آیینه ایران

چلّه بزرگ از یکم دی ماه (شب چله) است تا چهل روز بعد یعنی دهم بهمن (جشن سده). چلّه کوچک از دهم بهمن است تا پایان بهمن یعنی بیست شب و بیست روز. نیاکان م در آغاز چله بزرگ، جشن زایش #مهرایزد را جشن میگرفتند و در آغاز چله کوچک #جشن_سده را. شب یلدا، شب زایش مهر، بر همگی خجسته باد! https://telegram.me/joinchat/BnFfsTvH5MHmHLKsl_Qc4Q

شب چله چیست و آیینهای این شب کدامند؟ شب چله که از فردای آن، چله بزرگ آغاز میشود، شب زایش مهر یا میتراست. اوستای پاک از دو ایزد گرامی بوده اند؛ یکی "خور" یا همان خورشید و دیگری "مهر" یا همان نخستین پرتو خورشید هنگام دمیدن آفتاب. شب چله شب، شب زایش مهر است و نیاکان ما که عاشق گرما و نور بودند، این شب را بلندترین شب سال است، تا بامداد بیدار میماندند تا لحظه دمیدن خورشید و زایش مهر ایزد بر افق خاور زمین را مشاهده کنند. به دلیل اینکه رنگ افق به هنگام دمیدن خورشید، سرخ رنگ میباشد، نیاکان ما از رنگهای سرخ و میوه های سرخ برای تزئین خوان (سفره) شب چلّه بهره میبردند و خوردن میوه های سرخ رنگ را مایه تندرستی در زمستان سرد میدانستند. دلیل نامگذاری این شب به نام شب چله این است که از فردای آن، چله بزرگ آغاز میشود. نیاکان ما که عاشق نور و روشنایی بودند، برای سپری کردن سرمای زمستان و رسیدن دوباره فصل گرما، زمستان را به چند بخش تقسیم کرده بودند. آنها یکم دی تا دهم بهمن را که سردترین و سوزناکترین روزهای زمستان است، چلّه بزرگ مینامیدند و از دهم بهمن تا پایان بهمن را که از سرمای هوا به تدریج کاسته میشود را چلّه کوچک مینامیدند. شب چلّه آغاز چلّه بزرگ است و شب جشن سده آغاز چلّه کوچک میباشد که نیاکان ما آغاز هر دو چلّه را جشن میگرفتند و شبهای سرد زمستان را با گرمی وجود خودشان سپری مینمودند. در این شب بلند، رسم بر این است که خوان (سفره) ای از خوردنیهای سرخ رنگ میچینند و تزئین میکردند. معمولا خانواده ها در خانه بزرگ فامیل گرد هم میایند و بزرگان فامیل با سرایش اشعار حافظ و دیگر شاعران و فیلسوفان ایران زمین، پندهایی اخلاقی را به همگان یادآور میشدند. https://telegram.me/joinchat/BnFfsTvH5MHmHLKsl_Qc4Q

به پیشواز شب چله، این جشن کهن ایرانی... https://telegram.me/joinchat/BnFfsTvH5MHmHLKsl_Qc4Q

پاینده ایران ای قبله آزادگان وی خاک آذربادگان ترانه‌ی زیبایی که در سال ۱۳۲۶ پس از خروج قوای متجاوز شوروی از آذربایجان، میهن عزیزمان ایران، ساخته شده است. سراينده ترانه: زنده یاد استاد "رهی معیری"،        آهنگساز : زنده یاد استاد روح الله خالقی، با نوای گرم زنده یاد استاد غلامحسین بنان این اثر در سال ۱۳۲۶ به مناسبت نخستین سالگرد رهایی آذربایجان (۲۱ آذر ۱۳۲۵) از چنگ دست‌نشاندگان شوروی و ارتش سرخ و ورود ارتش  ایران به تبریز ساخته شد. مطرب به شهناز شوری عیان کن آهنگ آذربایجان کن بر خاک تبریز اشکی فرو ریز از فتنهٔ گردون فغان کن از دیده سیل خون روان کن برگو که عشقت آذر به جان ها زد وین شعله آتش بر خانمان‌ها زد منزلگه شیران تویی جان و سر ایران تویی ای قبله آزادگان، وی خاک آذربادگان فرخنده باد ایام تو کز نام تو آشفته خاطر دشمن دون شد می در گلوی مدعی خون شد تصویرپردازی از مهرداد معصوم‌زاده ۲۱ آذر ۱۴۰۲ @paniranist_party