Utopia

"Non-Fiction" loyihasining birinchi soni chiqdi! Loyihamizning dastlabki soni Jeyms Robinson va Daren Ajemog’luning “Mamlakatlar tanazzuli sabablari” kitobi haqida. Do'stlar, kanalga obuna bo'linglar, like bosinglar va izohlarda o'z fikrlaringizni yozib qoldiringlar. 📌 https://youtu.be/2qk1FPsAHOU @Bookerberg

Suhbatlashaylik 😊

Kerak edi bizga shu yomg’ir.

Xayrli tong doʻstlar) Toshkent shahrida yashash uchun kvartira izlayapman oʻzimga. Sizlarda biror variant boʻlsa, izohda yozib qoldiring iltimos. Qizlar, sheriklikka boʻlsa ham xursand boʻlar edim. Oldindan rahmat 😊

8600312936119888 UZCARD 4145250042920106 VISA TOKHIRKHUJA ANVARKHUJAEV Care -> Share -> Pray @shakhriyorpulatov

Sevgi bor.

Kecha singlim aytib qoldi: qanaqa qilib hech kim bilan gaplashmasdan, umuman hech qanaqa muloqot qilmasdan ham qanchadir muddat yashay olasiz? Shuni qanday eplaysiz?, - deb. Oʻsha payt unga: xarakter bilan shakllangan boʻlsa kerak…, - yana nimalardir qisqa narsalar aytdim. Lekin hozir oʻylab koʻrdim. Gapida jon bor. Men orada oylab hech kim bilan gaplashmagan, koʻrishmagan, umuman muloqot almashmagan vaqtim boʻldi. Men aslida doimiy qanaqadir qobiqda yuraman deb bilaman. Masalan, doimiy koʻrishadigan odamlarim yoʻq, qanaqadir davralar desak ham toʻgʻri boʻladi. Qarab koʻrsak, hozirgi rivojlanib borayotgan zamonda networking menda yaxshi. Har sohadan odam topsam boʻladi suhbatlashishga, fikr almashishga. Biroq oʻzimda xohish yoʻqolib qoladi ba’zan. Toʻgʻri, aslida 24 soat bor bir kunda. Hamma narsaga ulgurishning iloji yoʻq. Boshqa tomondan xohish boʻlsa, odam qilaman degan ishini qiladi deb oʻylayman. Oʻylab turibman: agar men tabiat bilan chanbarchas bogʻlanmaganimda ijtimoiy tarmoqlardan oladigan qanaqadir fikrlar, qarashlar, umuman turfa xilliklardan keyin balkim har xil odamlar bilan koʻproq muloqot qilishga oshiqardim. Hozir zamon tez. Nimani izlasangiz topasiz internetdan. U yerda ham odamlar, kitoblar, qanaqadir materiallardan keyin uni hazm qilishga ketadigan vaqt ham, yoki xulosa qilishga sarflaydigan energiya odamni charchatadi. Qarabsizki, sizga tinchlik, jim oʻtirish, suv boʻyida yana daraxtzor qanaqadir joylarda shunchaki piyoda yurgingiz kelib qolarkan. Toʻgʻri oila a’zolaringiz yoki 1-2 ta odam boʻlishi mumkin bahslashadigan mavzularda ammo ular gavjum odamlar emas va albatta ular bilan shovqinsiz ohista suhbat qurganingiz uchun ham sezilmaydi. Xuddi oʻzingiz bilan oʻzingiz gaplashgandek tuyilishi mumkin (va bu jamoatdan holi degani). Oxirgi yillar ijtimoiy tarmoqlar muloqot koʻprigi boʻlmay qoldi men uchun. Gaplashsam real odamlar bilan boʻladigan haftada-oydagi bir suhbatlar yetib ortadigan boʻlib qolgan. Har xil podcast, kim-nimarsalar izlab koʻrib, jim oʻtirib qoladigan hayoli tarqoq odamga aylanib qolyapman. Hayotga, yer yuziga, odamlarga nisbatan qaygʻurish hissi ortib borayotgandek. Koʻrayotgan ilmiy videolarim, oʻqiyotganlarim, kino-multfilmlarimdan qanaqadir oddiy, shunchaki kulib yashaydigan omillar va tiriklik izlab qolganman. Keyin nechidir kun oʻtgach bir hafta 10 kunlik ortda qolgan hayotga qarab: qariyapmanmi?! Tavba…,- deb hayron qolib yashayapman. Umuman olganda hayot juda qiziqdek. Ammo oʻzim tomonimdan oʻrganilmagan qanchadan-qancha meni qiziqtiradigan mavzular borki, oxiriga yetib borolmasligim, vaqt chegaralanganligi, hamma narsaga qiziqaverish gʻalatidek tuyilib qolaveryapti. Yana kim biladi deysiz!? Oxirgi gapim bir narsa aniq (IMHO): bizni oʻrab turgan tevarak atrofdagi jismlar va yuragimizdagi hislar — biz uchun ham bevosita, ham bilvosita eng muhim boʻlishi kerak deb bilaman. @iammadeenaaa

Save your feelings for someone who cares.

Oila.

Aprel haqida: https://t.me/iammadeenaaa/14