حاج آقا مجتبی تهرانی رحمة‌الله‌علیه

﷽ 📍 معنای غاسق❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 معنای غاسق❗️ 📌«وَ مِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ»؛ و از شرّ غاسق به خدا پناه می‏برم. «غَسَقَ» در لغت به دو معنا است. معنای فعلی «غَسَقَ» یکی به معنای «أظلَمَ» یعنی تاریک کرد است و دیگری به معنای سَیلان و جاری شدن. معنای اسمی «غَسَق» نیز با توجه به آن‏چه که در کتب لغت وجود دارد، شش معنا است. معنای اول غاسق عبارت است از شب، هنگامی که شفق برود. هنگامی که سرخی افق برود و تاریکی تمام شود و سراسر آسمان را بگیرد به آن غاسق می‏گویند. معنای دوم عبارت است از هنگامی که سیاهی شب شدّت پیدا کند. معنای سوم عبارت است از ماه؛ امّا هنگامی که در مُحاق قرار بگیرد. شب های آخر ماه که ماه دیده نمی شود گفته می‏شود که ماه در محاق قرار گرفت. معنای چهارم غاسق عبارت است از ماه؛ امّا در هنگامی که تمام قرصش گرفته شود. معنای پنجم که صاحب تفسیر مجمع البیان آن را در تفسیرش نقل می کند این است که: غاسق یعنی هاجم، حمله کننده و هجوم برنده. البتّه نه هر هجوم برنده و حمله کننده ای؛ هجوم برنده و حمله کننده ای که بخواهد ضرر بزند و خطرناک باشد. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 شر در رابطۀ با مخلوق است، نه خالق❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 شر در رابطۀ با مخلوق است، نه خالق❗️ 📌«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ. مِن شَرِّ مَا خَلَقَ»؛ پناه می برم به پروردگار فلق از شرّ ما خلق. یعنی از شرّ آنچه که خلق شده است. از این آیه دو نکته به دست می آید. یکی این‏که مخلوقات خداوند در این عالم دارای شرّ هستند. یک دسته خاصّ از موجودات را هم بیان نکرده است! «مِن شَرِّ مَا خَلَقَ»؛ از شرّ آنچه را که خدا خلق کرده است. معلوم می شود همه آن ها شرّ دارند. نکته دیگر آن که از اضافه «شرّ» به «ما خلق» فهمیده می‏شود که شرّ مربوط به مخلوق است نه خالق. . هستی خیر محض است. در هستی شرّ نیست بلکه شر در نیستی است. اینکه انسان هایی را می بینیم که حرکاتی انجام می‏دهند که شایسته نیست، منشأش بی شعوری است نه یک شعور از نوع دیگر. منشأش نفهمی است، نه فهمی از نوع دیگر. شرّ همیشه مستند به مخلوق است، نه به خالق. ظلمت عبارت از عدم نور است. ظلمت شرّ دارد. شرّ ظلمت این است که هنگامی که انسان در سِیر تکاملی اش در یک راه و مسیر و صراطی که قرار بگیرد، ظلمت موجب می شود که توقّف کند و نداند از کدام راه برود. موجب می‏شود اگر حرکت کند در چاله ای بیفتد. شرور ظلمت سبب می شود که اصلاً تحرک پدید نیاید. وقفه پدید می آورد. ظلمت این گونه است. امّا نور سبب جنبش و حرکت است. نور تکامل می دهد. نور می کشاند. نور راه را کوتاه می کند. ای پروردگار فلق از شرّ جمیع مخلوقاتت به تو پناه می‏برم. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 پناه می برم به پروردگار فلق، آن چه موجودی است؟ ❗️ 📌بنابراین «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ»؛ پناه می برم به پروردگار فلق. آن موجودی که پرورش دهنده علم است، نور است، وجود است و عدل است و به عبارت دیگر عدل محض است. وجود محض است. نور محض است. علم محض است. کانون تمام خوبی ها است. کانون تمام حقیقت ها است. به او پناه می برم. همان گونه که خورشید کانون نور است، او است که نور فشانی می کند. هنگام طلوع فجر مختصری از نور خورشید را به شکل عمودی که اطرافش را ظلمت احاطه کرده است و همان نور هم آمیخته به ظلمت ها است و زیر حجاب ظلمانی است درک می کنی. یعنی باید پناه به آن کانون که خداوند است ببری. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍ عَلَیهِ السلام قالَ: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا مَنْ لَا يَعْرِفُ قَدْرَ الْآخِرَةِ» ترجمه: چگونه شخصی به دنیا دلبسته نشود و حال این که او قدر و ارزش آخرت را نمی داند. 〰〰〰〰〰 شرح حدیث 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

حالا مال اینجا گذراست؛ درست است یا نه؟ امّا مال آنجا چیه؟جاودانه است. دو تا تفاوت اساسی است: خالص و ناخالص، درست؟! جاودانه و گذرا شد. کسی که آن را به اش نرسیده، چطور می تواند دل بکند از این، حتّی گفتم تعبیر به، «مَنْ لَا يَعْرِفُ» است، «مَنْ لَا یَعْلَمْ» هم نمی گوید؛ چون به قول ما طلبه ها، مفهومی نیست این ها. یک چیزهایی شنیدنی داریم، یک چیزهایی چشیدنی داریم. شنیدنی غیر از چشیدنی است، می آیند برایت تعریف می کنند: یک چیزی ما داریم، آن قدر رنگش قشنگ است، زردیش چنان شفاف است، خودش چقدر نرم است، آن قدر شیرین است، نمی دانم عطرش این جوری است و این ها. عسل را برایت تعریف می کنند؛ درست است؟ هر چه بگویند، باز تو چون نچشیدی، نمی فهمی. یک قاشق کوچک عسل بگذارند دهانت؛ به به به! حالا هی تعریف بکند، چی چی بود! فهمیدی؟! ما هر چه داریم راجع به آخرت و لذّت های آخرت همه اش شنیدنی است، نه چشیدنی. علی (ع) می فرماید: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا»؛ چه طوری می تواند این، دل بکند از این. حالا چه نامشروع، چه مشروعی که غیر محتاج به اش باشد. حالا بهتان بگویم ها! ما لذّت هایی حتّی مشروع هم داریم توی دنیا، خیال نکنید نامشروعش را می گویم. مشروعش هم این جوری است. همه اش مثل جهنّم می ماند. این نفس، «هَلْ مِنْ مَزید» می گوید. مشروعش، هم که به آن احتیاج ندارد به اش، من نمی خواهم بگویم نامشروع، مشروع است؛ ولی احتیاج ندارد، ولی باز دو مرتبه حرص می زند، مثل جهّنم می ماند. نفس این جوری هست، البتّه یک اشتباه کاری دارد، گوش کنید! می گوید: چه جوری می شود تا آن را نچشیدی؟ جوابش این است: مگر می شود اینجا چشید؟ می گوید: بله اولیاء خدا چشیدند، لذا دل کندند. بله، اگر کسی در مسیر شرعی حرکت کند، فقط به این مقدار می گویم. مسیر شرعی حرکت کند، توی همین دنیا لذّت آخرتی را می چشید. حالا به یکی اش اشاره کنم. ترک لذّت دنیایی، لذّت اُخروی برایت می آورد. ترک لذّت دنیایی، دست از معصیت بردار! گوش کن! لذّت بهشت را می چشی. می آید توی ذائقه ات، جانت. اگر لذّتِ ترکِ لذّت، بدانی! دیگر لذّت نفس، لذّت ندانی . برو دنبال کارت. علی (ع)، به این اشاره می کند: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا مَنْ لَا يَعْرِفُ» چی؟ آن طرف، «قَدْرَ الْآخِرَةِ» راهش چیه؟ ترک لذّت دنیایی است. قَالَ عَلِیٌّ(ع): كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا مَنْ لَا يَعْرِفُ قَدْرَ الْآخِرَةِ. غررالحكم و دررالكلم، ص 517 〰〰〰〰〰 شرح حدیث #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ رُوِیَ عَن عَلِیٍ عَلَیهِ السلام قالَ: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا مَنْ لَا يَعْرِفُ قَدْرَ الْآخِرَةِ» ترجمه: چگونه شخصی به دنیا دلبسته نشود و حال این که او قدر و ارزش آخرت را نمی داند. شرح: روایت از امیرالمؤمنین صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: چگونه شخص دلبسته به دنیا نشود و حال این که او قدر آخرت را به اش معرفت ندارد. من در اینجا مطلبی را مقدّماً عرض کنم برای فرمایش علی(ع)، تمام دلبستگی های ما به هر چیزی، این را بدانید. منشأش لذّت های ماست؛ این قانون کلّی است. از چی اگر لذّت بردی، به اش دلبسته می شوی. درست است یا نه؟ و اگرنه، لذّت نبردیم؛ عکسش، ناراحتی کشیدیم، متنفّر می شویم، این ها مقابل هم هستند. لذّت ها منشأ دلبستگی هاست. به طور کلّی از نظر درونی آدم این جور است. این یک مطلب، ما که در دنیا هستیم، لذّات دنیایی را می چشیم دیگر، همین ها منشأ دل بستگی ما به دنیا می شود؛ حالا هر رقمش که باشد، دیگر صحبت این نیست که می خواهم خُردش بکنم، توی دنیا ما این جوری هستیم که از هرچی لذّت ببریم، بهش دلبسته می شویم. چون منشأ چی می شود؟ لذّت منشأ دلبستگی می شود. این قانون کلّی که من گفتم. خوب حالا این مال دنیا، بعد می رویم سراغ آخرت. آخرت این جوری است تا ما لذّت او را نبریم دل بسته به او نمی شویم. خیلی جمله علی (ع)، کوتاه است؛ امّا خیلی عالی است و او اینکه: «كَيْفَ‏ يَزْهَدُ فِي‏ الدُّنْيَا»؛ آخر چه جوری می شود کسی دلبسته به دنیا نشود و حال این که از این طرفا، «مَنْ لَا يَعْرِف ُ قَدْرَ الْآخِرَةِ»؛ قدر، تعبیر می کند و به قول ما طلبه ها، ماده عرفان به کار می برد، علم هم به کار نمی برد. حالا این ها یک حرف هایی است که اینجا هم جایش نیست، من بزنم. قدر به معنای ما می گوییم، اندازه و ارزش. درست است یا نه؟ چه قدر؛ خودمان هم استعمال می کنیم، اندازه و ارزش. حالا صحبت در این است که تقابل بین لذّت های دنیا و لذّت های آخرت را مطرح می کند علی (ع). که این ها قابل قیاس نیست از نظر ارزش، چون ارزشی اش را تو نمی دانی، اندازه اش را هم نمی دانی. درست است یا نه؟ حالا من دو تا تفاوتش را، سرآمدش را می گویم. فرق بین لذّت های دنیا و آخرت در این است که: لذّت های دنیا همیشه ناخالص است. یک رگه تلخی بلاخره تویش دارد. لذا لذّت های دنیا با لذّت آخرت، اگر بخواهی این ها را بسنجی اش، آن لذّت چون خالص است و این ناخالص، قابل قیاس نیست. دوّم؛ دو تا تفاوتش را من می گویم. و او این است که: این گذراست، تمام شدنی است. درست است یا نه؟ مثل اینکه ظاهراً همین طوری است. لذّت هایی که آدم می برد، تمام می شود؛ چون خودم نیستم که لذّت ببرم، تمام شد رفت دیگر. آخرش مرگ است دیگر، وقتی مُرد دیگر! آخرین کارش را گفتم من. نمی خواهم حتّی بگویم به اینکه حالات ما هم تفاوت می کند توی دنیا. این را بهتان بگویم، تا یک مقطعی از یک چیزی ما لذّت می ببریم، در یک مقطع دیگر برسیم...، گوش می کنید چه می خواهم بگویم؟ یا در یک شرایطی ما لذّت می بریم، در یک شرایط دیگر می شود و گویم برو! حوصله اش را ندارم من. حتی مُردن هم لازم نداریم همین در زنده بودنمان ازش زده می شویم.این ها رو بهتان بگویم

﷽ 📍 ای بشر هر چیزی که در این عالم بدست می آوری خالص در یافت نمی کنی❗️ 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق 🎞 #كليپ_تصويرى #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir

﷽ 📍 ای بشر هر چیزی که در این عالم بدست می آوری خالص در یافت نمی کنی❗️ 📌«قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ»؛ اشاره پنجم در این تشبیه این است که ای بشر اگر تو در این عالم طبیعت باشی و بخواهی حقایق را درک کنی و به آن واقعیّت ها برسی، واقعیّت های تو همیشه در زیر پرده ها و حجاب های ظلمانی است. آن گونه که باید و شاید نمی توانی حقایق را درک کنی. نوری که در هنگام طلوع فجر ساطع می شود و عمودی که در افق بالا می آید آیا نور خالص است؟ خیر. دلیلش چیست؟ اگر این نور خالص باشد در آن هیچ رگه سیاهی نباید وجود داشته باشد. هنگامی که این نور را نگاه می کنی با این‏که چشم گیر است، با این‏که خودنمایی می کند، با این‏که واقعیّت دارد و آن را می بینی و درک می کنی و در دیدن آن اشتباه نمی کنی، امّا نوری است ضیعف؛ نوری است آمیخته به ظلمت. در اشاره چهارم بحث حجم نور بود در مقابل ظلمت هایی که اطراف آن را گرفته است. در اینجا بحث دیگری است. خود نور از نظر کیفیّت بررسی می شود. این تشبیه می گوید: ای بشر، اگر مراد از این فلق شکاف آفرینش است که وجود، عدم ها را شکاف می دهد و خودنمایی می کند، این وجودی که تو می بینی وجودی است که به تعبیر من آمیخته به عدم‏ها است. وجود حقیقی نیست. تا موقعی که در عالم طبیعت هستی، علمی که در این عالم به دست می‏آوری خالص نیست. هرچه را در این عالم در نظر بگیری، چون در طبیعت هستی، حجاب های طبیعی نمی گذارد که آن را به طور خالص دریافت کنی. 〰〰〰〰〰 📚 #مجموعه_تفسیر_نور_مبین 📕 #تفسیر 1 🏷 سوره فلق #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir