازش کنم. هر بار که به آن نگاه کردم تصویر آن بریدگیِ روی جلد که به جای حرف I در واژه‌ی KNIFE شسته دلم را لرزاند. بریدگی نه شبیه زخم بر تن، که تصویر بریدگیِ کاغذ است، صاف و مستقیم با سایه‌ی سیاهی که از لای برش باریک آن بیرون زده. تصویری استعاری که از آنجا که زخم را به عینه بازنمایی نمی‌کند، مجال تخیل و تداعی می‌دهد. بیننده را به یادآوری وامی‌دارد. این‌گونه تصویرهای سرد و خوددار که ادراکشان به تداعی‌های بیننده وابسته است، سال‌هاست که دست‌مایه‌ی من در تولید کار هنری شده‌اند و هزارتوی پر کلنجار آنها را می‌شناسم. تصویر روی جلد، سیاه و سفید است. من اما رنگ پوست منجمد به یادم می‌آید، رنگ تیره‌ی خونِ دلمه‌بسته، حفره‌های عمیقی که به بافت تیره و مرده‌ی امعاء و احشای منجمد باز شده‌اند. ✍️ وقتی در صفحه‌های بعد رشدی خویش را در شب پیش از واقعه به یاد می‌آورد، غوطه‌ور در خیال‌ورزی با قرص ماه و یادآوریِ روایت‌های شهری که به آن سفر کرده است، حس شیرینی از سرخوشی در جمله‌هایش موج می‌زند. می‌نویسد: آن مرد که او به یاد می‌آورد (خودش) از زندگی‌اش راضی و خوشحال است. آنچه را ما می‌دانیم، نمی‌داند. ما که حالا این متن را می‌خوانیم، می‌دانیم که جانِ او در خطر است. او اما نمی‌داند و این بر واهمه‌ی ما برای او می‌افزاید. می‌نویسد که این اسلوب ادبی «پیشگویی حماسی» نام دارد: «وقتی ما خوانندگان متن چیزی را می‌دانیم که شخصیت‌های روایت از دانستن آن محروم‌اند، انگار می‌خواهیم به آنها هشدار دهیم: فرار کن آنه فرانک، فردا آنها مخفیگاه تو را خواهند یافت.» و این تبیین دقیق حسرتی‌ست که من بسیار خوب می‌شناسم؛ حسرتِ بازماندگان وقتی به ساعت‌های پیش از قتل عزیزانِ ازدست‌رفته‌شان فکر می‌کنند، وقتی در خیالْ زمان را به عقب می‌رانند و به تمنای ناممکنی هشدار می‌دهند: از خانه بیرون نرو، محمد مختاری! سوار آن ماشین نشو، پوینده جان! پدر جانم، درِ خانه را باز نکن! آنها برای کشتن آمده‌اند. مادر عزیزم، فرار کن! روی بالکن برو و رو به کوچه فریاد بزن ... کارون، بخواب! @NashrAasoo 💭

«زخمای بزرگو درست نبندی دوباره سر باز می‌کنن!» به شهادت یک هرزه امین انصاری رمان https://nogaam.com/book/2402/ @nogaambooks