تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا

اقتدای پیامبری که پوست سر و صورتش را کندند به امام حسین صلوات الله علیه 😭😭😭 ●عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: إِنَّ إِسْمَاعِيلَ الَّذِي قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِي كِتَابِهِ- وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا لَمْ يَكُنْ إِسْمَاعِيلَ بْنَ إِبْرَاهِيمَ كَانَ نَبِيّاً مِنَ الْأَنْبِيَاءِ بَعَثَهُ اللَّهُ إِلَى قَوْمِهِ فَأَخَذُوهُ فَسَلَخُوا فَرْوَةَ رَأْسِهِ وَ وَجْهِهِ- فَأَتَاهُ مَلَكٌ عَنِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ بَعَثَنِي إِلَيْكَ فَمُرْنِي بِمَا شِئْتَ فَقَالَ لِي أُسْوَةٌ بِمَا يُصْنَعُ بِالْحُسَيْنِ (صلوات الله علیه). ●امام صادق صلوات الله علیه: اسماعيلى كه خداوند تعالى در كتابش (قرآن) درباره او فرموده: وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِسْماعِيلَ إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ كانَ رَسُولًا. (مریم 54) و در این کتاب از اسماعیل یاد کن، زیرا که او درست وعده (صادق الوعد) و فرستاده ای پیامبر بود. منظور اسماعيل بن ابراهيم نبوده بلكه مقصود از وى پيامبرى از پيامبران بوده كه خداوند او را به طرف قومش مبعوث داشت قومش او را گرفته و پوست سر و صورتش را كندند پس فرشته اى از جانب خداوند تبارك و تعالى نزدش آمد، عرضه داشت: خداوند من را به سوى تو فرستاده و امر كرده كه به تو عرض كنم هر چه مى خواهى از او بخواه. او فرمود: من خواستارم كه آنچه به حسين (صلوات الله عليه) از بلا و محنت مى رسد پيرو آن حضرت بوده و به من نيز آنها متوجه گردد. کامل الزیارات باب 19 علم الأنبياء بقتل الحسين بن علي صلوات الله علیه حدیث 1 #جزء16

سه عقدی که عاقد آن خداوند متعال بوده است. ●قال الامام الرضا صلوات الله علیه: وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مَا تَوَلَّى تَزْوِيجَ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِهِ إِلَّا تَزْوِيجَ حَوَّاءَ مِنْ آدَمَ (صلی الله علی محمد و آله و علیه) وَ زَيْنَبَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بِقَوْلِهِ‌ فَلَمَّا قَضى‌ زَيْدٌ مِنْها وَطَراً زَوَّجْناكَها الْآيَةَ وَ فَاطِمَةَ مِنْ عَلِيٍّ (صلوات الله علیهما) ●امام رضا صلوات الله علیه: خداوند عزّ و جلّ هيچ زوجى را خود عقد نكرده است جز آدم و حوّا، و رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) و زينب، طبق کلام الهی: «فَلَمَّا قَضى‏ زَيْدٌ مِنْها وَطَراً زَوَّجْناكَها» و آنگاه كه زيد كام خويش از او برگرفت [و طلاقش داد]، او را به عقد تو در آورديم- احزاب: 37 و نيز علىّ و فاطمه (صلوات الله عليهما) را. عيون أخبار الرضا جلد 1 صفحه 195 #جزء22

توقف جنگ صفین در ماه محرم ● ...فَلَمَّا انْسَلَخَ الْمُحَرَّمُ وَ اسْتَقْبَلَ صَفَرُ وَ ذَلِكَ فِي سَنَةِ سَبْعٍ وَ ثَلَاثِينَ بَعَثَ عَلِيٌّ نَفَراً مِنْ أَصْحَابِهِ حَتَّى إِذَا كَانُوا مِنْ عَسْكَرِ مُعَاوِيَةَ حَيْثُ يُسْمِعُونَهُمُ الصَّوْتَ قَامَ مَرْثَدُ بْنُ الْحَارِثِ الْجُشَمِيُّ فَنَادَى عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ يَا أَهْلَ الشَّامِ- إِنَّ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ وَ أَصْحَابَ رَسُولِ اللَّهِ يَقُولُونَ لَكُمْ: «إِنَّا وَ اللَّهِ مَا كَفَفْنَا عَنْكُمْ شَكّاً فِي أَمْرِكُمْ وَ لَا بُقْيَا عَلَيْكُمْ وَ إِنَّمَا كَفَفْنَا عَنْكُمْ لِخُرُوجِ الْمُحَرَّمِ ثُمَّ انْسَلَخَ وَ إِنَّا قَدْ نَبَذْنَا إِلَيْكُمْ‌ عَلى‌ سَواءٍ[1] إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْخائِنِينَ‌ ●...چون محرّم سپرى شد و ماه صفر فرا رسيد، و اين به سال سى و هفتم بود، على (صلوات الله علیه) چند تن از ياران خود را فرستاد تا نزديك لشكرگاه معاويه، بدانجا كه صدايشان شنيده شود بروند. چون بدانجا رسيدند مرثد بن حارث جشمى هنگام غروب آفتاب به بالايى ايستاد و ندا در داد: اى مردم شام، امير مؤمنان على بن ابى طالب و اصحاب پيامبر خدا به شما مى‌گويند: ما نه از آن رو كه در كار شما شك و ترديدى كرديم و نه به خاطر ارفاق به شما، دست از جنگ كشيده بوديم، بلكه فقط بدان سبب از جنگ خوددارى كرديم كه ماه محرّم بگذرد، و اينك سپرى شد، و اكنون ما همچنان گناه پيمان شكنى و نافرمانى را بر گردن شما مى‌دانيم‌[1]، و به راستى خداوند خائنان را دوست نمى‌دارد. وقعة صفين صفحه 202 بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 32 صفحه 457 به یاد حدیث امام رضا صلوات الله علیه افتادیم: ●ثُمَّ قَالَ (علی بن موسی الرضا صلوات الله علیه) يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنَّ الْمُحَرَّمَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي كَانَ أَهْلُ الْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ فِيهِ الظُّلْمَ وَ الْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ الْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لَا حُرْمَةَ نَبِيِّهَا (صلی الله علیه و آله) لَقَدْ قَتَلُوا فِي هَذَا الشَّهْرِ ذُرِّيَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ انْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ أَبَداً ●سپس امام رضا (صلوات الله علیه) فرمود: ای پسر شبیب! این ماه محرم ماهی است که در گذشته ها مردم زمان جاهلیت آن را محترم می شمردند و ظلم و جنگ را در آن به خاطر حرمتش حرام می دانستند ولی این امت احترام این ماه را و احترام پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) را نشناختند. در این ماه ذریه پیامبر خود را کشتند زنان او را اسیر نمودند و اموال او را به یغما بردند خدا #هرگز آنان را نیامرزد. عيون أخبار الرضا جلد 1 صفحه 299 آیا امام حسین علیه السلام در ماه حرام جنگ به راه می اندازد؟ #جزء10

تقابل پیروان عثمان و شیعیان علی بن ابی طالب صلوات الله علیه در عصر ظهور 🔻عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) فَسَمِعْتُ رَجُلًا مِنْ هَمْدَانَ يَقُولُ لَهُ إِنَّ هَؤُلَاءِ الْعَامَّةَ يُعَيِّرُونَّا[2] وَ يَقُولُونَ لَنَا إِنَّكُمْ تَزْعُمُونَ أَنَّ مُنَادِياً يُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ وَ كَانَ مُتَّكِئاً فَغَضِبَ وَ جَلَسَ ثُمَّ قَالَ لَا تَرْوُوهُ عَنِّي وَ ارْوُوهُ عَنْ أَبِي وَ لَا حَرَجَ عَلَيْكُمْ فِي ذَلِكَ أَشْهَدُ أَنِّي قَدْ سَمِعْتُ أَبِي (صلوات الله علیه) يَقُولُ وَ اللَّهِ إِنَّ ذَلِكَ فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَبَيِّنٌ حَيْثُ يَقُولُ‌ إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ‌[3] فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ يَوْمَئِذٍ أَحَدٌ إِلَّا خَضَعَ وَ ذَلَّتْ رَقَبَتُهُ لَهَا فَيُؤْمِنُ أَهْلُ الْأَرْضِ إِذَا سَمِعُوا الصَّوْتَ مِنَ السَّمَاءِ أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ‌ (صلوات الله علیه) وَ شِيعَتِهِ قَالَ فَإِذَا كَانَ مِنَ الْغَدِ صَعِدَ إِبْلِيسُ فِي الْهَوَاءِ حَتَّى يَتَوَارَى عَنْ أَهْلِ الْأَرْضِ ثُمَّ يُنَادِي أَلَا إِنَّ الْحَقَّ فِي عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ وَ شِيعَتِهِ فَإِنَّهُ قُتِلَ مَظْلُوماً فَاطْلُبُوا بِدَمِهِ قَالَ فَ يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ‌ عَلَى الْحَقِّ وَ هُوَ النِّدَاءُ الْأَوَّلُ وَ يَرْتَابُ يَوْمَئِذٍ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ* وَ الْمَرَضُ وَ اللَّهِ عَدَاوَتُنَا فَعِنْدَ ذَلِكَ يَتَبَرَّءُونَ مِنَّا وَ يَتَنَاوَلُونَّا[1] فَيَقُولُونَ إِنَّ الْمُنَادِيَ الْأَوَّلَ سِحْرٌ مِنْ سِحْرِ أَهْلِ هَذَا الْبَيْتِ ثُمَّ تَلَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ[2] ♦️عبد اللَّه بن سنان گويد: خدمت امام صادق (صلوات الله علیه) بودم و شنيدم كه مردى از همدان به آن حضرت مى‌گفت: اين عامّه (عمری ها لعنهم الله) ما را مورد عيبجوئى و سرزنش قرار مى‌دهند و به ما مى‌گويند: شما مى پنداريد كه ندا كننده اى از آسمان به نام صاحب اين امر آواز خواهد داد، آن حضرت كه در اين هنگام تكيه داده بود خشمگين شد و به حالت نشسته در آمده، سپس فرمود: آن را از من روايت نكنيد بلكه از پدرم روايت كنيد و اشكالى بر شما در آن نيست، من گواهى مى‌دهم كه خود شنيدم از پدرم ( امام باقر صلوات الله علیه) مى‌فرمود: به‌ خدا سوگند كه اين موضوع در كتاب خداى عزّ و جلّ كاملا روشن است آنجا كه مى‌فرمايد: إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ ‎﴿شعراء ٤﴾ «اگر بخواهيم نشانه اى از آسمان بر ايشان فرو فرستيم كه گردنهاى ايشان براى آن خاضع و ذليل گردد» پس در آن هنگام هيچ كس در زمين به جاى نماند مگر آنكه در برابر آن خضوع كند و گردن خود فرود آورد، و چون مردم روى زمين آن صدا را بشنوند كه از آسمان ندا مى‌دهد «آگاه باشيد كه حقّ در جانب علىّ بن ابى طالب [صلوات الله علیه] و پيروان اوست» پس همه ايمان آورند. آن حضرت فرمود: و چون فردا شود ابليس در فضا بالا رود تا از ديده زمينيان پوشيده گردد سپس آواز سر دهد «بدانيد كه حقّ در عثمان بن عفّان و پيروان اوست كه او مظلومانه كشته شد پس خونخواهى كنيد» آن حضرت فرمود: پس خداوند آنان را كه ايمان دارند به گفتار ثابت بر حقّ پايدار مى‌دارد و آن همان نداى نخستين است، ولى آنان كه در دلهايشان بيمارى است در آن هنگام دچار ترديد مى‌شوند، و بيمارى به خدا سوگند دشمنى با ماست كه در آن زمان از ما بيزارى جويند و ما را ناسزا گويند و گويند: كه ندا دهنده نخستين سحرى از سحرهاى اين خاندان است، آنگاه امام صادق (صلوات الله علیه) اين فرمايش خداى عزّ و جلّ را تلاوت فرمود:‏ وَإِن يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُّسْتَمِرٌّ ‎﴿قمر ٢﴾ «و اگر نشانه اى را ببينند روى گردانند و گويند سحر سابقه دارى است» الغيبة للنعماني صفحه 260 باب 14 ما جاء في العلامات التي تكون قبل قيام القائم و يدل على أن ظهوره يكون بعدها كما قالت الأئمة حدیث 19 بحار الأنوار - ط دارالاحیاء التراث جلد 52 صفحه 292 تفسیر البرهان جلد 4 صفحه 166 #جزء19 #جزء27

⭕️ چرا در توسّلات خود، مستقیماً سراغ خود خدا نرویم و به اهل‌بیت متوسّل شویم و حاجت بخواهیم؟! آیا این کار شرک نیست؟! (پاسخ به شبهه‌ی وهابیّت) از آیات قرآن کریم به خوبی استفاده می‌شود که وسیله قرار دادن مقام صالحی نزد پروردگار متعال و طلب حاجت از خداوند به واسطه‌ی او، به هیچ وجه ممنوع نبوده، بلکه توصیه شده است و منافاتی هم با توحید و یکتاپرستی ندارد؛ به دو نمونه از آیات اشاره می‌شود: 💠 آیه ۶۴ سوره مبارکه نساء: «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا.» «اگر آنان هنگامی که به خود ستم کردند (و مرتکب گناهان شدند)، به سراغ تو (ای رسول ما) می‌آمدند و از خداوند طلب عفو و بخشش می‌کردند و تو نیز برایشان طلب عفو می‌کردی، خداوند را توبه‌پذیر و رحیم می‌یافتند.» 💠 آیات ۹۷ و ۹۸ سوره مبارکه یوسف: «قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ؛ قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ.» «(فرزندان حضرت یعقوب خطاب به پدر) گفتند: ای پدر، برای گناهان ما آمرزش بخواه که ما خطاکار بوده‌ایم؛ (یعقوب علیه‌السلام) گفت: به زودی از پروردگارم برای شما آمرزش می‌خواهم که همانا او آمرزنده و مهربان است.» 🔹در روایات شیعه و عامه هم جواز #توسل به ذوات مقدّسه معصومین علیهم‌السلام و حاجت خواستن از آنان، فراوان به چشم می‌خورد؛ بعنوان نمونه یک مورد از روایات معتبر عامه ذکر می‌شود: عَنْ عُثْمَانَ بْنِ حُنَيْفٍ، أَنَّ رَجُلًا ضَرِيرًا أَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، فَقَالَ: يَا نَبِيَّ اللَّهِ، ادْعُ اللَّهَ أَنْ يُعَافِيَنِي، فَقَالَ: «إِنْ شِئْتَ أَخَّرْتُ ذَلِكَ، فَهُوَ أَفْضَلُ لِآخِرَتِكَ، وَإِنْ شِئْتَ دَعَوْتُ لَكَ» . قَالَ: لَا بَلْ ادْعُ اللَّهَ لِي. " §فَأَمَرَهُ أَنْ يَتَوَضَّأَ، وَأَنْ يُصَلِّيَ رَكْعَتَيْنِ، وَأَنْ يَدْعُوَ بِهَذَا الدُّعَاءِ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ وَأَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ، يَا مُحَمَّدُ إِنِّي أَتَوَجَّهُ بِكَ إِلَى رَبِّي فِي حَاجَتِي هَذِهِ فَتَقْضِي، وَتُشَفِّعُنِي فِيهِ، وَتُشَفِّعُهُ فِيَّ " قَالَ: فَكَانَ يَقُولُ هَذَا مِرَارًا. ثُمَّ قَالَ بَعْدُ: أَحْسِبُ أَنَّ فِيهَا: أَنْ تُشَفِّعَنِي فِيهِ. قَالَ: فَفَعَلَ الرَّجُلُ، فَبَرَأَ احمد بن حنبل (امام حنابله) از عثمان بن حنیف انصاری نقل می‏‌کند که گوید: 🔸مردی نابینا خدمت رسول خدا صلّی‌الله‌علیه(وآله)وسلّم رسید و عرض کرد: از خدا بخواهید تا به من عافیت و شفا عطا کند. پیامبر فرمودند: «اگر بر این مریضی و سختی صبر کنی برای آخرتت بهتر است، اما اگر بخواهی برایت دعا می‏‌کنم.» او پاسخ داد: نه، برایم دعا کنید. رسول ‏خدا به آن مرد نابینا فرمودند: «وضوی پاکیزه‌ای بگیر و دو رکعت نماز بجای آور و سپس این دعا را بخوان: "اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ وَأَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِنَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ (وآله) وَسَلَّمَ نَبِیِّ الرَّحْمَةِ، یَا مُحَمَّدُ إِنِّی أَتَوَجَّهُ بِکَ إِلَى رَبِّی فِی حَاجَتِی هَذِهِ فَتَقْضِی، وَتُشَفِّعُنِی فِیهِ، وَتُشَفِّعُهُ فِیَّ." (خدایا، من از تو می‌خواهم و به سوی تو توجه پیدا کردم به وسیله‌ی محمّد که نبی و فرستاده‌ی رحمت است؛ ای محمّد! من به تو توجه پیدا کردم به سوی پروردگارم در حاجتی که دارم تا اینکه برآورده شود؛ خدایا او را شفیع خود قرار دادم.")» (شبیه همان تعابیری که ما شیعیان هم در ادعیه مأثوره با عنوان توسّل، خطاب به چهارده معصوم علیهم‌السلام می‌خوانیم.) عثمان بن حنیف ‏گوید: آن مرد نابینا دائماً این دعا را ‏خواند تا آنکه شفا یافت. 📜 منابع معتبر اهل تسنّن که روایت فوق را نقل کرده‌اند: مسند احمد حنبل، ج۲۸، ص۴۷۸، ح۱۷۲۴۰ سنن نسائی، ج۹، ص۲۴۴، ح۱۰۴۱۹ البداية والنهایة (ابن‌کثیر)، ج۶، ص۱۷۸ مجموع الفتاوی (ابن‌تیمیة)، ج۱، ص۲۷۰ 🔥 اَللّهُمَّ العَن اَوّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَآخَرَ تابِعٍ لَهُ عَلَی ذَلِک { @AyatollahBahrololom } #جزء5 #جزء13

عنایت الهی به مجالس اهل بیتی، ولو یکی دو سه نفره ●عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ صلوات الله علیه قَالَ: إِنَّ مِنَ الْمَلَائِكَةِ الَّذِينَ فِي سَمَاءِ الدُّنْيَا لَيَطَّلِعُونَ عَلَى الْوَاحِدِ وَ الِاثْنَيْنِ وَ الثَّلَاثَةِ وَ هُمْ يَذْكُرُونَ فَضْلَ آلِ مُحَمَّدٍ فَيَقُولُونَ أَ مَا تَرَوْنَ هَؤُلَاءِ فِي قِلَّتِهِمْ وَ كَثْرَةِ عَدُوِّهِمْ يَصِفُونَ فَضْلَ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فَتَقُولُ الطَّائِفَةُ الْأُخْرَى مِنَ الْمَلَائِكَةِ ذلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (جمعه 4) ●امام صادق صلوات الله علیه: همانا بعضی از فرشتگانی که در آسمان دنیا هستند متوجه یک نفر و دو نفر و سه نفر [در زمین] میشوند که فضائل آل محمد -صلوات الله علیهم- را یاد میکنند، پس میگویند: آیا ایشان را میبینید که با وجود کمیِ تعدادشان و فراوانیِ دشمنشان فضائل آل محمد (صلی الله علیه و آله) را بیان می‌کنند؟ پس گروه دیگری از ملائکه گویند: «این فضل و بخشش خداست که به هر کس بخواهد آن را عطا می‌کند و خدا صاحب فضل عظیم است». الكافي جلد 2 صفحه 187 بَابُ تَذَاكُرِ الْإِخْوَانِ‌ حدیث 4 #جزء28

#سب و فحش به اعداء الله در نماز و تایید الله جل جلاله 🔻يك روز رسول-صلی الله علیه و آله- نماز بامداد مى‌گزارد [2]اعرابى كه او قريب عهد بود به اسلام در قفاى رسول -صلی الله علیه و آله-نماز مى‌كرد،رسول-صلی الله علیه و آله-سورۀ و النّازعات مى‌خواند تا به اين جا رسيد كه خداى تعالى از فرعون حكايت كرد [3]كه او گفت: أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلىٰ [4]، اعرابى از سر اعتقاد پاك و [5]عصبيّت دين طاقت نداشت تا در نماز گفت:كذب ابن الزّانية [6] (دروغ گفت زنازاده) .چون رسول-صلی الله علیه و آله-سلام بازداد،صحابه روى به ملامت در او نهادند [7]و گفتند:نماز تباه كردى و در نماز سخن گفتى و سوء [8]ادب كار بستى كه در مسجد در نماز به حضرت رسول فحش گفتى،اعرابى بازماند،جبريل آمد و گفت:خدايت سلام مى‌كند و مى‌گويد:بگو اين قوم را تا زبان ملامت از او كوتاه كنند كه من آنچه او گفت از فحش از او به تسبيح و تهليل برگرفتم براى آن‌كه از سر اعتقاد پاك گفت و تعصّب دين. روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن (الرازي، ابوالفتوح) جلد 7 صفحه 33 #جزء30

استحباب روزه اول ماه محرم ●حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الرَّيَّانِ بْنِ شَبِيبٍ قَالَ‌ دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا( صلوات الله علیه) فِي أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ فَقَالَ يَا ابْنَ شَبِيبٍ أَ صَائِمٌ أَنْتَ قُلْتُ لَا فَقَالَ إِنَّ هَذَا الْيَوْمَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي دَعَا فِيهِ زَكَرِيَّا (علی نبینا و آله و علیه السلام) رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ‌ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ فَاسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ أَمَرَ الْمَلَائِكَةَ فَنَادَتْ زَكَرِيَّا وَ هُوَ قائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيى‌ فَمَنْ صَامَ هَذَا الْيَوْمَ ثُمَّ دَعَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ كَمَا اسْتَجَابَ اللَّهُ لِزَكَرِيَّا ●از ریان بن شبیب روایت شده که گفت: من در روز اول محرم به حضور امام علی بن موسی الرضا (صلوات الله علیه) مشرف شدم امام به من فرمود: یابن شبیب! آیا روزه هستی گفتم: نه فرمود امروز همان روزی است که حضرت زکریا (علی نبینا و آله و علیه السّلام) در آن دعا کرد و به پروردگارش عز و جل فرمود: رَبِّ هَبْ لِي مِن لَّدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً ۖ إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ ﴿آل عمران ٣٨﴾ «پروردگارا از جانب خود، فرزندی پاک و پسندیده به من عطا کن، که تو شنونده دعایی.» خدا دعای او را مستجاب نمود و در آن هنگام که حضرت زکریا در محراب عبادت ایستاده به نماز بود ملائکه به او گفتند: خداوند یحیی را به تو مژده می دهد. پس کسی که در این روز روزه بگیرد و خداوند عز و جل را بخواند خدا دعای او را مستجاب می کند همان طور که دعای زکریا را مستجاب نمود. إقبال الأعمال/ج۲/ص۵۴۴. عيون أخبار الرضا/ج۱/ص۲۹۹. نفس المهموم/ص۳۵. بحار الانوار/ج۴۴/ص۲۸۵. بحار الانوار/ج۹۸ص۱۰۲. تعریب منتهی الآمال/ج۱/ص۵۰۴. استحباب روزه اول محرم در رساله ها نیز وارد شده است. #جزء3

✔️مجازات شدید عمر بن خطاب در روز ظهور... ذوالفقار تو لبش عطشان است به لب تشنه او خون عُمَر را برسان فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿١٩﴾ ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿سورة المدثر ٢٠﴾ پس مرگ بر او باد، چگونه سنجید؟باز هم مرگ بر او باد چگونه سنجید؟ ➰قالَ سیدنا الصَّادِقُ صلوات الله علیه:‏ عَذَابٌ بَعْدَ عَذَابٍ يُعَذِّبُهُ الْقَائِمُ صلوات الله علیه و عجل الله فرجه. ➿حضرت آقا امام صادق صلوات الله علیه در تفسیر این آیات می فرماید:‌ مراد عذابی است پی در پی که حضرت قائم عجل الله فرجه عمر را مجازات می کند. 📓تفسير القمي/ج۲/ص۳۹۵. 📓بحار الأنوار/ج۳۰/ص۱۶۹. 📓البرهان في تفسير القرآن/ج۵/ص۵۲۷. #جزء29

خداوند حتی در ذهن و خیال نمی گنجد چه رسد به چشم و بصر #توحید عنِ الرِّضَا علیه السلام فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ قَالَ لَا تُدْرِکُهُ أَوْهَامُ الْقُلُوبُ فَکَیْفَ تُدْرِکُهُ أَبْصَارُ الْعُیُونِ. 🔸امام رضا صلوات الله علیه در تفسیر قول خدای عزّ و جلّ «لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصار» - . انعام / 103 - {چشمها او را درنمی یابند و اوست که دیدگان را درمی یابد.} فرمود: توهم دلها او را درک نکنند پس چگونه امکان دارد چشمهای سر او را درک کنند؟ بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام جلد 4 صفحه 29 باب 5 نفی الرؤیة و تأویل الآیات فیها حدیث 4 #جزء7