بهمنی قاجار

آگهی ترحیم خانواده شادروان دکتر محمود مصدق از خاطر دلها نرود یاد تو هرگز ای آنکه به نیکی همه جا ورد زبانی با اندوه فراوان درگذشت پدری دلسوز و همسری مهربان شادروان مرحوم مغفور دکتر محمود مصدق را به اطلاع عموم می رسانیم . حضور شما عزیزان در روز جمعه ۱۶ شهریور ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۸ الی ۱۹/۱۵ در مسجد جامع شهرک غرب به نشانی : شهرک غرب، میدان صنعت ، ابتدای بلوار فرحزادی ، نبش حسن سیف ، موجب تسلی خاطر بازماندگان است . از طرف همسر و فرزندان https://t.me/bahmanighajar

به نام یزدان نیکی دهش اطلاعیه‌ی هیات امنای مقبره‌ی دکتر محمد مصدق (احمدآباد) با تاسف و دریغ دکتر محمود مصدق به دیار باقی شتافت. (دوشنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۳) هر از گاه در گذر زمان، در گذر بی‌صدای ثانیه‌ها جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می‌دهد که آغازی بی‌پایان را می‌سراید. با اندوه فراوان درگذشت نوه‌ی محترم دکتر محمد مصدق بزرگ‌مرد نامیرای تاریخ معاصر دکتر محمود مصدق از پزشکان عالیقدر را به آگاهی مردم شرافتمند ایران می‌رساند. این ضایعه‌ی دردناک را به خانواده‌ی محترم، یاران و هم‌اندیشان دل‌آرامی و تسلیت می‌گوییم. مراسم ختم شادروان روز جمعه ۱۶ شهریورماه ساعت ۱۸ الی ۱۹.۳۰  در مسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود. هیات امنای مقبره‌ی دکتر مصدق: دکتر فریدون سحابی،‌ دکتر ابوالقاسم فروزان، محمد محمدی اردهالی،‌ مهندس حسین شاه‌اویسی،‌ دکتر رضا گلنراقی، دکتر حسین مجتهدی، دکتر ابراهیم احدی، مهندس بامداد ارفع‌زاده، محمودرضا شاه‌حسینی

دکتر محمود مصدق پزشکی حاذق، انسانی والا، و نوه شادروان دکتر محمد مصدق زعیم عالیقدر ملت ایران و پیشوای نهضت ملی از میانمان رفت، این ضایعه را به خاندان ارجمند مصدق ، جناب آقای دکتر علی مصدق فرزند و نورچشم عزیز آن زنده یاد و همه بستگان و دوستداران ایشان و علاقه مندان مصدق کبیر ، تسلیت عرض کرده و برای آن مرحوم آرامش روح و روان از خداوند بزرگ مسألت می نمایم . https://t.me/bahmanighajar

هزینه های کاتوزیان بودن یادداشتی به مناسبت دهمین سالگرد درگذشت استاد دکتر ناصر کاتوزیان چند روز پیش دیدم در یکی از صفحات اینستاگرام، به روشی که اکنون متداول شده به شدیدترین و می توان گفت ناجوانمردانه ترین شکلی به دکتر ناصر کاتوزیان حمله شده بود که کاتوزیان پیش نویس قانون اساسی را نوشته است و... ،نکته قابل تاسف این است که در زمان ما که عصر منفعت طلبی و مصلحت جویی و گذشت از اصول و آرمان ها برای منافع زودگذر است ، کسانی به خود این جرات را می دهند که امثال کاتوزیان را نقد کنند ، کاتوزیان اگر با انقلاب پنجاه و هفت ولو با مشارکت در نگارش پیش نویس قانون اساسی پس از انقلاب ، همراهی کرد ،بعدها نیز این دل و جرات و شجاعت را داشت که در برابر تعدی به حقوق و آزادی های مردم وشان دانشگاه، بایستد، او با استعفا از ریاست دانشکده حقوق دانشگاه تهران در زمان انقلاب فرهنگی و بعد با اعتراض به لایحه قصاص ، هزینه های سنگینی هم چون ؛ اخراج از دانشگاه را تحمل کرد ، در ایران ماند ، نه به خارج رفت و نه در داخل از اصول خود دست کشید، سال ها از تدریس در دانشگاه و درآمد حداقلی محروم شد و در عین این که بر فراز قله علم و دانش قرار داشت ، سالها رنج و محرومیت و سختی را تحمل کرد ، اگر می خواهید به امثال کاتوزیان ها انتقاد کنید ، نخست ببینید شهامت و شجاعت اخلاقی و تقوا سیاسی واعتقادی مانند او را دارید یا خیر ، برای حسن ختام ، متن استعفای دکتر کاتوزیان از ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران را تقدیم می کنم مدیریت محترم دانشگاه تهران بدین وسیله استعفای خود را از سرپرستی دانشکده حقوق و علوم سیاسی اعلام میکنم و برای رفع هرگونه شبهه ای دلایل این کناره گیری را توضیح می دهم. ۱ - با وضعی که در دانشگاه پیش آمده است، توان اداره دانشکده را در خورد نمیبینم و به ناچار، امانتی را که مدتی کوتاه در اختیار داشتم به اهل آن می سپارم؛ وانگهی، انصاف نیست که پیامدهای تصمیمی را که خود در گرفتن و اجرای آن دخالتی نداشته ام و از توجیه آن عاجزم بر دوش بگیرم. ۲- حرمت دانشگاه میراث گرانبهایی است که همه دانشگاهیان باید پاسدار آن باشند. این استعفا به نشانه اعتراض به نقض این حرمت است؛ زیرا تغییر بنیادی نظام آموزشی و انقلاب فرهنگی هیچ ملازمه ای با اهانت به استادان و اشغال دانشگاه ها و روبه رو قرار دادن جوانان و کشاندن مردم به دانشگاه و ضرب و شتم دانشجویان نداشت. ٣ - حفظ این اتهام که نظام حاکم بر دانشگاه در مسیر منافع امپریالیسم است، بر دوش من سنگینی می کند و احساس می کنم که باید از مقام اداری کناره گیری کنم با احترام دکتر ناصر کاتوزیان چهارشنبه سوم اردیبهشت ماه https://t.me/bahmanighajar

سرمایه گذاری ایرانیان خارج از کشور ‏می خواهید ایرانیان خارج از کشور در داخل ایران سرمایه گذاری کنند، یک فرمول ساده دارد،بسیاری از ایرانیان خارج از کشور هستند که باوجود این که حکم برائت آنان از کلیه اتهامات صادر شده است،اموالشان به بهانه هایی مانند خمس وسرپرستی مصادره و یا پرداخت معادل های ناچیز و غیر واقعی به آنان پیشنهادشده است ، حداقل آن بخش از سرمایه های ایرانیان خارج از کشور که به عناوینی مصادره کردید و بعدا حکم برائت آنان صادر شده ولی به بهانه اخذ سرپرستی و خمس به آنان پس ندادید را مسترد نمایید،کسی که حکم برائت گرفته چرا باید مالش را ازدست بدهد؟خود من به تنهایی سه موکل دارم که به این عناوین اموالشان ازدست رفته است،یک بانوی محترم و بیگناه زرتشتی که هیج سابقه سویی ندارد،یک پزشک که ازبنیانگذاران اورژانس کشور بوده وهیچ سمت دولتی هم در قبل از انقلاب نداشته واموالش موروثی بوده ویک فرد خیلی عادی و محترم که هیج سمت دولتی نداشته، پیشنهاد می کنم یک هیات ویژه قضایی برای رسیدگی به کلیه مصادره ها تشکیل و حداقل اموال افرادی که حکم برائت در مورد آنان صادر شده ، پس از بررسی و احراز به آنان مسترد گردد چنین اقدامی،اعتمادبی نظیری در ایرانیان خارج از کشور ایجاد می کند در گام بعدی هم به پرونده های سایرین رسیدگی شود، ‏یک نفر مثل حسن شماعی زاده چرا باید خانه اش را از دست بدهد ؟ اموال این ها را پس بدهید ، میلیون ها ایرانی بدون اعتنا به بیگانگان و اپوزیسیون ، اموال خود را برای سرمایه گذاری به وطن شان می‌آورند. اما تا اعتماد و اطمینان نیست کسی سرمایه گذاری نمی کند . https://t.me/bahmanighajar

یاد و خاطره شهدای سوم شهریور ۱۳۲۰، شهدای مقاومت در برابر تجاوز مشترک شوروی و امریکا و‌انگلیس ، گرامی باد . به این مناسبت شعری از شادروان استاد مسرور سخنیار درباره شهید بایندر نماد شهدای سوم شهریور تقدیم همراهان عزیز می نمایم : کیست یاران، خفته در دامان بهمن‌شیر این‌جا خفته در خاکِ سیه با چکمه و شمشیر این‌جا از چه هر کس پا گذارد می‌شود دلگیر این‌جا بهمن این‌جا، اردشیر این‌جا، نژاد شیر این‌جا ناخدا بایندر است این تنِ مشبّک، جامه‌ی گلگون خون ایرانی است آری گشته با این خاک، معجون ناخدای ماست پس کو کشتی دریاگذارش سازمان نوجوانش، نوجوانان دیارش غرقه کرد اما به‌خونِ خویش خصمِ نابکارش می‌زند موج خروشان بوسه هر دم بر مزارش بوسه‌های ماست این امواج لب بر لب نهاده بهر دیدار مزارش پشت بر پشت ایستاده ناخدای ما چرا افتاده این‌سان بر کرانه دست از سکان کشیده، مستِ خوابِ جاودانه رستم است این‌جا شده تیرِ خیانت را نشانه یا که بهرام است این، گم کرده این‌جا تازیانه گور سربازِ وطن پامال کینِ دشمن است این شعله‌ی یزدان، فسرده از دمِ اهریمن است این زد به‌عمرِ چند روزی، پشت پای بی‌نیازی با مسلسل چون سر زلفِ مسلسل کرد بازی گفت با پرچم چو کرد آن‌ را به‌خون خود نمازی ای درفش سرفرازان، بیش‌بادت سرفرازی آبت از خون می‌دهم تا جاودان بالنده باشی بر سر گُردان ایران، گوهری تابنده باشی خوش بخواب ای سر که زیر تاج عزّ و افتخاری شاد باش ای تن که در دامان میهن سوگواری از نژاد شیرگیران دیارت یادگاری گر چه اندر گوشه‌ای، بر گوشِ ایران گوشواری باش تا روزی پرستشگاه ایرانت ببینم لوحه‌ی جاوید ایوان دلیرانت ببینم https://t.me/bahmanighajar

یاد و خاطره شهدای سوم شهریور ۱۳۲۰، شهدای مقاومت در برابر تجاوز مشترک شوروی و امریکا و‌انگلیس ، گرامی باد . شعری از شادروان استاد مسرور سخنیار کیست یاران، خفته در دامان بهمن‌شیر این‌جا خفته در خاکِ سیه با چکمه و شمشیر این‌جا از چه هر کس پا گذارد می‌شود دلگیر این‌جا بهمن این‌جا، اردشیر این‌جا، نژاد شیر این‌جا ناخدا بایندر است این تنِ مشبّک، جامه‌ی گلگون خون ایرانی است آری گشته با این خاک، معجون ناخدای ماست پس کو کشتی دریاگذارش سازمان نوجوانش، نوجوانان دیارش غرقه کرد اما به‌خونِ خویش خصمِ نابکارش می‌زند موج خروشان بوسه هر دم بر مزارش بوسه‌های ماست این امواج لب بر لب نهاده بهر دیدار مزارش پشت بر پشت ایستاده ناخدای ما چرا افتاده این‌سان بر کرانه دست از سکان کشیده، مستِ خوابِ جاودانه رستم است این‌جا شده تیرِ خیانت را نشانه یا که بهرام است این، گم کرده این‌جا تازیانه گور سربازِ وطن پامال کینِ دشمن است این شعله‌ی یزدان، فسرده از دمِ اهریمن است این زد به‌عمرِ چند روزی، پشت پای بی‌نیازی با مسلسل چون سر زلفِ مسلسل کرد بازی گفت با پرچم چو کرد آن‌ را به‌خون خود نمازی ای درفش سرفرازان، بیش‌بادت سرفرازی آبت از خون می‌دهم تا جاودان بالنده باشی بر سر گُردان ایران، گوهری تابنده باشی خوش بخواب ای سر که زیر تاج عزّ و افتخاری شاد باش ای تن که در دامان میهن سوگواری از نژاد شیرگیران دیارت یادگاری گر چه اندر گوشه‌ای، بر گوشِ ایران گوشواری باش تا روزی پرستشگاه ایرانت ببینم لوحه‌ی جاوید ایوان دلیرانت ببینم https://t.me/bahmanighajar

بر مزار شهدای سوم شهریور ۱۳۲۰ در جلفا https://t.me/bahmanighajar

دادگاه ۲۸ مرداد از لحظه ای که خبر برگزاری دادگاه ۲۸ مرداد را شنیدم نگران شدم ، زیرا تاریخ و حقوق دو ساحت مهمی هستند که باید از هرگونه سیاست زدگی و سیاسی کاری به دور باشند ، افزون بر این خود سیاست وقتی در معنای کلان ملی آن و مترادف با حفظ مصالح و منافع ملی به کار می رود نیز باید از عوام زدگی و مصرف شدن برای تبلیغات و پروپاگاندا جدا و منفک باشد ، اما برگزاری دادگاه ۲۸ مرداد دقیقا یک اقدام صرفا تبلیغاتی در مورد مساله بسیار با اهمیت تاریخی با ابعاد مهم حقوقی و سیاسی است . از منظر حقوقی ، دولت ایران حق دارد ، ایالات متحده آمریکا و هر کشور دیگر را به سبب اعمال متخلفانه و نقض حقوق بین الملل نسبت به ایران و مردم ایران، وادار به پاسخگویی و قبول مسولیت نماید ، اما در مورد ۲۸ مرداد به دلیل این که وقوع آن پیش از انعقاد عهدنامه مودت ایران و آمریکا در سال ۱۹۵۵ بوده است ، مرجع صلاحیتداری برای رسیدگی به تخلفات آمریکا وجود نداشت ، به همین دلیل ، ایران به درستی دعوایی در این باره در دیوان بین المللی دادگستری مطرح نکرد و باوجود طرح دعاوی متعدد میان ایران و آمریکا پس از انقلاب اسلامی در دیوان لاهه ، درباره کودتای ۲۸ مرداد دعوایی در دیوان مطرح نگردیده است ، هم اکنون که با خروج آمریکا از عهدنامه مودت همان مبنای صلاحیتی سابق در سایر موارد نیز از میان رفته است ‌‌. دادگاه‌های ایران به طور کلی براساس اصل مصونیت در حقوق بین الملل حق و اجازه محاکمه یک دولت را ندارند، اما چون دادگاه‌های امریکایی این اصل حقوق بین الملل را مرتبا نقض کرده اند دادگاه‌های ایرانی نیز در مقام مقابله به مثل می توانند درباره آمریکا چنین اقدامی نمایند ، اما بحث اینجاست که فایده عملی چنین دادگاهی چیست؟ دادگاه‌های آمریکایی می توانند با محکوم کردن دولت ایران، اموال ایران در آمریکا را ضبط نمایند اما آمریکا که هم اکنون در ایران مالی ندارد که قابل ضبط کردن باشد، پس نتیجه عملی از حکم نهایی چنین دادگاهی حاصل نخواهد شد ، ولی این دادگاه و چنین محاکمه ای می تواند به معنای عدم پایبندی دولت ایران به اصل مصونیت تلقی شده و در نتیجه در دعاوی احتمالی بین ایران و سایر کشورها به زیان ما باشد، بنابراین فایده حقوقی چنین دادگاهی صفر است اما ضرر و زیان آن محتمل است ، از منظر تاریخی نیز ، مطرح کردن موضوع حساسی مانند ۲۸ مرداد در یک دادگاه فاقد تخصص تاریخی ، گره گشایی از ابعاد تاریخی کودتا نمی کند و فقط به کار پروپاگاندا و تبلیغات می آید ، سود ظاهری این دادگاه شاید عاید برگزار کنندگان آن شود اما سود بیشتر ، نصیب همان جریان پشت کودتا خواهد شد ، آمریکا ضرری نخواهد کرد ، بریتانیا منتفع می گردد چون با وجود این که یکی از بانیان کودتا است نامی از آن در دادگاه نیست ، پهلوی و سایر عوامل داخلی کودتا نیز از دادگاه منتفع می گردند ، در واقع سود اصلی به جیب آنان می رود که می گویند یا ایها الناس ، ای مردم نگاه کنید این ۲۸ مردادی که می گویند کودتا است همین است که این ها برایش دادگاه برگزار کردند و ادعای این ها سیاسی است چرا که به جنبه های حقوقی ۲۸ مرداد و حق شاه برای عزل نخست وزیر ورود نکردند ، در واقع این دادگاه با چنین وضعیتی یک قدم بزرگ به سود کسانی است که مدعی بودند ۲۸ مرداد کودتا نیست و حالا با مکتوم ماندن و عدم بررسی ادعاهای البته ناحق آنان در این دادگاه ، می توانند مظلوم نمایی کنند و ژست محق بگیرند . کودتای ننگین ۲۸ مرداد نه در دادگاه‌های این چنینی ، بلکه در دادگاه تاریخ و وجدان عمومی ملت ایران مورد محاکمه قرار گرفته و کلیه عوامل داخلی و خارجی آن محکوم شده اند، بیرون آوردن پرونده ۲۸ مرداد از دادگاه تاریخ اشتباه است و باید پرونده این کودتا در همان محکمه وجدان تاریخی هم چنان مفتوح بوده و به وسیله مورخان مستقل و بی طرف مورد محاکمه قرار بگیرد. https://t.me/bahmanighajar

اگر بخواهیم رابطه مصدق با شوروی را با رابطه محمدرضاشاه، رضاشاه ، فروغی ، رزم آرا و زاهدی با شوروی مقایسه کنیم ، متوجه می شویم که همگی اینان در مقاطع مختلف به شوروی باج های گران بها داده و یا وارد رابطه سرسپردگی با شوروی شدند، سلطنت رضاشاه با امتیازات بزرگ ارضی وی به شوروی و اهدای شیلات شمال به شوروی میسر شد ، سلطنت محمدرضاشاه پس از کودتا با بازپس دادن فیروزه به شوروی ممکن شد و زاهدی نیز در این راه همکار شاه بود، فروغی در تمام دوران وزارت خارجه و نخست وزیری اش در برابر شوروی هم‌مانند بریتانیا و حتی ترکیه، ‌مطیع محض بود و به دستور فروغی حتی با احداث کانال برای شوروی در منطقه مغان رود ارس موافقت شد ، اقدامی که به تصرف کیلومترها مربع خاک ایران به وسیله شوروی منجر شد ، رزم آرا هم که در برهه نخست وزیری و قبل از آن به صورت پنهانی به متحد مخفی حزب توده تبدیل شده بکو‌بود و اعضای اصلی حزب توده را از زندان فراری داد . همگی این افراد در برهه های گوناگون از همکاری با شوروی ابایی نداشتند چون ملی نبودند اما مصدق هیچ گاه و حتی به بهای سقوط خود حاضر به انحراف سیاست خارجی ایران به سمت مسکو نشد چون او یک ملی گرای واقعی و معتقد به استقلال و تمامیت ارضی ایران بود.