مثل باد

برای آرمیتا گراوند زنده‌باد آرمیتا

از شعرهای محبوب من

می دانم کسی در این اتاق نیست، و شهر خالی است، و همه ی میدانهای این شهر خالی، خالی ست، اما من کوچه های غبارآلود را دوست دارم، و باران کوچه های غبار آلود را. من آن ها را که شکست خورده اند و غمگین اند دوست دارم، و آن ها را که پیروز شده اند و باز غمگین اند، دوست دارم. #مارینه_پطروسیان @Blackstar_Poem

‏«هر داستان عاشقانه، بالقوه داستان اندوه نیز هست؛ اگر نه در اوایل، امّا در ادامه‌اش. برای این یکی‌شان نه، برای دیگری؛ بعضی وقت‌ها هم برای هر دویشان.» ‏ - عکاسی، بالون سواری، عشق و اندوه؛ جولین بارنز. #کتاب_بخوانیم @monadchannel

«می‌بینی آن دو درخت را می‌بینی؟ می‌خواهند یکدیگر را در آغوش‌ بکشند دست‌هایشان به سوی هم دراز است اما هرگز نمی‌توانند» ▪️(با دست‌های کوچکت بگو بدرود، یوهان کریستیان فان اسخاخن، ترجمه نیلوفر شریفی، نشر گل‌آذین، ص۷۲) «تاریک می‌شوم در ازدحام شب آن‌قدر که دیگر نمی‌توانم شعری بخوانم اکنون می‌خواهم دانه دانه ببارم چون برف» ▪️همان، ص۷۵ «او دیگر نیست اما چشمهایش هنوز با من است همیشه به هر چیزی که نگاه می‌کنم.» ▪️همان، ص۱۰۹ «می‌خواهم پرنده‌ای باشم و آشیانه‌ای نو بنا کنم بر شاخه‌ها می‌خواهم خاک باشم آنجا که درختم ریشه می‌دواند آنجا که پرنده‌ام بال می‌گشاید می‌خواهم باد باشم و زمین و درخت و پرنده را جاودانه نوازش کنم و در سایه‌سارِ درخت زنی باشم که در رؤیاها وجود دارد» ▪️همان، ص۱۱۱_۱۱۲ .

ابراهیم حامدی «ابی» خواننده سرشناس ایرانی هم‌زمان با نخستین سالگرد جان باختن #مهسا_امینی اثری تازه با عنوان «خروش زندگی» منتشر کرده است: ebi ابی در توضیح این اثر نوشته که این «درد دل من با هموطنانم و آرزوی بزرگ اما دست‌یافتنی من است.» ابی این اثر را به «مردم مهربان» ایران و «مبارزه بی‌گسست آن‌ها در راه آزادی و عدالت» تقدیم کرده است. @VahidHeadline (کودکی که از ثانیه ۱۵ تا ۲۳ ویدیو دیده میشه کیان پیرفلک نیست. الان یادم نیست اهل ترکیه بود یا عراق، پارسال ویدیوی رقص کردی‌اش اشتباهی به اسم کیان پیرفلک پخش شده بود. نوروز امسال حتی به مستند یکی از رسانه‌ها هم راه پیدا کرده بود که پیام دادم حذفش کردند. مثلا اینجا قبل از کشته شدن مهسا امینی منتشر شده بود.) 📡 @VahidOnline

گراز احسان عبدی پور https://t.me/amintheroad

خواهر ما، درخت! «سال‌ها عکاسی و پناه بردن به طبیعت به من چیزهای زیادی را در موردِ خودم و جهان آموخته است. وقتی به درختی در عکسی که گرفته‌ام نگاه می‌کنم، شاید غم یا شادی را در آن ببینم. گاه این حس به من دست می‌دهد که یک درخت چیزی در موردِ من درک کرده است که انسان‌ها نتوانسته‌اند. ابن عربی می‌گوید که درخت خواهرِ انسان است(*). وقتی به عکسی نگاه می‌کنم که در طیِ سال‌های متمادی از یک درخت گرفته‌ام، انگار عکسی رنگ‌باخته از هم‌کلاسیِ دورانِ مدرسه است... چه کسی قدرِ درختان را نمی‌داند؟ ارزشِ آن‌ها قابلِ اندازه‌گیری نیست. راست ایستاده‌اند، درست در جایی که باید باشند، و تنهٔ تنومندِ آن‌ها از ما نگهداری می‌کند. وقتی که آفتاب بی‌محابا می‌تابد، در زیر سایه آنها آرام می‌گیریم. میوه‌ای که هبه می‌کنند را مزه می‌کنیم و از چوبشان برای کارهای مختلف استفاده می‌کنیم. از هوایی که پاکیزه می‌کنند بهره می‌بریم و در کنار ریشه آنها بدن‌هامان را به خاک می‌سپاریم. درختان موجوداتی قابل تحسین‌اند. سهراب سپهری می‌گوید: «رایگان می‌بخشد، نارون شاخه خود را به کلاغ»، اما سایه‌اش را به زمین نمی‌فروشد.» ▪️(سر کلاس با کیارستمی، پال کرونین، ترجمه‌ سهراب مهدوی، نشر نظر، ص۱۶۴_۱۶۵) *اشاره عباس کیارستمی به این سخنِ ابن عربی است: «خداوند متعال چون آدم را که نخستین جسم انسانی بود که تکوّن و وجود می‌یافت آفرید و او را ریشه و اصلی برای وجود اجسام انسانی قرارش داد، از باقیمانده‌ٔ خمیره‌ٔ طینت و گِل او بخشی را بر گرفت و درخت نخل خرما را آفرید، پس آن خواهر آدم است و عمّه ما، و در زبان شریعت به لفظ «عمه» آمده است و آن را به مومن شبیهش ساخت، لذا به دیگر نباتات دارای اسرار و رازهای عجیب و شگفتی می‌باشد.»(فتوحات مکیه، ٢/٣٨٤: ٨) ابن عربی هم به روایاتی اشاره می‌کند که درختِ خرما را خواهرِ آدم دانسته‌اند:  «أَكْرِمُوا اَلنَّخْلَةَ فَإِنَّهَا عَمَّتُكُمْ»(بحار الأنوار، جلد۶۳، صفحه۱۴۲) «إن أول شجرة استقرت على الأرض النخلة، فهي عمتكم أخت أبيكم»(ربيع الأبرار، ۱:۲۵۳) @sedigh_63