delicate ✧˖°.

چرا ری‌اکت آووکادو نداریم؟ خیلی دنبالش گشتم اما نبود. آیا حق پیشی آووکادویی این نیست که ری‌اکت آووکادو داشته باشه؟

پیشی آووکادویی من هم وارونه بهم زل زده و التماس می‌کنه آنا رو تموم کنم اما من کلی کار دارم؛ چون استادمون یهو تصمیم گرفت هرکسی که ارائه نداده باید پاورش رو تحویل بده و حالا من موندم و کوهی از مطالب درباره‌ی سالژنیتسین که باید خلاصه و تفکیک کنم. نه اینکه ناراحت باشم البته! حداقل دارم درمورد کسی تحقیق می‌کنم که قلبا بهش علاقمندم و خیلی از این مطالب رو از قبل می‌دونستم. بهترین پایان برای خداحافظی با کارهای کلاسی.

پیشی آووکادویی میراث ماست. 🙏

وای خیلی خوشگل می‌شه که همه‌ی ری‌اکتا این زیر هستن و از همه‌شون استفاده می‌کنین. 😭

نازنین امروز بهم گفت قاب اتاق فوند کج شده بود و من همونجا بغض کردم؛ شاید چون روزهای آخرن و یکم احساساتی شدم اما یادم نمیاد هیچ‌وقت درمورد دبیرستان اینطوری احساساتی شده باشم و هیچ‌وقت لحظه‌ای شک کرده باشم که دلم تنگ می‌شه براش یا نه. اما الآن دلم گرفته. وقتی استادمون از دورتادور اتاق فوند ویدیو فرستاد و روزنامه‌دیواری‌هامون رو روی میز چیده بود و با عشق بهشون نگاه می‌کرد، یه کوچولو قلبم منقبض شد و همونجا احساس کردم واقعا ممکنه یه کوچولو دلم تنگ شه و با یادآوریش احساس کنم دلم بخواد دوباره تو این نقطه باشم. شاید یه کوچولو عشق و محبت نسبت به این رشته و این دانشگاه هنوز تو قلبم مونده باشه.

وقتی آدم‌ها لطف شما رو با وظیفه اشتباه می‌گیرن، دقیقا از همون لحظه به بعده که هیچ چیز بیشتری بهشون بدهکار نیستین.

دلم نمی‌خواد آنا رو ببندم و بخوابم. دلم می‌خواد تا صبح بیدار بمونم و تمومش کنم. کار هم‌اتاقیم با لپتاپش تموم شد و من هم با ناراحتی و غصه کتاب رو بستم. اگه سرم درد نمی‌کرد می‌رفتم زیر نور کم آشپزخونه می‌نشستم تا بتونم بیشتر بخونم چون دوباره باتری چراغ پیشی صورتی خراب شده و نور ندارم. لعنت به سردرد و لعنت به نیاز خواب در شب!

یه کتاب خریدم که نقشه‌ها و طراحی‌های داوینچی رو توش چاپ کرده و درموردشون توضیحات مختصری داده. یکی از بچه‌ها دیشب می‌گفت واقعا برام جالبه که شما دو نفر انقدر داوینچی رو دوست دارین و شیفته‌ش هستین که یکیتون بره برای اون یکی کتابی رو بخره که نه نقاشی‌هاش، بلکه طراحی‌هاش رو داشته باشه که حتی معروف هم نیستن. اما نمی‌تونم بهشون توضیح بدم که حتی دلیل شیفتگیم نسبت به داوینچی هم به همین خاطره که انقدر زمینی نبود و به چشماش اکتفا نمی‌کرد. خیلی باهوش‌تر و جلوتر بود و انگاری با طبیعت ارتباط برقرار کرده بود و من هنوز هم که هنوزه تو یوتیوب سرچ می‌کنم «منظور داوینچی از فلان نقاشی چه بود؟» و ساعت‌ها به تابلوهاش خیره می‌شم تا تمام جزئیاتش رو حفظ کنم.

اصلا آدم‌هایی که انقدر با طبیعت ارتباط گرفتن و یکی شدن، خیلی برام جالبن. واقعا زندگی مدرن رو دوست ندارم. دلم می‌خواد برم یه گوشه به درویشی بپردازم و اسرار ازل رو پیدا کنم. دوست ندارم انقدر فقط به چیزی که چشم می‌بینه اکتفا کنم.