سحر

طناب دارم شد حرف‌هایی که گفتم بهت. جمله‌ی آخرم رو کاش می‌کرد لکنت لهش. من با دست‌های خودم امضا کردم خفگی‌م رو. اکسیژن کنارم بود خودم بهش گفتم بره. دلم واسه صدات در گوشم صبح‌ها تنگه بدجور. تو دادگاه مغزم و قلبم حالا جنگه هر روز. سرم رو تکیه می‌دم به شیشه ماشین زیر بارون. یادم میاد اون پروانه چطور تو دست من سوخت.

سلام عزیزم میشه لطفا حمایت کنی چند دقیقه پیش متولد شده https://t.me/barayesapt

us:>

مدیونید اگه فکر کنید دلتنگی‌های من به موقع رفع می‌شن.

من این‌روزا بی‌لایک:

من این روزا بی‌لایک:

می‌ترسم آخر انقدر دایره‌ی آدم‌های دورم را کوچک کنم که خودم هم دیگر تویش جا نشوم.