L'Étranger

The pain, The pleasure, The saint, The sinner, The sain, The mad, the madwoman. -The Devil's Bath 2024 Veronika Franz, Severin Fiala.

I Get It Now.

دارم خودم رو به نوشتن مجبور می‌کنم. امیدوارم نوشتن خودش رو به من مجبور کنه و ناز نکنه برام!

من می‌ایستم، تا اخرین بوسه‌ی آوارها بر تن زمین، تا زمانی که تفنگ ها می‌شکنند، تا آخرین نفس مرگ، همراه هر آتش و هر دودمان که به باد، به تاراج، به آماج می‌رود، من برای هر اشک که می‌ریزم ریسمانی به دستم می‌بندم، برای هر فریاد که سر می‌دهم زنجیری به پایم، و از پس شب‌های بلند، من می‌ایستم در حلقه‌ی ریسمان ها و زنجیرها، می‌سوزم، می‌پوسم، در انتظار آن روز که رفتن، رسیدن، سهم من باشد. پ.

تمام عمرم می‌خواستم آدم دیگه ایی باشم، می‌خواستم بهتر باشم، می‌خواستم بدونم چقدر باید راه برم تا به خونه برسم، چقدر بنویسم تا به معنای من برسم، می‌خندیدم تا نفس‌هام اونقدر بیرون بزنه که روحم رو بالا بیارم، گریه می‌کردم تا جایی که گوشتم آب بشه تا مزه اش رو زیر دندونم حس کنم، می‌دویدم تا اونجایی که استخوان هام بشکنن و خاک رو ببرن که از زخمی که ساختم دوباره رشد کنن، اینبار بهتر رشد کنن. اما هیچ‌وقت نرسیدم، هیچ‌گاه جوانه نزدم، هیچ‌گاه تو هیچ آغوشی من نشدم، فقط به رنگ دیگری درآمدم، فقط سوختم، فقط هدر رفتم، مثل آبی که جاری نشده با فرو رفتن توی چاله های تن خاک گندیده هدر رفتم، گندیدم، اونقدر ندویدم تا آخرش استخوان هام پوسیدن، اونقدر نخندیدم تااخرش روحم دفن شد، اونقدر اشک نریختم تا زمانی که گوشتم فاسد شد، تلخ شد، جسد شد. پ.

I am doomed to understand, To feel.

What a waste.

چطوری اون زمان به سادگی این‌ها می‌نوشتم؟ چطوری کلمات پشت سر هم ردیف می‌شدن تو مغزم؟

چطوری می‌نوشتم؟

و سرانجام نور به گور ما رسید. _ساوه، پنج تیر هزار و چهارصد و سه