انجمن جامعه‌شناسی استان

#یادداشت_روز 🔸نوروز در شادی جمعی «نو روز» می‌شود علی ربیعی بی‌تردید نوروز با منشاایرانی، نه تنها بخشی از هویت ملی ایرانیان بلکه به نوعی شناسه هویتی سایر فارسی‌زبانان نیزشده است. وجوه اجتماعی سنت‌های نوروزی، از پیام‌های تبریک تا دیدوبازدیدها دارای کارکردهای متفاوتی از جمله قوام دادن به زیست همدلانه، گسترش ارتباطات اجتماعی و زمینه‌ای برای عمیق‌تر شدن پیوندهای خانوادگی، محله‌ای، قومی و در مقیاس وسیع‌تر تحکیم ارتباطات ملی است. فلسفه نوروز و کارکردهای آن به قدری دارای قدرت است که حتی جنبه ارتباطات میان فرهنگی فراتر از ایران رادارااست. ادامه این یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید. @iran_sociology #انجمن_جامعه_شناسی_ایران با حمایت انجمن جامعه شناسی از فرهنگ و فرهیختگی حمایت کنید

#یادداشت_روز 🔸"نوروز" فصل مشترک همه اقوام ایرانی اسدالله نقدی هر ملتی برای آنکه تبدیل به یک مجموعه واحد بشود و استمرار و دوام تاریخی پیدا کند نیاز به یه یک سری عناصر و ارکان انسجام بخش وهویت آفرین دارد تاریخ مشترک،باور های دینی مشترک، اسطوره‌های مشترک، قهرمانان واحد، سرزمین نیاکانی مشترک ،زبان مشترک و خاطرات جمعی،مناسک و سنت‌های مشترک،تقویم و تاریخ از جمله عناصر وحدت آفرین یک ملت یا قوم به شمار می‌روند. همه سین‌های یا شین های سفره نوروز نماد و خلاصه ارکان یک زندگی اجتماعی سالم و شاداب و پر از برکت ،سلامت و نعمت، عصاره آنچه برازنده یک تمدن چند هزار ساله است ادامه این یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید. @iran_sociology #انجمن_جامعه_شناسی_ایران با حمایت انجمن جامعه شناسی از فرهنگ و فرهیختگی حمایت کنید

#یادداشت_روز 🔸مراسم نوروزی و تغییرات اجتماعی سعید مدنی April 02, 2019 در شرایط کنونی جامعه ایران هر مناسبت، جشن یا رسمی که تظاهر هویت ایرانی باشد باید تقویت و ترویج شود زیرا ارتقا‌ی هویت ملی و تعمیق آن یکی از مولفه‌های مهم خروج جامعه ایران از بحران‌های کنونی است. در حال حاضر بزرگ‌ترین سرمایه‌ای که می‌تواند انسجام جامعه ایران را حفظ کند و به آن انگیزه کافی بدهد تا وضعیت بحرانی موجود را پشت سر بگذارد و زمینه و انگیزه لازم برای یک مشارکت همگانی ایجاد کند همین هویت ملی است. آداب و رسومی مثل نوروز، چهارشنبه‌سوری و سایر اعیاد و مناسبت‌ها مثل مهرگان که با هویت ملی ارتباط دارد، می‌تواند به تقویت روح و انسجام ملی کمک کند و این تفرق و تعارضات، شکاف‌ها و کش‌مکش‌هایی که تقریبا تمامی ابعاد جامعه ایران را گرفته تا حدی ترمیم کند و از متلاشی شدن جامعه ایران جلوگیری کند. ادامه این یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید. @iran_sociology #انجمن_جامعه_شناسی_ایران با حمایت انجمن جامعه شناسی از فرهنگ و فرهیختگی حمایت کنید

🌹🌷🥀🪻🪷🌺🌸🌼💐🌾🎄🌿🎋🌹 به نام خدا پیام نوروزی انجمن جامعه‌شناسی لرستان ✍ نوروز بمانید که نوروز شمایید با آرزوی روزهای روشن در سال و سال های پیش رو و بازگشت پویایی و نشاط به جامعه و نوشدگی و دوری از خمودگی، امیدوارم خار وقایع ناگوار چشم سعادت و بختیاری مان را نخلد و بتوانیم با تکیه بر داشته ها و توانایی هایمان و استفاده از ظرفیت ها بر موانع و شرایط سخت غلبه کرده و در راه کم کردن فاصله بین آن چه که هستیم و آن چه که باید باشیم موثر باشیم و از حداقل امکانات حداکثر استفاده را ببریم. از رذایلی چون: تملق و مداحی که دو آفت بزرگ روحی و اجتماعی و عامل اصلی محافظه کاری و نفی حریت اند، دروغ، حسد، نخوت،  به چشم تخفیف در حریف نگریستن، خشم و خشونت که حجاب داوری هستند، جاه طلبی، آز  که مهم ترین مانع دوراندیشی و مانع اصلی تحقق کامیابی و بهروزی از یک سو و عامل اصلی خودفروشی و از سویی دیگر است، لگد زدن به افکار و اندیشه دیگران و ...  با کمک افزایش معرفت و آگاهی که تحمل می آورد و تسامح می آفریند، فاصله بگیریم و جسارت عمل که فرزند بینش در نظر است را برای انجام کارهای سترگ بیاموزیم. در مراعات موازین اخلاقی، خود باشیم و به داوری دیگران وقعی ننماییم که این شیوه متوسطان و کوته نظران است و تن به چرکابه خودفریبی و توهم نشویم و در زندگی روزمره و جزئیات حقیر آن غوطه‌ور نشویم تا در چنبره افکار باطل گرفتار نشویم و امکان جهش و پروتز داشته باشیم. جرات اندیشیدن و اندیشه ورزی داشته باشیم و از کاستی‌های عظیم جامعه بی خبر نمانیم و از ارتفاعی بالاتر به محیط و پیرامون نظر بیفکنیم و گره گشایی های عقلانی داشته باشیم. حدیث خود را از زبان دیگران بشنویم و شخصیت خود را از آینه دیگران تماشا کرده و گوهر خود را هویدا کنیم. از درد و عیب دیگران سخن نگوییم و اول خود را مداوا کنیم. برای این مهم فاصله گذاری کرده و از خویشتن فاصله بگیریم و در خود بنگریم و این فاصله را دوباره طی کرده و به خود بازگردیم چرا که سعادت و خوشبختی و کمال در پیدا کردن بود واقعی خود و نگاه نقادانه از درون به خود است. برای تو و خویش چشمانی آرزو می کنم که چراغ ها و نشانه ها را در ظلماتمان ببیند، گوشی که صداها و شناسه ها را در بیهوشیمان بشنود، برای تو و خویش روحی که این همه را در خود گیرد و بپذیرد و زبانی که در صداقت خود ما را از خاموشی خویش بیرون کشد و بگذارد از آن چیزها که در بندمان کشیده است، سخن بگوییم. 🌳🌲🎄🎋💐🌾🌼🌸🌺🪷🪻🥀🌹🌷 @seymareweekly

🌹🌷🥀🪻🪷🌺🌸🌼💐🌾🎄🌿🎋🌹 به نام خدا پیام نوروزی✍✍✍ نوروز بمانید که نوروز شمایید با آرزوی روزهای روشن در سال و سال های پیش رو و بازگشت پویایی و نشاط به جامعه و نوشدگی و دوری از خمودگی، امیدوارم خار وقایع ناگوار چشم سعادت و بختیاری مان را نخلد و بتوانیم با تکیه بر داشته ها و توانایی هایمان و استفاده از ظرفیت ها بر موانع و شرایط سخت غلبه کرده و در راه کم کردن فاصله بین آن چه که هستیم و آن چه که باید باشیم موثر باشیم و از حداقل امکانات حداکثر استفاده را ببریم. از رذایلی چون: تملق و مداحی که دو آفت بزرگ روحی و اجتماعی و عامل اصلی محافظه کاری و نفی حریت اند، دروغ، حسد، نخوت،  به چشم تخفیف در حریف نگریستن، خشم و خشونت که حجاب داوری هستند، جاه طلبی، آز  که مهم ترین مانع دوراندیشی و مانع اصلی تحقق کامیابی و بهروزی از یک سو و عامل اصلی خودفروشی و از سویی دیگر است، لگد زدن به افکار و اندیشه دیگران و ...  با کمک افزایش معرفت و آگاهی که تحمل می آورد و تسامح می آفریند، فاصله بگیریم و جسارت عمل که فرزند بینش در نظر است را برای انجام کارهای سترگ بیاموزیم. در مراعات موازین اخلاقی، خود باشیم و به داوری دیگران وقعی ننماییم که این شیوه متوسطان و کوته نظران است و تن به چرکابه خودفریبی و توهم نشویم و در زندگی روزمره و جزئیات حقیر آن غوطه‌ور نشویم تا در چنبره افکار باطل گرفتار نشویم و امکان جهش و پروتز داشته باشیم. جرات اندیشیدن و اندیشه ورزی داشته باشیم و از کاستی‌های عظیم جامعه بی خبر نمانیم و از ارتفاعی بالاتر به محیط و پیرامون نظر بیفکنیم و گره گشایی های عقلانی داشته باشیم. حدیث خود را از زبان دیگران بشنویم و شخصیت خود را از آینه دیگران تماشا کرده و گوهر خود را هویدا کنیم. از درد و عیب دیگران سخن نگوییم و اول خود را مداوا کنیم. برای این مهم فاصله گذاری کرده و از خویشتن فاصله بگیریم و در خود بنگریم و این فاصله را دوباره طی کرده و به خود بازگردیم چرا که سعادت و خوشبختی و کمال در پیدا کردن بود واقعی خود و نگاه نقادانه از درون به خود است. برای تو و خویش چشمانی آرزو می کنم که چراغ ها و نشانه ها را در ظلماتمان ببیند، گوشی که صداها و شناسه ها را در بیهوشیمان بشنود، برای تو و خویش روحی که این همه را در خود گیرد و بپذیرد و زبانی که در صداقت خود ما را از خاموشی خویش بیرون کشد و بگذارد از آن چیزها که در بندمان کشیده است، سخن بگوییم. 🌳🌲🎄🎋💐🌾🌼🌸🌺🪷🪻🥀🌹🌷

#یادداشت_روز 🔸بیائید نوروز را از جشن خانواده‌ها به جشن محله‌ها و شهرها تبدیل کنیم پرویز اجلالی در دهه 80 گروه جامعه‌شناسی شهرِ انجمن جامعه‌شناسی سایتی داشت و همیشه هنگام نوروز من متنی می‌نوشتم. یادم هست یکی دوسال پیاپی مطلبی بدین مضمون نوشتم که زندگی ما ایرانیان دگرگون شده ولازم است جشن ملی نوروز را از جشنی خانوادگی به جشنی مربوط به محله و شهر تبدیل کنیم. در آن هنگام پاسخی دریافت نکردم. بسیاری ازحکومتگران اساسا معنای نوروز و جشن‌های مردمی و ملی را نمی فهمیدند ( و هنوز هم نمی‌فهمند) و در خیال خام از میان برداشتن‌شان بودند. یادم هست تنها شهرداری که در دوره جمهوری اسلامی اندک درکی از نوروز داشت کرباسچی بود. در چهارشنبه‌سوری سال اول شهردار شدنش کارگران شهرداری در محله‌ها بته پخش کردند تا جوانان از روی بته‌ها به رسم کهن از روی آتش بپرند و ترقی و نارنجک منفجر نکنند. ادامه این یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید. @iran_sociology #انجمن_جامعه_شناسی_ایران با حمایت انجمن جامعه شناسی از فرهنگ و فرهیختگی حمایت کنید

نوروز پیروز فریدون وحیدا دوست دارم‌ من هم ای آرام جان نوروز را آری این نوروز غم سوز نشاط‌افروز را دوستش‌می‌دارم‌ و می‌داشتم از کودکی آری این نوروز بر هر درد و غم پیروز را به چه نوروزی که گل در پایش‌اندازد بهار فرش‌گل می‌گسترد در پیش پا این روز را هم پی شادابی آن نوبهار از روی مهر پوشد از سر تا به پایش جامه‌ای گلدوز را دشمنان خواهند از بن بیخ آن را برکنند دوست می‌دارند موهومات درد آموز را آفرین بر مردم ایران چه خوش دادند زود پاسخی‌دندان شکن‌این‌فرقهٔ کین توز را کاشکی یاری رسان خلق بی‌یاور شود بشکند نوروز پشت فقر هستی‌سوز را راستکاران هم مگر روزی براندازند باز جمع گستاخ ز جیب خلق مال‌اندوز را برجهانی تیره از بیداد و کین خواهیم باز پر تو افشان چلچراغ روشن نوروز را تشنه کامانیم و نوروز است ساقی را بگو ساغری زان‌ تلخ شیرین‌تر کند امروز را. نوروزتان پیروز باد #انجمن_جامعه_شناسی_ایران

#یادداشت_روز 🔸بحران امنیتی‌سازی علی ربیعی برخی مفاهیم هم‌چون تمامیت ارضی، منافع ملی و از همه پر ظرفیت تر امنیت ملی، در تاریخ معاصر، قربانی اهداف سیاسی، جاه‌طلبی‌ها، استثمار، کشورگشایی و ... شده است. به عنوان مثال لشگرکشی آمریکا به اقصی نقاط جهان تحت لوای امنیت ملی و ... از این مقوله هستند. در امر سیاست داخلی، مفهوم امنیت برای توجیه سیاست‌های متعارض با برآیند نظری جامعه ظرفیت بسیاری برای بکارگیری دارد. در تبیین این مساله، چند زاویه را مورد بحث قرار می‌دهم: در ابتدا اهمیت مفهوم امنیت قابل تامل است. امنیت یک مفهوم ذهنی، نسبی و فراخ است که هرچیزی را می‌توان در مجموعه آن قرار داد. به عنوان مثال دقت در مفاهیم به کارگرفته شده در موضوع انتخابات نشان می‌دهد؛ برخی معتقدند که نتایج مشارکت بالا از انتخابات ۷۶ و ۹۲، با ایجاد تعارض‌های جدید، امنیت را دچار خلل و خدشه ساخت. ادامه این یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید. @iran_sociology #انجمن_جامعه_شناسی_ایران با حمایت انجمن جامعه شناسی، از فرهنگ‌ و فرهیختگی حمایت کنید

#یادداشت_روز 🔸گپ و گفتی در ضرورت جدایی امر سیاسی از هدایتگری معنوی محمدرضا نظری نژاد عباس نعیمی جورشری کریستوف کیشلوفسکی در مستند سرهای سخنگو، پرسش مهمی را پیش روی افراد در سنین مختلف می نهد که «از زندگی چه می خواهند؟» پرسشی اگزیستانسیالیستی که آدمی را به اندیشیدن وامی دارد. با دیدن این فیلم، این پرسش پیش رویمان طرح می گردد که اهالی قدرت که همزمان از ثروت افسانه ای هم برخوردارند، از زندگی چه می خواهند؟ حدس اولیه آن است که در ساختاری فاقد شایسته سالاری، آنان که با در پیش گرفتن بی عدالتی و انحصار ، رسیدن به قدرت را برای تحصیل ثروت انتخاب می کنند و در این راه ،نام نیک و اعتبار، برایشان اهمیتی ندارد و گاه احساس می شود که بی وطن هایی هستند که از وطن، نه ساختن و‌ آبادانی بلکه کندن و بردن را فراگرفته اند، شاید از زندگی همین قدرت و ثروت را برای خوشگذرانی و لذت خواهی دنبال می کنند. ادامه این یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید. @iran_sociology #انجمن_جامعه_شناسی_ایران با حمایت انجمن جامعه شناسی، از فرهنگ‌ و فرهیختگی حمایت کنید

#یادداشت_روز 🔸این جنگ مغلوبه است؛ نظام‌ حکمرانی و مسئله حجاب سید حسین سراج زاده مسئله حجاب زنان از نخستین سال‌های پیروزی انقلاب اسلامی ایران به یک مسئله اجتماعی تبدیل شد؛ به این معنی که حکومت و اکثریت مردم رعایت نکردن حجاب در فضاهای عمومی را با هنجارهای جامعه مغایر دانستند و برای مقابله با آن تمهیداتی اندیشیدند. این تمهیدات علاوه بر برنامه‌های گسترده تبلیغی و فرهنگی، کنترل قانونی را هم شامل شد. با اجباری شدن حجاب شرعی مرسوم (پوشش کامل موی سر و بدن) بر اساس قانون در سال ۱۳۶۲، به دلیل اینکه اکثریت بزرگی از مردم با آن مشکلی نداشتند، این اجبار به یک مسئله اجتماعی قابل‌توجه در جامعه ایران تبدیل نشد؛ هرچند گروه‌هایی از مردم، به‌خصوص بخش قابل‌توجهی از زنان متجدد در شهرهای بزرگ، با آن مشکل داشتند و مخالفت‌هایی هم ابراز می‌کردند. ادامه این یادداشت را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید. @iran_sociology #انجمن_جامعه_شناسی_ایران با حمایت انجمن جامعه شناسی، از فرهنگ‌ و فرهیختگی حمایت کنید