کانال زینب بیات

۳🌷جهان رنگ گلچینی از غزلیات بیدل 🔹برای خاطرم غم آفریدند طفیل چشم من، نم آفریدند جهان خونریز بنیاد است هشدار سرسال از محرم آفریدند 🍀گوینده و تهیه‌کننده: #زینب_بیات 🔸کارشناس: #محمدکاظم_کاظمی #بیدل #محرم @zaynabbayat

کافه کتاب آفتاب با همکاری بنیاد حرکت انسانی در تابستان ۱۴۰۳ برگزار می‌کند: 🔸گپ‌و گفت با محمد درویش 🔹درباره: مطالبات محیط زیستی 🔸یکشنبه ۱۷ تیرماه ساعت ۱۸ 🔹در کافه کتاب آفتاب، واقع در احمدآباد ۷، نبش قائم ۴، مشتاق حضور گرم‌تون هستیم. _برای حضور فقط کافیه نام‌تون رو به آیدی ما بفرستید. @school_cafe_ketab_aftab 🌱🏡 www.school.abook.ir . https://www.instagram.com/school_cafe_ketab_aftab/

✳️ مهتاب من پیچ پیچ زلف آویخته‌ات حلقه‌ی گردنم آسمان را قسمت می‌كنم تکه‌ای از تو تکه‌ای از من 🟣درنگی در مجموعه شعر تازه منتشر شده از سید حمدعلی فاخر، «کرک مهتو» 🔸گوینده: تهیه کننده و گوینده: زینب بیات 🔹کارشناس: محمدکاظم کاظمی #قند_پارسی #فاخر #رادیو_دری @zaynabbayat

با من بمان این روزهای واپسین را از من بگیر این سایهٔ اندوهگین را پروانه‌ها با مرزها کاری ندارند بردار از اطراف باغت سنگچین را در صلح هم چشمان تو سردار جنگ‌اند در سایهٔ هم می‌نشانی آن و این را حال مرا بعد از تو دیدند و نوشتند تاریخ‌دانان ماجرای باشتین را در راه خود سد ساخته رودی که عمری نادیده گیرد سنگ‌های ته‌نشین را کبری موسوی قهفرخی 📚غروب پابه‌ماه/ ۱۳۹۳ دکلمه : مائده ابوالفتحی https://t.me/kobramusavighahfarokhi https://t.me/taranehvaresh

✳️ کوله‌پشتی‌ها و پوسترها 🔻 تابستان ۱۳۹۶ ساره ما با اشتیاق آمد که با ماشین برویم برای گشت و گذارهای شب انتخابات. دوستش ترانه هم با او بود. ما مهاجرین البته در انتخابات شرکت نداریم ولی اشتیاق دختران را نمی‌شد بی‌پاسخ گذاشت. سوار شدیم و رفتیم و بوق زدن و شعار دادن بود و شور و اشتیاقی که جوان‌ها در آن سال داشتند. ساره چقدر اشتیاق داشت که زودتر ۱۹ ساله شود و وقتی شناسنامهٔ ایرانی می‌گیرد در انتخابات بعدی شرکت کند. 🔻 تابستان ۱۴۰۰ اما زمان گذشت و ساعت چهار سال نواخت و در انتخابات ۱۴۰۰ ساره شناسنامهٔ ایرانی گرفته بود، ولی دیگر به انتخابات فکر نمی‌کرد، به هر دلیلی که من در اینجا نمی‌خواهم به آن بپردازم. شاید خیلی‌های دیگر از هم‌سالانش هم مثل او. و بعد هم پرواز کرد و از ایران رفت به کشورهای غریب دوردست. 🔻 تابستان ۱۴۰۳ چند روز پیش فیلمی دیدم از شور و هیجان دختران و پسران در مشهد که برای انتخابات ۱۴۰۳ ریاست‌جمهوری پوستر پخش می‌کردند با پوشش‌های متفاوت و حرکات و سکنات جوانان این سال‌ها. ناگهان به یاد پاییز سال ۱۴۰۱ افتادم که وقتی با دوچرخه از جلسه برمی‌گشتم، در احمدآباد و خیابان کوهسنگی مشهد جوانانی خشمگین را می‌دیدم با کوله‌پشتی‌هایی که یحتمل سلاح‌های دست‌ساز هم داشت و من می‌ترسیدم نزدیکشان بشوم. به راستی چه چیزی به جای آن کوله‌پشتی‌ها، این پوسترها را به این بچه‌ها داد؟ 🔻 ۸ تیر ۱۴۰۳ و امسال مریم ما که پارسال شناسنامهٔ ایرانی گرفته، برای اولین بار به شعبهٔ رأی‌گیری رفت و برگهٔ رأی خود را در صندوق انداخت. با خود اندیشیدم که این، آرزویی بود که روزی، سارهٔ ما هم داشت. نمی‌دانم تا چهار سال بعد چه خواهد شد. حوادث و وقایع گاهی نزدیک‌تر از چیزی هستند که در آینه به نظر می‌رسند و گاهی دورتر از آنچه دست ما به آن می‌تواند رسید. 🔻 توضیح گفتنی است که آنچه در مورد کسب تابعیت و شناسنامهٔ ایرانی دختران ما گفتم، یک امکان عمومی برای همه جوانان مهاجر نیست. قوانین و مقررات سختی بر تابعیت حاکم است و فقط کسانی که از بدو تولد جواز اقامت داشته‌اند می‌توانند تابعیت ایران بگیرند و آنان که کارت شناسایی اتباع داشته‌اند، از این امکان محروم‌اند، حتی اگر در ایران متولد شده باشند و از بدو تولد هم کارت شناسایی داشته باشند. ولی در همین جوانان هم می‌بینم که آن حس و حال نهفته نسبت به کشوری که در آن به دنیا آمده‌اند وجود دارد. حس و حالی که فقط در حد احساس تمایلی قلبی نسبت به «زادگاه»شان امکان بروز دارد و بس.

✳️ کوله‌پشتی‌ها و پوسترها 🔻 تابستان ۱۳۹۶ ساره ما با اشتیاق آمد که با ماشین برویم برای گشت و گذارهای شب انتخابات. دوستش ترانه هم با او بود. ما مهاجرین البته در انتخابات شرکت نداریم ولی اشتیاق دختران را نمی‌شد بی‌پاسخ گذاشت. سوار شدیم و رفتیم و بوق زدن و شعار دادن بود و شور و اشتیاقی که جوان‌ها در آن سال داشتند. ساره چقدر اشتیاق داشت که زودتر ۱۹ ساله شود و وقتی شناسنامهٔ ایرانی می‌گیرد در انتخابات بعدی شرکت کند. 🔻 تابستان ۱۴۰۰ اما زمان گذشت و ساعت چهار سال نواخت و در انتخابات ۱۴۰۰ ساره شناسنامهٔ ایرانی گرفته بود، ولی دیگر به انتخابات فکر نمی‌کرد، به هر دلیلی که من در اینجا نمی‌خواهم به آن بپردازم. شاید خیلی‌های دیگر از هم‌سالانش هم مثل او. و بعد هم پرواز کرد و از ایران رفت به کشورهای غریب دوردست. 🔻 تابستان ۱۴۰۳ چند روز پیش فیلمی دیدم از شور و هیجان دختران و پسران در مشهد که برای انتخابات ۱۴۰۳ ریاست‌جمهوری پوستر پخش می‌کردند با پوشش‌های متفاوت و حرکات و سکنات جوانان این سال‌ها. ناگهان به یاد پاییز سال ۱۴۰۱ افتادم که وقتی با دوچرخه از جلسه برمی‌گشتم، در احمدآباد و خیابان کوهسنگی مشهد جوانانی خشمگین را می‌دیدم با کوله‌پشتی‌هایی که یحتمل سلاح‌های دست‌ساز هم داشت و من می‌ترسیدم نزدیکشان بشوم. به راستی چه چیزی به جای آن کوله‌پشتی‌ها، این پوسترها را به این بچه‌ها داد؟ 🔻 ۸ تیر ۱۳۰۴ و امسال مریم ما که پارسال شناسنامهٔ ایرانی گرفته، برای اولین بار به شعبهٔ رأی‌گیری رفت و برگهٔ رأی خود را در صندوق انداخت. با خود اندیشیدم که این، آرزویی بود که روزی، سارهٔ ما هم داشت. نمی‌دانم تا چهار سال بعد چه خواهد شد. حوادث و وقایع گاهی نزدیک‌تر از چیزی هستند که در آینه به نظر می‌رسند و گاهی دورتر از آنچه دست ما به آن می‌تواند رسید. 🔻 توضیح گفتنی است که آنچه در مورد کسب تابعیت و شناسنامهٔ ایرانی دختران ما گفتم، یک امکان عمومی برای همه جوانان مهاجر نیست. قوانین و مقررات سختی بر تابعیت حاکم است و فقط کسانی که از بدو تولد جواز اقامت داشته‌اند می‌توانند تابعیت ایران بگیرند و آنان که کارت شناسایی اتباع داشته‌اند، از این امکان محروم‌اند، حتی اگر در ایران متولد شده باشند و از بدو تولد هم کارت شناسایی داشته باشند. ولی در همین جوانان هم می‌بینم که آن حس و حال نهفته نسبت به کشوری که در آن به دنیا آمده‌اند وجود دارد. حس و حالی که فقط در حد احساس تمایلی قلبی نسبت به «زادگاه»شان امکان بروز دارد و بس.

🍀یادداشتی از سید رضا محمدی شاعر و نویسنده‌ی افغانستانی در باره‌ی انتخابات حسرت از ندادن رای در آخرین انتخاباتی که در کابل برگزار شد. حالا اما صندوق رای در کابل را فقط در خیالات باید جستجو کنی👆

🌷جهان رنگ گلچینی از غزلیات بیدل 🔹این که در دیر غمت، دِم‌سرد پیدا کرده‌اند دل نداری، ورنه دل از درد پیدا کرده‌اند 🍀گوینده و تهیه‌کننده: زینب بیات 🔸کارشناس محمدکاظم کاظمی 🍀تنظیم کننده‌ی کلیپ: زینب بیات ✍ خط: استاد خلیل فریدی @zaynabbayat