پند تاریخ (یوسفی اشکوری)

دوپینگ موقت دولت رئیسی اشاره: این متن در مرداد سال 1400 نوشته و در تلگرام ام منتشر شده است. اکنون که دولت رئیسی به هر دلیل پایان یافته آن را عینا بازنشر می کنم. از آغاز انتصاب ابراهیم رئیسی (یکی از اعضای گروه مرگ در سال 67) به ریاست جمهوری، همواره این پرسش مطرح بوده که ایشان با به تعبیری ابربحران های جاری چه خواهد کرد؟ اکنون که او رسما کار خود را آغاز کرده، این پرسش جدی تر از پیش مطرح است. خود او نیز مراسم تنفیذ، از برنامه های دراز مدت و اقدامات فوری برای مهار بحران ها و کاهش مشکلات حاد مردم یاد کرده که به زودی اجرایی خواهد شد. من هم به اقتفای آقای رئیسی پاسخ را به دو گروه تقسیم می کنم. پاسخ بلند مدت و کوتاه مدت. به گمانم موفقیت برنامه های بلندمدت و حتی میان مدت (مثلا در سه سال آینده) کاملا منفی است. هرچند برخی بر این گمانند که یک دست شدن حاکمیت اصولگرا به دلایلی در نظر معقول زمینه های کاهش مشکلات جامعه و مردم فراهم شود ولی من چنین گمانی ندارم و آن را چندان محتمل نمی دانم. زیرا قراین مختلف و تجارب چهل ساله نشان می دهد که چنین نخواهد شد. مشکل اساسی در ساختار حقوقی قانون اساسی و بعد در نوع تفکر و اعمال سیاست های بالادستی است که عملا قوای سه گانه حاکم را بلاموضوع و حداقل کم اثر می کند که کرده است. از باب فرض محال، فرضا آقای رئیسی هم دارای برنامه باشد و هم توان لازم را برای اعمال سیاست های خود داشته باشد، باز در عمل نخواهد توانست کاری بکند. این غیب گویی و یا سیاه نمایی نیست، ساختار حقوقی و حقیقی نظام ولایی چنین اقتضا می کند. حداقل آن است که در رهبری رهبر کنونی چیزی تغییر نخواهد کرد و از این رو آش همین آش، کاسه هم همین کاسه است. البته مگر این که معجزه ای رخ دهد که حسابش جداست! اما، جدای از مشکلات بنیادین دیگر از جمله بحران آب و سیاست خارجی، در کوتاه مدت به گمانم دولت رئیسی به طور نسبی موفق خواهد شد تا اندکی از فشار اقتصادی و وضعیت بحرانی معیشتی فرودستان بکاهد. آنچه مرا به این نتیجه گیری می رساند، تجربه دوران شهرداری محمود احمدی نژاد در هجده سال قبل است. تا آنجا که من اطلاع دارم، چند ماه پس از آن که احمدی نژاد شهردار تهران شد، آقای خامنه ای و بیت ایشان او را «کشف» کرده و تشخیص دادند که چنین آدمی می تواند همان «آدم» مطلوب رهبری و ولایتمداران باشد. از آنجا که او پس از کسانی چون کرباسچی و الویری و مدنی شهردار شده بود و این هر سه آدم مطلوب رهبری نبودند، این گونه تشخیص داده شد که، به هر قیمتی که شده، احمدی نژاد در کار خود موفق شود تا موفقیت او به حساب اصولگرایان ثبت شود. شاید هم در همان زمان آقای خامنه ای احمدی نژاد را برای ریاست جمهوری آینده در نظر گرفته بود. خدا عالم است! با توجه به این ملاحظات بوده است که به فرمان رهبری، اولا اختلافات درونی در نوع مدیریت شهری (از جمله اختلاف سپاه و شهرداری در مورد مصوبه خروج پادگان های نظامی از داخل تهران) به طور نسبی کاهش پیدا کرد و ثانیا تمامی امکانات مادی و مالی به سود شهردار ولایی بسیج و تجمیع شد تا او بتواند اقداماتی برای جلب رضایت مردم بکند. هرچند احمدی نژاد، که سوراخ دعا را پیدا کرده بود، این امکانات را بیش از همه به هیئت های مذهبی و مداحان بخشید و همان ها بودند که پس از دو سال در برکشیدنش به ریاست جمهوری و حمایت از او حداقل تا سال آخر ریاست جمهوری اش، نقش تعیین کننده ای ایفا کردند. حال به احتمال زیاد نیز چنان خواهد شد. از آنجا که ریاست جمهوری رئیسی و دولت ولایی او برای ولایتمداران و شخص ولی کاملا حیثیتی است و می دانند که ناکامی این دولت دست ساز و در هماهنگی قوای حاکم شکستی تلخ برای آنان و به معنای یأس مطلق مردم (حتی وفاداران به نظام) خواهد بود، تمامی امکانات مادی (از جمله نهادهای اقتصادی تحت امر رهبری و نیز امکانات فراوان سپاه) بسیج و تجمیع خواهند شد تا دولت ولایی دوپینگ کرده و به طور موقت هم شده اندکی از فشارهایی معیشتی مردم بکاهد. اما آیا چنین خواهد شد؟ آینده نشان خواهد داد. در هرحال من به سهم خود از هر اندازه و به هر دلیل از کاهش رنج مردم استقبال کرده و خوشحال خواهم شد. چهارشنبه 13 مرداد 400 بازنشر 15 خرداد 1403 #یوسفی_اشکوری #اجتماعی_سیاسی

مقاله‌ی ارزیابی مجدد احادیث اسلامی، نوشته‌ی یوزف شاخت، ترجمه‌ی محمدحسن محمدی مظفر. فارغ از چند مسئله‌ی روش‌شناختی، آیا شاخت دقیقا همین چارچوب را می‌تواند در مورد احادیثِ صرفا شیعی اعمال کند؟ نمی‌دانم.

🎥 اردن آزادی فلسطین 🇵🇸💔 و رهایی 🇵🇸💔 غزه از جنایات جنگی و تروریسم و نسل کشی اسرائیل چنین جمعیت هایی را گرد می آورند. #سی_و_شش_هزار_و_چهارصد_کشته #کشتار_پانزده_هزار_کودک #کشتار_یازده_هزار_زن #هشتاد_و_دو_هزار_و_ششصد_زخمی #هشت_هزار_نفر_زیر_آوارها #جنایات_جنگی_اسرائیل #نسل_کشی_اسرائیل #دولت_آپارتاید_اسرائیل #غزه #فلسطین #اشغالگری https://t.me/ganji_akbar

احمدی‌نژاد تجسم همه چیزهایی است که از این ملت گرفته شد. خنده‌ی احمدی‌نژاد، پوزخند به رویاهای این مردم است. توهم او به همان اندازه بزرگ است که اندوه کسانی که این خاک را سربلند می‌خواستند اما زخم به جانشان زد. احمدی‌نژاد عفونتِ زخمِ کماکان بازِ یک ملت است. #فرهیختگان راهی به رهایی

🔬تاریخ اندیشه‌ها: یهودستیزی و صهیونیسم به روایت اریک هابسبام ایده‌ی صهیونیسم در آغاز ایده‌ای مسیحی بود و پاسخ یا راه‌حلی برای یهودستیزی رادیکال مندرج در جریان‌های مسیحیت پروتستان به شمار می‌رفت. چنان‌که مورخان بزرگ اروپایی مانند اریک هابسبام (2012-1917) ـ که از قضا یهودی هم بود ـ گفته‌اند، ایده‌ی وجود یک سرزمین و دولت مذهبی یا قومی برای یهودیان، بیش از آنکه ایده‌ای باستانی و اصیل باشد، نظرگاهی ابداعی بود. پدیده‌ای که هابسبام آن را ذیل مفهوم "اختراع سنت"[1] صورت‌بندی می‌کرد. این ایده بعدا برای تکوین و تثبیت، سویه‌های آخرالزمانی هم پیدا کرد:

تردیدی وجود ندارد که پیش از پایان قرن نوزدهم اسطوره تاریخی رانده شدن از فلسطین و رؤیای بازگشت برنامه سیاسی تلقی نمی شد. در واقع این اسطوره مستقل از سرنوشت تاریخی قوم یهود شکل گرفت. طی قرنها، بازگشت به اسرائیل هدفی مشخص به شمار نمی آمد، چون یهودیان به بازگشت به اسرائیل پیش از ظهور منجی‌ای که می‌پنداشتند و هنوز می‌پندارند نیامده است فکر نمی کردند. فقط در سال ۱۹۶۷ بود که برای اولین بار در دین یهود گرایش به پذیرش دولت اسرائیل پدیدار شد. پیروزیهای پی در پی طی جنگهای شش روزه از این نظر معجزه آفرین بود و باعث شکل گیری تصور ورود به دوره ظهور منجی شد. در واقع تصادف تاریخی به سنت دینی اجازه قبول چیزی را داد که تا آن زمان به کلی مطرود بود[2].

بنابراین تبارشناسی آرمان صهیونیسم سیاسی نشان می‌دهد که نمی‌توان آن را معادل آیین یا قوم یهود دانست. در واقع آرمان اسراییلِ بزرگ حاصل برون‌سپاری مسأله‌ی یهود از جانب کانون‌های مهم یهودستیزی در اروپای شرقی و غربی بود تا جایی که خود هابسبام اشاره می‌کند که بنیانگذار واقعی دولت اسراییل را نه کسانی چون هرتزل و وایزمان، بلکه باید صهیونیست‌های مارکسیستِ متأثر از شوروی دانست[3]. با این توضیحات روشن است که برابرانگاری ضدیت با صهیونیسم سیاسی ـ و نه حتی لزوما صهیونیسم فرهنگی ـ و یهودستیزی، بیشتر شکلی از پروپاگاندا و تبلیغات سیاسی است تا حقیقتی تاریخی و فکری و فلسفی. هابسبام البته خود از همین منظر انتقادی به پروژه‌ی صهیونیسم سیاسی می‌نگریست. او دولت اسراییل را بزرگ‌ترین عامل اخلال در منطقه‌ی خاورمیانه در دوران جنگ سرد می‌دانست[4]. هابسبام در مصاحبه‌ی مورخ 22سپتامبر 2002 با نشریه‌ی انگلیسی " The Observer" این تفاوت را به نحو بهتری تبیین می‌کند:

من یک یهودی هستم اما یهودی‌بودن مستلزم حمایت از صهیونیسم یا حتی بخشی از سیاست‌هایی که هم‌اکنون دولت اسراییل پیگیری می‌کند نیست؛ سیاست‌هایی که مصیبت‌بار و شر هستند. اینها سیاست‌هایی هستند که منطقا به پاکسازی قومی نواحی اشغالی منجر می‌شوند... من به شدت هوادار این دیدگاه هستم که یهودیان باید بگویند که می‌شود یهودی بود و از اسراییل حمایت نکرد. من می‌دانم که آیزایا برلین [که از هواداران میانه‌روی صهیونیسم سیاسی بود] نیز درباره‌ی مسیری که اسراییل زیر نظر حزب لیکود می‌پیماید ناامید بود[5].

ــــــــــــ ارجاعات: [1]. The Invention of Tradition [2]. اریک هابسبام، جهان در آستانه‌ی قرن21، ص37، ترجمه ناهید فروغان، نشر قطره، 1382. [3]. “What made Israel was not Herzl or Weizmann, but (Russian-inspired) labour Zionism” (Hobsbawm, The Age of Empire: 1875-1914, p. 162, Vintage, 1989). [4]. “The main force of disruption was Israel…” (Hobsbawm, The Age of Extremes: 1914-1991, p. 359, Little Brown and Company, 1995) [5]. https://wsarch.ucr.edu/wsnmail/2002/msg01087.html عدنان فلّاحی #فرهیختگان راهی به رهایی

#یوسفی_اشکوری #اجتماعی_تاریخی

ادامه جنبش سبز؛ حرکت از این بیش شتابان کنیم! 5 امروز سه دانشجوی ایرانی مقیم ایتالیا به دیدن من آمدند و ناهار را مهمان من بودند. یکی از آن ها آقای خسروی بود که چندی پیش با ایشان آشنا شده بودم و دو تن دیگر در میلان زندگی می کنند. نامشان را اکنون هنگام نگارش فراموش کرده ام. سخنان در بارة مسائل جاری ایران و آینده جنبش شد. اینان از دانشجویان فعال جنبش بودند و مچ بند سبز داشتند و گزارشی نیز از مجموع فعالیتهایشان دادند که جالب بود. به نظر می رسد این جوانان با این اندازه درک و شعور و شور و تلاش موفق خواهند شد. 6 دیشب آقای محمد برقعی از واشنگتن تماس گرفت و پیشنهاد داد که در سالروز مرگ بازرگان (30 دی) در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا در یک روز مراسمی به این مناسبت برگزار شود تا در این روز دربارة «اخلاق و سیاست» صحبت شود و این برنامه ها و نیز مقالات مختلف در این زمینه در رسانه ها منتشر شود. انگیزه را نیز ایشان چنین گفت: در تاریخ ایران تا این اندازه بین سیاست و اخلاق فاصله نیفتاده و هرگز سیاستمداران و حاکمان تا این اندازه بی اخلاق نبوده اند. از سوی دیگر بازرگان در میان سیاستمداران معاصر به سیاستمدار اخلاقگرا شهره است. از این رو به مناسبت سالروز بازرگان با برگزاری این مراسم ها یک موج فرهنگی برای تقویت خلاق و سیاست راه می افتد و این کمکی به جنبش نیز هست. ایشان از من خواست در ایتالیا برای انجام این مراسم ها کاری بکنم. من نیز ضمن تأیید این پیشنهاد قبول دادم که همکاری بکنم. تا کنون با آقای دیوان بیگی در فلورانس و علی ایزدی در رم صحبت کرده ام. ببنیم به کجا خواهیم رسید. 7 خانم کتایون امیرپور از آلمان خبر داد که کتاب ایشان در مورد نواندیشان مسلمان ایران به زبان آلمانی اخیرا منتشر شده و در نمایشگاه فرانکفورت عرضه شده است. در این کتاب، که در سلسله کتابهایی دربارة نواندیشان جهان اسلام است و به سفارش یک انتشاراتی معتبر در آلمان منتشر می شود، دو مقاله از من و چند مقاله از شبستری و کدیور همراه با زندگی نامه ها و برخی توضیحات در 180 صفحه آمده است. قرار شده است چند جلد برای من بفرستند. 8 از هفته پیش گفته می شود که صد نفر از نمایندگان مجلس با امضای نامه ای به قوه قضائیه از موسوی شکایت کرده اند. اما بارها نمایندگان اصولگرای مجلس یا اساسا آن را انکار کرده اند و یا اظهار بی اطلاعی. اما در عین حال به رغم اصرار بسیاری از خبرنگاران و یا دیگران مدعیان چنین نامه ای از افشای امضای افراد خودداری کرده اند. گفته می شود افراد امضا کننده حدود بیست و بیست و پنج نفر بیشتر نیستند که همان افراطیون حامی احمدی نژادند. از سوی دیگر دادستان تهران نیز از آن اظهار بی اطلاعی کرده و گفته است که چنین شکایتی به دادستانی ارجاع نشده است. به نظر می رسد جناح معتدلتر و مخالف احمدی نژاد تلاش می کند به شکلی این اقدام را خنثی کند. نیز گفته شده است که این اقدام پس از سخنان ویدئویی موسوی در هفته پیش صورت گرفته است. 9 دیروز در دانشگاه آزاد واحد جنوب تهران تظاهرات گسترده دانشجویان (به روایتی بیش از 1500 نفر) انجام شد. در عکس ها و فیلم ویدئویی منتشر شده تمام صحن دانشگاه و حتی پله های ساختمان چند طبقه ان مملو از افراد است. جالب است که در اطلاعیه آن در آغاز آمده است: «حرکت از این بیش شتابان کنیم». با توجه به این که این مصرع در سیاسی ترین خواننده یعنی داریوش آمده است، استفاده از آن قابل تأمل است. 10 شیخ حمید رسایی یکی از حامیان افراطی احمدی نژاد در دانشگاه اهواز نتوانست سخنرانی بکند. دانشجویان سبزپوش او را با شعارهای مرگ بر دیکتاتور و دولت کودتا، استعفا، استعفا و دروغگو، دروغگو، بدرقه کردند. 11 دو روز پیش در دو انفجار در بغداد 156 کشته و بیش از 500 مجروح بر جای نهاد. 12 کارکنان کارخانه لوله سازی اهواز (کارخانه چدن سازی) در اعتراض به تعویق حقوق خود در طول ده ماه دست به اعتراض زدند که البته چند روز ادامه داشت و بالاخره با دستگیری 50 نفر از معترضان تمام شد. جالب است که در یک فیلم ویدئویی اینان شعار می دادند: نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران. 13 بالاخره پس از مدتی کشمکش در افغانستان انتخابات به مرحله دوم کشیده شد و دولت کرزی رسما پذیرفت در انتخابات تقلب گسترده صورت گرفته است. قابل ذکر این که احمدی نژاد اولین کسی بود که پس از اعلام برنده شدن کرزی به او تبریک گفته بود. در مقابل کرزی هم از اولین کسانی بود که به احمدی نژاد تبریک گفته بود. بالاخره هرچه باشد متقلبین هوای هم را دارند! ادامه یادداشت قسمت یکصدو شصت و هفتم جمعه 11 خرداد 1403

✅همراه با آزادگان جهان در کنار مردم فلسطین ایستاده ام ✍️ زهرا رهنورد به‌نام خدا صهیونیسم و نتانیاهو در ادامه نسل‌کشی ملت فلسطین و در جلوی چشم جهانیان، آوارگان پناهنده در رفح را، از زنان و کودکان تا سایر غیرنظامیان، به آتش و خون کشید. مصیبت آنقدر سنگین است که جنایتکاری چون نتانیاهو که دستش تا مرفق به خون آغشته است به تراژیک بودن این جنایت اقرار می‌کند. من با دریغ و افسوس همراه با آزادگان جهان و اعتراض سراسری دانشگاهیان در کنار مردم فلسطین ایستاده‌ام و خواهان پایان دادن به این نسل‌کشی و تشکیل دولتی مستقل برای فلسطین‌ام تا این مردم مستعد و خلاق، با امنیت و آرامش و شادی به رشد و توسعه و شکوفایی دست یابند. @kafaeealirezaa

نمایشگاه مطبوعات تهران در تسخیر حامیان جنبش سبز سه شنبه 5 آبان 88 / 26 اکتبر 2009 1 نمایشگاه مطبوعات تمام شد اما این نمایشکاه به نمایشگاه سبزها برای اعتراض به دولت کودتا و مستبدان بود. طبق گزارشات در تمام روزها حامیان جنبش سبز به صورت فعال در نمایشگاه حضور داشتند. اینان از طریق نشانه های سبز و نیز شعارها و نوشتن مطالبی در دفترهای مطبوعات دولتی و متمایل به جنبش سبز به انتقاد از اولی و تشویق دومی، حضور سبز خود را نشان دادند و به هر حال خواب راحت را از چشم دولتی ها ربودند.آمدن کروبی و بهشتی و برخوردهایی با آنان برد تبلیغاتی سبزها را بیشتر و جهانی کرد. کار به جایی رسید که حتی احمدی نژاد جرأت نکرد که پایش را به نمایشگاه بگذارد و این از موفقیت این تحرک حکایت می کند. گفتنی است که میرحسین را از دم درب نگذاشتند وارد محوطه نمایشگاه بشود. اما مشاور ارشدش سید علیرضا بهشتی با نمایشگاه آمد و حامیان جنبش از وی به گرمی استقبال کردند. اما در نقابل حامیان دولت بر ضد وی شعار دادند و او را «سید آمریکایی» خواندند. نیز شعار «مرگ بر ضد ولایت فقیه» سر دادند. واقعا قابل تصور نبود که سی سال پس از انقلاب فرزند بهشتی سید آمریکایی لقب گیرد!! حتی گفته شده است که او مورد ضرب و شتم نیز قرار گرفته است. 2 کروبی دیروز از طریق یک گفتار ویدئویی کوتاه هم ماوقع نمایشگاه را گفت و هم از انگیزه های مهاجمان و هم از برنامه آینده خود گفت. او در مورد انگیزه مهاجمان گفت که اینان می خواهند ما را خانه نشین کنند و از این رو در مورد برنامه اش گفت من محکم ایستاده ام و پس از این با اعلام قبلی در تمام اجتماعات مانند عاشورا و 22 بهمن شرکت خواهم کرد. او گفت این روزها کسانی از ما می خواهند که توبه کنیم، توبه باید کسانی بکنند که نظام را منحرف کرده اند و کاری کرده اند که نه از اسلام چیزی باقی مانده و نه از جمهوریت نظام. البته ایشان تأکید کرد که همچنان به راه امام و انقلاب و قانون اساسی و نظام جمهوری وفادار است. به هرحال شجاعت ایشان در خور هر نوع تقدیر است. ببنیم تا کجا پیش می رود. 3 این روزها فشار بر زندانیان افزایش یافته و روشن نیست سرنوشت این ها در دست کیست. سخنان مسؤلان قضایی با واقعیت ها نمی خواند. مسلما اراده های فراقانونی پرنفوذی وجود دارد که مانع از انجام وعده های مکرر دادستان جدید تهران مبنی بر آزادی فلان زندانی و یا قرا ر ملاقات خانوداه ها با عزیزانشان می شود. شماری از زندانیان در روزهای اخیر بنا به دستور بازجو، بر خلاف دستورهای کتبی دادستان، ممنوع الملاقات شده اند. هنگامه شهیدی روزنامه نگار، که قرار بوده این روزها آزاد شود، اعلام کرده است که دست به اعتصاب غذا زده و به خانواده اش گفته که یا آزاد می شود و یا جنازه اش از زندان خارخ خواهد شد. پیمان عارف نیز دست به اعتصاب غذا زده است. با توجه به این تحولات است که امروز بیانیه ای منتشر شده است که خانواده های زندانیان اعلام کرده اند که دیگر اجازه نخواهند داد که از سکوت آن ها سوءاستفاده کنند. اینان گفته اند که روز ششم آبان را دست به اعتراض آرام خواهند زد (البته نگفته اند یا من متوجه نشدم در کجا)، اگر پاسخ مثبت نشنوند اعتصاب خواهند کرد و بعد هم اقدامات دیگر از جمله شکایت به مجامع بین المللی خواهند برد برنامه های بعدی ذا بعد خواهند گفت. نمی دانم این اقدام چقدر جدی است اما به هرحال تهاجم از ین سو نیز می تواند بازدارنده باشد و در نهایت هم می تواند بر اختلافات درونی اصولگرایان بیفزاید و هم به عقب نشینی آنان منجر شود و موفقیتی حاصل گردد. 4 هنوز ایران در مورد برنامه هستی اش تصمیم نگرفته و گفته است که تا چند روز آینده نظر نهایی خود را اعلام خواهد کرد. روشن بود که اینان شهامت مواجهه فعال و قدرتمندانه با غربیان را ندارند و هدف شان زمان خریدن است. البته گفته اند که رهبری با مذاکره با آمریکا مخالف است. اگر چنین باشد به نظر می رسد که خامنه ای در مقام خنثی کردن برنامه های احمدی نژاد برآمده است. چرا که روشن است که احمدی نژاد شدیدا دنبال گفتگو و ایجاد رابطه با آمریکا است. زیرا وی می خواهد از یک سو از فشار جهانی علیه دولت بی بنیادش بکاهد و از سوی دیگر می خواهد نشان دهد که در ایران او است که به عنوان رئیس جمهور مقتدر و مردمی تصمیم می گیرد و به هرحال ایشان از آغاز ریاست جمهوری اش بر آن بود تا افتخار ارتباط با آمریکا را به نام خود ثبت کند. حال به نظر می رسد خامنه ای به هر دلیل تصمیم گرفته است او را ناکام گذارد. تحولات آینده نشان می دهد که اصل خبر چه قدر درست بوده و این تحلیل نیز چه اندازه دقیق بوده است. یادداشت های روزانه – قسمت یکصدو شصت و هفتم