Aut English Rezaei

🧳سفری فلسفی در دل طبیعت 📍سوادکوه مازندران، اقامتگاه جاجیم تراس 🗓۱۳ تا ۱۵ خردادماه 📌 درباره معنای زندگی [اصیل] 👤با حضور دکتر بیژن عبدالکریمی 🏕در تعطیلات پیش‌رو، یک سفر علمی منتظر ماست؛ سفری به قلب جنگل‌های بکر سوادکوه و اقامتگاهی در میانه ابرها که صورتمان را نوازش می‌کنند. 🖇در این سفر دو روزه، شما علاوه بر جنگل‌گردی، با افراد هم‌دغدغه آشنا خواهید شد و دور از چالش‌های شهر در چهار کارگاه آموزشی شرکت خواهید کرد. 🔻در این [گشت]، همراه با بیژن عبدالکریمی، فیلسوف و نویسنده شناخته‌شده کشورمان، تلاش می‌کنیم در دل طبیعت و از مسیر فلسفه، خاصه فلسفه اگزیستانسیال، درباره چالش قدیمی و تمام‌ناشدنی ذهن انسان یعنی معنای زندگی فکر کنیم. 💬البته قرار نیست مسیر بحث فقط فلسفی باشد؛ قرار است درباره تجربیات خود گفتگو کنیم، درباره معناهای زندگی هر کداممان حرف بزنیم و بعد از پایان سفر، ذهنی منظم درباره معنای زندگی یا عدم آن داشته باشیم. 📥برای کسب اطلاعات بیشتر و ثبت‌نام به لینک زیر مراجعه کنید: 🌐https://jivegi.school/products/jivegi-gasht-meaning ☎️شماره تماس پشتیبانی برای پاسخگویی به پرسش‌های شما: 📞۰۹۰۴۵۰۵۱۳۷۷ @jivegionline

🔻صداقت، دروغ، سیاست گرچه از منظر «اخلاق مطلق گرا» (که امانوئل کانت سخنگوی آن است)، دروغ گفتن به طور مطلق یک رذیلت است و هیچ شرایط و منافعی توجیه کننده دروغ نیست، از دیدگاه روانی_اجتماعی می‌توانیم دروغ‌ها را به دو دسته تقسیم کنیم:

گروه اول دروغ‌هایی هستند که ناشی از رانشگر (Driver) «دیگران را راضی کن» (Please others) هستند. از دیدگاه تحلیل رفتار متقابل (Transactional Analysis)  هر کدام از ما، در جریان تربیت «اوامر و مناهی» خاصی را از محیط دریافت می‌کنیم. این «امر و نهی‌ها» در سراسر زندگی، تعیین کنندهٔ تصمیمات ما هستند.

هنگامی که خانواده، آموزش و پرورش و رسانه دستور «دیگران را راضی کن» را در پیش‌نویس زندگی ما نوشته باشند، ما در سراسر عمر تلاش می‌کنیم «به هر قیمتی» دیگران را خوشنود کنیم. در نتیجه، هنگامی که حدس می‌زنیم گفتنِ حقیقت باعث رنجش خاطر دیگران شود، دروغ را جایگزین حقیقت می‌کنیم. بارها پیش آمده است که در پاسخ سؤالات «این لباس به من میاد؟» ، «این رنگ مو به من میاد؟» ، «از غذا راضی بودین؟ نمکش خوب بود؟ خوب جا افتاده بود؟» پاسخ داده ایم: «بله، کاملاً، خیلی!» در حالی که نه آن رنگ لباس و رنگ مو به دوستمان می آمده و نه این غذا طعم رضایت بخشی داشته است. خیلی اوقات خودِ سؤال کننده هم به جای شنیدن حقیقت تلخ، توقع دارد دروغ شیرین را بشنود! انگار که او از شما می خواهد که «لطفاً به من دروغ بگویید، خواهش می کنم!» گرچه او در سطح خودآگاه و آشکار (Explicit) از شما تقاضای دروغ نمی‌کند اما در سطح ناخودآگاه و تلویحی (implicit) از شما تمنّای دروغ می‌کند و زبان بدن (Body Language) و لحن کلام (Prosody) او پر از این التماس است: «عزیزم، مرا با دروغ شیرین نوازش کن.» کسانی که با گفتن چنین دروغ‌های شیرینی مخاطب خود را خوشنود می کنند، دچار دستورالعمل روانی «همه را خشنود کن» هستند. آن ها از این که دیگران را برنجانند، وحشت دارند. این نوع دروغ گفتن نه با طرّاحی قبلی صورت می‌گیرد و نه با قصد سوء استفاده از مخاطب، تنها تصمیمی است ناشی از آموزه‌های غلط تربیتی و ترس از رنجاندن دیگران. اما در مقابل چنین دروغ‌هایی دسته دوّمی از دروغ‌ها وجود دارند. دروغ‌هایی که طرّاحی شده‌اند و گویندهٔ آن‌ها، نه به قصد نوازش کردن مخاطب، بلکه به منظور فریب دادن و سوء استفاده از او، این دروغهای نظام‌مند را طراحی کرده است. در کتاب 1984، «جورج اورول» جامعه‌ای را ترسیم می‌کند که در آن وزارت خانه‌ای وجود دارد به نام وزارت حقيقت كه بر خلاف نامش، وظيفه‌اش پنهان كردن حقيقت و انتشار دروغ است! دروغ‌هایی که باعث فریب ملت و اقتدار و ثبات حکومت شوند. چنین دروغ‌هایی ریشه در «کیش قدرت» دارند، و مذهبی که محور آن حفظ قدرت است. جورج اورول در همان کتاب به «مرام نامه» سازمانی که دروغ‌های نهادینه و سازمان‌مند تولید می‌کند می‌پردازد: «حفظ قدرت به هر بهایی!». هنگامی که در جامعه‌ای نهادهای قدرت دچار چنین مذهبی شوند، گفتن حقيقت و پرده برداري از دروغ تبديل به يك عمل سياسی می‌شود و شما با نه گفتن به دروغ‌های بزرگ و كلان روايت‌ها يك اپوزيسيون محسوب می‌شويد! هاناآرنت فیلسوف آلمانی در مقاله «حقیقت و سیاست» می‌نویسد:

«هنگامی که جامعه‌ای به دروغ گویی سازمان یافته روی آورد و دروغ گفتن تبدیل به اصل کلّی شود و به دروغ گفتن در موارد استثنایی و جزئی اکتفا نکند، صداقت به خودی خود تبدیل به یک عمل سیاسی می شود و گويندهٔ حقيقت حتي اگر به دنبال كسب قدرت يا هيچ منفعتی ديگر هم نباشد يك كنشگر سياسی محسوب مي شود. در چنین شرایطی شما نمی توانید از سیاست کناره بگیرید و راه خود را بروید، شما ناچارید یکی از این دو راه را انتخاب کنید: یا باید به وزارت دروغ بپیوندید و متنعم از این رفتار و همراهی با جمع تابع دروغ، یا در اصرار بر حقیقت و دفاع از حقیقت یک مخالف سیاسی محسوب می‌شوید و هرچه در این راه بر حقیقت تاکید و تصریح نمایید به همان اندازه می شوید مخالفی سرسخت و قابل سرکوب و لایق محدودیت و محرومیت و زندان و شکنجه و اعدام...!»

#محمدرضا_سرگلزایی #جرج_اورول #هانا_آرنت #دروغ #حکمرانی_دروغ جوش دریا

🔻کشورگشایی فرهنگی جوانان و فاصله‌ی ناگزیر نسل‌ها ▫️يكی از ويژگی‌های کنشگری مدنی و سیاسی در سال‌های اخیر، نمود سرزنده و سرعت برق‌آسا و تیزهوشی خلاقانه‌ی آن در بدنه‌ی اصلی جامعه است که به نظر می‌رسد در کنار عوامل متنوع، به یمن حضور جوانان و نیز تکنولوژی شبکه‌ی نت رقم خورده است. شاید در نگاه اول به نظر برسد که جامعه پس از سرکوب‌های سخت، در رخوتی عمیق فرو رفته و صبر و سکوت پیش گرفته، اما دقیق‌تر که بنگریم می‌بینیم مردم با پیشاهنگی جوانان در رخدادهای مختلف، واکنش‌های سریع و عمدتا غیرمنتظره از خود نشان داده‌اند؛ چنان‌که عمدتا مستقل و بی‌پروا و خارق عادت پیش رفته و منتظر نمانده‌اند که بزرگان قوم و روشنفکران و رجال سیاسی خط‌مشی آن‌ها را روشن سازند. ▫️▫️تغییر اساسی جامعه‌ی پیش و پسا‌مهسا در این خصلت عمده است که جوانان، خود مشعل‌دار هستند و بر خلاف دهه‌‌های قبل که معمولا روشنفکران و ایده‌پردازان، کلاف تحلیل‌ها و سرانجام، سمت‌وسوی کنش‌ها را در دست داشتند و نیز برای خود رسالتی متصور بودند که باید در جهت آگاهی‌بخشی و بیداری جامعه تلاش کنند، اکنون توده‌ی پرشمار جوانان، بدون ملاحظه‌ی پیران و مرشدان قوم، طلایه‌دار و پیشگام هستند و با سرعتی شگفت‌آور تابوها را نه یکی‌یکی که دسته‌دسته می‌شکنند و سیل‌آسا قلمروهای بزرگ‌تری را در میان توده‌ی خاکستری (عمدتا از نسل والدین‌شان) به قلمرو خود ضمیمه می‌کنند؛ چنان‌که گویی با نوعی کشورگشایی فکری و فرهنگی مواجه‌ایم. ▫️▫️▫️گشتاور یا شتاب این حرکت‌ فاتحانه را نمی‌توان با صبر و برنامه‌ریزی درون چارچوب‌های کلیشه‌ای نظریات کهن، محدود و مهار کرد. جامعه‌ی جوان و بیش‌فعال، صبوری برنمی‌تابد و منتظر نمی‌ماند که بنشیند و مثل کودکی آرام، به قصه‌‌های پدران و پدربزرگ‌هایش (دستورالعمل‌های اخلاقی یا رهنمودهای سیاسی و فرهنگی و ...) گوش فرادهد. او اینک خود خلاقانه روایتگری ماجراها را بر عهده گرفته است. مثال‌ها فراوان است، اما در همین فقره‌ی اخیر درباب سقوط هلی‌کوپتر رئیس‌جمهور، فارغ از تنوع روایت‌ها درباره علل حادثه، پیران قوم درباره نحوه‌ی واکنش‌های عاطفی بر تذکرات اخلاقی پای فشردند و تلاش کردند آبروداری کنند و با پیش‌کشیدن مفاهیمی مثل "شهادت" یا حتی "مرگ شهادت‌گونه" و با بهره‌بردن از رقت قلب مردم در قبال پدیده‌ی مرگ، عواطف جمعی را در قالب‌هایی کلیشه‌ای سر وسامان بخشند و در نهایت از "مرگ در لباس ایدئولوژی"، وسیله‌ای برای مظلوم‌نمایی و جلب مهر و توجه فراهم سازند (با التفات به اینکه در فرهنگ ما گویا مرگ به یک‌باره و به‌طور خودکار چندین درجه رزومه‌ها را ارتقا می‌بخشد و اکسیری است که کینه‌ها و کدورت‌ها را به اغماض و شفقت بدل می‌کند). این تلاش درباره گروه‌هایی از نسل‌های دهه‌‌های پنجاه و شصت جواب داد، اما در قشر قابل‌توجهی از مردم هم تاثیری نداشت و روایتگری جوانان با همان ویژگی‌هایی که گفته شد، کار خودش را در نهایت خونسردی، استقلال و بی‌پروایی پیش‌برد. ▫️▫️▫️▫️اتفاق عجیبی که در این سال‌ها افتاده این است که انگار رشته‌ای نامرئی آحاد جامعه را به یکدیگر متصل کرده و رهبری کاریزماتیک در آن واحد کنشی هماهنگ را به کل جامعه منتقل می‌کند. این رهبر کاریزماتیک همان روحیه‌ی جوان و خلاق است که با رشته‌های نامرئی نت و فضای مجازی، قلمروی چنین گسترده و زنده و شبکه‌وار ایجاد کرده است. 🔚 در چنین وضعی که روشنفکران و ایده‌پردازان فرسنگ‌ها از طلایه‌داران عقب افتاده‌اند، به نظر می‌رسد برای رسیدن به تحولات شتابناک جامعه، باید قدری تر و تازه‌تر و چابک‌تر حرکت کنند، نه از آنکه بتوانند نقش رهبری ایفا کنند، بل از این جهت که بتوانند واقعیت‌های جاری در جامعه را بهتر درک کنند و از واقعیات روز برای درس‌گفتارهای خود نت بردارند و بهره‌گیرند. #نگار_ذیلابی #روشنفکران #کنش‌گری_مدنی از صفحه شخصی نویسنده محترم، تاریخ و تمدن جوش دریا

رویداد رشدیه، گپ و گفت پیرامون حیات در کیهان دکتر سهراب راهوار پنج‌شنبه ۳ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۸ تهران، پاسداران، خیابان ناطق نوری (زمرد)، روبه‌روی دشتستان پنجم، طبقه بالای فروشگاه سپه، فرهنگان پاسداران تلفن هماهنگی: ۲۶۷۱۳۸۹۸-۰۲۱