Қаракеңше маржан сөзлер

Азаплы сезим. автор Т.Қарлыбаев 16.04.2019 Қыз-жигитке дослық нəзик мəселе, От жүреклер түсиниўге жас еле, Бул түсиник үлкен жүкти жүклейди, Жыллар бойы егелетуғын тас еле. Дослықтыңда өз алдына салты бар, Сүйген көзди шеклейтуғын шəрти бар, Ышқы сөзин айталмаған ашықтың, Илажсыздан дос болғандай дəрти бар. Сүйгениңди жасырасаң дос болып, Ушрасыўға шығалмайсаң қос болып, Оның дəртли сезимлерин бөлисип, Билдирмеўге умтыласаң тас болып. Сезимиңди төгип салсаң болмай ма? Сонда жүрек қуўанышқа толмай ма? Бирақ егер ол сүймесе жойтасаң, Жойтпаў ушын тек дослықты ойлай ма?

GM UZAUTO motors заводына автор Т.Қарлыбаев 30.11.2021 жыл Кореядан келип салып сағаңды, Америка жаңалады жағаңды, Тас қақпасын дедик сениң тағаңды, Үмитлерди пуш қылдырған заводсаң. Бийттиң терисинен машының кийген, Қыйсайып, ойылар сәл жери тийген, Бамперди қопарып ийт қағып, күйген, Таксистлерден нәлет алған заводсаң. Аспанларға шығарып сен баҳаңды, Күлкиге салдырдың пүткил жәҳәнди, Күннен күнге түсиресең сапаңды, Конкурентсиз дәўран сүрген заводсаң. Алдыннан пул төлеп халық пақыры, Шашларын тик турып, кәл бас-тақыры, Алты ай өткерип келсе ақыры, Қуўандырып, той тойлатқан заводсаң. Көшербаев күйди, еңбегин етип, Даўа арзалары судларға жетип, Ең изинде мийнетлер заяға кетип, Судта да арқайын жеңген заводсаң. Билмедим қорғайсаң кимлердиң мәпин, Кимлерге қәтере айтылған гәпиң, Ийман берип, қайтар баҳаның пәтин, Десе кайта көтерген тирсек заводсаң. Шет еллерде бәсекеде қағылып, Бизикин ал деп жүр немис жалынып, Өнимлериң қур далада қалынып, Пәс баҳада өткермеген заводсаң. Ҳәр ким жыйнар үнимлеп, салып қасыққа, Айт сен өз халқыңның аўзы сасықпа? Сениң де дәўраның қурыр асықпа, Ўақытша шарлаған бийғам заводсаң. Ҳәзирше қалтаңды толтыр шәррийип, Күшим толы, ҳүкимлигим бар дейип, Өзбектиң машынын мақтап-мардыйып, Минип жүрер күнди көрер заводсаң.

Ҳайт байрамы, ийманлық байрамы болып, Белгилейди оны мүмин-мусылман. Алла жолына бәрше қурбанлық қылып, Несийбе зор болып, жүриниз аман.

Әўладыман Печенегтиң. Автор Т.Қарлыбаев 25.05.2024 жыл (Достымыз Жаңабай Анетеев "Мен Волгоградта жасап Қарақалпақпан десем миллетимди онша танымады, бирақ Печенегпен десем ҳәмме келип қолымды қысты" деп еди. Сол гәптен илҳәланым усы қосықты жаздым.) Ашкөз Кирдиң басын алған, Тумарисим саўлат салған, Массагеттен әўлад қалған, Ел жаўлаған Печенегпен. Әдеп жайлап Арал бойын, Суўсызлық кеп қылды ойын, Европаға бурып мойын, Жүрис қылған Печенегпен. Шарўа ушын жайлаў излеп, Ел аралап кетти дүзлеп, Жасыл-шөпли жерди гөзлеп, Көшип келген Печенегпен. Жаўынгерлер ат ойнатып, Князьларды сор қайнатып, Жаўлап алып, қол байлатып, Қул арттырған Печенегпен. Шабандозлар шаққан болып, Византийдиң гүли солып, Сол дәўир тарийхын шолып, Жазба қалған Печенегпен. Венгерлерди қуўып салып, Кәрўанлардан улпан алып, Төлегенлер аман қалып, Зир титреткен Печенегпен. Урыўларға елди бөлип, Кенегес, Қыпшақ, Манғыт болып, Жаўлаған соң шаңғыт болып, Ғайып болған Печенегпен. Жаўда қалған азалады, Қызын алып мазалады, Солай қанды тазалады, Қанды қоспас Печенегпен. Рус елине сүйеў турып, Гез келгенде кеўли жылып, Қызын берип күйеў қылып, Киев қылған Печенегпен. Жеңилип жаслап көзлерди, Тарийхта қалдырып сөзлерди, Черный клобук болып өзгерди, Ата болған Печенегпен. Қара бөрик кийип алып, Түрли жаўға тыйым салып, Сақшы болып, садық қалып, Алданған сол Печенегпен. Келиспей келисим сәўбети, Биразға қашты ма әўмети? Жеңилиске келип нәўбети, Бөлекленген Печенегпен. Қайда қалды жан Ноғайым? Кавказ бетте Қарашайым, Тулпар туяқ басқан тайын, Умытпаған Печенегпен. Шабылыў нәўбет бизге келди, Ардақлап алып туўған жерди, Кыйналып жырлап посқан елди, Артыма қайтқан Печенегпен. Тарийхта жүйриктей пәт алған, Келген-ғой тәғдири қаталдан, Қарақалпақ деген ат алған, Әўладыман Печенегтиң.

Рим. Италия. Миллий қарақалпақ кийиминдеги, гөззалығы менен дүнья жүзин таң қалдырып, халық - аралық көргизбениң дурданасы болған қарақалпақ келиншеги фотосы ! Қарақалпақстан - дүнья сени танысын !!! Каналға ағза болыў: @hoja_uz

Ақылласқан сиңлиме.            (--Куйеўимниң сөйлесип  жүрген нашары бар қусайды , Не қылсам екен, ақыл бер ,әжапа) Мениң де ақылым ағып турған жоқ, Өйт, бүйт дей бериў де жағып турған жоқ, Жездеңе де өзим мыйық тартпасам, Күнде жолыма шам жағып турған жоқ. Патийҳа бер дейсең тилейин ҳақтан, Жай қәне сиңлижан қолыңды шаққан, Тап усыннан артық қандай тилек  бар?! Буны дуўам деп бил мойныңа таққан. -Тулпарың қазықтан жибин узбегей, Қолында не барын саған гизнегей, Отағасың от басында отырып, Аспандағы айға көзин сүзбегей... Усыннан артық тап тилек болама? Табанлы болмаса тирек бола ма?! Тили басқа, шын кеўилден суймесе, Дурсилдеген менен журек бола ма?! Жолдан тапқан жолда қалып кетеди  ..., Жоллар ойлы бәлент, кәрўан өтеди, Нағыз сәрўан көшти жолда жоғалтпай, Күлки болмай дәрбент жолға  жетеди. Жаман сөздиң үни өшсин қаўызда, Таңлайыңнан шықпай турып баўызла, Ойлы жерде сен де бирге қыйқыўлас, Алма келип түсе бермес аўызға. Енеңниң де кеўлин өзиң табасаң, Өзиң киймей ,бийкешиңе жабасаң, Қәйин апаң гийне қылмай  не қылар?!. Қыдырып келгенде  улды сабасаң... Болмаса болмасын  зәрре жазығың, Узақлардан аңсапты ғой  азығын, Сәл азырақ шашқа қыраў түскен соң, Қыр айланып табар пириң қазығын. Күндиз-- түни  сылаў майын жағасаң, Бай  да балаң, кеўлин әстен  бағасаң, Шаңарақтың ""мухаддеслик"" орденин, Өзиңе шырағым, өзиң тағасаң. Гулистан Даулетова. 3 июнь 2024 жыл.